Dagboek van een BornMother. Ik wil hier mijn verhaal/ervaringen gaan neerzetten, zodat jullie gezellig mee kunnen lezen/reageren. Hopelijk kan ik voor een beetje leesplezier zorgen! Vanaf dat ik kan praten en iemand mij vroeg, wat wil je later worden als je groot bent? Dan zei ik Mama! Iets anders kwam er niet in me op en is ook nooit anders geweest. Een carriëre voor ogen? Nooit gehad. Mama, dat was het en is het voor mij. Helaas is die droom alleen nog niet uitgekomen... Mijn verhaal tot nu toe: Mei 2005 ben ik om verschillende redenen met de pil gestopt. Ik wist al dat mijn cyclus zeeeronregelmatig was en ik nagenoeg nauwelijks ongesteld uit mezelf ben geworden. Mijn eerste cyclus heeft dan ook 11 maanden geduurd! Augustus 2006 ben ik naar de Gyn geweest. Die heeft via een inwendige echo een cyste waargenomen en overstimulatie, dus veel eitjes in vochtzakjes. PCOS was tot dusver de conclusie, maar kreeg in Oktober 2006 een kijkoperatie om dat te bevestigen en te kijken of er geen verklevingen of andere dingen te zien zou zijn. Er waren gelukkig verder geen rare dingen te zien, buiten de PCOS. De Gyn is toen gestart met clomid om mijn eisprong op te wekken. Hij begon met 50 mg, toen 100 mg en toen 150. Niks werkte. Ja, mijn emoties werkte, want dat zijn echt heel veel hormonen, daar wordt je hondsdol van! Er is toen besloten een LEO operatie te gaan doen. Die heb ik Juni 2007 gehad. Ze hebben tijdens die operatie de overtollige eitjes weggebrand. Zodat de overige meet kans en hormoon zou overhouden om wel te kunnen springen. Nadien heb ik 3 keer een eisprong gehad, toen ben ik ziek geworden/ grieperig. Ik dacht overtijd te zijn. Kreeg toen een keer 's nachts heet veel pijn en de dag daarna veel boedverlies. Ik dacht dat ik zwanger was en een miskraam had, maar dat is nooit bevestigd, dus dat weten we nooit zeker. Echter na die "menstruatie" was het ook gelijk weer over met de cyclussen, want er kwam niks meer uit zichzelf. Toe ben ik weer aan de clomid gegaan. Gelukkig volstond 50 mg dit keer wel en heb ik dit t/m oktober 2008 volgehouden, zonder enig resultaat. Helaas ben ik toen ziek geworden. Heb ME/CVS. Kom het gewoon niet meer aan om ook nog eens die hormonen te slikken. Heb m'n lichaam de tijd gegeven om eerst maar weer beter te worden. Gek genoeg heb ik nu sinds een aantal maanden uit mezelf een cyclus! De volgende lengtes had ik: 41 dgn, 28, 33, 35, 31, 50, 42, 71. Super goed natuurlijk en gek genoeg, dat nu ik langzaamaan herstellende ben, mijn lichaam ook ineens gaat werken! Ik kom al een tijdje bij een acupunctuur. Ik ga daar elke week naartoe, dit vanwege mijn ME/CVS. Toen mijn laatste cyclus 71 dagen begon te duren, heb ik bij haar geopperd of zij niet iets voor mij kon doen tbv mijn cyclus/zwanger worden. Ze is er mee begonnen door er naalden voor te plaatsen en bepaalde kruiden druppels mee te geven. Mijn Cyclus was ineens 29 dagen! Nu zit ik rond mijn eisprong als ik weer van 29 dagen uit ga en dat is lichamelijk ook zo, want ik voel 'm! Het is natuurlijk wel er bijzonder dat alles het nu wel zonder behulp van het ziekenhuis het doet. Ik hou jullie op de hoogte van mijn verdere ontwikkelingen!
nou ik zie dat vandaag je meest vruchtbare dag is, dus ik zeg: KLUSSEN! succes meid! en ik hoop dat t snel raak mag zijn en ik lees graag mee..
