Moeilijk die keuze! Hier kreeg ik hem ook. Soms is het fijner als iemand anders gewoon ja of nee zegt . Bij mijn oudste dochter kreeg ik een geplande keizersnede ivm stuit. Daarbij heb ik een hartvormige baarmoeder waardoor een draaipoging of stuitbevalling sowieso uitgesloten waren. Bij de 2e ging ik er maanden vanuit dat dit vast ook een keizersnede zou worden. Ivm met mijn afwijkende baarmoeder was de kans groot dat zij ook in stuit zou gaan liggen. De maanden verstreken en met 32 weken ging madame al netjes in hoofdligging indalen. Ik moest dus 'nog even' beslissen wat ik deed. De gyn heeft me 'omgepraat' naar een vaginale bevalling. Mijn ideeen daarachter waren vooral sneller herstel (iig sneller naar huis) en 'niet voor de makkelijkste weg' willen gaan. Iedereen moet immers gewoon bevallen, toch? Mijn 1ste keizersnede was ook appeltje-eitje geweest (prachtige ervaring en op dag 6 wandelde ik buiten al trots rond met mn baby in de kinderwagen...) dus ik vond het ook wel heel spannend, maar stond toch wel goed achter mijn besluit nu vaginaal te proberen. Helaas is het niet gelukt. Ik werd wakker in een grote plas bloed (gebroken vliezen, bloed nogsteeds onverklaard) en al na enkele uren weeën kreeg dochter enorme saturatie dips (60-80bpm) en werd ik met de minuut angstiger dat mijn beslissing niet de juiste was. Met gierende banden naar de OK. Dit was niet wat ik voor ogen had, zowel de stres van het natuurlijk bevallen als de shock van de spoedkeizersnede hebben flinke indruk gemaakt. Achteraf had ik dus beter voor een keizersnede kunnen gaan maar zulke dingen weet je niet vooraf en misschien had ik me juist dan afgevraagd waarom ik het niet vaginaal geprobeerd had... Ik had wel een paar dingen hard gemaakt vooraf. Ik wilde géén inleiding (kans op ruptuur groter) en niet over de 41 weken (oudste dochter had al met 38 weken verkalking aan de placenta). Op 40+6 stond de sectio gepland, op 40+5 is ze geboren dmv spoedsectio . Denk er rustig en goed over na. Je moet achter je beslissing kunnen staan dat is heel belangrijk! 2e herstel ging overigens net zo snel, alleen was mijn wond minder mooi door de spoed, heb hier ook meer last van gehad (trekken, steken) en heel wat in de badedas moeten liggen. Maar ik deed al met een week bijna alles weer zelf...
Na een spoed keizersnede voor de 2e keer gekozen voor een normale bevalling. Met de eerste heb je ook geen keuzen. Ik zou zeggen gooi jezelf er in en ervaar een normale bevalling. Lichamelijk en geestelijk is het voor mij een opluchting. Heb met de eerste een hoop verdriet gehad en nu een stuk minder. De weeën zijn hels maar het stukje bevallen is een verlossing. Ik ben geknipt en heb ook nog een scheurtje maar heb daar niets van gevoeld. Hechtingen zijn er nu na 6 dagen uitgehaald en het gaat al stukken beter als 3 weken na de keizersnede van de eerste. Maak je niet gek en ervaar het wonderlijke van een vaginale bevalling. Succes met de keuzen en bevalling! Je kan het!