Voor het eerst echt vreselijk ingestort toen ik helaas weer ongesteld werd vanavond. Ik heb nog maar 1 mislukte iui poging achter de rug, 1 gemiste eisprong op weg naar iui en inmiddels zon 24 natuurlijke cyclussen waarbij dus geen zwangerschap is ontstaan. Ik heb geen enkele hoop meer... Ik heb hulp in alternatieve hoek gezocht. Acupunctuur, ademhalingsoefeningen, rust in lijf en agenda.. Soms denk ik zelfs; ik stop mijn relatie, wil mijn lief niet de kans ontnemen om geen vader te worden. Ik weet dat dat onredelijk is maar ik denk daar echt serieus over na soms. Flip ik door of hebben meer meiden dit? Ik weet gewoon niet waar ik hoop vandaan moet halen. Mijn lief zegt dat dat natuurlijk de nieuwe iui poging geen goed doet, maar ik heb ruim 2 jaar heel veel hoop gehad en dat heeft ons ook geen kindje gebracht.. Ik heb ook zon hekel aan die rot spuiten, hormonen in je gezonde lijf spuiten.. Vreselijk vind ik het idee! En dan nu weer die vreselijke gang naar t ziekenhuis, de echo's en de pregnyl.. De stress die daar omheen hangt.. De angst voor weer een teleurstelling.. Hoe houden jullie moed en hoop? Help! Ik ben echt even radeloos!
Ik snap je teleurstelling, elke keer weer hoop en dan die teleurstelling en dat herhaalt zich al maanden. Ik probeer ook positief te blijven, maar ik kan me nog steeds heel moeilijk voorstellen dat ik ooit mama mag zijn.. Ik ben dan nu bezig met mijn aller eerste behandeling in het ziekenhuis, en hoop uiteraard zwanger te worden via deze weg. Nu mag je even lekker uit razen, en ga straks weer vol goede moed de volgende behandeling in, positief en zo min mogelijk stres werkt het beste! En vooral nog heel lang bij je vriend blijven, ik weet zeker dat hij dat ook zou willen! Anders was hij niet deze onzekere weg in gegaan met jou Heel veel succes, en hopelijk is het snel raak
Wat een lieve reactie.. Inderdaad; we mogen best even onredelijk uitrazen.. De confrontatie deze maand is ook zo heftig met twee van mijn beste vriendinnen die zwanger zijn en nog zeker 6 kennissen ook.. Al die stomme baby showers, echo foto's en blije Facebookpaginas.. Ik ga mezelf maar in slaap huilen.. Morgen hoop ik in elk geval weer nieuwe moed te vinden.. Die hoop durf ik niet meer te hebben..
Lieve Linnik, Ik begrijp je gevoel heel goed. En geloof me maar is heel normaal dat je je zo voelt. Ik ben zelf ook al jaren bezig op natuurlijke manier zwanger te worden, en na vele teleurstellingen jaar geleden begonnen met iui behandeling. Alle zes mislukt! En nu hoe moeilijk ik t ook vind met goed moed en hoop begonnen met m'n eerste ivf behandeling. Het is niet makkelijk, maar wanneer ik mij down voel probeer ik mij concentreren op fijne gedachten zoals wat allemaal wel mogelijk is ipv concentreren wat allemaal mis gaat. wonderen zijn de wereld niet ui!. Ik heb ook allerlei onderzoeken moeten doen en niet eens maar twee maal zelfde onderzoeken (omdat we opgegeven moment zijn gaan verhuizen en nieuwe ziekenhuis eigen dossier wilde samenstellen). Alles is normaal en geen afwijkingen gevonden! Om eerlijk te zijn had ik na derde iui al hoop opgegeven dat via iui zwanger zou raken. Maar ben doorgegaan om alle kansen te benut hoe klein ze ook mogen zijn. Ivf/icsi bied weer nieuwe kansen. Wat met iui niet te zien is kan tijdens ivf behandeling meer