Dank je wel en ja, aan de klus vandaag! Vrijdag was de laatste keer. De druk erop leggen werkt helemaal niet, dus probeer het enigzins spontaan te houden, behalve vandaag dan! Haha
Het is je zeer zeker niet voor de wind gegaan zeg, en ik vind het heel knap dat je ontdanks de ME/CVS toch weer kracht put uit de accupunctuur, je je lichaam laat herstellen en verzorgt. Ik hoop dat jullie wachten beloond zal worden straks met een prachtige zwangerschap en eeen pracht kindje. Het is mooi om zo te lezen, dus ga vooral zo door.
Dank je wel! Dat doe ik zeker. Ik was volledig het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Ik dacht dat het mij gewoon niet ging lukken om ooit zwanger te worden. Die negatieve gedachten hebben ook een negatieve uitwerking op je lichaam. Door me weer wat beter te voelen en nu ook een cyclus op eigen kracht te hebben, bewijst het maar hoeveel het lichaam kan. De kracht om te herstellen is enorm! Mijn lichaam was echt volledig uitgeput, nu met vallen en opstaan gaat het weer wat beter. Gewoon door erin te geloven heeft al energie gegeven. Ik geloof dat ik het kan, ik geloof dat mijn lichaam het kan. Ik heb geen reden om aan te nemen dat het dus maar gewoon niet lukt. Ik heb nu een hele nieuwe kans gekregen en we aan ervoor!
Wat een prachtig optimisme bornmother, ik ben de laatste tijd zo onzeker over mn lijf. Mijn spiraaltje is er net een week uit maar daarvoor had ik de prikpil en die kan(hoeft niet) nog wel zijn door blijven werken. Wanneer ik ongesteld wordt is dus een groot raadsel. Ik probeer mn zinnen wel te verzetten door posi te denken is veel beter voor mezelf, heb trouwens al 2 kinderen. Maar gewoon angst is het denk ik. jou verhaal geeft me wel hoop en moed, vooral omdat je in je lijf geloofd.
Snap je goed Mizzy. Fijn dat mijn verhaal iets toevoegd. Ik ben nog niet eens zwanger (geweest). Toch is er iets in mij dat nu een andere weg is ingeslagen. Vertrouwen hebben en positief denken! Hopelijke dat die hormoon zooi snel uit je lichaam is!
Ben trouwens laatst nog wel bij de Gyn geweest, maar dat was door een vermoedelijke cyste die een andere arts op een uitwendige echo zag. Toen mijn Gyn een inwendige echo deed, draaide hij het beeldscherm naar mij toe en zei hij dat hij iets zag wat erg leek op een tweeling zwangerschap. Ik schrok me de zenuwe (op een positieve manier). Bleek na een paar uur in het ziekenhuis te hebben rondgedoold, slijmvlies te zijn geweest. Niks dus. Dat gevoel van blij zijn, op dat moment, zal ik nooit vergeten. Hier doe ik het allemaal voor. We gaan ervoor! Wel vervelend, je gaat voor wat pijn in je buik, ondertussen "ben je zwanger van een tweeling" en spookt er werkelijk van alles door je hoofd heen en en dan ga je bedroefd en in de war naar huis. Ook kreeg ik primolut om mijn menstruatie op te wekken, omdat mijn cyclus veel te lang duurde (71 dgn). Heb wel duidelijk gemaakt, dat die MMM waar ik vorig jaar oktober uit was gestapt, met al die rothormomen, nog niet in terug wil. Ik doe het dus nog lekker even zelf. Ik geef m'n lichaam de kans om zonder ziekenhuis zwanger te kunnen worden. Ben nu een jaar gestopt en nu pas heb ik echt een goeie cyclus, zo zie je maar, dat je soms ook gewoon geduldig moet zijn, hoe lastig dat ook is. Geef het soms de tijd.....
