Dank voor al jullie lieve woorden meiden... Amber: Ja ik mis JP heel erg, ook als hij slaapt, dan ga ik altijd 1 a 2 keer kijken......toch zal hij als ik met verlof ben wel naar de oppasmama gaan zodat ik mijn rust kan krijgen om goed voorbereid te zijn op het geweld dat straks op me afkomt met 2 kleintjes Marieke: begrijp je volledog, als het je eigen kind is dan ga je je toch druk maken terwijl iedereen zegt dat het goed komt....ook dat heeft de natuur zo bepaald!
heey meiden ben even niet geweest druk en eigenlijk nergens zin in voel me steeds wat beter en beter de medicatie is afdoende niet top maar beter dan wat ik had en het gaat steeds beter spuug minder tot soms niet eens dus top Ben afgelopen nacht tante geworden mijn broer is vader geworden heftig hoor, nu zijn ze zomaar de eersten bij mijn ouders die ze opa en oma hebben gemaakt. Uit beleefdheid gaan we morgen avond er naar toe ze wonen achter rotterdam dus een eindje knallen. Bart en ik hebben besloten om ze maar te laten wie ze zijn en het verleden te laten rusten al doet me dat pijn hoor ik direct naar hun toe voor de kleine hun niet bij danique haar afscheid. blijf ook even van de zijkant kijken hier kijk wel elke dag even want me2 moet nog maar even en amber staat op knappen dus spannend. Hope knuf aan jou en Franka ook aan jou liefs miriam
Miriam: fijn dat het al iest beetr gaat met het spugen! Stoer hoor dat je naar je broer gaat en "boven" zijn gedrag rond de geboorte en begrafenis van Danique. Dat is altijd de wijste houding, maar niet minder knap van je!
Miriam, ik vind het ook goed van je dat je je niet laat kennen bij je broer. Maar, je opmerking klopt niet... je broer is toch niet de eerste die je ouders opa en oma heeft gemaakt... En fijn dat de medicatie wel lijkt te helpen. Hebben ze enig idee waar het aan ligt dat je er steeds zoveel last van hebt? Flyke, ik denk dat Amber een meisje krijgt, voorgevoel... Amber, wat zul jij het zwaar hebben, en helemaal gehad waarschijnlijk met je dikke buik? Nog maar maximaal 4 weken! Marieke, gelukkig dat de ontstekingen wel weg zijn. Nu maar hopen dat het goed genoeg is hersteld... Ik heb het nu 1x "getest", maar was nog niet echt een succes te noemen . Oei Me2, ligt ze in een stuit? Ik hoop dat ze nog uit zichzelf gaat draaien. Een keizersnede lijkt me ook niet zo fijn, je hebt dan wel niet die hele bevalling, maar het herstel lijkt me best zwaar, het is toch een echte operatie. Hoewel ik moet zeggen dat ik het herstel van die knip ook echt vervelend vond, eigenlijk nog erger dan de hele bevalling bij elkaar, dat was al snel "vergeten en vergeven", alleen het mooie gevoel is blijven hangen. Maar die knip... nee, daar zie ik niks positiefs in en zal ik een volgende keer nog meer tegenop zien dan ik nu al deed... En... nu hangt hier toch echt de rode vlag uit! Vanmiddag ongi geworden zonder voortekenen, 11 weken na de bevalling. Ik ben benieuwd hoeveel het gaat zijn en of ik er last van ga hebben. Heel raar, weer ongi zijn, de laatste keer was vorig jaar 15 maart, gewoon al weer bijna een heel jaar geleden... Voor het eerst weer een tampon in, ook heel raar. Ik ga eens voor de tv hangen. Weer een drukke dag gehad alleen met Rick, nog steeds slaapt hij niet veel overdag, maar 's avonds wel, hij ligt er nu lekker in en alleen straks eruit voor een voeding en dan zal hij hopelijk weer tot half 8 slapen, zoals de laatste tijd. Daar heb ik echt niks te klagen over! Gelukkig komt mijn man zaterdag weer thuis! X Jude.
Jude: nog 2 nachtjes slapen en dan is je man er weer! "Van harte" met je ongi hihihihihihi Ik heb juist helemaal geen last van mijn knip gehad.......vervelend dat het bij jou nog steeds trekt.....
