ik wilde hier even een berichtje neerzetten. eentje voor mensen die nog twijfelen over jeugdzorg of adoptie. Ik ben geboren en deels opgegroeid met mijn 3 broers. ik werd zwaar verwaarloost mishandeld misbruikt venederd en ga zo maar door. Een pittig tijd heb ik moeten doorstaan... Ik had een peter en meter die voor mij in de weekenden en de vakanties zorgden. Wat voelde dat prettig om als kleine meid in een veilig huis te komen ik voelde me zo welkom! Het eerste wat ik deed als ik bij mijn peter en meter binnenkwam... was mijn vieze kleertjes uit en naar de badkamer toerennen... Ik was 3 jaar maar ''o'' zo dankbaar als ik de warme douchestraal langs mijn lichaam voelde gaan. voor de meeste kinderen een heel normaal iets maar voor mij niet! zodra mijn peter en meter me weer naar mijn biologische ouder's terug brachtten was ik doodstil in de auto.. Ik zei geen woord en staarde alleen maar voor me uit... ik kon niet meer hele dagen bij mijn peter en meter blijven want ik moest doordeweeks naar school wat tevens ook een hel was. ik stonk een uur in de wind liep soms een week lang met dezelfde kleren aan ook ondergoed... gymen op school wilde ik niet bang dat andere kindjes mij zouden pesten. Ik sliep op een matras waar de wormen doorheen kropen.. Totdat mijn peter en meter het beu waren en mi voorgoed in huis namen. jeugdzorg heeft een hele tijd moeilijk gedaan hierover zomaar konden ze mij niet bij mijn biologische ouder's weghalen... toen barstte er een bom bij mijn peter en meter die sindsdien dus mijn pleegouder's werden. helemaal over de zeik waren ze uiteindelijk had jeugdzorg zogenaamd een spoedvergadering gehouden en ik mocht blijven. Ik kreeg schone kleren mocht elke dag in de douche ik sliep in een schoon bedje en hoefde niet te vechten voor mijn eten. intussen heb ik nog een keer voor een jaar in een ander pleeggezin gewoond omdat mijn pleegmoeder een hersenbloeding kreeg en niet voor mij kond zorgen. Toen ik 8 was namen mijn pleegouder's me weer in huis en ik heb daar gewoond tot mijn 20ste. onze band is zo enorm sterk geworden! nee ik kom niet uit de buik van mijn pleegmoeder.. Maar wat veel belangrijker is ik kom uit hun hart iets wat veeel sterker (kan) zijn! Wat ik met mijn verhaal wil zeggen is als je twijfelt of je pleegouder of adoptieouder wilt worden maar bang bent dat het niet als je eigen kind voelt. Dat het dus absoluut wel zo kan zijn! en hoe belangrijk jullie voor een kind kunnen zijn want er is niks zo fijn als een eigen thuis! Home sweet home
Mooi geschreven... Maar het veranderd mijn kijk niet op een eventueel pleegkind of adoptie kind. Mijn kijk daarop was namelijk al positief Mag alleen zolang ik in de MMM zit niet op een wachtlijst heb ik begrepen en in die tussentijd moet ik het er weer voor de zoveelste keer het er met mijn mannetje over hebben. respect trouwens dat je dit hier geschreven hebt! Man man wat heb je moeten doorstaan! Maar ik zie dat je nu zelf zwanger bent! Gefeliciteerd en veel geluk! Dat het jullie kindje maar aan niets mag ontbreken!
woow meis wat heb jij het moeilijk gehad..wat fijn dat je peter en meter voor je konden blijven zorgen en dat je daar terecht kon! zo zie je maar.. niet iedere vrouw die een kindje 9 maanden heeft gedragen kan een moeder zijn voor haar kind.. maar je hoeft ook niet een kind te hebben gedragen om er wel 1 te zijn! van harte met je eigen zwangerschap! weet zeker dat door alle rotte ervaringen met je ouders jij het heel anders gaat doen met je eigen kindje!geniet van je zwangerschap!
