heey dooos kijk naar mijn onderschrift hihihi maar speciaal voor jou jette ik ben nu vandaag 8 weken en 1 dag zwanger hihi geloof dat ik mijn onderschrift 1 week nu moet gaan opschuiven hihi ik ga het gewoon doen met die gewaagde tekst hahaha iedereen dikke knuf het is hier onwijs rustig kom op dames verhalen liefs miriam
8 weken en drie dagen dames sorry en ik heb een link gezet naar een banner die ik wel leuk vind maar danique d'r banner blijft ook staan dus vandaar de link kijk en zie
Hope, hoe is ´t nu met je? Miriam, ik vind de tekst persoonlijk niet zo leuk..(sorry). Het is toch wel erg persoonlijk. Hoe oud is het jongetje?
Meiden, de MK is hier nog in volle gang. Sinds gister middag weer erge buik en rupgpijn en het bloeden werd erger. De pijn ging weer over in wee achtige pijnen, echt vreselijk. Net bij het wakker worden, voelde ik het bloed zo wegstromen. En nu weer volop pijn in buik en rug. Mijn benen doen ook pijn en het voelt zo raar aan, alsof ik niet stevig op mijn benen sta. IK ben blij dat alles nu echt op gang komt, maar de pijn is niet fijn. Nog even over jullie reacties. Heel lief dat ik hier nog steeds welkom ben, en dat voel ik ook wel dat jullie dat menen. Maar nogmaals het ligt niet aan jullie. Ik kan het jullie niet kwalijk nemen dat jullie blij en gelukkig zijn met jullie kindjes en zwangerschap. En zeker is er een tijd geweest dat ik ook hele veel steun voelde hier, dat ik me ook optrok aan jullie verhalen, of aan iemand waar het goed ging. Maar nogmaals, met alle respect, wij ( franka en ik) zijn de enige overgeblevenen en de tijd dat ik hier meekletst is dik 1,5 jaar. 1,5 jaar waarin we elkaar echt door dik en dun steunde, ik heb toevallig net nog wat berichtjes zitten nalezen. Zo fijn. Maar meiden, er is wel degelijk wat veranderd. Er zijn velen uit het topic gestapt omdat ze zwanger waren of iets dergelijks. Dan is het grootste deel nu al bijna 1 jaar mama, sommige worden binnen kort zelfs voor de 2e keer mama. En zeker zullen jullie allemaal de angst van de miskraam herkennen , die raken jullie allemaal niet meer kwijt, maar ik voel me soms wel degelijk "alleen" als niet mama tussen jullie mama`s in. Voorheen spraken we allemaal over onze pijn en verdriet na de miskraam, de angst die komt kijken bij het opnieuw zwanegr worden en daar ging 80% van onze gesprekken over. Nu, en dat is ook hele normaal, gaat het 80% over de baby`s en het zwanger zijn. Nogmaals ik neem niemand wat kwalijk, maar ik denk wel dat het voor één van jullie ook anders zou voelen als jij degene was die als laatste in het rijtje overbleef. Ik denk dat miriam het zich nog van kort geleden kan herinneren. Dat je ook bang was om als laatste over te blijven. En meid, ik ben heel blij voor jou dat het niet zo is, maar zo blijven er nog 2 over, die dat wel zo voelen. Ook het optrekken aan de positieve verhalen werkt niet voor mij. Sorry, maar wat heb ik eraan om te lezen dat het bij die of die wel goed gaat? Ik zie het bij mijn eigen zusje. Daar gaat het goed. Ik heb echt deze zwangerschap gedacht: als het bij haar goed gaat, dan moet dan bij ons toch ook goed gaan? nou zie het resultaat..... Ik hoop echt dat ik niemand voor het hoofd stoot met deze woorden. Ik wilde alleen even mijn visie belichten. Ik ben ECHT blij dat ik hier mijn verhaal nog mag doen en dat ik wel degelijk hele veel steun krijg, maar dat er iets veranderd is kunnen jullie toch ook niet ontkennen? Eigenlijk twijfel ik nu al of ik dit wel moet posten, want ik wil niemand pijn doen, en in mijn situatie van nu, zie en voel je dingen toch anders dan b.v. over 1 week. Maar goed, dan kom ik er dan nog wel eens op terug. ( als ik nog welkom ben na deze post?) Hope
