Ik duim voor je Marla, want ik weet hoe het voelt om na de miskraam op een 'nieuwe kans' te wachten... Ik was ook blij dat ik weer ongesteld werd. Nu heb ik een paar dagen geleden mijn eisprong gehad en ik duim heel hard dat ik zwanger ben. Maar ik probeer op niks te rekenen. (moeilijk!) succes en sterkte. En voor jou duim ik ook Flyke, dat er niets word gevonden en dat je snel herstelt en de draad kunt oppakken.. Amber
Hi Amber, Fijn dat je lichaam zich al weer zo goed heeft hersteld. Toevallig vertelde ik gisteren tegen een vriendin dat ik er vanuit ging dat het waarschijnlijk wel even zou duren voordat ik weer zwanger was, en dat ik met zo'n insteek weer aan de slag zou gaan. Ik weet nu al dat dit niet gaat lukken. (foei, stoute Marla ) Voor jou wordt het heel spannend de komende dagen. Ik weet nog dat ik de dagen tussen de eisprong en de NOD altijd voorbij vond kruipen. Ik duim voor je!
Marla:nee nog geen uitslag binnen bij de huisarts, wel die van mijn ma, blijkbaar niet zo goed dacht eerst blaasonsteking te hebben, bloed in urine en huisarts raadde aan zeker eventueel vandaag nog of morgen te gaan voor een echo, iets van teveel rode bloedcellen of zo, voor zover ik mijn pa begreep en ze denken misschien iets aan de nier ... ben er niet gerust in vraagje hoe weet jij dat ik van België ben? valt dat zo op? voor zover ik weet, kijken ze algemeen, is er echt iets afwijkends en wil je meer weten daarover moet het naar een ander labo, maar is een dure kwestie naar schijnt ben blij voor je dat je terug ongi bent, ik verlang ook al, raar, eerste keer dat ik daarnaar verlang. amber 70: thx vr je duimen voor me, gisteren had ik een goede dag op het werk, vandaag weer moeilijker, vooral vanmiddag, zaten in vergadering zo een 2,5 uur en mijn collega (die evenver zwanger is als ik zou geweest zijn) zat erbij, op het laatste kon ik echt mijn gedachten er niet meer bij houden en zat terug te denken aan mijn zwangerschap enz, net voor het gedaan was heb ik heel kort gezegd dat ik weg moest, ben naar auto gelopen en beginnen wenen...het moest er uit groetjes flyke
He Flyke, Dat is schrikken van je moeder! Heeft ze inmiddels al een echo gehad of in ieder geval een afspraak gemaakt? Kan het toch nog goed zijn? Ik hoop het zo voor jullie. Dan krijg je dit er ook nog eens bij! Heb je misschien een keer het woord Belgie laten vallen? Ik weet opeens niet meer waarom ik er vanuit ging dat jij uit Belgische komt. Ik moet wel zeggen dat ik veel Belgische collega's op mijn werk heb en sommige uitdrukkingen komen me dan ook bekend voor. Misschien dat het daardoor komt? Volgens mij blijft dat moeilijk om geconfronteerd te worden met een zwangere collega die net zover is als jij was. Als haar buik gaat groeien, dan ontkom je er niet aan dat je denkt dat jij dat ook zou kunnen hebben gehad. Ik hoop dat het in de loop van de tijd iets minder pijn gaat doen, maar kan me voorstellen dat dit nog veel steken in je hart kan opleveren. Harstikke goed dat je bent weggelopen en "geweend" hebt (kijk, wij nederlanders hebben het dan over huilen ). Gewoon aan toegeven. @Amber. Niet naar ze luisteren. Gewoon SNEL zwanger worden, niks rustig aan
Hoe verder ik zwanger werd, hoe meer ik een band kreeg met het vruchtje, bijna elke minuut van de dag, dacht ik eraan dat ik zwanger was, en praatte ik soms tegen mezelf en het kleintje. Bv ik heb geen druppel alcohol meer aangeraakt sinds ik wist dat ik zwanger was, toen zei ik in mezelf, 'we' gaan dat niet doen eh, ik ga zorgen voor 'jou', of soms zei ik mijn man, nee 'wij' willen iets anders doen... En nu de laatste dagen, zoals toen ik vanavond naar huis reed na het werk, al huilend, voelde ik me (ondanks dat mijn man me goed steunt), erg alleen... en vooral leeg. Herkennen jullie dat ook?