Wat een verdrietig en tegelijk mooi bericht heb je geplaatst. Ik sluit me aan bij de andere meiden. Ik wens je alle geluk toe!
Mooi geschreven. Ik hoop dat het andere mensen over de streep trekt om voor pleegzorg te kiezen, er zijn er nog zoveel nodig....
Tnx all! en inderdaad khrisje dat hoop ik ook het is zo belangrijk! ik ben ook super blij dat ik nu zwanger ben!
Meis, wat heb jij veel meegemaakt Fijn om te lezen dat je nu zelf zwanger bent, van harte Ook heel fijn om te lezen dat je lieve pleegouders hebt gehad. Ik ben zelf pleegmoeder (geweest), mijn pleegdochter is inmiddels bijna 22 en al een tijdje de deur uit. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat je ook mama kunt zijn van een kind wat je niet zelf gedragen en gebaard hebt. Ook zij is mijn kind, net zo goed als mijn biologische kinderen. Wij scheelden alleen niet zo ontzettend veel in leeftijd (ik 15 jaar en mijn man 13 ) dus zij kreeg vaak op school te horen : Zijn dat jouw ouders, wat zijn ze jong, die waren er vroeg bij , was altijd wel grappig, aangezien zij rustig zei dat wij inderdaad haar ouders zijn. Pleegzorg is helaas in sommige gevallen nodig. Doel is uiteraard om kinderen zo mogelijk toch in contact te houden met de biologische ouders. Ik heb er zelf in elk geval positieve ervaringen mee en mijn pleegdochter wil in de toekomst op haar beurt ook pleegouder worden. Gewoon omdat zij het als "fijn" heeft ervaren en uit eigen ervaring weet dat pleegouders het verschil kunnen maken.
Meid wat een verhaal. Ben zo blij voor je dat je tijd bij je peter en meter er waren/zijn. En ontzettend gefeliciteerd met je zwangerschap! niet iedere vrouw die een kindje 9 maanden heeft gedragen kan een moeder zijn voor haar kind.. maar je hoeft ook niet een kind te hebben gedragen om er wel 1 te zijn! Wat een mooie spreuk! Kick, hoe is het met jou?
Wat vreselijk dat je het thuis zo slecht had, maar wat fijn dat je uiteindelijk zo goed opgevangen werd. Ik wil mij heel graag ooit aanmelden voor pleegzorg, het idee dat er zoveel kindjes zonder stabiele leefomgeving zitten of liefdevolle ouders maakt me echt verdrietig. Dus ik hoop dat ik ooit in ieder geval 1 kindje dat kan bieden wat zij/hij nodig heeft.
Sorien, wat een aangrijpend verhaal. Je vat het even kort samen en daarna gaat het over de mooie tijd bij je pleegouders, maar wat een ellende gaat er schuil achter die paar regels. Kan niet anders dan je een virtuele knuffel sturen, bij deze. Wij zijn sinds twee jaar pleegouders en doen deeltijd pleegzorg. Ons pleegkindje komt een lang weekend per vier weken. Aanvankelijk om de moeder te ontlasten, die ernstig ziek was. Wij waren een adempauze voor haar en haar kind. Na verloop van tijd bleek dat er meer aan de hand was en ook psychisch forse problemen waren, die zich ook uitte in het gedrag van ons pleegkind. Uiteindelijk bleek dat er een zware variant van hechtingstoornis aanwezig was bij het kind als gevolg van de psychische instabiliteit van moeder en dat ons pleegkind bij ons een alternatieve hechting hadden ontwikkeld. Wij voelden dat er veel aan de hand was maar zijn geen expert en hadden zelf niet aan een hechtingstoornis gedacht. Pas na fors aandringen bij pleegzorg heeft er onderzoek plaatsgevonden en kwam dit eruit. De alternatieve hechting zorgt er (blijkbaar) voor dat de schade beperkt kan worden in de ontwikkeling van ons pleegkind. Er is nu ook therapie om ons pleegkind te leren weerbaar te worden in moeilijke tijden. Sorien heeft haar aangrijpende verhaal gedeeld om iedereen te motiveren om pleegzorg te overwegen. Ik kan dat alleen maar onderstrepen, vandaar hierbij mijn ervaring. Wij zijn zelf verbaasd hoeveel verschil pleegzorg kan maken voor een kind, zelfs al is het maar in deeltijd. Veel meer dan wij van te voren hadden verwacht. Het is niet altijd makkelijk maar wel zeeer lonend en belangrijk voor al die kinderen die zo enorm in de knel zitten.
