@Me2: Dat klopt. Dan ben je al een heel eind in de verwerking, denk ik. Hopelijk is het de volgende ronde raak voor je! @Jette: Ik kan me voorstellen dat je emotioneel werd. Wel heel fijn dat je weet dat jouw vruchtje is uitgestrooid is en dat er respectvol mee omgegaan is. Dat zou mij ook veel rust geven. Nogmaals: je bent zo snel gecuretteerd na de constatering van de missed abortion. Heb je daar achteraf een rotgevoel over, of ben je juist "blij" dat het zo gelopen is? Ikzelf had de eerste dagen heel erg het gevoel dat ik er absoluut niet tegen had gekund als ze het vruchtje meteen hadden weggehaald. (dat voelde echt als wegrukken). @Flyke: Dat van die vuilnis, daar heb ik in het begin ook aan gedacht. Wat doen ze eigenlijk met het vruchtje? Nou ja, je kunt dat inderdaad maar beter niet weten. Wat dat betreft vind ik het voor Jette heel fijn om te weten dat er een speciale plek is voor haar vruchtje.
Marla, ivm dat vruchtje, ik heb een sterk vermoeden wat er mee gebeurt, hoorde ik nog van mijn moeder, zij werkt ooit in de operatiezaal vh ziekenhuis, maar ik denk: waar het vruchtje ook naar toegaat, het blijft toch vr altijd in ons hart. Ik ben deze middag naar de bib geweest, boeken halen over thema miskraam, heb altijd graag gelezen en had het gevoel dat dit me zou helpen, intussen is de eerste boek al uit Omgaan met een miskraam, Bernard Spitz, Manu Keirse, Annemie Vandermeulen, een aanrader, zo herkenbaar... de gevoelens van jaloezie, waarom vragen enz....met tussendoor fragmenten van lotgenoten en hun ervaring. groetjes flyke
Mooi gezegd, Flyke! Jij kan snel lezen! Misschien moet ik ook eens zo'n boek lezen. Ik ben helaas geen lid van de bibliotheek en moet ze dus zelf kopen. (Ik ben een beetje blut op het moment, heb nl. zo veel geld uitgegeven, de laatste paar weken. Dat helpt ook goed, grapje ) Kan me wel voorstellen dat het helpt bij de verwerking. Lees ze!
marla, ik was vijf jaar geleden ooit lid van de bib in een andere stad, ik twijfelde een boek te kopen of naar de bib te gaan, maar financieel was de keuze ook vlug gemaakt 2,5 euro voor een jaar lidmaatschap en ik heb 4 boeken mee om te lezen, had ik 1 boek gekocht was ik misschien 20eu kwijt, en dan ligt het daar gelezen in de kast ja ,als je graag leest (mijn man kan zich daar totaal niet mee bezig houden met een boek lezen), dan raad ik het je zeker aan, hoewel er komt wel heel veel terug van begrip, herkenning emoties die ik hier via ons meiden al kende
Ik hoor ook goeie verhalen over die boeken die je noemt. Ik heb enorm veel op internet gelezen en werd er uiteindelijk "moe"van. Een stap in de goede richting denk ik. Over dat vruchtje....mijn man zegt dat ons pukkie nu lekker in de Dordogne zwemt.....(ik had een spontane MK toen we met vakantie waren) daar is het in ieder geval fijn en uit ons hart zal hij nooit gaan.