zegen over de eventuele oorzaak! Dat is al voor mij persoonlijk hoopgevend want hoe meer je weet des beter je mee om kan gaan en oplossingen kan zoeken. Ik ben er mee bezig (ivf) en moet zeggen valt mij tot heden heel erg mee. Hopelijk hoef jij niet zover te gaan en lukt jou m andere pogingen iui!! Onthoud wel dat stres een hele grote oorzaak kan zijn dat je lichaam niet reageert zoals jij zou wille!!! Hoe meer jij je bezig houd net zwanger worden, hoe onbewust ook, jou lichaam zal gespannen en gestrest raken. Mijn ervaring is dat wann ik mij probeer zo min mogelijk bezig te houden met zwanger te worden mij hele proces veel makkelijker afgaat dan BV de eerste vier pogingen iui waar ik dag en nacht bezig was m zwanger worden. Ik weet is moeilijker gezegd dan gedaan en ik voel echt met je mee! hou je liefje elke dag hard vast en ga lekker naast hem liggen knuffel hem en geniet van jullie momenten samen. Is helemaal niets mis mee om je down te voelen... Gebruik je gevoel niet om afstand te nemen van je mannetje maar juist om dichter bij elkaar te komen... Jullie zijn 1 en streven naar het zelfde 🌹
Onthou wel je mag never nooit eraan onder door gaan en spreek uit ervaring. Want ik ben ook nog steeds niet zwanger en en ben gisteren in diepe put gezeten vanwege traject. Het is elke maand dan krijg je weer opnieuw een klap te verwerken en is zo verdrietig elke maand hoop dat het lukt en dan word je ongesteld is al je hoop weg in 1 klap dat heb ook gehad. Ik heb wel van geleerd trek aan de bel praat erover ook met mensen die je behandelen en probeer hulp te vragen ik loop ook bij iemand in ZH om erover te praten. Ook jou droom wil je uit laten komen alleen wij moeten er lange weg voor afleggen. Geef nog niet op dat is zonde. En dat je relatie diepte punten krijgt daar weet alles van!
Het is inderdaad erg lastig als iedereen om je heen wel zwanger raakt, en hun geluk graag met jou willen delen. Ik kan er ook heel jaloers om worden, gun het uiteraard iedereen van harte en ben blij voor die gene. Een oud collega kwam ik een paar weken terug tegen, we raakte aan de praat en kwamen op het onderwerp kinderen, ik heb eerlijk uitgelegd dat we het dol graag willen, maar dat we het via icsi moeten proberen. Zei vertelde ook graag kinderen te willen, nu las ik van de week dat ze dus zwanger is, al 4 maanden! Op het moment van ons gesprek wist ze dus dat ze zwanger was, alleen wou ze het waarschijnlijk nog niet vertellen. Toch doet het me ergens pijn, ik ben natuurlijk wel heel blij voor haar. Ik hoop dat je een beetje kan slapen, ik ga het zo ook maar eens proberen. Ik ben nu iets langer dan een week bezig met Decapeptyl, en heb nog nooit zoon hevige menstruatie gehad, veel buikpijn en rugpijn afgelopen nacht waar je ook niet echt vrolijk van word.. Nouja alles voor een goed doel (hopelijk)
Het is heel zwaar en hoop houden is ontzettend moeilijk. Toch komt dat vanzelf. Bij elke nieuwe behandeling of medicijn, ook al was t maar een toevoeging als utrogestan kreeg ik weer nieuwe hoop. Toch komt telkens weer die teleurstelling. Wij hebben nu rust (de pil) en starten vandaag over precies 5 weken met spuiten. Ik heb hoop voor ivf, maar ik weet nu al dat als die eerste ivf mislukt ik in een heel diep gat ga vallen en daar zie ik zo erg tegenop