Met mij gaat het goed! En met jou? Ik zie dat het toch een niche is... Hebben ze dit nooit gezien en gedacht tijdens metingen en tp's gedurende je mmm traject?
caro1 heel erg bedankt voor de aanvullende informatie. ik kan er inderdaad een heel boek overschrijven maar ach.. ik heb de rugzak volledig van me rug laten vallen en ik geniet van elke dag die nog komen gaat! ik hoop inderdaad ook dat het ouder's overhaald om pleegouder's te worden! sorien
jep klopt. Nee dom he, terwijl ik zo vaak de symptomen heb gezegd en dat voor een academisch zh. En om dan maar te zwijgen over de gewone zh-en. Alle rotzooi voor niets geprikt. En alle mooie emmy's hadden net zo goed zo de kliko in gekund.:x Wij hebben ook over pleegzorg nagedacht, maar wat mij zo moeilijk lijkt is dat je na een x jaar weer afscheid moet nemen.
Kaboutertje, hoe hadden ze de niche kunnen zien dan? En wat betreft pleegzorg, wij weten zo goed als zeker dat pleegje bij ons zal blijven tot volwassenheid. Wij willen ook niet dat een kindje weer weg zal gaan. Dat kan dus zeker wel!
Met een echo. Zelfs ik zag hem. Maar een arts moet wel weten wat hij ziet zei de gyn. Maar goed je zou denken daar zijn het toch gyn's voor? Ja weet dat jij een pleegje hebt voor "altijd" Zou dat ook wel willen, maar durf toch niet zo goed. Ben toch bang dat de ouders ( en dat is hun goed recht) er zich teveel mee "bemoeien". Dus dat wij niet als gezin op vakantie kunnen of dat we over alles verantwoording moeten afleggen. Probleem is mss wel dat ik een gezin ken waarvan de kindjes uit huis geplaatst zijn. En dat was echt een flodderfamilie
Ongelofelijk kaboutertje... Hoe kun je het zien dan??? Wij starten heel misschien ook ooit nog eens een traject en aangezien ik ook een keizersnede heb gehad... Tja die angst kan reeel zijn, hoeft niet. Moeder van pleegje hier ziet hem 1x id 3 weken een uurtje en wij zien haar 1 x in de 6 weken een uurtje. Dat vind ik prima zo. Onze voogd is daar ook heel duidelijk en stellig in dat contact buiten die uren om absoluut not done is. Wat betreft vakantie, daarmee klopt het dat je toestemming moet hebben. Maar uiteindelijk bepaalt de voogd of het mag of niet (in onze situatie tenminste). En als je een kindje langdurig geplaatst krijgt, is de kans zeker aanwezig dat jij zelf uiteindelijk de voogdij krijgt en dan heb je helemaal nergens meer toestemming voor nodig.