Daar heb je zeker gelijk in, je lichaam de kans geven. Maar uit een wens komt vaak angst, en die angst zorgt voor stress en vooral als je teveel leest, en ik ben net zo'n magneet die alles waar het woord zwanger in voorkomt naar me toe trekt. Niet goed. Misschien kan ik beter lezen over de zwangerschap zelf of de babytijd, of lekker gaan freubelen. ik zeg niet dat dit voor iedereen beter zou zijn maar in mijn geval wel. Jeetje...dat is niets niets zeg, zo terug naar huis moeten. Ik heb dat nooit zo meegemaakt maar ik kan het me wel indenken. Het is goed hoe je het nu doet.. je inspireert me echt.
Weet je wat nou zo leuk is, dat ik precies de dag dat ik volgens de cyclus van 29 dagen m'n eisprong moest hebben, ik meer dan duidelijk m'n eisprong voelde en de dag daarna al pijn in m'n borsten had, wat dus gisteren was, nu heb ik flink pijn haha. Eerder toen ik nog hormonen slikte had ik 2 dagen na m'n eisprong pijn in m'n boobs, maar nu doet alles het pas echt goed. Goed zo lichaam, goed zo! Het duurde even voor je het doorhad, zo'n 28 jaar, maar het is je vergeven. O ja, leuk detail, de eisprong is aan gewerkt. Vind het altijd lastig dan juist naar m'n man toe een verleidelijke blik moet geven, maar heb het maar gewoon uitgelegd en dat ging prima. Een prettige dag! En we zingen en we springen, want we zijn zo blij...
Deze stuurde in net naar iemand, vond 'm wel erg mooi eigenlijk en heel erg waar: Proberen de toekomst in te kijken en laat je verassen wat die te bieden heeft, kijk niet te veel achterom, naar wat het verleden je niet gegeven heeft...
Het is wel erg handig dat ik nu, na 28 jaar eindelijk m'n lichaam ga snappen. Neem nu bijvoorbeeld die cyclus. Soms voel ik de eisprong, soms niet. Ik voelde 'm dit keer zo heftig, dat ik er wakker van werd 's nacht. Dus laten dat lekker 2 eieren geweest zijn! Net na die eisprong (volgende dag) heb ik pijn in m'n boobs en af en toe wat misselijk. Dus als ik me ooit nog eens ga afvragen of dit geen zwangerschapsverschijnsel is, laat mij dan even dit stukje teruglezen, voordat ik mezelf ga gek maken...
Erg leuk gedaan! Alleen is een beebiesite niks voor je? Heb er zelf ook 1 en schrijf daar alles op . Kan je ook erg mooi maken en je eigen en kan je later zelfs aan je kleine laten lezen .
En dan wordt het afwachten. Als het goed is wordt ik morgen ongesteld.....liever niet dus.... Heb nog steeds pijn aan m'n boobs. Dussssss. Toch best een beetje benieuwd....
Een leuk idee, zo je dagboek hier. Het voordeel hier is dat iedereen makkelijk kan meelezen en je publiek groot is. Een babysite is wat dat betreft toch beperkt. Hoe dan ook vind ik het erg knap van je hoe positief je bent. Ik ben zelf ook heel positief ingesteld en ik ben er dan ook heilig van overtuigd dat dat vele wonden heelt. Nu je cyclus een heel stuk beter is zal er vast een moment komen dat het raak is. Mocht het in de toekomst ooit nog eens voorkomen dat ze je vertellen dat het een tweeling is, dan hoop ik iig dat het dan écht zo is. Ik als tweelingmoeder kan het weten, het is prachtig. Maar wat een lullo's dat ze je zo aan het schrikken en verdrietig hebben gemaakt. Wat is het adres van dat ziekenhuis want dan zoek ik ze ff op! glapje glapje Meid, ik lees hier fijn met je mee! Liefs Linda
ja dat wil ik ook graag weten ga je vandaag al testen? ik ga iig duimen voor een mooie positieve test voor je!