Ik dacht echt dat ik de enig was die doorflipt af en toe.. Ik lees jullie verhalen en denk; wat vreselijk en oneerlijk dat wij dit allemaal moeten doorstaan. Ik heb zelf maar een paar mensen om me heen die weten wat er aan de hand is.. Wij willen dit voor onszelf houden.. Maar we zijn half 30 nu en wonen al drie jaar in ons kindvriendelijke huisje waar de kamers leeg blijven.. Mensen hebben het inmiddels door.. Daar zitten dan ook weer mensen tussen die de brutaliteit hebben om te "vissen" naar informatie.. Heel doordacht.. Goed bedoeld of niet; het is een soort bliksemafleider voor mij; ik kan daar heel boos om worden, terwijl ik natuurlijk boos ben om heel andere reden.. Ik schreeuwde gisteren echt; waarom? Waarom al 24 keer niks? Wat is er mis? Hoe bestaat dit? Ik kan gewoon niet geloven dat er niks mis is in mijn lijf.. Waarom lukt het niet? Ik ben boos, verdrietig en teleurgesteld in mijn lijf.. Ik heb wel hulp van een mental coach.. Zij heeft me nu doorgestuurd naar de acupuncturist.. Zit in Utrecht en Hoogvliet.. Heb maandag een intake.. En vanavond ga ik maar weer starten met de hormonen....:x
Oh meid, het is ook allemaal niet niks die hele mmm! Helaas weet ook ik dat uit ervaring. Wat een emotionele rollercoaster waar we ons in bevinden! En daarin komt werkelijk alles wat er aan emoties bestaat voorbij: (wan)hoop, vertrouwen, angst, boosheid, jaloezie, teleurstelling, enz. Bedenk dat jij hier echt niet de enige in bent! En probeer hierin een beetje lief te zijn voor jezelf! Je even radeloos voelen mag, huilen mag, het mag even niet lukken positief te zijn.... Maar probeer wel voor ogen te houden waar je het uiteindelijk allemaal voor doet, en probeer daar vertrouwen in te houden. Ik denk om positief te blijven en hoop te blijven houden dat het belangrijk is leuke dingen te blijven doen samen met je partner zodat je elkaar niet kwijt raakt en blijf zorgen voor ontspanning, verwen jezelf af en toe lekker. En een keer pauze nemen kan je ook goed doen! Dit gaan wij als deze ronde niet lukt ook doen, want maand in maand uit ziekenhuisbezoekjes en die hele emotionele rollercoaster vraagt nogal wat van me. Hopelijk daarna weer met nieuwe moed er tegenaan!
he meid, ik snap je helemaal. ik heb me ook zo vaak zo gevoeld. voelde me mislukt en dom. een acupuncturist heeft mijn ogen geopend; je mankeert niks. je bent gezond. het komt wanneer jij er klaar voor bent. Je baarmoeder is als een huis voor je baby. in wat voor huis wil jij wonen? Een van stress en spanning? of een van rust en positiviteit? alle stress uit zich op je baarmoeder. ga zitten. Doe alles qua geluid uit. adem in; positieve dingen: IK KAN ZWANGER WORDEN. adem uit; alle negatieve dingen. Misschien klinkt t dom maar mij heeft t letterlijk en figuurlijk geholpen. je mag echt even lekker janken en gillen en stampvoeten. Daarna raap je jezelf bij elkaar en zeg dat je het kan!!!! lieve meid geen arts heeft gezegd dat het niet kan en niet gaat lukken. heb vertrouwen in jezelf!!!!! Heel veel sterkte en succes! Goed dat je het van je afschrijft. keep your head up! 😚
Geen idee, de hoop kwakkelt totally in als ik ongesteld wordt, en op het wachtbankje krijg ik toch weer hoop, zenuwen en alles wat er bij hoort. Hopelijk is het snel raak dan ben je sneller van die emotionele rollercoaster af. Sterkte!
