ik vraag me af of ik wel een goede vriendin ben. Ik denk zelf van wel maar er zijn een paar dingen die me doen twijfelen. Twee middagen in de week zit mijn kleine op het KDV. Deze twee middagen gebruik ik het leifst om tot rust te komen en wil dan ook liever niet afspreken met mensen. Ik ben een alleenstaande moeder met niet zo heel veel energie, dus ik kan mijn alleentijd goed gebruiken om even bij te komen. De laatste 4 weken "stoort" een vriendin mij op 1 van deze middagen. Een keertje vind ik niet erg, maar elke week gaat me te ver. Zij weet ook wel dat ik mijn tijd nodig heb. Ik zal haar dit eerlijk gaan vertellen, maar ik vraag mij dus wel af of ik dan wel echt een vriendin ben. Ten tweede is ze al jaren in de weer met een kerel. Deze kerel is getrouwd of woont samen en heeft een kind. Hij zegt dat hij niet weggaat bij zijn vrouw voor zijn kind maar verder hebben zijn vrouw en hij helemaal niks met elkaar. Yeah right! Het is een grote liefde van haar want zoveel jaar geleden was hij zichzelf en toen was hij zoooooooo leuk. Daarna is hij nooit meer zichzelf geweest en zij zit maar te wachten tot dat wel weer een keer gebeurt en dan voor haar kiest. Zucht! In de tussentijd smsen ze en komt hij wel eens langs. Ze heeft dan geen sex met hem want ze wil niet dat het daarom gaat. Tuurlijk plukt hij elke keer wel aan haar en probeert haar wel het bed in te krijgen. Ze gaan verder ook nooit eens wat leuks doen omdat hij zogenaamd geen tijd heeft. Voor andere heeft hij wel tijd trouwens. Dit steekt haar wel, maar ze pikt het wel. Verder heeft ze boeken gelezen over relaties en dat zijn haar bijbels geworden. Elke keer moet ik aanhoren wat er in het boek staat en hoe ze hem nu weer aangepakt heeft, want dat stond in het boek. Nou ja er is nog veel meer. Ik probeer altijd maar te luisteren en met haar mee te leven maar eigenlijk denk ik, "Wat ben jij voor een domme trut! Heb je echt zo weinig eigenwaarde dat je hier genoegen mee neemt?" Ik heb haar ook meerdere keren gezegd dat ik het niet begrijp. Nu kan ik er alleen niet meer tegen, dat gezeik over die stomme kerel. Stel dat zijn relatie echt niet goed meer is, laat dan lekker een ruggegraat groeien en ga weg bij je vrouw. Wat voor een eikel ben je als je je kind laat opgroeien in zo'n situatie, lekker voorbeeld. Alleen denk ik eerder dat het een van de smoezen is die een man aan zijn minnares verteld. Als ik er iets over zegt dan neemt ze het gelijk voor hem op, want ze hebben echt wel een band hoor. De laatste keer dat ze het over hem had reageerde ik afstandelijk en dat voelde want ze zei, "Je bent het een beetje zat he?" Ik heb eerlijk ja gezegd. Ik heb geen zin meer om diplomatiek antwoord te geven, ik heb gewoon zin om haar mijn waarheid te zeggen. Die vent moet haar niet, klaar! En dat beetje dat hij wel wil is alleen maar voor zijn eigen ego. Hoe stom kan je zijn?! Dit speelt al jaren af en aan. Om met de woorden van kabouter Lui te spreken: "Ik word daar zo moe van!" Gossie het zit me wel hoog. In ieder geval, als ik hier dus niet in mee kan gaan en ik hoef haar niet elke week (in mijn vrije tijd) te zien, ben ik dan wel een goeie vriendin? Of mogen mensen zich ook zo voelen in een vriendschap?
Je hoeft het niet alleen op jezelf te betrekken. Als zij een goede vriendin is, kun je gerust tegen haar zeggen dat je het gezellig vind dat ze komt, maar dat je je tijd ook nodig hebt voor jezelf. En dat je liever op een andere dag afspreekt. Wat die vent betreft, ik zou daar mijn mening over geven en melden dat je het er nie tmeer over wilt hebben, omdat het toch geen zin heeft je energie er in te steken.
Ik denk dat je het beste eerlijk kunt zijn tegen haar. Het verhaal van haar en d'r vriend zit jou het meeste dwars denk ik of niet? Ik bedoel, dat als zij je je elke week "stoort" op je vrije middagen, wil jij niet elke keer haar verhalen aanhoren omdat je het er niet mee eens bent en het niet begrijpt. Als je haar zou kunnen aangeven dat je het daar niet elke keer over wilt hebben, zou je dan wel elke week een keer met haar willen afspreken? Zou je er dan minder moeite mee hebben?
natuurlijk ben je dan nog een goede vriendin! ik vind juist dat een goede vriendin de waarheid moet kunnen zeggen tegen elkaar. zeg gewoon tegen je vriendin dat je haar relatie met hem niet begrijpt en ook niet wil begrijpen omdat je ziet dat zij er niet gelukkiger van word! en zeg haar daarna dat je haar respecteerd, maar het er dan maar niet meer over wilt hebben als zij jouw mening niet wilt horen. en wat beterft dat je op je vrije dagen geen zin hebt om je vriendin altijd om je heen te hebben; heel normaal! ik ben gek op mijn vriendinnen en zeker op mijn beste vriendin, maar als ik een paar uurtjes voor mezelf heb... heerlijk!