Oh bah, Flyke, dat van je moeder klinkt niet zo goed. Zoals ik al eerder zei, het komt allemaal bij elkaar: de miskraam en je moeder. Zo'n 2 weken na de missed abortion had mijn vader zomaar een black out op een avond. Hij wist niet meer wat hij had gedaan die dag en ook dingen als dat zijn zwager zojuist was overleden en dat mijn broer al weer een jaar geleden verhuisd was enzo dat wist hij niet meer. Wij hebben ons er veel zorgen omgemaakt, maar gelukkig bleek er achteraf bij hem waarschijnlijk niets aan de hand geweest te zijn. Toch herinner ik me nog het gevoel dat ik op dat moment had: zo van "ik dacht dat het redelijk ging met de verwerking van mijn miskraam en nou ook nog dit. Hoe trek ik dit?" En op het volgende moment blijkt dat je het toch aankunt. Ik had ook zo'n dubbel gevoel: dacht veel aan mijn miskraam en voelde me daar dan weer schuldig over naar mijn vader toe. Ik wil met dit lange warrige verhaal alleen maar zeggen dat ik het erg voor je vind en hoop dat er toch nog goed nieuws voor je moeder komt. Flyke, ik vind jou zo flink overkomen. Het is voor jou nog maar zo kort geleden. Bij mij is het nou al zo'n 2 maanden terug gebeurd, maar gisteren bijv. voelde ik een steek in mijn hart toen mijn baas vertelde dat hij in april niet wil reizen naar het buitenland, omdat zijn vrouw in mei is uitgeteld. Gisteren was ik ook nog onzeker over mijn menstruatie en zat dus niet lekker in mijn vel. Sinds mijn menstruatie vandaag goed op gang is gekomen, voel ik me alsof ik de hele wereld weer aankan. Heb jij nog een echofoto van je kleintje? Ik wel, en ik kijk er ook af en toe naar. Vlak voor mijn 2e curettage is er nog een echo van mijn baarmoeder gemaakt en ik vond het dan ook zo vreemd dat het vruchtje er niet meer zat. Bij de weg: ik dacht dat ik op een andere mail van je reageerde, maar die kan ik nergens meer vinden . Nu lijkt het nergens op te slaan wat ik heb getypt. Nou ja, ik laat het toch maar staan. Het was ook zo'n verhaal
@Flyke, nog maar even een reactie op jouw laatste mail. Ik snap er echt niets van waar jou andere mail is gebleven! Ik moet maar eens pilletjes aan de dokter gaan vragen. Ik zie dingen die er niet zijn, help! Compleet herkenbaar. Ik voelde me in het begin ook zo alleen, ook al waren er nog zo veel mensen die hun medeleven betuigden. Niemand kon voelen wat ik voelde, en ook mijn vriend had het vruchtje niet bij zich gehad en zich zwanger gevoeld, zo ervaarde ik het althans. Natuurlijk had mijn vriend ook verdriet, maar niet zo als ik, dacht ik. Ik denk dat hij zich ook sterk voor mij wilde houden. Nu heb ik dat niet gevoel niet meer. Volgens mij hoort het gevoel wat je nu hebt bij de verwerking. Het moet er toch uit.
Ik heb even beetje hier door gelezen. Flyke zei dat ze zoveel steun had hier dus heb ook maar kijk je genomen. Had hier liever niet gekomen. Las dat jullie echo's hadden, wij hebben ze niet mee gekregen Ga ze volgende x wel vragen. Had 9maanden dagboek en wil dat er graag inplakken. Las ook dat flyke tegen kindje praten en wij zei hihi. Dat deed ik ook. Niet ik maar wij En straks weer helemaal alleen. Niet met z'n 3 niet met z'n2 meer maar alleen.