hope heb er even geen woorden voor kom es bijlezen op forum en wat lees ik? Mk? weet niet of ik erover heen las, maar nooit geweten dan je zwanger was? of bewust gewacht misschien tot die eerste goede echo... ik weet niet wat ik nog meer of anders kan zeggen dan de andere meiden, het ligt zo dicht op mekaar, geluk terug zwanger te zijn, zoals je zegt hopen dat het bij jou ook goed komt deze keer, waarom bij je zusje wel en bij jij niet... en dan gaat het toch mis ik lees dat je zowel emotioneel en fysiek veel pijn hebt bij deze MK, soms vraag ik me af of dat ook geen sneeuwballeneffect is na telkens opnieuw een mK, de pijn, het verdriet, het ongeloof vermenigvuldigt zich volgens mij telkens weer...hope, enige wat ik je kan zeggen is dat ik je heel veel sterkte wens, hoop dat je pijn vlug afneemt en je het geluk krijgt dat je verdient dit geldt ook voor franka! en ja, ondanks jouw post ben jij hier zeker nog welkom en nee, ik ontken zeker niet dat er niets veranderd is hier integendeel, ik begrijp heel goed je post, ik heb ook momenten gehad, toen ik nog altijd niet terug zwanger geraakte na MK enz.. ik het al moeilijk had met andere meiden die wel al terug zwanger geraakten, enz..en inderdaad, die evolutie zien en meemaken, MK, niet zwanger, eerste kindje, tweede kindje bij sommigen, maakt het nog extra confronterend en van dichtbij meemaken, dus lieve hope, ik zou niet weten wat je kwalijk te nemen,ik denk dat ik mij ergens wel kan voorstellen hoe het voor je voelt.....dus doe waar je het best bij voelt, lees mee of lees niet mee, maar vooral blijf je gevoelends hier uiten, we zijn al zoals je zegt anderhalf jaar een kliek en dat zou ik graag behouden, nu kunnen we je niet meer missen,idem franka! de rest, vele groetjes, vandaag mijn dagje thuis, ben ik megablij om, ik baal momenteel van mijn werk, superdruk, tegenslagen, cliënten die tegenwerken enz... dus ben blij dat ik ff kan bekomen en mijn gedachten verzetten, hoewel ik sta op en denk meteen aan mijn werk, snap het niet goed, vroeger kon ik nochtans alles van me afzetten en relativeren...we zien wel liefs flyke
o flyke goed gezegd hope tuurlijk blijf je welkom niet zo raar denken doosje en ja ik weet nog hoe ik me voelde maar ik heb dat nooit zo heel heftig gevoeld en we hebben het er wel eens over gehad he meid en ik ook met franka we zijn hier allen voor 1 doel en alleen jullie moeten nog met mij mee liften en dan moeten we er niet afvallen ik blijf hier net zolang kletsen tot we allemaal een kindje hebben echt hope ik blijf je stalken hihi op de goede manier he knuf miriam de misselijkheid neemt behoorlijk af de gevoelige borsten ook dus begin me weer echt zorgen te maken, waarom kan dat niet gewoon blijven straks is het op de echo toch niet goed. en 6 febr duurt nog zo lang o meiden blijf duimen voor me knuf miriam
miriam, kan me inbeelden dat je je zorgen maakt ivm afnemende misselijkheid, ik had die schrik in het begin ook, ik heb me eigenlijk nooit echt misselijk gevoeld, terwijl vele zwangeren zich misselijk voelen....en zie gelukkig is het allemaal goed gekomen, het wondertje. en misschien hoor je dit niet graag, maar volgens mijn theorie is het een jongetje hihi, en vandaar je minder misselijkheidsgevoel dan bij meisje Danique, 6februari lijkt inderdaad nog ver weg, maar hou moed, we duimen volop met je mee! liefs flyke
