Al vanaf dat ik heel jong was heb ik een bijzondere fascinatie gehad voor het fenomeen adopteren. Een jong kind zo in je hart opnemen als eigen, een toekomst geven. Ik heb lang gedacht 'ik hoef geen eigen kinderen, ik zorg wel voor de kinderen van mensen die dat niet kunnen', maar goed, zo hobbelt het leven verder en ik ben nu heel blij dat ik twee gezonde dochters heb mogen krijgen! En toch blijft er iets kriebelen... Laatst heb ik wat rondgesnuffeld op internet, maar er zitten toch best veel haken en ogen aan. We zijn lang genoeg getrouwd, maar in sommige landen mag het kind niet het tweede/derde kind in het gezin zijn, en voor heel veel procedures moet je gedurende lange(re) tijd in het buitenland verblijven. Daarbij kost het allemaal best een hele hoop geld. Is er hier iemand die ervaring heeft met het adopteren van een kindje terwijl je zelf al kinderen hebt? Hoe werkt dit? Soms zet ik het van me af 'het is teveel, het gaat vast niet lukken', en soms kriebelt het zo dat ik het niet van me af wil zetten... Ik hoop dat er iemand is die wat ervaringen wil delen!
Mooi! Volgens mij is China dan een optie voor je? Ik heb er ook veel nagekeken en kwam op Polen uit. Toch erg blij dat we de adoptiekeuze (nog) niet hoefden te maken, omdat ik het heel dubbel vind of dit wel de juiste oplossing is van het probleem. Er zullen vast nog meer reacties komen! Succes!
China staat meerdere kinderen in het gezin toe en hoef je ook maar 18 dagen te verblijven. China heeft wel andere strenge eisen tov gezondheid van jullie, werk/inkomen/ geld/ opleidng. en je moet open staan vor een special need kindje. Zie website van kind en toekomst bij lnaden en eisen. Succes met je beslissing!
Hoi gentle, Lastig he! Wij hebben een bka nr van 2008 en hebben nu 2x de procedure moeten stopzetten vanwege de komst van onze wondertjes. Nu moeten we opnieuw de afweging maken of we de procedure weer willen oppakken waar we waren gebleven. Nl. Op de wachtlijst voor een derde wondertje uit Lesotho, dit kunnen we pas weer oppakken als ons dochterje een jaar is en dan is het nog afwachten hoe bemiddelbaar we zijn en voor welke special needs we nog openstaan. De afrikaanse landen staan open voor adoptie in combinatie met,biologische kinderen echter in veel landen is de verblijfstijd heel lang. In lesotho valt dat nog mee gelukkig want een lange verblijfstijd kunnen wij ons niet permitteren. Als je nog iets wil weten vraag maar raak
Ik ken mensen die kinderen van zichzelf hebben en ook besloten hebben 1 te adopteren. Dat is al vrij lang geleden. Ze houden erg veel van hun adoptiekindje...maar toch...het voelt anders dan hun eigen kinderen. Ik zou er heeeeel goed over nadenken...
Wij zaten vorig jaar een week in de provincie en 1,5 week in beijing. Teruggekomen met een prachtzzoon..idd china heeft erg veel strewnge eissen. Ze willen ook aanbevelingsbrieven van de school nu..van je andere kids, of kdv.
Nou dat geldt dius echt niet voor iederreen. Ik ben na thuiskomst zwanger geworden en t gevoel voor beide zoontjes is exact t zelfde!! Ik ken heel veel mensen met bio kindjes plus adoptiekindjes die er net zo over denken... De weg is lang, jaaaaren, je hebt heel veel geduld en ruime financiele middelen hebben, maar t is t zo waard!!!!
Oh en je moet nu openstaan voor zwaardere en meerdere special needs..ons zoontje heeft sc hisi gr 3 (niet geopereerd in china), hartafwijking vsd, en nog wat kleine dingetjes.