Het klinkt misschien heel erg ontevreden maar dat ben ik echt niet. Bij de 20 weken echo kwamen we er achter dat ik zwanger ben van een jongen. We hebben ook al een zoon van 2,5 jr. Ik was tot de 20 weken echo er helemaal van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen..... Nu kan ik de gedachte maar niet omzetten en gaan genieten van deze zwangerschap, terwijl uit de echo naar voren kwam dat ons kindje gezond is. Wat ik altijd het belangrijkste vond! Nu is mijn schoonzusje ook zwanger en ik denk de hele tijd: zij zal wel een meid krijgen en ik niet. Hoe ondankbaar ben ik ook:x:x. Ik haat mezelf hiervoor ook, wil helemaal niet zo denken maar wat moet ik doen?? Heeft iemand tips? Ben namelijk bang dat ik na de geboorte niet van het kindje kan gaan houden of dat er nog wat fout gaat tijdens de zwangerschap door mijn foute gedachten. Ik ben nu 26 weken zwanger. Ik hoop dat iemand tips heeft.
Misschien helpt het te bedenken dat het extra leuk is voor je zoontje om een broertje te krijgen. Ik herken wel wat je zegt over dat je ingesteld was op een meisje. Ik dacht namelijk dat ik zwanger was van een jongetje en mijn vriend ook, dan is het super raar als het dan niet waar blijkt te zijn. Maar ik had absoluut geen voorkeur zoals jou, dus daar heb ik verder geen ervaring mee.
dit herken ik. Ik en me vriend waren er van overtuigt dat we weer een jongen zouden krijgen. Toen met de 20 weken echo bleek het toch echt een meid te zijn. SCHRIK! heb 2a3 keer gevraagt of het echt zo was. En nu ben ik wel ''blij'' want nu kan ik de kleding van me ventje opbergen. En ben ik al wezen shoppen maar och het was me een omschakeling.. En heel moeilijk om weer een baby kleding winkel binnen te stappen pff, maar das een ander verhaal. Misschien een idee om eens echt een nieuwe geboorte pakje te kopen. Mooie rompertje sokjes pakje en een mooi jasje. Mij hielp het wel om echt een mooi setje te kopen
Heel herkenbaar hoor! Wij waren helemaal ingesteld op een jongen. Geen idee eigenlijk waarom. Bij de 20-weken echo bleek het een meid (volgens mij de eerste keer dat ik dit zo op het forum zet, dus bij deze heb ik me (bewust) versproken...). We keken elkaar aan en wisten even niets te zeggen. Waren we teleurgesteld? Het leek er wel een beetje op. We hadden ons helemaal lekker zitten praten over de 'voordelen' van een jongen. Jongetjes zouden makkelijker zijn, meisjes krengetjes (even kort door de bocht), zelf hou ik meer van voetballen en treinen en niet van poppen, en stiekem had ik gehoopt op een zoon die de familienaam van mijn man hoog zou houden....hoe ongelooflijk ouderwets toch... Voelde me eigenlijk heel schuldig daarover, want we zijn zo lang bezig geweest om zwanger te raken en dan nu opeens ontevreden zijn? En dat terwijl ook onze smurf kern-gezond lijkt. Ik heb helaas geen tips. Bij ons is het gelukkig bijgedraaid. Voordeel was ook dat we nu geen jongensnaam meer hoefden te verzinnen. Een meisjesnaam waren we namelijk zo uit, maar een jongensnaam kregen we niet verzonnen. Langzaam begon ik ook weer leuke dingen te zien aan een meid. En nu zijn we helemaal trots! Ik hoop jij binnenkort ook!!!
Raar is dat als je moet omschakelen... Maar ik ben het wel met maartt eens eigenlijk. Misschien is het verstandig om er met iemand over te praten. Ik herken het zelf niet in die mate. Ik had nu op een jochie gehoopt, na al 3 meiden (en een zoon, dat is de oudste) maar het is weer een meisje. maar daar was ik toch al snel overheen eigenlijk. Een jongen is wel makkelijker, althans mijn jongen maar dat is ook mijn eerste.
