Hoi, Ik ben erg nieuwsgierig hoe anderen hun kinderwens ervaren. Ik vind t erg mooi, iets wonderlijks. Ik vind t lijken op verliefd zijn, incl de vlinders Ik geniet erg van t dromen over zwanger zijn ed. Groeten, Ike
Ik denk dat dat er heel erg vanaf hangt hoe lang je kinderwens al bestaat en hoeveel moeite je al voor een zwangerschap hebt moeten doen.... Ik vond het ook mooi, maar ook stressvol en emotioneel (emoties die ik niet kende van mezelf).
Aanvulling: ik lees je berichtje in het voorstel gedeelte. Het zal voor jullie ook niet gemakkelijk zijn nee, jeetje wat een verhaal. Ik hoop dat je wens snel in vervulling mag gaan.
Hi, Ik ervaar het ook als iets mooi's, liefs en zeer wonderlijk. Wij weten net zoals vele anderen dat het niet is van ja ik neem een kind, maar meer is van ik hoop zo graag weer een kindje te mogen krijgen. De reis ernaar is ook vermoeiend en emotioneel. Vlinders voel ik ook wel, maar ook de angst van wat als het weer niet lukt. Veel sterkte met je kinderwens en succes Groetjes xxx
Ik begrijp heel goed dat het ook stressvol kan zijn. En ook heel pijnlijk als iedere keer weer blijkt dat het niet zo mag zijn. Ik ben mij er ook van bewust dat het voor mij en mijn man heel anders kan voelen als voor anderen. Volgens de artsen zou mijn man niet ouder dan 18 worden, over kinderen dacht mijn man dus nog niet eens na. Voor ons is het al heel bijzonder dat wij er overna mogen denken en dat we deze kinderwens zo mogen ervaren. Voor mijzelf vind ik het ook erg bijzonder, omdat de kinderwens er plotsklaps was, zo'n bijzonder mooi gevoel kende ik niet. Ik was gewoon erg benieuwd hoe anderen het ervaren.
Ja herken je beschrijving wel ja.. Kriebels en soort verliefde verheugde gevoelens..net als verliefdheid wisselt dat af met vreselijke onzekerheden die me weer met 2 voeten op de grond zetten en weg verliefde gevoelens Maar ik herken het wel ja!
In het begin vond ik het leuk, inderdaad vlinders bij het idee dat het weleens raak zou kunnen zijn. Nu is dat bijna weg, ben het beu dat het alleen bij hopen en dromen blijft.
Voordat ik een serieuze relatie kreeg heb ik nooit een kinderwens gehad.. Ik heb mijn man leren kennen toen ik 25 was en zijn nu 4,5 jaar verder. Pas dit jaar zijn we serieus over kinderen na gaan denken en is de wens er. Het zou mooi zijn als het lukt, maar als het niet lukt is het ook geen ramp. Ook zonder kinderen denk ik dat we ons leven heel mooi in kunnen vullen. Stiekem denk ik wel eens wat je zonder kinderen allemaal kunt doen en dat staat me ook wel aan. Maar daarnaast denk ik ook dat kinderen wel wat toevoegen aan je leven. Wens is dus een groot woord, onze wereld vergaat niet als het niet zo lukken en ik weet wel 99% zeker dat ik niet de mmm in zou gaan voor kindje
Bij mij wisselt het vooral. Meestal vind ik het leuk, stiekem kijken bij prenatal en webwinkels. Maar vaak baal ik, ben ik teleurgesteld en bang dat er iets 'mis' is... Het is iets heel bijzonders, zwanger worden (en zijn).
Hier een beetje vergelijkbaar met Zoumooizijn. De wens is er! We zouden het allebei echt heel erg leuk vinden. Voor mij voelt het echt als iets spannends, leuks, maar soms ook erg eng.. Mocht het niet lukken, dan zouden we dat heel erg jammer vinden. Maar ook wij hebben besloten niet de MMM in te gaan. Laatst zei m'n vriend wel dat hij dan wel graag wil weten waar het aan ligt, meer om het dan te kunnen 'verwerken' ofzo. Nou ja, we zien wel Nu pas ronde 2! We gaan vol goede moed verder, zorgen ervoor dat het leuk blijft. Geen ovutestjes, niet tempen.. Ik hou alleen mn cyclus bij.
Toen mijn lief zei dat hij een kindje wilde was ik in de 7e hemel. Vanaf dat moment tot aan de positieve test was het een magische tijd. We waren dol enthousiast, kochten al wat spullen en lieten ons huis verbouwen zodat alles klaar was voor de komst van een kleintje. Dat was in 2010. Het eerste jaar vond ik heel zwaar omdat iedereen om je heen zwanger raakt en jij niet. Het tweede jaar was iedereen met de babies bezig en voelde ik me niet meer zo alleen of buiten spel gezet. Net als Elfje wilden wij absoluut niet in de mmm maar we wilden wel laten uitzoeken hoe het kwam. Uiteindelijk bleek ik maar 1 werkende eileider te hebben. In december 2012 was ik zwanger maar begin 2013 werd een MA + BBZ vastgesteld en daar ging mijn enige goede eileider. Na lang wikken en wegen zijn we nu met onze IVF-poging bezig. We doen één poging. Mocht er geen kleintje komen, dan hebben we daar vrede. Ik ben gek genoeg weer net zo gelukkig als voordat we begonnen. Dit alles heeft mijn lief en mij nog veel sterker gemaakt samen.