goeieavond iedereen, Vandaag eerste werkdag gehad, en viel eigenlijk redelijk mee. Eerst uur tranen gelaten, kon de confrontatie eerst niet goed aan, ik zag dat iedreen mij wilde aanspreken of een woord van begrip uitbrengen, maar ik ontweek het precies. Heb eerst wat uitgehuild, alleen, met de deur toe, en wat later kwam mijn baas. Goed gesprek gehad. Raar, ik moest huilen en hij legde zijn arm op mijn schouder, vind ik gewoon raar, die relatie baas-werknemer is altijd zo afstandelijker en dan nu zo dichtbij. Hij zei ook dat als ik het het ff niet aankan, het moeilijk heb, ik nu of in de toekomst naar huis mag gaan, hij er niets zal over zeggen en de collega's ook niet. Nog wat later kwam de collega (die net evenver zwanger is), goed gesprek gehad, vond het niet juist dat ik dat moest tegenkomen en zij dan mij nog zo gaat confronteren ermee enz Ik heb haar gezegd dat niemand daar iets aan kan doen, ik niet wil dat ze haar zwangerschap - en verhalen afschermt voor me, ik pas zo de verwerking kan aangaan. En als ik plots zou wenen of zo, ze dit niet persoonlijk mag opnemen, maar me dan best ff gerust laat. Kwam daarnet thuis en vond postkaartje van collega en haar man, lief. voor de rest van de middag, druk gehad, soms wel moeite met het liegen tegen cliënten, 'ja ze zeiden dat je ziek was, de griep gehad?', en ik dan 'ja het doet de ronde eh, het is het moment van het jaar' en nadien, begreep ik niet goed hoe ik dat zo bewust gelogen heb kunnen zeggen, raar. Ik ben wel wat vroeger gestopt, heb vandaag bijna hele tijd aan bureau gezeten en kreeg wat pijn. voila, eigenlijk wel raar, ik voel me eigenlijk opgelucht, en heeel blij dat ik het verteld heb op het werk. Een collega zei ook , stel dat je het niet gezegd had, jij zou je geheim moeten dragen en gekwetst zijn, en wij zouden dan nog niets vermoedend opmerkingen geven en je nog meer pijn doen... groetjes flyke
Nou fijn Flyke, De kop is eraf. Naar alale waarschijnlijkheid zal het de komende tijd steeds een stukje beter gaan.
Ha die Flyke, Oeps... vergeet de vraag in het andere topic. Ik lees net je antwoord. Suf van mij, zeg. Ja, je wordt vanzelf wel goed in smoesjes bedenken en liegen. Gelukkig dat je je er zo goed bij voelt en het toch hebt verteld en dat iedereen zo lief reageerde. Ik had vandaag echt een crisisdag. Wie weet hebben we op hetzelfde moment zitten huilen op het werk. Ik was nl. gisteravond ongi geworden (half maand verbandje vol) en dat was vandaag zo goed als verstopt. Als je dan internet afstruint, dan kom je bij dingen uit die je niet wil weten. Ik was door een collega vriendin gedwongen om het ziekenhuis te bellen en ben nu weer een beetje gerustgesteld. Het kunnen de hormonen zijn, en ook moet mijn baarmoeder zich weer herstellen. Ik zit ook nog eens een keer onder de pukkels, en daar word je nou eenmaal ook niet vrolijker van. Ik heb maar meteen even de brightlight (tegen de winterblues) aangezet en dat helpt al helemaal. Nogmaals fijn dat het zo goed bij jou verlopen is!
Ha Flyke, Ik heb het wel verteld aan mijn collega's en ben blij dat ik dat gedaan heb. Je denkt dat je er na de curretage wel vanaf bent maar emotioneel doet het nog veel met je. Tuurlijk moet je er ook doorheen om erover te praten met je collega's de eerste paar keer doet t zeker zeer maar tegelijkertijd lucht het op en helpt t zeker bij de verwerking. Mij heeft het zeker geholpen en het was prettig dat mensen rekening met me konden houden als ik weer eens wat labieler was. Maar goed voor jou kan het allemaal anders werken natuurlijk. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte, je zal voorlopig denk nog wel wat dalletjes ingaan en weer uitkomen. Tja die hormonen enzo en daarnaast is t niet niks wat je achter de rug heb. Neem de tijd meid. Met mij gaat het inmiddels weer goed en ik hoop dat jij dat binnenkort ook weer kunt zeggen.