Miriam, ik wilde even tegen je zeggen dat je gevoel heel normaal is, dat je je misselijkheid voelt afnemen en je borsten minder voelt en dat je dan denkt dat het niet goed is. Ik had dat ook, meestal elke keer net voor een echo en ik heb in het begin bij elke echo in de wachtruimte gedacht dat het mis was (en ik had toen ook om de 2 weken een echo, dus kun je nagaan hoe vaak ik in onzekerheid heb gezeten).... en zodra ik dan gezien had dat het wel goed was, kwam ineens de misselijkheid ook weer opzetten . Ik denk dat het wel eens iets psychisch kan zijn... En ja, wie weet gaat de theorie wel op, dat het een jongetje is. En ik kan alleen maar zeggen dat jongetjes ook heel leuk zijn, hoor ! En Hope, ja ook jouw gevoelens zijn heel herkenbaar, blijf hier toch alsjeblieft wel komen, we hebben toch ook hele goede steun aan elkaar gehad en hopelijk kunnen wij die jou ook nu nog steeds geven. Wat enorm rot dat je zoveel pijn hebt (gehad). Ik weet dat ook nog wel hoor, van mijn miskraam, dat deed zo'n pijn en dan al dat bloedverlies... Ik hoop dat het toch echt snel weer beter met je gaat en dat je geen curretage nodig hebt. En ja, waarom mag het bij je zusje dan wel goed gaan en bij jou niet... Oneerlijk, meer weet ik er niet op te zeggen. Ik denk aan je... Flyke, niet te veel aan werk denken, he, als je thuis bent, dat is niet goed :x . Nee, ik snap het wel, ik heb er soms ook last van... Alleen nu niet, ik mis mijn werk totaal niet en heb ook echt nog geen zin om weer te beginnen. Maar ik heb nog 3 maanden verlof, dus ik hoef ook nog even niet gelukkig. Mijn mannetje slokt al mijn tijd op, maar hij is (meestal) wel erg lief. Hij slaapt sinds 2 weken al door! En ik geef nu van de 5 voedingen op een dag 2 kunstvoedingen. En de rest nog steeds borstvoeding (waarvan de laatste 's avonds laat en de eerste 's ochtends vroeg liggend in bed en midden op de dag een afgekolfde fles). Ik voel me hier het beste bij en hoop het nog lang vol te kunnen houden op deze manier. Alleen van die kunstvoeding, daar krijgt Rick hele vieze poep van, en stinken , niet normaal meer, een volwassene is er niks bij... Voor de rest, een update staat op mijn site met foto's. Ik wil er hier niet te uitgebreid op ingaan, ik wil ook niemand voor het hoofd stoten met allerlei babyverhalen. Dus wie meer wil weten, zie de site. Liefs, Jude.
Hey hope ik begrijp je volledig meis, en niemand kan jou adviseren wat te doen, als het jou te emotioneel is om hier nog te posten.......... tja dat kun jij alleen maar zelf beslissen, ik hoop echter dat je toch blijft komen hier, wij (nu praat ik even voor iedereen) hopen echt dat jou het babygeluk snel mag vinden, ik zou je graag willen blijven steunen, je verhaal aanhoren en eventueel proberen je op te beuren in slechte tijden. Maar de keuze is echt aan jou, maar je bent hier altijd welkom. Meis doe wat je hart je ingeeft en waar jij je goed bij voelt! dikke knuff. jette Ja mir. dank je voor je advies je laatste regel te lezen maar dat had ik ook wel gedaan hoor, maar ik zag deze niet gewijzigd worden, dus dacht ik dat je die niet aanpaste, dom van me he! jette
nee hoor jette je kunt niet alles weten enne heb het nu toch iets anders gedaan door een banner link te zetten jude kun je mij de site pb'en die heb ik nog niet snik meiden dank voor de opbeurende woorden stom he dat je zo onzeker wordt. ik ga proberen er nu echt van te genieten en niet onzeker te zijn. de volgende echo wil ik ook alleen doen. Om dat ik denk dat me dat ook sterker maakt. o was het maar 6 febr nog 1 week gr miriam
goede spirit miriam, kom op meid op naar de volgende echo. ik denk en duim aan en voor je hoor! Probeer een beetje te genieten, maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. voor je het weet zit je weer in de wachtkamer voor de echo. goed weekend meiden! jette
dames, even vlug vanaf mijn telefoon....hoop ik hoop snel op betere tijden hier en op goed babynieuws van Franka en Hope! Mir: bij mij ging de theorie over misselijkheid en geslacht wel op! Moet helaas insuline spuiten ivm zw.diabetes en iedereen ziek geweest...allemaal balen. heb nu vertraging met mijn vlucht naar mijn 2 mannen terwijl ik nu echt bij ze wil zijn.....