Als die vriendin jou stoort op je vrije middag, komt ze dan onaangekondigd aan de deur, of belt ze wel van tevoren? Als ze je wel belt van tevoren, dan vind ik dat je haar aan de telefoon eerlijk kunt zeggen dat je even wat rust wil en of een andere keer afspreken ook goed is. Als ze wel onaangekondigd aan de deur komt, dan kun je ook tegen haar zegge of ze niet te lang wil blijven, omdat je even wat tijd voor jezelf wil. Dat moet je als vriendinnen toch van elkaar kunnen accepteren. En wat betreft die man: ik zou best boos op mijn vriendin zijn als zij me verteld dat ze wat rommelt met een getrouwde man met kinderen. Vind het gewoon niet kunnen als een relatie daar stuk aan gaat. Dus ik zal haar daarover eens flink de waarheid vertellen, want als je vriendinnen bent, dan vind ik dat je haar daar ook op mag wijzen dat dat echt niet zo hoort. Maarja, dat is natuurlijk mijn mening. Maar het is toch vreselijk als een huwelijk of relatie strand doordat er een minnaar in het spel is? En tuurlijk mag je af en toe moe zijn van een vriendin. Je kunt het niet altijd overal over eens zijn, toch? En of het dan wel een echte vriendin is? Dat kun alleen jij beoordelen denk ik. EDIT: maar het ging jou niet om de reden dat het niet zo hoort om te rommelen met een getrouwde man, maar het ging jou erom dat je geen zin hebt om die verhalen aan te horen. Dan zeg je dat toch gewoon tegen haar?
naar mijn mening is goede vriendschap open en eerlijk zijn tegen elkaar...je kan het niet altijd met elkaar eens zijn en ik moet er persoonlijk niet aan denken dat mijn vriendinnen mij naar de mond gaan praten. En als ik jou zo lees denk ik wel dat jij een vriendin voor haar bent hoor, het is alleen de vraag wat zij van jou als vriendin verwacht en kan zij omgaan met zoveel openheid en eerlijkheid in jullie vriendschap. Mss is dit iets om aan haar te vragen...wat verwacht zij van jou als vriendin en kan zij omgaan met jou eerlijkheid die je met haar delen wilt..
Bedankt allemaal voor jullie antwoord. Al zou die vriendin het niet over die vent hebben dan zou ik het ook niet fijn vinden als ze elke week op de stoep staat. Helemaal niet tijdens mijn vrije uurtjes, die heb ik gewoon heel hard nodig. Verder storen mij die verhalen van haar, omdat ik het zo dom vind, maar ik kan er ook niet tegen dat ze het doet met een bezette vent. Die vent zegt alleen dat hij het met anderen mag doen zolang zijn vrouw het maar niet weet. ??? Ik weet alleen dat ze een beetje beledigd was toen een andere vriendin het niet meer over die vent wilde hebben. Maar inderdaad ik moet gewoon eerlijk tegen haar zijn en als ze daar niet tegen kan, so be it. Ik moet nu weg, maar kom vanmiddag weer kijken.
ik zou ook gewoon eerlijk zijn tegen haar, als je goede vriendinnen bent moet dat kunnen lijkt me. en over die vent je mening geven kan ook wel lijkt me, ze moet zelf weten wat ze daarmee doet natuurlijk. eerlijkheid duurt toch het langst.
Wees gewoon eerlijk, over de bezoekjes die je niet elke week wilt en ook over die 'relatie'. Een goede vriendin is eerlijk (jij) en geeft een ander de ruimte (zij).
Ben ik weer. Ik weet niet waarom ik zo voorzichtig met haar ben. Waarschijnlijk omdat ze mij het gevoel geeft dat je anders geen goede vriendin bent. Ze vertelde dat ze een vriendin had en die belde ze elke vrijdagmiddag omdat ze dan allebei vrij waren van het werk. Op een gegeven moment was die vriendin van haar steeds andere dingen aan het doen en had geen tijd om gezellig met haar te kletsen aan de telefoon. Ik kan die andere vriendin heel goed begrijpen, het moet geen moeten worden. Maar mijn vriendin snapte dat niet. Ik denk ook altijd dat je met een vriendin mee moet leven. Vreemd dat ik dat denk. Tuurlijk moet je je eigen mening kunnen geven anders ben je jezelf natuurlijk niet. Ik geef mijn eigen mening wel maar heel voorzichtig en als zij dan weer alles vergoeilijkt dan hou ik mijn mond maar dicht. Ik zal duidelijker tegen haar gaan worden. Ik heb nog heel wat te leren geloof ik Bedankt allemaal voor het wegnemen van mijn onzekerheid.
Ik denk dat je als meiden onder elkaar gewoon eerlijk moet kunnen zijn, daar moet ruimte voor zijn, dus eenmalig een keer afspreken = geen probleem echter zij dient respect te hebben dat je als alleenstaande mama je rust nodig hebt en even tijd voor jezelf (das dan toch al zeldzaam) verder vind ik ook dat als iemand daar om vraagt je gewoon eerlijk je mening moet kunnen geven, waar ben je anders vriendinnen voor, om elkaar te beliegen? nee als ze hierom vraagt mag je gewoon eerlijk je mening geven je kan hem wat suikercoaten maar wel gewoon eerlijk zijn, dat maakt je juist een goede vriendin!