Hoi allen, ik weet dat het nog wat vroeg is voor mij maar denk er toch al serieus over na... mijn vriend zou het liefst hebben dat ik zonder epidurale beval. maar ik heb hem al goed duidelijk gemaakt dat ik degene ben die het beebje 9 maanden draagt en ze uiteindelijk ook ter wereld moet brengen en dat ik ook degene ben die beslis over eventuele epidurale! maar wie van jullie is met epidurale bevallen en heeft hier nu spijt van? of wie van jullie is op de normale manier bevallen en heeft hier nu spijt van? is het zo dat als je epidurale neemt dat je helemaal niets meer voelt.. dus ook niet dat ze je knippen of als je scheurt ofzo? Alvast bedankt!
Dat is toch pijnstilling bij een normale bevalling? ik ben thuis bevallen zonder pijnstillers en het is me echt zoooo meegevallen..... het enige wat ik moeilijk vond was de persweeen die ik al had toen de vk er nog niet was... die zijn zo krachtig kon er niet tegenaan werken... maar verder is het persen me echt meegevallen hoor! Dat was binnen 10 minuten gebeurd en ik had twee kleine scheurtjes, die de vk zelf had gehecht en heb daar verder vrij weinig last van gehad... Je lichaam is gemaakt om een bevalling aan te kunnen en als je je overgeeft aan de pijn en niet in paniek raakt maakt je lichaam vanzelf pijnstillers aan.... als je poliklinisch wilt bevallen zou ik het gewoon doorgeven dat je erover denkt. Dan kunnen ze misschien zorgen dat het klaarligt en als je dan denkt dat je het niet meer houdt kun je er altijd nog om vragen..... Ik geloof wel dat in het weekend en in 's nachts niet in alle ziekenhuizen anastesisten (hoe je het mag schijven weet ik niet) aanwezig zijn en je het dan misschien alsnog zonder moet doen..... veeeel succes maar vertrouw ook op je eigen lichaam!
Tegenwoordig moeten alle ziekenhuizen een epidurale geven aan vrouwen en mag, het niet aanwezig zijn van een anestesist ,geen reden zijn waarom het niet kan. Verder vind ik het krijgen van een epidurale een persoonlijke keuze. Vaak gaat dit in het ziekenhuis in overleg met de verpleegkundige en arts die je bevalling begeleidt. Zij hebben meestal goed zicht op hoe lang de bevalling nog gaat duren, en of het zinvol is. Meestal bij een eerste kind gaat de bevalling trager en daardoor pijnlijker. Bij een tweede of meerder kind gaat de bevalling al zo snel dat het dan nog zonde is om een epridurale te nemen. Dit kan dan de bevalling vertragen.
Ik riep altijd heel hard dat ik absoluut geen ruggenprik wilde hebben. Tijdens de bevalling had ik echter geen keuze meer. Ik viel steeds flauw en kon de weeen niet meer aan. De gyn en mijn vriend hebben toen samen beslist dat ik een ruggenprik zou gaan krijgen. Heb hier achteraf helemaal geen spijt van gehad. Heb van de prik niet eens iets gemerkt, laat staan gevoeld. Ik heb ook helemaal de weeen niet meer gevoeld.
ik zeg altijd: Waarom te voet gaan als je een auto voor de deur hebt staan... dus: Waarom pijn lijden als het zonder kan?
Persoonlijk...en ik ben zwanger van nummer 1 dus geen ervaring, denk ik "het hoort erbij". Soms is te voet een beter idee dan met de auto...autorijden in de binnenstad van A'dam op zaterdag is een ramp! Ik zou alleen zo'n stopnaald in me rug laten zetten als het medisch gezien een goed idee is...niet omdat ik geen pijn wil. Idd bij flauwvallen, veel pijn ivm groot kind oid kan ik het me voorstellen.
Epidurale wordt niet met een stopnaald in je rug gespoten hoor! Verder lees ik mee, dit wordt ook mijn eerste kindje, en ik ben benieuwd naar pijnbestrijding. Ik had er ook een tijdje geleden een topic over geopend: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewtopic.php?t=85071
ïk heb nog geen ervaring met bevallen maar zoals ik er nu over denk lijkt het me beter voor ons kindje en mijzelf om op de natuurlijke wijze te bevallen zonder pijnstillende middelen.. tenzij het tijdens de bevalling niet anders kan natuurlijk... kan begrijpen dat wanneer je steeds flauwvalt en de weeen niet meer aankan dat ze je dan een ruggeprik geven... maar als er niets aan de hand is en je een normale bevalling hebt... zeg ik persoonlijk en niet om iemand aan te vallen, gewoon niet doen...