Hoi hoi, Lieve Hope, jouw gevoelens zijn meer dan normaal en daar moet je je niet voor verontschuldigen. Het lijkt me afschuwelijk om als (1 van de) laatsten op dit topic te moeten overblijven die nog niet zwanger is. Dat was ook mijn grote angst en ik denk die van iedereen hier. En dan heb je ook absoluut geen zekerheid over de toekomst en natuurlijk zijn onze opbeurende woorden niets waard voor je: wij zitten niet in jouw situatie en kunnen niet voorstellen hoe het voor jou is. Wat mij zo moeilijk lijkt is het nadenken over hoe nu verder: MK's zijn psychisch zo zwaar en je moet er helaas doorheen om de kans op je grootste wens te vergroten. Verdorie, je kunt gewoon geen kant op. Ik begrijp echt heel goed dat de verhalen over baby's je zwaar vallen. Natuurlijk vind je dat we hier over moeten blijven praten, maar dat betekent nog niet dat het geen pijn doet en datzelfde gold/geldt ook voor Miriam en Franka. Ik hoop echt dat je hier langs blijft komen en je vrij voelt om je verhaal te doen. Ik zou je echt willen uitnodigen om je gevoel te blijven beschrijven, ook al denk je ons tegen het hoofd te slaan. Wat mijzelf betreft: ik kan wel tegen een stootje en heb alle begrip voor je gevoel. Wat ik wel heel mooi verwoord vond van Miriam zijn haar opbeurende woorden, hoe moeilijk ze nu ook aanvoelen. Laat je stijdkracht weer terugkomen, blijf op de been en blijf de strijd aangaan! Lieve Miriam, het klinkt misschien hard, maar ik zat er op te wachten wanneer je onzekerheid weer terug zou komen. Ik heb het ook tijdens mijn zwangerschap van Famke gehad: toen ik ongeveer 10 weken zwanger was, namen mijn symptomen extreem af en ik was ongelooflijk bang: ik heb echt een paniekaanval gehad en heb op advies van Marlaman en een vriend het ziekenhuis (huilend) gebeld voor een extra echo. Toen wij in het ziekenhuis zaten, gingen we er vanuit dat het weer mis was, want "ik kende mijn lichaam toch wel het beste". Ik kon het gewoon eigenlijk niet geloven dat ik een springlevend, op en neer stuiterend mini-Famketje op het schermpje zag. En geloof het of niet, mijn misselijkheid kwam direct na de echo weer terug. Volgens mijn gyn heeft stress daarmee te maken. Stress zorgt ervoor dat je symptomen afnemen. Dat zou bij jou ook het geval kunnen zijn. Als je het niet meer trekt, BELLEN! Mijn gyn zei me dat een echo zo gemaakt is en dat je dan veel beter kunt bellen dan nog een week in diepe ellende te zitten. Ook ik ben niet zo gecharmeerd van de tekst op het t-shirt. Ik vind het erg direct en ik zou het zelf niet kunnen waarderen. Het kan 2 kanten op: of je buurvrouw moet er om lachen, of juist niet. Ik denk niet dat er iets tussen in zit. Oh nee, Me2, ook nog eens vertraging, terwijl je zo graag thuis wil zijn bij je 2 mannen. Ook balen zeg, dat je insuline moet spuiten! Voel je je nu wel beter daardoor? Jude, wat betreft de BV: als die combi van FV en BV goed blijft gaan, dan moet je gewoon lekker zo door blijven gaan. Jij bent de moeder en jij bepaalt. En als je je niet goed voelt bij BV, dan gewoon lekker op de fles overgaan. Doe waar jij je goed bij voelt. Alle anderen een fijn weekend toegewenst! Marla
Hoi hoi, Lieve Hope, jouw gevoelens zijn meer dan normaal en daar moet je je niet voor verontschuldigen. Het lijkt me afschuwelijk om als (1 van de) laatsten op dit topic te moeten overblijven die nog niet zwanger is. Dat was ook mijn grote angst en ik denk die van iedereen hier. En dan heb je ook absoluut geen zekerheid over de toekomst en natuurlijk zijn onze opbeurende woorden niets waard voor je: wij zitten niet in jouw situatie en kunnen niet voorstellen hoe het voor jou is. Wat mij zo moeilijk lijkt is het nadenken over hoe nu verder: MK's zijn psychisch zo zwaar en je moet er helaas doorheen om de kans op je grootste wens te vergroten. Verdorie, je kunt gewoon geen kant op. Ik begrijp echt heel goed dat de verhalen over baby's je zwaar vallen. Natuurlijk vind je dat we hier over moeten blijven praten, maar dat betekent nog niet dat het geen pijn doet en datzelfde