Lieve harlene.. Wat een fijne reactie.. En wat lief dat je ons niet alleen achter laat nu je zelf eindelijk zwanger bent! Ik heb inderdaad ook een dergelijk ademhalingsadvies gekregen en doe dit al een hele tijd.. Mijn vriendin zei vandaag; dat je geen hoop meer hebt in je natuurlijke cyclus is logisch maar pak dan hoop uit het feit dat je nu hulp krijgt van de wetenschap.. Jij bent bij de 4e iui zwager geworden zie ik.. En feitelijk heb ik er pas een achter de rug... Ik zie alleen zoveel (veel meer) meiden die na 6 x iui nog niet zwanger zijn en dat vind ik zon vreselijk vooruitzicht! Zeker ook omdat ik al 34,5 ben en voor mezelf de grens heb getrokken tot ivf.. Ik wil echt geen pijn meer.. Dus geen ivf.. Maar daardoor leg ik mezelf nog meer druk op.. Het is allemaal wat....
He meid, Het hele traject is vreselijk. Het wordt steeds lastiger om een balans te vinden tussen hoop houden en realistisch zijn. Ik houd me al anderhalf jaar sterk, voor mezelf en voor me vriend. Omdat ik vind dat ik er niets mee opschiet om mezelf te laten gaan omdat ik bang ben dat ik dan niet meer op kan krabbelen. Na maandag, toen ik te horen kreeg dat ik weer niet reageerde op de hormonen en we de eerste ivf poging al moesten afbreken, zijn de sluizen open gegaan en heb ik gebruld. Waarom is het zo oneerlijk? Is het ons niet gegund? Wat is er mis met mij? enz enz. Nu ben ik weer wat rustiger geworden en probeer ik weer positief te zijn. Ik probeer me even te focussen op andere dingen en maar weer te wachten tot 11-2, dan mag ik weer op gesprek bij de gyn voor een nieuw plan. Je kunt helaas niets anders dan wachten wachten en hoop houden. Probeer het voor jullie zelf zo fijn mogelijk te houden. Heb elkaar lief en steun elkaar. Vergeet elkaar niet en doe leuke dingen samen.
oo lieve meid ik kijk hier nog steeds af en toe! niets is fijner om steun bij elkaar te zoeken. mensen die het echt begrijpen. ik zat er ook doorheen en ik was zelfs aan t denken wat en hoe ik mn leven zonder kinderen zou moeten invullen. De 4e poging was onze laatste poging (3e poging was zo traumatisch) en ik was t zoooo zat dat ik alle hormonen etc zo de container ingegooid had. vergeet inderdaad niet dat je poging 1 gehad hebt en er nog zeker 5 hebt. geloof me Hoe vaker de iui Hoe meer kans je opbouwt. er zijn er meer waar t "pas" de 4e 5e of 8e keer lukt. Hou moedt hoe lastig ook. Dat is t beste. geloof in jezelf en in je lichaam. Neem eventueel een maand rust. Denk aan jezelf en zorg goed voor jezelf!!
Thnx lieve meid! Ik heb net een maand rust achter de rug.. Had gewoon niet verwacht dat ik zo verdrietig zou zijn omdat ik toch had kunnen bedenken dat het ook nu weer niet gelukt zou zijn.. Maar ik begin wat meer moed te krijgen na jou succes verhaal.. Wat was er zo traumatisch bij jou 3e poging..?