Wow, dat is bíjna mijn verhaal ook!! Ik ben nu 25, en VL en ik zijn in de herfst 3 jaar bij elkaar. Ik had nooit een kinderwens, maar toen we ruim een jaar bij elkaar waren begon het al te kriebelen. Toch wel gewacht, niet alles hoeft snel. *tenzij ik misschien toen al geweten had, wat ik nu weet, maargoed*. Alleen de laatste zin, ik ga het wel proberen, maar niet koste wat kost, wij denken nu bijvoorbeeld nooit voor IVF te gaan *maar zeg nooit nooit* Liefs,
Hier is mijn kinderwens ook vrij plots komen binnen vliegen. In het begin denk je t zou mooi zijn als t lukt. Maar als het dan op zich laat wachten blijkt de wens toch wel sterker dan gedacht. Anyway op een gegeven moment was zwanger worden niet leuk meer. En toen ik eenmaal zwanger was, was zwanger zijn ook niet leuk meer. Door dit alles besef ik me heel goed wat voor een wonder het is om zwanger te kunnen raken en ook wat voor een wonder is dat alles goed gaat. Het is niet zo dat ik deze keer het niet leuk vind om zwanger te zijn, maar vollop genieten lukt nog niet. Ik vind de opmerkingen van mensen die zeggen dat als er geen kindje komt je er ook vrede mee hebt toch bijzonder. Niet dat je niet gelukkig kan zijn zonder kindje, maar die kinderwens gaat toch niet meer weg, die is er toch opeens níet meer. Het blijft een onvervulde wens, waar de een beter mee om kan gaan dan de ander. En niet de MM ingaan, tsja dat kan je instelling zijn. Toch zal het me ook niet verbazen als zo'n mening later bijgesteld wordt. Zwanger worden is ook een proces, als het niet mee zit en je wilt het echt dan ga je wellicht toch verder dan je eerst zou denken. Dit heeft echter ook tijd nodig.
Ik ga hem proberen toe te lichten. Bij ons zou een kindje extra zijn, we zijn nu al zo gelukkig... Ik heb nooit een kinderwens gehad, die is er pas sinds ik mijn lief ken. En ik kan oprecht zeggen dat ik doorlopend heb getwijfeld de afgelopen 3 jaar of ik dit wel echt wil. Misschien heeft onze kinderwens langzaamaan plaats gemaakt voor iets anders..
Ik kan me voorstellen dat je er heel anders als je al lang bezig bent, maar vwb de wens ben ik het niet met je eens. Ik wens bijvoorbeeld ook wel dat ik ooit eens een mooie prijs in de loterij win, de kans is vrij groot dat die wens niet in vervulling gaat. Maar daarom gaat mijn leven toch wel gewoon door? Er is toch meer in het leven dan die kinderwens?
In het begin vond ik het een geweldig gevoel en herken wat je zegt. Echter nu na ruim 4 jaar is dat omgeslagen naar pijn en verdriet.
Daar doelde ik met mijn mening ook op. Ik bedoel met 'als het niet zo mag zijn' ook niet dat ik het makkelijk zou hebben, denk ik. De kinderwens is er wel, en die is niet ineens weg als het niet zou lukken. Wat is bedoel is dat VL en ik het erover gehad hebben, en we zien zoveel mensen (gelukkig niet direct in onze eigen omgeving) uit elkaar groeien omdat ze geen kindje kunnen krijgen, dat we ons 'geluk' niet van de kinderwens willen laten afhangen. Daarvoor vinden we elkaar ook vooral te belangrijk, we hopen dat het in ieder geval nooit een obsessie gaat worden voor geen van ons beiden. Ben ik nu ietsjes duidelijker? Liefs,
Hier vaak genoeg de handdoek in de ring gegooid. Pauzes ingelast van een jaar of iets korter. Mijn man was de volhouder. Ik kon mijn leven met mijn paarden en onze honden ook wel zien zitten. Ik ben eerder een 'opgever'..(voor zover je dat zo kan noemen hoor).. Ben heel blij dat we door allerlei processen heen gegroeid zijn samen en nu met zijn vieren zijn. En dit gevoel dit gezin is zo fantastisch dat ik dolblij ben dat we doorgezet hebben. Maar het was niet altijd leuk, vaak niet zelfs. Ben 34 jaar en we gaan t nog een keertje proberen...