Ik wil deze club openen voor alle aanstaande moeders die net als ik verplicht bedrust moeten nemen. Hier kunnen we lekker kletsen over hoe onze zwangerschap en leven nu is. Hoop dat er wat as moeders aanmelden! Groetjes yessica.
Hoi Yessica, ik heb wel geen verplichte bedrust, maar moet het wel heel rustig aan doen, dus veel rusten en liggen en slapen. Wat is de reden dat jij bedrust moet houden?
Hey caromama, Ik heb ongeveer 3 weken geleden al weeën gehad. Heb toen 2 weken plat gelegen, en daarna weer rustig aan wat dingen gaan doen, maar afgelopen weer weeën gehad en naar het ziekenhuis gegaan. Mocht wel weer naar huis maar mocht niets meer doen verder. En bij jou? Groetjes
Nogal, heb genoeg dingen te doen. Maarja bedrust dus mag van mezelf 1 ding per dag doen... Maar echt.. Ik mis aanspraak. Je bent zo alleen, iedereen werkt en jij ligt of hangt maar een beetje hahaha! Maar verder wel ok hoor.. Vandaag gelukkig minder harde buiken vanaf begin van de zwangerschap is het al 1 groot probleem dus het duurt al lang. Hoe isset bij jou?
hoi meiden, ik meld me ook. Alweer 3 weken bedrust, ivm. teveel harde buiken per uur. Terwijl ik dit typ, zucht ik alweer harde buik nr. 7 weg, in 34min. tijd. Verveling is hier ook enorm aanwezig
Hey Mag ik ook bij jullie club . Moet ook rustig aan doen en mag niet meer werken en verveel me dus af en toe ook erg. Ik lig dus ook veel op de bank/bed met een laptop op schoot
Wupsie: hier ook al vanaf 1ste dag geen leuke zwangerschap. 14 weken lang aan het overgeven geweest, met 10 weken al BI, en vanaf 23 weken op bed terwijl ik de vorige keer echt een super zwangerschap had!! Loran: join the club meis!!
Mag ik ook mee komen kletsen? Heb nog net geen verplichte bedrust, maar lig al wel 8 weken in het ziekenhuis. Mag op de afdeling nog rondlopen, maar als ik de afdeling af wil moet ik in een rolstoel. Nog 3 weken te gaan en dan worden m'n knullen via een keizersnede gehaald, tenzij ze eerder in moeten grijpen.
Nou Loran, daar teken ik wel voor ja! Pff mag toch hopen dat er nog iets meezit ff. M'n man heeft trouwens de hele tv instalatie omgebouwd zodat ik op bed ook interactieve tv kan kijken (progamma gemist, en kan dingen opnemen) moet zeggen dat ik daar erug blij mee ben!!
Boba welkom! Jeetje 8 weken al in het ziekenhuis... Dat is behoorlijk pittig. Mag ik vragen wat de reden daarvan is??
Zeker pittig al 8 weken in het ziekenhuis. Dacht dat het vandaag beter ging, maar heb nu weer super veel last. Net toch iets te veel gedaan. Hier maakt de tv boven ook overuren. Zo heb ik toch nog een beetje geluid om me heen
Ja anders draai je echt door als je de hele dag een beetje naar de muur ligt te staren. Gelukkig heb ik m'n Iphone met zp erop. Zo maar eens een film huren.. Ff kijken of new moon er al bij staat!
Ik verwacht een één-eiige tweeling die de placenta samen delen. Al bij de eerste echo bij 12 weken was te zien dat er een verschil in grote was bij de (weten we inmiddels na heel veel echo's) 2 broertjes. We hebben toen ook een extra uitgebreide 20-weken echo gehad met 18 weken, maar gelukkig waren daar behalve het verschil in grote geen afwijkingen op te zien. Bij 23 weken zagen ze dat de navelstrengdoorbloeding van Ukkie (het kleine kindje) niet goed was. Er was Unequeal sharing opgetreden (ongelijke placentaverdeling met daarbij een slechte navelstrengdoorbloeding bij het kleine kindje). Toen we dat te horen kregen, kreeg ik ook te horen dat het niet de vraag was of ik opgenomen zou worden, maar meer wanneer. Ook werd ons verteld dat we misschien zouden moeten kiezen om het kleine kindje te laten overlijden (door de navelstreng af te laten binden) om zo Pukkie (grote kindje) meer overlevingskansen te geven. We gingen toen met een flinke domper en een hele onzekere toekomst naar huis. Een paar dagen later had ik weer een uitgebreide echo en toen was het beeld gelukkig nog niet verslechterd, wel kreeg ik toen een nieuwe afspraak mee voor een paar dagen laten en daarbij de mededeling dat ik dan ook maar een tas mee moest nemen omdat ik dan zo goed als zeker zou moeten blijven. Bij die nieuwe afspraak was het beeld weer iets verslechterd en werden we voor een aantal keuzes gezet (ik was toen 24+5 wkn zwanger). 