Ik had iets soortgelijks. Ik geef toe dat ik altijd een meisje wilde... In ieder geval 1tje Nu heb ik inderdaad een dochtertje gekregen en ik kon deze keer oprecht zeggen dat het me totaal niet uitmaakte! Alleen was dit keer iedereen (werkelijk IEDEREEN) in mijn omgeving er van overtuigd dat ik een jongen zou krijgen. Ik was er dus eigenlijk al vanuit gegaan! Ik had al helemaal een beeld ervan en was al op de jongenafdelingen wezen kijken Toen kwam de echo. Het is een meisje! WAT?! HUH?! Ik kon het echt niet geloven! Ik had dat zo totaal niet verwacht!! Ik moest ook behoorlijk omschakelen. Dat was snel genoeg over na het kopen van allemaal leuke kleine kleertjes en het uitzoeken van allerlei roze details Ik hoop dat het gevoel bij jou ook weggaat! Liefs,
Ik ga nu voor mn 1e kindje en ik krijg een meisje dat zeg ik al mn hele leven. Ben een meisjes moeder, vind meide dingen leuker en jongensnamen vind ik niet mooi. Wat zou het schrikken zijn als het straks toch een jongen word. Kan het nu niet geloven. Wil daarom ook zo snel mogelijk weten wat het wordt zodat als het een jongen is, ik nog tijd genoeg heb om de knop om te draaien. Natuurlijk staat de gezondheid voorop en vriendinnen en hebben hele lieve zoontjes maar ik een zoon? Kan me er nog niks bij voorstellen. Esnab ik hoop dat jij je knop vind om mooie kleertje te kopen, leuke jongensspulletjes, een geweldige jongenskamer inrichten en praat er met iemand over! Kijk om je heen naar al die lieve jongetjes.
Ik vind dat de dames hierboven heel erg attent en begripvol reageren. Ik ben van plan om je een digitale schop onder je kont te geven. Als je hem niet wilt voelen, zou ik hier stoppen met lezen... Je verdient een schop onder je kont! Ben je helemaal betoeterd! Toen je besloot te proberen nogmaals zwanger te worden, daht je toch zeker niet "Ik ga zwanger worden van een meisje." Je weet dat het zo niet werkt, je hebt iedere zwangerschap opnieuw (ongeveer) evenveel kans op een jongen als een meisje. Je probeert dus zwanger te worden van een KINDJE. Jongen of meisje, maakt niet uit. Als dat wel uitmaakt en als je dacht dat je een kind van het 'verkeerde' geslacht niet genoeg liefde kunt geven, dan had je er niet aan moeten beginnen. Ik neem aan dat je niet zwanger bent geworden alleen maar om ook nog een mesije te krijgen. Je bent dus zwanger geworden omdat je nog een kindje wilde. Dat is gelukt. Proficiat! Je krijgt weer een zoontje, een broertje voor je grote knul. Dat je even tijd nodig hebt om aan het idee te wennen of even om te schakelen, dat kan ik snappen. Die tijd heb je gehad. Ruimschoots. Ophouden dus met die flauwekul. Ga lekker de stad in om een paar leuke nieuwe kleertjes te kopen. En geniet ervan!
Heb er zelf geen ervaring mee. Ik had geen voorkeur en krijg een meid. Ik ben helemaal in de wolken, maar ik vermoed dat ik dat met een jongen ook zou zijn geweest. Vind het wel "leuk" om nu eens zo'n topic te lezen, want dat zie je niet vaak terwijl je weet dat er heus wel mensen zijn die een voorkeur voor geslacht hebben en teleurgesteld zijn. Volgens mij heerst er een beetje een taboe over dit onderwerp.
Ik herken ook een beetje wat je verteld. Zelf was ik er heilig van overtuigd dat ik een meisje zou krijgen (mijn omgeving ook op m'n vriend na). Ik had ook tijdens m'n zwangerschap meerdere keren over een meisje gedroomd. Ik vond mezelf ook meer een 'meisjes' type. Echter bij de 20 weken echo bleek het echt overduidelijk een jongetje. Ik moest even omschakelen, maar ik was er vrij snel super blij mee. En nu nog steeds ben ik dol blij met m'n mannetje.