Hallo iedereen, ik zit zelf in een lastig pakket.. Ik ben vorig jaar 1 april gestopt met de pil omdat ik mijn bloedingen pas kreeg op de dag dat ik weer zou moeten beginnen met slikken. (Mycrogynon 50) ik had precies 28 dagen later mn eerste menstruatie die 7 dagen duurde. 21 dagen later weer een menstruatie die 5 dagen duurde en sindsdien niet meer ongesteld geweest Wel bruine afscheiding voor 2/3 weken lang non-stop. Toen maar is naar de dokter geweest die me proverakuur voorschreef. Nou het stopte wel de bruine afscheiding maar verder deed t niks... Toen zei de dokter dat ik nog maar even een halfjaartje moest wachten of er iets zou gebeuren, maar nee dus doorverwijzing gehad. By de gyno heb ik een inwendige echo gehad en bloedonderzoeken. Alles was goed niks mis met mijn hormonen ook geen blaasjes of dingen in mn baarmoeder of eierstokken alleen dat mijn baarmoederslijmwand aan de iets te dunne kant was. Ook geen pcos. Dus in feite ben ik gwn naar huis gestuurd omdat hun ook geen idee hebben wat er aan de hand kan zijn. Mag in april weer terug om bloed te laten prikken om zeker te zyn dat het myn hormonen niet zyn. Ik weet niet echt hoe ik hiermee om moet gaan niemand kan my vertellen wat er is en of ik uberhaupt wel kinderen kan krygen terwijl ik voor ik aan de pil ging gewoon een regelmatige cyclus had.. Ben best wanhopig Sorry voor het lange verhaal hoop dat iemand mij kan vertellen wat het zou kunnen zyn en of iemand dit ook geen gehad. Groetjesss
Hoi Mira, Wij zijn natuurlijk ook geen artsen maar allemaal wel ervaring/lotgenoten. Begrijp ik goed dat je niet ongesteld wordt? Het klinkt voor mij alsof je geen eisprong hebt. Tijdens de pil wordt dit gereguleerd en lijkt je cyclus normaal.. Maar zodra je daarmee stopt moet je lichaam t zelf doen. Een goede vriendin van mij werd na de pil ook niet ongesteld en na onderzoek bleek dat ze te weinig vrouwelijk hormoon had.. Zij is als een wonder zwanger geworden.. Na 1,5 jaar een eisprong en direct raak.. Heel bijzonder. Kan me wel voorstellen dat als je lang de pil hebt geslikt en uit bloedonderzoek blijkt dat je hormoon huishouding normaal is dat de artsen eerst een tijdje wachten (vaak minstens een jaar) om te ien of je lichaam alles zelf weer op de rit krijgt. maar als je t echt niet vertrouwd zou ik een second opinieonderzoek aanvragen..
Hoi linnik, klopt ik word niet meer ongesteld. Ik dacht zelf ook aan geen eisprong dan maar alles is gewoon goed dus ik heb geen idee waar t vandaan dan komt.. Werd je vriendin ook dan niet ongesteld voor zo lang? Ik heb 6 jaar aan de pil gezeten en myn gynocoloog zou dan wanneer ik wil dan een vruchtbaarheidsbehandeling doen maar ik heb geen idee wat dat inhoud lees er zoveel met clomid slikken maar dat is alleen als je een cyclus hebt volgens my. Kan je uberhaupt wel zwanger raken zonder cyclus
Je wordt niet ongesteld omdat je geen eisprong hebt. Dat betekent dat je niet zwanger kunt worden, tenzij je (net als mijn vriendin) vaak gemeenschap hebt en er toch opeens een eisprong is.. Mijn vriendin is inderdaad ook 1,5 jaar niet ongesteld geweest.. Ik ben er niet helemaal in thuis omdat bij mij alles helemaal goed werkt qua cyclus enzo... Ik weet dat ze bij mijn vriendin met clomid wilden gaan starten om daarmee follikels te laten groeien .. Maar ze zeggen in het zhuis dat je dus verder niks "mankeert"? Want dat is gek.. Daarnaast zou ik als ik jou was eens goed gaan lezen hoe het allemaal werkt met vrouwelijke hormonen, de cyclus, de fertiliteitsbehandelingen etc.. Het is heel fijn om je in te lezen voordat je straks weer bij de arts zit.. Anders komt het zo op je af en kun je mogelijk niet goed volgen wat hij/zij allemaal zegt..
Pff dan was het zeker ook wel onverwacht voor je vriendin wel fijn om te horen dat het dan wel in principe kan! Nee mankeerde niks alleen dat die slijmwand in mn baarmoeder aan de dunne kant was.. Ik ga me inderdaad dan maar is verdiepen wat het allemaal inhoud en wat me te wachten staat en hopen op een zwangerschap