Goeiemorgen mama's en misschien ook papa's, Ik zit er eigenlijk een beetje doorheen. Onze jongste dame is bijna 8 maanden. Slaapt vanaf dag 1 al erg slecht. Met vooral de piek huil uren in de avond en nacht. Ik geef volledig bv en ze pakt ook de flessen. Alleen snachts dus niet. Man heeft eigen zaak en met ons grote gezin had ik direct besloten dat dit voor mijn rekening kwam. Dus elke avond 6 a 7 keer naar boven om te troosten en de nacht veel mee rond wandelen. Haar eigen bed en kamer is drama. Met 6 maanden weer gaan proberen in Haar eigen bedje maar ondanks gecontroleerd huilen en (onmogelijk)troosten na 5 minuten zonder oppakken komt er geen eind aan. Ze laat zich niet troosten en pas nadat ik haar vasthoud wordt ze kalmer maar snikt dan gerust (door haar extreme overstuur zijn) nog een paar uur door. Overdag slaapt ze wel maar is ze ook heel snel geprikkeld en wordt dan wakker. Dus zeer korte slaapjes. Kind is dus ook moe. Verder groeit ze als kool, ontwikkeld super en is ze een vrolijke lachebek. Osteopaat de eerste 4 maanden erbij gehad en heeft wat dingen bij haar opgelost. Maar laat ik nou ook weer aan het werk zijn.... Ik ben op. Moe en gesloopt. Raak zelf ook ontzettend overprikkeld. Schrik snel van geluiden en mijn hart bonkt met vlagen mijn borstkas uit, ondanks erge moeheid niet meer in slaap kunnen vallen en nu als klap op de vuurpijl huil ik om niets.... om eten dat aanbrand of om een vergeten was in de machine. Ik noem maar iets. Naast dat ik nu mij volop in lees, tips zoek, oplossingen zoek enz merk ik ook dat "loslaten" niet meer zo goed lukt. Ik ben gewoon verdrietig... en voel ook zo met haar mee. Ben vast niet de enige en ik weet gewoon niet hoe ik de cirkel kan doorbreken. Zoek even een steuntje in de rug. Na 5 kid.s zou je denken dat ik het wel zou moeten weten maar niets is minder waar.... Dit is nieuw.
He! Arme mama! Ik voel met je mee en toch je man betrekken want je kan er niet alleen aan onderdoor gaan als er nog 4 kinderen zijn toch? Bij onze buren heeft een slaapcoach/ kinderverpleegkundige wonderen gedaan. Zij is een paar keer langs geweest alles doornemen en de kleine leren kennen. Ze had hele goede tips specifiek voor hun situatie en het was even doorbijten in het begin maar werkte als een speer. Welke regio woon je? Dochter van de buren was ook echt erg gevoelig voor prikkels daarom reageer ik.
Och lieve mama, wees niet zo streng voor jezelf! ❤ Ik weet hoe het is om een kind te hebben dat 's nachts niet slaapt en daarnaast te werken. En misschien heb je dit allemaal al geprobeerd of gehoord, maar toch noem ik het... - Je moet slapen om te kunnen functioneren. En als ze 'beter' slaapt bij jou op de kamer, bij jullie in bed, enz. dan moet je dat gewoon doen. Het hele trainen en alleen slapen komt vanzelf, maar niet nu. Als ze 16 zijn, slapen ze echt niet meer bij je in bed. - Vraag hulp. Mijn man werkte ver weg en was alleen op zondag thuis. Als ik er echt helemaal doorheen zat, liet ik haar een nachtje logeren bij mijn ouders. Je geeft aan dat ze de fles ook pakt, dus dat zou eventueel een mogelijkheid kunnen zijn. Lukt een nacht niet, vraag dan of iemand in de ochtend/middag op wil passen zodat jij kunt liggen en rusten. Als ik je klachten nu lees, lijkt het alsof je bijna tegen het overspannen aan zit. Ben je al bij de huisarts geweest om dit te bespreken? Je zou ook je bloed kunnen checken, wie weet zijn er bepaalde vitamines die je mist? Je doet het goed, echt! En het feit dat je nu om tips vraagt, maakt je heel sterk!
Wat heftig... Mijn zoontje sliep ook heel slecht en ik werkte ook (geen andere kinderen nog toen, petje af voor jou) maar ik heb alles op een gegeven moment overboord gegooid (tips, slaaptrainingen en coach) en ben gaan samen slapen en heb me 1x 3 weken ziek gemeld. Ik kon ook niet meer. Heb geen ouders die me konden helpen en man werkte veel dus alles kwam op mij neer. Is samen slapen een optie? Als je kind een hele sterke wil heeft, heeft slaap training geen zin is mijn ervaring. Missch eens overdag bijslapen, oppas regelen? Sterkte!
Hier ook een kind wat heel slecht sliep. Drama's gehad.... Gekrijs.... 100x wakker en dan begon het drama opnieuw. Ik heb uiteindelijk hulp gevraagd via cb. Wij liepen op ons tandvlees.... Er is hier een orthopedagoog geweest. Veel aan haar advies gehad. Begonnen met een milde vorm van slaaptraining. Het werd iets beter, en toen ineens werd het veel beter. Nu gaat het al een jaar goed, tuurlijk heb je soms van die dagen dat het niet wil. Maar we slapen allemaal al een jaar 90% van de tijd goed. Ik vond het heel lastig om hulp te vragen, maar ben zo blij dat ik het gedaan heb. Zoontje zit veel beter in z'n vel, en we kunnen weer ontspannen. Moet je na gaan dat wij met 1 kind al kapot waren. Jij hebt er 5.... Vraag hulp, aan je omgeving en als je het ziet zitten van een pedagoog. Al dan niet aangesloten bij het cb.