Hoi meiden, Me2 ik begrijp dat jij je zorgen maakt over een keizersnede, maar ik kan er alleen maar positief over zijn, mijn ervaring is dat wanneer we voor een tweede zouden gaan ik zou vragen of ik weer een keizersnede kan krijgen. Nee echt meis, het is mij 100% meegevallen, ik heb vrouwen gezien bij mij op de afdeling die natuurlijk zijn bevallen nou die piepten ook behoorlijk hoor! Ik heb de eerste dagen alleen wat last gehad met opstaan, dat duurde wat lang voordat je rechtop kon staan, maar goed doorademen en dan lukt het, ik liep de volgende morgen al weer op de gang, eerst kleine stukjes maar elke keer een stukje verder. Wees gerust dat komt allemaal goed. Marieke hoe gaat het met jou lichamelijk bedoel ik dan, ik las van geloof franka dat zij weer wat geprobeerd had maar dat ditniet zo'n succes was, nou geloof mij voor ons waren de eerste keren geen succes, terwijl ik niet eens natuurlijk bevallen ben. Ik weet niet of jij daar al weer aan toe bent, maar neem de tijd meis! Miriam, je misselijkheid iets beter meis, hardstikke fijn, ik heb respect voor je hoor dat je naar je broer gaat, ik had dat niet gekund, maar ik ben ook wat haatdragend geloof ik ! Ik heb mijn broer nog niet weer gesproken na de ziekte van mijn moeder. Terwijl mijn moeder met kerst het eventueel wel fijn had gevonden om het hele gezin samen te hebben. Nou ik kan het niet, echt niet! iemand die zo in het leven staat........! Maar goed misschien ben ik wel te haatdragend. Hier weer een slechte nacht achter de rug, ik snap het niet, wordt er helemaal gek van, nu wordt ze om ongeveer drie uur wakker, krijgt ze wat te drinken, als het flesje leeg is smijt ze het door de kamer en begint te huilen, ik ga er dan niet heen, bedoel ze heeft haar speen, drinken gehad, geen vieze luier, dus kan ze toch maar gaan slapen? Dit duurt ongeveer 20 minuten dan geef ik toch nog een beetje drinken bij en dan valt ze in slaap. Ze huilde ook weer wat meer in haar slaap, wanneer gaat deze fase toch eindelijk voorbij, het duurt al zo lang! Kijk maar uit minka, dominque sliep ook altijd super, maar dat lijkt wel al een eeuwigheid geleden! Jette
nee jette dat vind ik niet iedereen doet het op zijn manier en voordat danique in mijn leven was zou ik net zoals jou reageren denk ik. Maar juist omdat ik danique heb gekregen en direct moest afstaan is er iets in mijn koppie gebeurd kan niet echt uitleggen maar ruzie is onnodig het leven kan heel kort zijn. vandaar dat ik ook allemaal oude banden weer heb aangesneden heb er inmiddels twee vriendinnen voor terug en 1 in vroeg stadium. Dus dat is positief denk ik dan. Nee je kunt verschillend zijn in hoe je in het leven staat. En ik heb heel bewust gekozen na danique dat het leven te kort is om te lang boos te zijn op iemand. En daarmee zeg ik niet dat mijn broer mij niet onwijs veel pijn gedaan heeft hoor want het vergeten nooit vergeven wel. iedereen fijn weekend dikke knuf miriam
Jette: ja jouw herstel van de ks was inderdaad miraculeus snel! Super fijn hoor! Feit is dat ik gewoon een super bevalling heb gehad en zelfs de knip heb ik nauwlijks last van gehad. Stond meteen weer naast mijn bed en heb weinig tot geen pijn gehad na de bevalling....voor mijn gevoel nu zou een ks dus eigenlijk altijd een "mindere" ervaring zijn denk ik, ook omdat ik me zo verheug om die bevalling weer te doen......maar goed, wat moet, dat moet, en ik ga geen risico's nemen met mijn kind dus als het een ks wordt dan zal ik me daar ook bij (moeten) neerleggen en hopen en bidden dat ik net zo snel herstel als jij Wat vervelend dat je weer zo'n bagger nacht hebt gehad. Bij ons duurde deze fase ook eindeloos, dacht je er weer een weekje doorheen te zijn begon het weer opnieuw. In ieder geval denk ik goed dat je probeert om haar eerst zelf weer in slaap te laten komen na het flesje (fles door het bed smijten is hier ook een heeeeeel bekende....). Als ze dan weer gaat huilen ze wel weer snel agat slapen door nog 1x naar haar toe te gaan zou ik dat maar doen. Jullie hebben ook je rust nodig....doe wat jij voelt dat goed is en lat je niet door anderen iets aanpraten. NB Minka: onze JP heeft ook altijd top geslapen vanaf 6 weken...... JP huilt ook weer best vaak in zijn slaap...ik denk dat het komt omdat hij zo ontzettend ondernemend is en de hele dag avonturen beleeft dat hij die moet verwerken in zijn slaap want de seconden dat hij wakker wordt is hij het zonnetje in huis!