1) om Ukkie te laten overlijden (zouden ze dan in Leuve doen, omdat dit in Nederland niet na 24 wkn mag) om zo Pukkie meer kansen te geven 2) Afwachten hoe het zou gaan met het risico dat Ukkie zelf zou overlijden en dan was er 20% kans dat z'n Pukkie ook zou overlijden of anders nog 20% dat hij zware hersenbeschadigingen op zou lopen. 3) opname van mij, longrijpingsinjecties krijgen en elke dag een CTG om beiden goed in de gaten te houden en ze allebei geboren laten worden wanneer Ukkie het niet meer zou trekken....ze hadden dan allebei een kans om te overleven, maar het is natuurlijk niet ideaal om op zo'n vroege termijn ter wereld te komen 4) Thuis blijven en elke week 2 keer een echo om te kijken hoe het met de knullen gaat en ingrijpen wanneer het verslechterd, maar wel met het risico dat Ukkie het tussen 2 echo's in moeilijk krijgt en ze hier dus veel te laat achter komen. Wij hebben toen voor optie 3 gekozen, ik heb de longrijpingsinjecties gekregen en ben met 25+1 wkn opgenomen in het Erasmus MC-Sophia (hier liep ik ook al voor controle op de poli). De artsen hadden allemaal verwacht dat ze binnen een week de knullen zouden moeten halen. We hebben ook gelijk al een gesprek gehad met de neonatoloog over wat we konden verwachten en een rondleiding gekregen op de neonatologie ic, waarbij we ook een kindje hebben gezien die met 24+5 weken geboren was en 700 gram woog. Gelukkig blijven de jongens het voorals nog goed doen, zijn echt 2 vechtertjes. De navelstrengdoorbloeding van Ukkie is in de loop van de weken wel slechter geworden, maar zolang de CTG's (die ik inmiddels 2 keer per dag krijg) nog netjes blijven hoeven ze nog niet geboren te worden. We hebben dus heel wat spannende weken al achter de rug. Ukkie is nog steeds veel te klein, vorige week werd hij op 1260 gram geschat en valt daarmee buiten de groei-curve (te vergelijken met een kindje van 27 weken terwijl hij 32 weken is) Pukkie is ook kleiner dan gemiddeld en werd op 1860 gram geschat, maar hij zit nog binnen de groei-curve (op de 23%-lijn). Inmiddels groeit mijn buik maar verder waardoor ik nu zeer regelmatig harde buiken heb, vandaar dat ik nu ook rustiger aan moet doen. Aan het begin mocht ik nog wel met weekendverlof (een dag + nacht thuis doorbrengen) en met de feestdagen ben ik ook thuis geweest. Maar nu zitten de verloven er ook niet meer in. Het is pittig zo'n lange ziekenhuis opname, maar ik heb in m'n achterhoofd nog steeds het idee dat de kans groot was dat ik één of beide jongens kwijt had kunnen raken...en die gedachte sleept je door die weken heen. Het begin van de zwangerschap was ook al niet makkelijk, omdat ik echt vanaf een week of 5 t/m m'n ziekenhuis-opname heb lopen spugen....echt genieten (voor zover dat kan) doe ik nu pas...nu we een redelijk veilige termijn gehaald hebben en ik de jongens de hele dag door voel trappelen in m'n buik. Het aftellen voor mij is nu begonnnen...over 3 weken krijg ik een keizersnede...dus nog even de tanden op elkaar.
Ik ben heel blij dat ik hier in het ziekenhuis draadloos internet heb via een hotspot, met m'n laptopje en internetverbinding heb je toch nog een beetje contact met de buitenwereld. Verder kan je volgens mij beter in het ziekenhuis liggen dan thuis, hier heb je toch meer aanspraak, van kamergenoten, artsen, verpleegkundigen enz... thuis lig je maar een beetje in je uppie.
Zo boba, dat is een pittige zo zeg! Ze noemen het ook wel het tweeling transfusie syndroom toch? Althans, daar komt het verhaal me bekend van voor. Toen ik nog studeerde hadden we college's zwangerschapscomplicaties (toen ik zwanger was...) en daar kwam dit ook langs. Ik ben gelukkig niet bed gebonden maar moet wel verplicht elke middag rusten en mag niet zoveel doen. Heb nl al vanaf week 13 zeer regelmatig harde buiken. Ik werk nog 2 ochtenden maar dat is meer omdat ik dat zelf nog graag wil, contact met de buitenwereld. Mijn leven is van heel actief naar zeer weinig activiteit gegaan. Verder heb ik BI en daarnaast ook ME. Gelukkig mag ik nog dingen maar moet meteen rusten zodra de harde buiken weer komen. Mijn oudste kids gaan gewoon naar school en creche als ik wel thuis ben, zodat ik thuis rust kan houden. Maar hier valt het dus nog wel mee, helemaal als ik jullie zo hoor!