Nee Maar zoals het bij jou klinkt, klinkt dat heel goed naar mijn idee. Maar ben ook zo bang dat het een Flodderfamilie zal zijn, want dat is wat ik ken natuurlijk. ( kindjes van 5 die nog niet zindelijk zijn, altijd met pasta gezichtjes naar school komen). En nu weet ik : kindjes kunnen daar niets aan doen, maar je bent wel van de ouder afhankelijk. Symptomen niche die ik heb: weeen tijdens eisprong weeen tijdens de menstruatie tot eisprong ongesteld vocht in bm ( dat zie je op een echo natuurlijk) Hoe kan je het zien op een echo: het zit dus vrij aan het begin en je ziet allemaal zwarte rondjes. Net of je een fm hebt daar zie je ook zwarte rondjes. Maar deze rondjes zitten weer in een groot rondje. Bij mij kon de gyn ook zien, dat mijn bm helemaal geknakt is als een rietje en hangt aan mijn blaas. Er is bij mij niets aan te doen, want hij is al te ver. Ze kunnen het proberen, maar dat gaat/ wil ik niet in mijn geval ( kan ik je wel over pb én als je dat wilt)
Nee Maar zoals het bij jou klinkt, klinkt dat heel goed naar mijn idee. Maar ben ook zo bang dat het een Flodderfamilie zal zijn, want dat is wat ik ken natuurlijk. ( kindjes van 5 die nog niet zindelijk zijn, altijd met pasta gezichtjes naar school komen). En nu weet ik : kindjes kunnen daar niets aan doen, maar je bent wel van de ouder afhankelijk. Sowieso ontmoet je bij een langdurige plaatsing meestal eerst de ouders... Dus dan kan je ook een inschatting maken of je ermee door wilt gaan. Ook wordt er zoveel mogelijk over het kindje verteld, zodat je altijd dan nog kan bepalen of het voor jou/jullie ook als een goede match voelt. Kijk met ouders is natuurlijk altijd wel iets aan de hand, anders wordt een kindje niet uit huis geplaats. Maar het is de vraag of je daar als "pleegouder" veel last van zult hebben. Dat zal per situatie verschillen,. Maar ook hierin kun je aangeven wat je aankan en aan wilt gaan. net zoals de leeftijd. Wij hebben ook heel bewust voor een jonger kindje gekozen (jonger dan ons eigen dochtertje, vonden we belangrijk), maar ook omdat we denken dat we op een jonge leeftijd nog veel kunnen compenseren aan wat er in het verleden mis is gegaan/gebeurd is. Kinderen zijn heel flexibel he! Als een pleegkindje bij jullie komt wonen, bepaal jij natuurlijk wat ze wel en niet mogen en hoe ze eruit zien (of ze met pasta of hagelslaggezichtjes naar school komen bijvoorbeeld) Maar als ik je zo hoor meis, trekt het je wel aan... Waarom ga je je er niet eens op orienteren ipv alleen op die flodderfamilie je gevoel te baseren! En als je vragen hebt, dan weet je me te vinden!!! Symptomen niche die ik heb: weeen tijdens eisprong weeen tijdens de menstruatie tot eisprong ongesteld vocht in bm ( dat zie je op een echo natuurlijk) Hoe kan je het zien op een echo: het zit dus vrij aan het begin en je ziet allemaal zwarte rondjes. Net of je een fm hebt daar zie je ook zwarte rondjes. Maar deze rondjes zitten weer in een groot rondje. Bij mij kon de gyn ook zien, dat mijn bm helemaal geknakt is als een rietje en hangt aan mijn blaas. Er is bij mij niets aan te doen, want hij is al te ver. Ze kunnen het proberen, maar dat gaat/ wil ik niet in mijn geval ( kan ik je wel over pb én als je dat wilt) Mmm die symptomen heb ik niet. Wel dat ik vlak voor mijn eisprong altijd wat bruinverlies heb... Zou dat er ook op kunnen wijzen? Mochten wij ooit nog eens het traject ingaan en mocht ik ooit nog eens echo's krijgen, dan zal ik er zeker op letten! Dank je voor de info! En graag, pb me maar!