Geef het even de tijd en ben niet te streng voor jezelf, je hebt nog even de tijd om aan het idee te wennen. Het is ok dat je teleurgesteld bent dat geen meisje krijgt terwijl je dat wel dacht. Dat betekent helemaal niet dat je niet van de kindje gaat houden. Ik heb twee vriendinnen die beide liever een meisje wilde maar een zoontje gekregen hebben, beide zeggen ze nu dat ze niet meer anders zouden willen. ik denk dat je normaal van je kindje houdt zoals het is, als je dat later nog niet zo is dan heb je dan nog tijd om je daar zorgen over te maken. Gelukkig weet je het nu en krijg je niet de verrassing bij de geboorte. Misschien helpt het als je lekker tussen de jongens spulletjes gaat snuffelen enzo. Komt vast goed.
ik vind dit altijd een erg moeilijk onderwerp, aangezien je hartstikke dankbaar mag zijn uberhaupt kindjes te kunnen krijgen, ik heb nu een zoontje en zou het keileuk vinden als de evt tweede een meisje zou zijn, maar dat is het dan ook!,heel cliche maar als het allemaal maar gezond is, dat is gewoon het aller aller belangrijker, en ik moet eerlijk zeggen dat ik dit soort berichten altijd heel moeilijk kan begrijpen, en het ook moeilijk vind er begrip voor te hebben, aangezien er duizenden mensen zijn en zelfs een paar stellen in mijn omgeving die geen kinderen kunnen krijgen, maar goed,om ff terug te gaan naar de ts, ik zou hier zekers hulp bij zoeken zoals eerder aangegeven, het mag toch niet zo zijn dat jij straks niet van je zoontje gaat houden, omdat jij liever een meisje wilde!
Ik zou inderdaad ook hulp gaan zoeken in jouw geval! Ik kan me voorstellen dat, als je bijv. steeds als gevoel hebt van: 'ik krijg een meisje' en het blijkt een jongetje te zijn, je even om moet schakelen. Zo heb ik een collega die er heel stellig van overtuigd was en ook voelde van binnen dat het een meisje werd. Als het een jongen was geweest, had ik even om moeten schakelen zei ze, maar zo erg dat jij er moeite mee hebt, daar zou ik inderdaad hulp om vragen! Ik weet zeker dat je van je kindje gaat houden, ook al is het een jongetje! Maar goed, het gevoel wat je nu hebt is natuurlijk niet goed! Koop inderdaad leuk kleertjes voor een jongetje, enz., misschien dat dat ook helpt? Ik herken me totaal niet in wat je typt, dit is ons eerste kindje en wat het ook word; het is allemaal welkom!
Ik denk dat je het even tijd moet geven, dan wen je vanzelf aan het idee. Wees niet te hard voor jezelf. Als je kindje straks geboren is, maakt het je helemaal niks meer uit, dat weet ik zeker!! En het kindje hoeft dit nooit te weten te komen. Als je een paar maanden na de geboorte toch nog merkt dat je met hetzelfde gevoel rondloopt, dan zou ik wel hulp zoeken ja. Maar dat verwacht ik niet hoor!! Hier was het andersom.. iedereen in mn omgeving wist zeker dat ik een meisje zou krijgen en ik wilde juist graag een jongen. Op de 20 wk echo bleek het inderdaad een jongen en waren we superblij, iets waar we ons best schuldig over hebben gevoeld achteraf, want waren we minder blij geweest met een meisje? Nu zwanger van de tweede en ik zou een tweede jongetje wel erg leuk vinden, ook makkelijk om de kleertjes weer te kunnen gebruiken etc. Als het een meisje blijkt te zijn, zal ik even moeten schakelen maar ik hoop dat ik wel snel aan het idee zal wennen. Ik hoop voor je dat dit topic niet ontaardt in een "wees blij dat je kinderen kunt krijgen"-discussie, ik word er altijd zo moe van dat moeders hun gevoelens niet mogen uiten omdat dat vrouwen met een onvervulde kinderwens zou kwetsen.. dan moet men zulke topics maar niet lezen!