Me2: ik hoop het ook Marla: ja sorry ik was eigenlijk een beetje van topic versprongen. sorry Marla, maar ik ben precies niet goed mee, bedoel je dat je hoopte op een zw.Schap en je ongi geworden bent? Begrijp het niet goed: Als je dan internet afstruint, dan kom je bij dingen uit die je niet wil weten. Ik was door een collega vriendin gedwongen om het ziekenhuis te bellen en ben nu weer een beetje gerustgesteld waarvoor vreesde je dan? sorry, als je het er liever niet meer over hebt, niet erg hoor, Abigail: ik heb het dus ook verteld en ben heel opgelucht, heb heel goede gesprekken gehad en begrip van de collega's vandaag, heeft me veel deugd gedaan. Blij te lezen dat alles terug beter is met je, ik duim dan ook mee voor je dat alles verder goed verloopt, en is ook leuk te zien dat na regen zeker zonneschijn kan komen, groetjes flyke
Ik wachtte met smart op mijn eerste menstruatie na mijn 2 curettages (ik zat op ongeveer 6 weken na de eerste en 4 weken na de tweede curettage). Ik had van de gynaecoloog begrepen dat je een iets verhoogde kans hebt op verklevingen van de baarmoeder wanneer je 2 keer zo kort achter elkaar bent gecuretteerd, maar dat de cyclus dat tegengaat. Hij gaf aan dat mijn ongi toch wel goed moest doorkomen. Een teken van baarmoederverklevingen is het uitblijven van je menstruatie of het hebben van een heel klein beetje bloedverlies. Ik was in eerste instantie heel blij met mijn ongi, maar toen het vandaag zo goed als stopte (ik kon makkelijk af met een inlegkruisje) en ik het internet afstruinde op zoek naar curettages in combinatie met een korte menstruatie, toen stuitte ik op pagina's over het syndroom van Asherman (verklevingen). Internet kan heel positief zijn, maar je kunt er ook de ergste dingen vinden. Dat maakte mij in ieder geval zo nerveus dat ik het even heel somber inzag. Gelukkig heb ik naar het ziekenhuis gebeld en heeft mijn collega mij weer iets kunnen opfleuren. Voor de goede orde: ik mocht van de gyn deze cyclus niet zwanger worden vanwege mijn 2 curettages. Hij wilde dat ik eerst mijn menstruatie af zou wachten om te zien of deze goed doorkomt. Van dat laatste ben ik dus niet zeker, hoewel de medewerkster van het ziekenhuis mij vertelde dat dat wel eens voorkomt en zeker na een 2e curettage, maar niets hoeft te betekenen. Ik weet niet goed wat de functie van deze vrouw was. Het leek mij geen asistente/receptioniste te zijn. Ik had eerst een assistente aan de lijn, die haar hulp had ingeroepen. Ik hoop maar dat het iemand met verstand van zaken is geweest. Ik moet het gewoon positief inzien: Hopelijk moet mijn lichaam zich weer herstellen. Ik mag nu in ieder geval weer zwanger worden! 1 ding weet ik zeker: ik ga niet meer zo veel googlen, daar word je alleen maar onzeker van.
bedankt vr je info,nu begrijp ik je vorige reactie. Was dus eigenlijk dubbel;opgelucht eindelijk ongi en angst ivm dat syndroom.Ik las er ook al over,teveel rondneuzen is idd niet altijd goed. Goede raad van je collega en goed dat je die opvolgde,ben je nu gerustgesteld. Definitieve start,terug zwanger mogen worden,ben blij vr jullie,maar kan me voorstellen dat je het gevoel hebt op een startenden achtbaan te zitten,geluk,angst... Misschien kan het forum hier je gordel zijn opdat je je wat veiliger voelt erin. ik duim vr jullie! flyke
Zoals je het hebt opgeschreven, zo voel ik me ook. Heb een heel dubbel gevoel erbij. Maar ik moet het maar positief blijven inzien. Misschien dat ik morgen toch nog even contact opneem met mijn eigen gynaecoloog om wat meer zekerheid te krijgen. Dit forum is in dat opzicht echt geweldig! Hoe is het vandaag gegaan op je werk? @Me2; ik wilde gisteren al ingaan met je opmerking over de Dordogne, maar ben dat vergeten omdat ik toen enorm met mezelf bezig was. Jouw vruchtje heeft het het beste uitgekozen! Mooie omgeving. Lekker dobberen in de Dordogne lijkt me sowieso geen straf. (ik zie het bijna voor me: rugslag door het water ).
