Neem vooral rustig je tijd en doe wat goed voor jou voelt hierin. Ze wilde mij inderdaad ook een kleine chemo geven bij 1 van mn miskramen maar ik heb zelf aangegeven dit niet te willen en een afspraak voor de week erop ingepland. Ziekenhuis stond er niet helemaam achter maar heb het wel doorgezet. Heeft mij wel goed gedaan.
Hoe gaat het nu? Ik zat precies een jaar geleden in dezelfde situatie, ook een leeg vruchtzakje en oplopend hcg, geen druppel bloed. Ik zou je aanraden eerst de twijfel weg te laten nemen dmv een extra echo. Daarbij zijn er geen medische bezwaren om het natuurlijk af te wachten toch? Ik heb zelf 2 weken gewacht of het natuurlijk af kwam en toen de zwangerschapssymptomen alleen maar toenamen en er geen druppel bloed kwam, was ik er wel klaar voor om het met pillen op te wekken. Je wilt het toch kunnen afsluiten en verwerken. Zou dus ook geen haast ermee maken, ook erg rot dat je die direct mee kreeg zeg! Zoiets moet je eerst even laten bezinken... Uiteindelijk heb ik 17 dagen na de slechte echo een miskraam gehad (21 dec). Overigens had ik exact 14 dagen later weer een eisprong en ligt er nu het mooiste meisje ter wereld in m’n armen te slapen. Dat had ik vorig jaar om deze tijd nooit durven hopen, zo kan het voor jullie ook gaan! Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe, is sowieso al vreselijk maar de feestdagen maken het er niet beter op he? Hopelijk kunnen jullie snel verder om dit te verwerken. Of hebben jullie inmiddels een echo gehad met goed nieuws? Dat hoop ik natuurlijk voor jullie...
Zo wat heftig. Wil je ook een stukje meenemen in mijn verhaal. Wat waren we blij een mooi kloppend hartje bij 7 weken. Voor de 10 weken controle moest ik naar de gyn. WoW wat val je dan hard van je roze wolk zeg als het hartje niet meer klopt. Heb gehuild gehuild zo bizar en onwerkelijk. Iets wat zo goed voelde. Hoe kom dat nou zou fout zijn. Omdat we 1.5 Week later op vakantie zouden gaan naar Marakech was afwachten geen optie. En dat wilde ik zelf ook niet. Er zat iets in mij wat er blijkbaar niet wilde zitten, zo voelde het voor mij. Dus dan blijven er nog 2 opties over de pillen of curretage. Ik was zo overstuur dat ze ons even rustig hebben laten nadenken voor en tegens. Omdat curretage toch een operatie is met dus risico’s gekozen voor de pillen. Maar God wat was dat heftig zeg. Iets zelf opgang brengen wat 1 iemand heeft gezien. Pillen lagen op tafel. “Zal ik het nu maar doen” vroeg ik aan mijn vriend. Wat een beladen vraag zei hij. Dus met lood in mijn schoenen gedaan huilend. En dan wachten ik kon aan niks anders denken. 5 uur later begon ik het te voelen, het begint zei ik. Kramp en begon me echt niet lekker te voelen paar keer plassen. Ja het bloeden is begonnen. Even later veel kramp en voelde het loslaten Pfft huilend voelde ik het uit me zakken. Ik voelde me leeg zo leeg. Maar nog steeds ontzettend zwanger. Dagen buikpijn wat ik dacht dat hoorde. Na 4 dagen wed het alleen maar erger en ging ik bijna puffen van de pijn. Vriend zei: dit kan toch niet goed zijn. Ik zei ja dat hoort vast zo. Toch maar de vk gebeld en ze hoorde dat ik zo aan het zuchten was. Ze belde het ziekenhuis en moest gelijk komen. Die middag curretage dus nog een keer door die hel. Daarna nog 2x vm en nog een curretage gehad. Toen zei ik gelijk ik wil het er zsm uit hebben. Helaas kon dat niet dezelfde dag. Dag later niet geslapen. Beetje lang verhaal, maar ik was toen ook heel blij dat mensen er over vertelde en het wilde delen. Er lijkt toch een soort taboe op zitten of zo. Ik wil je heel veel sterkte wensen. X