Dat je aan de gedachte moest "wennen" dat kan ik nog begrijpen maar teleurgesteld blijven is een ander paar mouwen. Kan absoluut niet begrijpen dat mensen zo ondankbaar kunnen zijn. Waarschijnlijk heb je er niet veel voor moeten doen! Ik heb mijn 2e wondertje mogen krijgen dmv ivf met veel spuiten en tranen, met teleurstellingen en opofferingen! Letterlijk bloed zweet en tranen heeft het me gekost! En ik het word een ZOON, een 2e zoon, en ik ben ontzettend dankbaar. Er zijn zoveel mensen die niet of moeilijk zwanger geraken die alles zouden geven om in jouw plaats te zijn! Van mij krijg je absoluut geen begrip, kan niet begrijpen dat er zo mensen bestaan! Alsof jongens buitenaardse wezens zijn. Get a life en herpak je! Stop met die onzin aub.
Daro met alle respect denk niet dat het aan jou is om dit topic nie te laten ontaarden in een wees blij dat je kinderen kunt krijgen discussie als jij in ronde 1 zwanger werd! Het is je van harte gegund meid maar je kan onmogelijk weten wat het is om in mmm te zitten en te moeten zweten om zwanger te kunnen worden. En iedereen heeft recht van antwoord, en iedereen heeft het recht om zulke topics te lezen, wat is dat voor onzin...
Hulp zoeken?? Ze meot gewoon aan het idee wennen en dat mag best. Het is een kwestie van omschakelen en dat proces kan even duren. Maar om nou meteen hulp te zoeken. Wij wilde graag een jongtje en een meisje, dat krijgen we straks ook. Anders was het voor mij ook omschakelen dat het niet zo was, omdat ik dan alsnog graag een jongetje en meisje wilde. En dat heeft niets met dankbaarheid te maken, want bij ons ging het zwanger worden ook niet van een leien dakje! Dus ook dan kun je best je voorkeur hebben! Maar als het niet zo was ging ik geen hulp zoeken.
@ Vmis: ik snap je reactie. Het moet een heel heftige periode geweest zijn voor je en ik denk ook dat ik begrijp dat jij de ts niet begrijpt. Maar ik denk niet dat ik volledig kan begrijpen wat jij hebt doorgemaakt, wat jij hebt gevoeld en hoeveel bloed, zweet en tranen het jou heeft gekost. Maar ik denk ook niet dat jij 100 percent kan weten en voelen wat er in het hoofd van de ts omgaat. Soms moeten we heel veel moeite doen om elkaar te proberen begrijpen en dan nog kunnen we het soms nog niet.. Elkaar 100 percent begrijpen kan en moet niet altijd maar ik vind dat we wel nog steeds respect moeten hebben voor elkaars gevoelens... @ TS: geef jezelf even tijd om te wennen aan het idee! Ik wilde heel graag een zoontje maar mijn hele omgeving riep alsmaar luider: het wordt zeker en vast een meisje. Ik had me dus eigenlijk al ingeprent dat het een meid zou worden. Schrok ik me eigenlijk wel rot toen ik op de echo toch een jongentje zag! Ik was blij maar moest ook enorm wennen aan het idee. In feite maakte het me niet zo uit maar je gaat je sowieso wel gaan instellen op iets. Probeer aan het idee te wennen door bijvoorbeeld in de jongensafdeling te gaan lopen, een leuk setje te kopen, naar jongenskamertjes te gaan kijken... Het komt wel goed meid, daar ben ik zeker van. Veel succes en geniet van je zwangerschap!!
Misschien dat een pretecho helpt in 3D/4D.. dan zie je het gezichtje en dan besef je pas hoe mooi het is. Ikzelf kijk ook heel anders tegen mijn zwangerschap aan sinds de echo.. was heel erg bijzonder.. en nogmaals de bevestiging dat alles gezond is natuurlijk. Wij konden zien op wie de kleine lijkt en dat maakt alles toch een stukje specialer (voor mijn gevoel!! *Eerste zwangerschap*) Zelf hoopte ik op een jongen tot ik met 20 weken wist dat t een meid werd.. Toch langzaamaan kleertjes kopen enz.. heeft 7 weken geduurd (tot de pretecho dus) tot ik er echt helemaal blij mee was. Sterkte hiermee en ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat je niet van je kindje gaat houden