Hier met beide kids samen geslapen. Zoon heeft 22 maanden gespookt en daarna nog een jaar nabijheid nodig gehad en sindsdien op eigen kamer gaan slapen. Dochter heeft 1, 5 jaar bij ons op de kamer geslapen en sliep daarna beter op haar eigen kamer. Zij sliep vanaf 19 maanden door. Tot die tijd iedere 2 a 3 uur bv. Met samen slapen kon ik liggend troosten, wegdutten en net dat beetje extra slaap pakken. Het is slopend , zeker met werk en andere kids maar maak het jezelf niet moeilijker dan dat het is en doe wat werkt. Ze zijn maar even klein en jong en de behoefte tot nabijheid wordt vanzelf minder.
Wat werkt voor jullie en jullie meisje? Is dat samen slapen? Doen! Voor ons was het of iedereen sliep, of niemand, want zo lang ging de middelste door. Hij slaapt nu op eigen bed en door en is inmiddels 3 jaar. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk! Mocht het slapen echt een drama blijven, ook snachts, vaak drinken kleine beetjes etc etc zoek dan eens naar artikel van dr Jay Gordon changing sleeping patterns. Let wel, dit kun je toepassen vanaf 12 maanden. Maar de manier waarop en hoe het uitgelegd wordt door hem maakte dat ik me niet schuldig voelde richting mijn middelste. Tevens zit er zo rond de 8/9 maanden een flinke mentale en misschien wel fysieke sprong. Ook dat maakt het allemaal niet makkelijker. Misschien tanden die nog door moeten komen? Maak het jezelf makkelijk en kijk naar wat past bij jullie gezin, jezelf en je kindje. Je hebt een groot gezin dus er zijn gewoon meer kinderen om rekening mee te houden en die ook mama nodig hebben. In de nacht, als je goed, maak je hormonen aan die ervoor zorgen dat je goed slaapt. Dit verstoor je eigenlijk door er elke keer uit te moeten om haar weg te leggen. Succes, hou vol!
Hier hadden we ook een huilbaby (tweede). Heel veel sterkte, het is zo zwaar! Maar bij ons huilde hij echt hele avonden en nachten. Toch een medische oorzaak (oorontstekingen) en KISSsyndroom (opgelost door gespecialiseerde chiropractor). Dus mss beide nog laten checken? Ook dat schrikachtige hoort wel bij dat laatste!
Om je slaap te kunnen pakken naast je baby slapen in maternale houding?Want jou klachten zijn niet niks .
Dat wat werkt aanhouden, zonder slaap wordt alles erger. Desnoods met stretcher op haar kamertje. En echt, vraag hulp. Hier 6 weken letterlijk bijna geen slaap gehad en iedereen liep op zn tandvlees. Dochter over over vermoeid, ik tegen hallucineren aan en lag ook al een keer onder aan de trap (had de kat niet gezien die altijd op de trede lag). Ik had toen nog verlof maar als ik had gewerkt had ik echt de weg niet op gedurfd.
Dank jullie wel voor de lieve reacties en de tips. Ik slaap al met haar samen vanaf dag 1. Eigen bed en kamer gaan niet. Ook niet in de co sleeper of ledikant naast ons bed. Ze slaapt daarnaast zo licht dat ze van het minste al wakker is. Ik denk toch meer informatie opvragen bij een slaapcoach of een orthopedagoog. Wie weet hebben zij tips
Heel veel sterkte!! Wij hebben 3 kleine kinderen. Oudste is 5 middelste bijna 3 en jongste 1,5. Oudste sliep vrij goed en nog. De middelste sliep goed tot ongeveer 10 maanden. Toen elke nacht spoken en een fles willen. Maar op den duur speelde ze meer dan ze dronk. Dit is doorgegaan tot ze 16 maanden was. Toen werd onze jongste geboren. En opeens was het over. Maar toen zat ik natuurlijk met de nachtvoeding van de jongste. En die slaapt sinds een paar weken nu door. Dus dat heeft erg lang geduurd. Is een enorme honngerlap. En met het warme weer veel dorst. Maar op den duur haalde hij trucjes uit. En wilde na de fles niet meer gaan slapen. Ik ben ook kapot. En herken wat je beschrjjft schrikken van elk geluid enz. Ik kon soms ook niet meer op de goede woorden komen. En kreeg hartkloppingen en hyperventilatie van de stress. Ik werk zelf niet dus de nachten deed ik ook zelf met uitzonderingen van het weekend. Dan deed mijn man het. Misschien dat dat bij jullie ook kan? En ik probeerde s middags even te gaan liggen. Bij mij gaat het nu goed dus ik hoop mn slaaptekort in te kunnen halen. Maar voordat ik weer helemaal up to date ben zal wel effe duren. Want ik zit er ook helemaal doorheen
Al aan allergieën gedacht? Hier bleek koemelkallergie ivm nog wat dingen de boosdoener. Hij sliep zo zo zo slecht. Daarna big wel regelmatig wakker en 't is nog geen enorme slaper maar wel normaal voor kleintjes. Vroeg wakker enzo. Verder een vast ritueel etc maar dat doe je waarschijnlijk wel. En je man toch meer vragen jou te helpen. Je hebt 't druk zat overdag met 5 kinderen alleen. Hij is net zoveel vader als jij moeder