dat van dat zonnetje herken ik ook hoor dominique is altijd vrolijk als ik haar uit bed kom halen, alleen als ze een beetje raar wakker is geworden zoals gisterenmiddag dan moet ze even op gang komen! ik weet soms niet meer wat goed is me2, ik wordt er beetje moedeloos van!
herkenbaar hoor Jette. Als je net denkt dat je het snapt, dan breekt er weer een nieuwe fase aan. Misschien moeten we stoppen met proberen het te begrijpen en het per dag nemen... Lize heeft vannacht weer 3 (!) uur achterelkaar gehuild. Ik herkende haar pijnhuiltje en tegelijk kon ze het niet verdragen als we haar alleen lieten. Op een gegeven moment was het zo erg dat we haar even mee naar beneden namen. Ze bleef maar ´mama´ zeggen en tegen me aan liggen, ik mocht haar nauwelijks loslaten. Ik was helemaal op. Amberman vond dat we haar toch maar in bed moesten leggen en even laten huilen, maar ik ben zo labiel als de pest en als mijn meisje dan ´mama´ huilt en haar armpjes naar me uitsteekt, dan moet ik haar gewoon vasthouden. Heb haar op een gegeven moment met pijn in mijn hart weer neergelegd, ze stond meteen op en krijste het uit. ik deed de deur dicht en binnen 1 minuut.... stil... zomaar gaan liggen en in slaap gevallen. Arme kind was natuurlijk doodop. Ondertussen was het 1 uur ´s nachts... en zij zou vandaag natuurlijk naar het kdv gaan. Ik zat zo in de stress! Maar we hebben haar laten ´uitslapen´ (ze werd ipv 06.30 om 08.15 wakker, dus een beetje ingehaald) en haar pas om 11 uur naar het kdv gebracht. Ze had een goed humeur dus toen kon ik het ook weer verdragen. Moeilijk he Jette, de dingen die je beschrijft hebben we ook allemaal hier gehad. Volgens mij komt het maar weinig voor dat kindjes een continue slaappatroon laten zien (JP als uitzondering ), dus we komen vaak voor verrassingen te staan. Lize leek net goed te gaan slapen en dan komt er weer zo´n nare nacht... gisteravond dacht ik dat de weeen begonnen. Maar gelukkig, het was vals alarm. Ik was veel te moe, ik moest er niet aan denken... vandaag de kraamsuites gezien in het zh. rondleiding heb ik lekker ´in rolstoel´ gedaan. Voelde een beetje stom, maar ik kon het echt niet lopen. Ga nu de eennalaatste week in, ik vind het wel best. Toen ik de kamers zag, dacht ik stiekem: ik red het toch niet om hier te komen, wedden dat ik weer thuis beval? En weer kregen we het verhaal dat tweede kindjes sneller zullen komen en dat je dan korter perst. (wat is korter dan een halve minuut?) Ik reken op een thuisbevalling. Miriam, je hebt helemaal gelijk, het leven is te kort om je dagen te verspillen aan woede. meiden, bij deze heb ik me gemeld! groetjes Amber
Amber, bedankt voor je antwoord, het sterkt me toch wat in mijn reactie op het huilen s'nachts, ik weet het soms gewoon even niet meer, ik bedoel ik krijg haar altijd wel weer in slaap, maar of het de juiste manier is weet ik dus niet. Ik hoorde dat JP dezelfde patronen had toen hij omstreeks een jaar was, het zal misschien ook wel met de leeftijd te maken hebben. Maar ik kan dus concluderen dat jij ook naar lize gaat als ze huilt s'nachts en haar troost of wat te drinken geeft? mensen zeggen zo gemakkelijk, "gewoon laten huilen" maar ik vindt dat ook mega moeilijk moet wel zeggen dat jetteman een kei is in het herkennen van echt huilen of juist meer schreeuwen om aandacht ik twijfel soms, want ik vindt het gauw huilen hi hi hi! Amber succes met de bevalling meis, hoop dat het snel en goed gaat! liefs jette