Hey Marla idd, ik merk dat ik voortdurend in mijn hoofd zit te denken, misschien ben ik dan of dan al terug zwanger, maar dan verplicht ik mezelf: flyke wees eerst maar blij dat je ongi zal worden.... vandaag redelijke goede dag gehad nog paar andere collega's gezien, maar ze wisten precies niet wat zeggen tegen mij, viel op, ze zeiden dag, en dan hoe ist het? en ik hoorde in hun stem dat ze bedoelden met mij en MK, maar ik ging er niet op in, waren eigenlijk collega's waar ik niet zo intiem mee ben, dus is maar beter zo. MIjn collega (die vertelde dat ze ook MK heeft gehad tussen haar 2 zwangerschappen door, kwam met positief nieuws om me op te beuren, zij had een MK in oktober, en in oktober het jaar erop lag ze in het ziekenhuis bevallen van een flinke dochter), deed me goed dat te horen. deze avond mag ik bellen naar de huisarts, vr de info onderzoek labo van het vruchtje, ben benieuwd, hopelijk heeft hij al de uitslag, maar de gynae zei me al dat in 90% er geen specifieke oorzaak gevonden wordt. straks naar mijn ouders, goeie avond iedreen! flyke
Dank je! Alleen nog wachten op mijn man om te vertrekken, smste net dat hij pas rond 20u thuis zal zijn, nog lekker wat tijd om te neuzen op het forum
Heb een eindje geleden gebeld maar huisarts was nog niet thuis zei zijn vrouw, ik mag bellen tussen 19.30-20.30u, nog wat afwachten dus. Maar ik ga ervanuit en eigenlijk hoop ik het ook, dat er niets speciaals gevonden werd. Heb jij ervaring met zo een onderzoek? Of iemand anders? grtjs flyke
inmiddels gebeld met huisarts, maar resultaat nog niet binnen, morgen opnieuw bellen. Ik vroeg nog eens zijn mening ivm cyclus wachten en de pil die ik moet nemen, hij zei dat het een wetenschappelijk onderbouwd advies is en hij er ook voor is. Ik zei dat ik op internet veel verschillende meningen las, en bepaalden zeggen dat je enkel een cyclus moet wachten omdat men dan anders je laatste ongi niet heeft en berekening hoever je zwanger bent, moeilijk is. Is idd, praktisch moeilijker zei hij. Maar je moet niet alles geloven van het internet, moeilijk om het kaf van het koren te scheiden. Ik zou het advies van je gynae volgen .... grr khad het liever ni gedaan, nuja, ik ga toch maar die pil doornemen dan
Hoi flyke, Heb je de uitslag inmiddels al binnen? Ik weet niet hoe het in Belgie is, maar in Nederland is zo'n onderzoek maar heel summier. Ze kijken bij een eerste miskraam eigenlijk alleen maar of het echt een miskraam is geweest en of je geen (partiele) Molazwangerschap ofzo hebt gehad. Ik kreeg alleen te horen dat het een normale "abortus" was (stom woord. Het mag dan wel de officiele term zijn voor miskraam, maar ik heb er een andere associatie bij) en dat er resten van een vruchtje zijn aangetroffen. Dit was alles wat mij is meegedeeld. Bij ons in Nederland doen ze pas nadere onderzoeken na meerdere miskramen. Misschien gaat er in Belgie anders aan toe? Hopelijk hebben ze bij jou niets afwijkend gevonden. (vast niet, anders hadden ze al eerder gebeld). Ik heb gelukkig goed nieuws: mijn ongi is nu echt doorgebroken. Gisteravond kreeg ik opeens (na anderhalve dag pauze) weer een nieuwe bloeding, die vanochtend zich pas goed heeft doorgezet. Het lijkt een echte menstruatie met redelijk wat rood bloed enzo. Ik ben echt super blij. Gelukkig is er al weer een week voorbij. Dat is weer 1 week dichter bij een nieuwe zwangerschap voor ons allemaal!