Marla, bedankt vr je lieve reacties, ik weet niet goed welke mail of post je bedoelt van mij? misschien ergens iets gelezen op een andere topic? ik kreeg darnet telefoon van mijn vader en had ff mijn moeder aan de phone, en eigenlijk redelijk goed nieuws, mijn ma heeft al een echo gehad in de vooravond en daar was niets speciaals op te zien, ze moet nu morgen opnieuw urine staaltje binnenbrengen, is dat niet beter moet ze maandag voor een ..... weet het woord niet meer precies, maar een inwendig onderzoek van de blaas geloof ik, in haar urine was iets gezien dat veeeeeeeeeel boven het maximum lag en dat was alarmerend voor de huisarts, hij dacht aan een bloedende nier of zoiets? Wat het ook nog kan zijn is een polliep in de blaas die bloedde of zoiets, ben terug wat opgelucht. Idd, vaak maak je je om iets heel veel zorgen en nadien kan je opgelucht adem halen dat het toch niet zo erg bleek te zijn, gelukkig maar. Ik zei het daarnet ook aan mijn ff aan mijn ma, raar in zo een korte tijd beiden een echo, en bloedverlies, enige verschil dat ik zeker de oorzaak wist. Ja, mijn collegavriendin zei dit gisteren ook, 'ik vind dat je al redelijk sterk overkomt terwijl ik beter weet'. Ze uitte haar bezorgheid, ze vreest dat ik teveel zou opkroppen. Ik heb haar nog niet verteld van het forum, maar echt waar, het is een hele grote steun en stap in de verwerking voor mij, door hier zo open te kunnen praten, over iets waar iedereen hierover kan mee praten, niet zomaar, maar met intens gevoel. Kan me inbeelden, dat je terug de hele wereld aan kan, nu je ongi bent, eerlijk gezegd ben ik een beetje jaloers ik wou dat ik ook al zover stond. De eerste keer zag ik dat de gynae de echo in mijn dossier stak, ik wou het eerst vragen maar dacht, nee, misschien ga ik me dan teveel hechten daaraan, terwijl ik eigenlijk best realistisch blijf en rekening hou met het ergste. Bij de 2e definitieve echo heb ik er nooit bij stilgestaan door de emoties. Soms heb ik spijt dat ik dat niet heb maar dan denk ik, misschien maar beter zo, en ik hoop ooit een succes echo in mijn handen te kunnen hebben.
moon, ik had je hier liever niet verwelkomd, maar toch welkom. De gynae heeft mij ook nooit de echo aangeboden, bewust denk ik. IK had ook al een zo een dagboek, pijnlijk als ik dit nu herlees, moment en datum en manier waarop ik het mijn ouders vertelde enz. Eerst wou ik het begraven of vernietigen, maar heb besloten het te houden, zo kan ik later het nog es hernemen en beleven, het korte geluk. sterkte meid flyke
Hai meiden ik heb de echo gehouden. Heb er in de eerste week veel naar gekeken, maar nu opgeborgen. Het is voor mij het 'bewijs' dat ik toch echt wel zwanger was maar dat mijn kleintje het niet ging redden. Klinkt misschien raar, maar ik vond het zelfs een beetje 'zielig' voor hem...zo klein, even geleefd...Hij was echt vreselijk welkom. Flyke, ik vind je zo dapper. Ik heb nog lange tijd moeite gehad op het werk. Naar mijn idee ben je best snel weer gaan werken. Ik heb 2 collega's die hoogzwanger zijn (en 2 vriendinnen die ongeveer even ver waren als ik, maar nu dus dikker beginnen te worden). Gisteren nog werd er aan het begin wat gegrapt over de zwangere collega... over namen en zo.... ik dacht echt even: 'hallo! Joehoe, ik zit er gewoon bij en iedereen lijkt het al vergeten!' ik heb heel even geslikt, maar als ze door waren gegaan had ik ze er even makkelijk aan herinnerd. (ik ga daar echt niet in mijn eentje zitten pijn hebben en daar niets over zeggen. Maar zo zit ik in elkaar. Ik had waarschijnlijk iets gezegd van 'dit gesprek wordt nu moeilijk voor mij'. Kan het trouwens ook niet uitstaan dat de hoogzwangere collega helemaal niets tegen mij heeft gezegd.) Het is inderdaad leeg Flyke, het is gewoon wennen. Tijdens mijn zwangerschap had alles een 'gouden randje', en dat verloor ik. Maar...het gaat wel wennen. En dat kon ik me in het begin niet voorstellen. Ik ben veel minder huilerig en minder somber. Maar het helpt ook dat ik weer ongesteld ben geworden en weer hoop voel voor de toekomst. Als ik dat niet zou hebben zou het er anders voor mij uitzien. Zolang er nog hoop is, geven we niet op! Veel sterkte en een goed weekend! Amber