Amber, ik sluit me helemaal aan over het slaapgedrag van onze kidneren. Ik denk dat je mijn omerking over JP verkeerd hebt begrepen : Ik wilde alleen maar zeggen dat JP altijd een goede slaper WAS maar na een maand of 10 ging dat dus over in gedrag wat jij en Jette ook noemen....radeloos wordt je ervan, maar denk dat je gelijk hebt en je er maar bij moet neerleggen dat het allemaal aaneenschakeling van fasen zijn..... Hahahaha, ja sneller an bij Lize? Ik reken ook op een thuisbevalling van jou... Ik heb ook echt heel bizar nieuws en weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan...mijn zusje is al heel lang lichamenlijk en geestelijk niet in orde (38 kilo en al 17 jaar anorexia afgewisseld met boulimia (spugen), blijkt nu in verwachting te zijn, wrs al vrij lang en haar relatie van 7 jaar is op het moment helemaal niet goed....ze heeft vandaag een echo om te zien hoe en wat....ze neigt naar abortus, maar dit is wellicht haar enige kans op een kind ivm haar lichamelijke toestand, maar zou die lichamelijke toestand een zwangerschap uitdragen wel toelaten?.....pfff hele hoop vragen.......moeilijk hoor. Vind het aan de ene kant super leuk neiuws, anderzijds ook weer veel zorgen en beren op de weg....en abortus ligt nu eenmaal iets anders bij ons na een mk dan vroeger......
tjemig me2, tja dat is heel erg moeilijk met je zus, maar zij moet de beslissing samen nemen met haar huidige vriend, hij heeft er natuurlijk ook een mening over, of is hun relatie zo slecht dat het al bijna uit is? tjonge moeilijk hoor, is ze overtuigd van een abortus? sterkte meis in de moeilijke tijd, en probeer je zus te steunen in deze tijd! (neem aan dat jullie contact goed is) jette
Goh Amber, terwijl je wel wat rust kunt gebruiken, krijg je juist zo weinig nachtrust... wat rot... Maar wel herkenbaar, ik kan er ook niet tegen als Rick huilt, even wil ik hem wel laten liggen, maar als hij echt hysterisch gaat huilen, dan kan ik dat echt niet. En dan zegt hij nog niet eens "mama", want dan lijkt het me nog emotioneler. Wat... een halve minuut geperst?! Meen je dat?! Daar had ik een heel andere ervaring mee, maar sterrekijkertjes gaan geloof ik altijd wat lastiger en vaak een vacuumpomp dacht ik... met knip . Me2, je hebt geluk dat je geen last had van de knip... Bij mij is het zelfs een beetje pijnlijk om een tampon in te brengen en te verwijderen, dus ik heb toch echt het gevoel dat er iets niet helemaal goed zit daar... En Me2 wat een bizar verhaal van je zusje. Dat ze dan nog een eisprong heeft gehad met zo'n laag gewicht. Meestal word je dan toch helemaal niet meer ongesteld dacht ik. Een abortus... nee zeg... Je hebt gelijk, dat ligt bij ons toch heel anders... X Jude
Jude: nou da's ook de reden dat mijn zus en haar vriend niet aan ac doen, omdat mijn zus al zeker 10 jaar niet meer ongi is geweest......ergens denk ik dt dit dus een teken is en wellicht haar enige kans op een kind ooit (ze is ook al 33 jaar en dus al 17/18 jaar een eetstoornis) Ze hebben ook altijd letterlijk tegen haar gezegd dat zij geen kinderen zou kunnen krijgen hierdoor, wat ik enigszins naief vind, maar goed....maar als ze zelf absoluut niet wil.....ik hoor straks hoe ver ze is maar zou al meer dan 12 weken kunnen zijn gelet op de tijd dat ze al symptomen heeft achteraf gezien.... Haar vriend en zij zijn de afgelopen periode aan het uitzoeken geweest of ze wel verder willen met elkaar (na 8 jaar relatie) en waren net op het punt dat ze wel voor hun relatie wilden gaan...maar is natuurlijk nog steeds fragile...hij steunt haar overigens wel goed hierin....denk dat hij het wel wil houden.
shit, mijn hele tekst weg! Zit op laptop van Amberman en ik doe blijkbaar iets stoms. Grr.... nog een poging dan..