gold/geldt ook voor Miriam en Franka. Ik hoop echt dat je hier langs blijft komen en je vrij voelt om je verhaal te doen. Ik zou je echt willen uitnodigen om je gevoel te blijven beschrijven, ook al denk je ons tegen het hoofd te slaan. Wat mijzelf betreft: ik kan wel tegen een stootje en heb alle begrip voor je gevoel. Wat ik wel heel mooi verwoord vond van Miriam zijn haar opbeurende woorden, hoe moeilijk ze nu ook aanvoelen. Laat je stijdkracht weer terugkomen, blijf op de been en blijf de strijd aangaan! Lieve Miriam, het klinkt misschien hard, maar ik zat er op te wachten wanneer je onzekerheid weer terug zou komen. Ik heb het ook tijdens mijn zwangerschap van Famke gehad: toen ik ongeveer 10 weken zwanger was, namen mijn symptomen extreem af en ik was ongelooflijk bang: ik heb echt een paniekaanval gehad en heb op advies van Marlaman en een vriend het ziekenhuis (huilend) gebeld voor een extra echo. Toen wij in het ziekenhuis zaten, gingen we er vanuit dat het weer mis was, want "ik kende mijn lichaam toch wel het beste". Ik kon het gewoon eigenlijk niet geloven dat ik een springlevend, op en neer stuiterend mini-Famketje op het schermpje zag. En geloof het of niet, mijn misselijkheid kwam direct na de echo weer terug. Volgens mijn gyn heeft stress daarmee te maken. Stress zorgt ervoor dat je symptomen afnemen. Dat zou bij jou ook het geval kunnen zijn. Als je het niet meer trekt, BELLEN! Mijn gyn zei me dat een echo zo gemaakt is en dat je dan veel beter kunt bellen dan nog een week in diepe ellende te zitten. Ook ik ben niet zo gecharmeerd van de tekst op het t-shirt. Ik vind het erg direct en ik zou het zelf niet kunnen waarderen. Het kan 2 kanten op: of je buurvrouw moet er om lachen, of juist niet. Ik denk niet dat er iets tussen in zit. Oh nee, Me2, ook nog eens vertraging, terwijl je zo graag thuis wil zijn bij je 2 mannen. Ook balen zeg, dat je insuline moet spuiten! Voel je je nu wel beter daardoor? Jude, wat betreft de BV: als die combi van FV en BV goed blijft gaan, dan moet je gewoon lekker zo door blijven gaan. Jij bent de moeder en jij bepaalt. En als je je niet goed voelt bij BV, dan gewoon lekker op de fles overgaan. Doe waar jij je goed bij voelt. Alle anderen een fijn weekend toegewenst! Marla
marla ik ben onzeker maar het is nog niet zo erg dat ik ga bellen hoor over twee weken ben ik een week weg op wintersport ik ga niet van de berg af hoor alleen wandelen maar heb er echt even zin in en als ik terug kom is de 12 weken voorbij hihi heerlijk meiden fijne zondag nog liefs miriam
Hope ik lees net terug, he meis, wat een nieuws zeg heb er effe geen woorden voor, dit gun je niemand zo'n verdriet. Ondanks alles mag je ook nog steeds op mijn steun rekenen
He meiden! Is al weer een weekje geleden dat ik er was, heb wel mee gelezen maar even niet gepost. Ik ga ook even niet terug op al jullie verhalen, houd het even bij een ego-berichtje. Ik ben vorige week naar de HA geweest en heb voor Eline 2 soorten hormoonzalf gehad. Na 3 dagen was ze al bijna van het eczeem af. Het mama-dieet ging goed, alleen is de vriezer zo goed als leeg. Dus gisteravond weer een flesje geprobeerd, 5 schepjes hypo-allergeen (1)en 1 schepje standaard opvolgmelk. Dit resulteerde dus na 1 1/2 uur in een bezoek aan de huisartsenpost! Eline had overal blaarvormige bulten, rode bulten, loopneus, kortademigheid en gigantische jeuk. Voor mij is het dus wel duidelijk dat ze een koemelk allergie heeft. Na 3 uurtjes was het al weer aardig bijgetrokken en was ze weer supervrolijk zoals altijd. Morgen heb ik een contole afspraak bij de HA staan, dus dat maar overleggen hoe we verder moeten. Ik heb vandaag maar lekker een snipperdagje genomen (ben wel al aan het werk geweest via de mail , moest nog even wat gebeuren) en wil gewoon lekker bij mijn meissie zijn. Ook zal ik vandaag wat vaker gaan kolven om de productie proberen wat op te krikken tot ik duidelijkheid heb wat ze wel of niet kan verdragen. Hoop dat alles goed gaat met iedereen, en ik hou jullie op de hoogte Kus Minka