amber70, nu je het hebt over zwangerschapsbewijs,denk ik net aan mijn 2 zw.schapstesten,das het enige bewijs naast dat plekje voor eeuwig gereserveerd in mijn hart. Ik ben van 7 tot 14 november thuis geweest, vind dit gemiddeld, aantal meiden hier na 2 dagen terug aan het werk.Ben eigenlijk wel blij dat ik niet langer thuis was, gaan werken was nieuwe start,stap terug in the real world. en dat het lijkt dat collegas het vergeten zijn,had ik vandaag ook ff,iedereen maar lachen, en ik in mezelf,sorry maar ik kan het niet... over die babynamen,maakte hetzelfde mee vorig wekend met vrienden.Ik wou het gesprek laten stoppen maar kon het precies niet,totdat de tranen kwamen en men het besefte, slaapwel,ik probeer zoveel mogelijk te genieten van het weekend,mijn man en ons nieuw bed dat geleverd werd vandaag,*Knipoog* liefs flyke meiden
Meiden, Ik heb dit weekend niet zo veel tijd, helaas, misschien nog even zondagochtend. Wat erg voor je Moon85. Ik zie dat dit je 2e miskraam is. Heel veel sterkte! Hopelijk heb ook jij een beetje steun aan dit deel van het forum. Amber, Ik had in het begin hetzelfde als jij: ik vond het zo zielig voor het vruchtje. Hij leefde niet meer en zou nooit geboren worden. Mijn vriend zei dan altijd dat hij als een engeltje over ons zou waken, en zou zorgen dat er snel weer een nieuwe, goede zwangerschap zou komen. Vond ik heel lief. Ik voelde me na de 2e curettage al een heel stuk beter, maar nu mijn ongi is gekomen, heb ik het gevoel dat ik het kan afsluiten. Dat voelt erg goed. Flyke, ik snap er nog steeds niets van. Nou ja, ik ga er maar vanuit dat ik verkeerd gekeken had of dat ik nodig aan weekend toe was. Maakt ook verder niet uit. Ik zou toch zweren dat je verder inging op je moeder en dat je ook nog een opmerking over Belgie maakte. Dat nieuwe bed van je, dat komt goed uit. Kan nu nog even uitgetest worden voor het echte werk straks Ja, ik was echt zo blij dat mijn menstruatie was gekomen. Ik heb me zo'n zorgen gemaakt, omdat ik een 2e curettage had gehad. Ik ga de dokter de volgende keer (dan hopelijk zwanger) toch maar vragen waarom ze mij niet de pil hebben voorgeschreven, zoals je in een ander topic suggereerde. Ik had het er nog met mijn vriend over vanochtend, en ook hij vindt het raar. Waarschijnlijk denken ze daar hier niet aan. Hier worden sowieso weinig pillen voorgeschreven, maar als het complicaties voorkomt.... Ik dacht eerst dat deze vraag niet meer nodig was, mocht ik opnieuw zwanger zijn, maar ik wil het toch weten. Misschien kunnen ze er anderen mee helpen. Aan allen: ik ben wel blij om te weten dat ik in ieder geval zwanger kan worden. Daar mag je ook niet zomaar vanuit gaan. Hadden jullie dat ook? Liefs, Marla
@marla. Ja soort van 2de. Het was een 2ling. De ene zat er ook nog gewoon in. @ flyke. Thnx. Donderdag voor dat het weggehaald gaat worden krijg knog wel een echo. Ik ga gewoon vragen of ik die mag om het af te sluiten. Had van de week 2 boeken besteld over zwangerschap want dacht dat het wel goed zat. Die kwam net binnen. Dat doet dan wel even pijn. M'n man zei meteen leg die is weg. Had gisteren een gedichtje gemaakt zal het als het me lukt hier neer zetten maar wil het eerst nog even voor mezelf houden. Liefs SImone
Een klein wondertje, bleek niet één maar twee. Helaas is nummer 1 als eenklein vlindertje heen gegaan. Spannende tijd begaan maar helaas moest nummer 2 ook heen gaan. Je deed hard je best te groeien maar mocht niet verder uit bloeien. Donderdag worden jullie weg gehaald en zullen jullie als sterretjes verder gaan.
Moontje: sterkte ! Gek dat ik hier andere meiden hoorde over dat ze het zielig vonden voor het vruchtje. Dat had ik ook, dat hij nu alleen zonder meer in mij verder te groeien door moest gaan....heel raar, maar zo volede ik dat, dat dat vruchtje nu alleen was omdat hij niet meer bij ons was.... Flyke: ik hoop dat het verder goed gaat met je moeder!
Ik ben beetje bij gelovig maar denk dat zo iets ook al wel een zieletje heeft gehad. Maar dat het gewoon niet voorbestemd was om op de wereld te komen.