Me2, je hebt gelijk, ik had je opmerking verkeerd begrepen, sorry. Ik weet inderdaad dat JP ook moeilijke nachten heeft (gehad) en hij is dus geen uitzondering! Het verhaal van je zus...jeetje.. heftig! Een eetstoornis en zwangerschap gaan niet goed samen, dat zal veel losmaken bij je zus. Ik heb hier ervaring mee, beroepsgewijs dan. Als je behoefte hebt aan wat gedachten van mij hierover, laat het me weten. (We kunnen altijd pb'en) Maar ik heb geen idee of je daar behoefte aan hebt. Jude, dank voor je lieve woorden. En ja, die anderhalve minuut is zelfs overdreven want ik heb eigenlijk helemaal niet geperst. Ik heb vooral tegengehouden en weggepuft. De verloskundigen waren na ons eerste telefoontje niet gekomen want ze konden zich niet voorstellen dat 'een eerste' al zo snel zou komen. Toen we de tweede keer belden en vertelden dat de vruchtzak er al zo'n beetje uitkwam, ongebroken en wel zijn ze als een gek gekomen. Negen minuten voordat Lize geboren werd. Ik weet nog dat ik riep: zeg in godsnaam dat ik volledige ontsluiting heb! (ik zat maar weg te puffen, ik durfde niet te persen, maar het was allang in volle gang). Ze zeiden meteen dat ik inderdaad volledige ontsluiting had en bij de volgende wee mocht persen. Toen die wee kwam zeiden ze nog: spaar je stem anders ben je morgen helemaal schor... haha, ik heb mijn mond niet opengedaan, madam vloog er gewoon uit! (de verloskundige riep nog: ho ho! Ja dahag, alsof dat nog ging) overigens hebben zij wel meteen de vruchtzak doorgeprikt, anders was Lize in een waterballonnetje geboren Dit is ook de reden dat ik een beetje bang ben voor de bevalling. Het kan ZO snel gaan, ik heb geen idee wanneer en hoe, maar het kan over een uur gebeuren. Dus naar het ziekenhuis... we zullen zien! sorry dames, beetje lang verslag... had ik trouwens al verteld dat mijn banner niet klopt? ik ben 1 dag korter zwanger. Dus vandaag 38 weken. Ik ben te lui geweest om de banner aan te passen Ik ga even met de beentjes omhoog, tot snel Amber
Mijn zusje schijnt al 18 weken zwanger te zijn obv de echo en ze heeft al bedacht dat ze het laat weghalen zonder zich eerst te laten voorlichten of de zwangerschap een gevaar voor haar leven vormt en of het kind gezond is...ik moet echt even afstand van haar nemen want ik kan dit niet aan.....
Och lieverd, wat erg! 18 weken, dan kun je toch niet .... Heel veel sterkte meid, dit komt hard aan voor je Knuf Minka
18 weken ?! Inderdaad, dat kun je toch niet doen?! Ik had een weekje later de "20-weken echo", een compleet minimensje... O, wat erg Me2... En Amber, dat was inderdaad wel erg snel dan... dat lijkt me zeker eng als je weet dat dit misschien nu weer kan gebeuren. En ik weet hoe moeilijk het is om persweeen weg te moeten puffen... eigenlijk kan dat helemaal niet, ik moest het ook doen (ik bleef hangen op 9 cm), maar het was sterker dan mijzelf... en daar raakte ik wel een beetje van in paniek, dus ik was blij dat ik al in het ziekenhuis was en de gyn mij kwam helpen aan 10 cm, want ik trok het ook niet meer op die manier. Knap zeg als jou dat gelukt is! Hopelijk gaat het deze keer dan wat minder hectisch en haal je het ziekenhuis nog! Jippie! Over 3 uurtjes landt mijn schat weer op Schiphol! X Jude.