Waarom meteen naar pijnstilling (met de nodige risico's) grijpen als het zonder ook kan? Niet meteen al bang zijn hoor . En het is niet zo dat elk ziekenhuis op elk moment maar ruggeprikken geeft. Als er iets belangrijkers is waar de anesthesist voor nodig is, heb je gewoon pech... en dan zal je zien dat het zonder ook best wel zal gaan.
Ik vind die nieuwe regeling, dat een ruggenprik altijd beschikbaar moet zijn, heel goed! Ik kan me voorstellen dat je een stuk geruster gaat bevallen, wetende dat het kan! Ik zou rustig afwachten hoe het gaat lopen. Als je bevalling rustig op gang komt dan lukt het je vast om door de eerste paar centimeters heen te komen zonder ruggenprik. Daarna gaat het veel sneller! Ik ben ingeleid en had vanaf 2 cm een heftige weeenstorm. Ik kon niet eens puffen op een ritme van 3, echt een black out door de pijn. Ik heb een ruggenprik aangeboden gekregen, wat heel weinig schijnt te gebeuren. Hierdoor was het te doen, maar nog steeds heel erg pijnlijk. Achteraf zei de gyn dat ik het zonder niet gekund had. De weeen waren te pijnlijk en niet in verhouding met een "van nature op gang gekomen" bevalling.
Ik wil alleen een ruggenprik als het niet anders kan. Omdat ik uitgeput raak o.i.d. waardoor de weeen afnemen. Een ruggenprik heeft namelijk ook nadelen: grotere kans op kunstverlossingen en keizersnede (wat ook weer risico's en complicaties met zich mee kan brengen). Dus wat mij betreft ga ik voor veilig, liefst thuis en ongecompliceerd, tenzij.
goh moeilijk. de eerste bevalling had ik een ruggeprik. de vliezen braken bij de eerste centimeter en daardoor had ik niet te zuinige rugweeen. Dit maakte ontspannen en dus ontsluiten erg moeilijk. na ee paar uur dus naar het ziekenhuis voor pijnstilling, een ruggeprik dus. op zich bevalt dat prima, je voelt geen wee meer. Een nadeel is dat je niet voelt wanneer je persdrang krijgt. Dus als ze dan eens komen checken hoever je bent en je bent al zover moet de pomp nog uit....nou ja, om een lang verhaal kort te maken, dat is dan niet handig. Daarna zei ik, ik hoef geen ruggeprik meer. de tweede bevalling braken ze de vliezen pas bij 5 cm. Daarna weer die helse rugweeen, maar niet zo heel lang. Dus toen de vk ging kijken zat ik op 8 cm en dan krijg je niks meer. Achteraf heb ik bij de 2e minder geleden dan bij de eerste, en het nadeel is dat je een beetje overgelaten wordt, omdat je toch niks kan aangeven, geen signalen hoever het al is of zo. @beastie: Of je van een groot of klein kind bevalt maakt voor de pijn van de ontsluiting niet uit
Ik ben zwanger van ons eerste kindje en weet nog niet of ik wel of niet een ruggeprik wil, ik kijk wel hoe het loopt. Maar ik ben echt niet snel geirriteerd maar als mijn vriend hier mee aan zou komen
Ja wat ik zeg ...ik heb nog geen ervaring...was maar een stukje inlevings vermogen....maar had je verhaal gelezen van Marc...moest er wel even aan denken
waarom de weg van de minste weerstand kiezen? je kunt altijd aangeven dat je verdoving wilt in geval je denkt (of de vk) dat je het niet meer red, maar voor die tijd, waarom vantevoren al zeggen dat je "geen pijn" wilt...dat zijn de dingen die er voor mij persoonlijk gewoon bijhoren... laat je niet gek maken door de "horror verhalen" van anderen... de vk ziet echt wel wanneer je het niet meer "trekt' en dan is het vaak vroeg genoeg om aan de bel te trekken wbt verdoving meid... ik vindt het iets wat "erbij hoort" maar weet wel dat er genoeg vrouwen zijn die al "pijn" hebben bij de gedachte aan "pijn" dus tja overleg het met je vk en zij zorgen er echt wel voor dat mocht het nodig zijn je echt wel verdoving krijgt hoor meid, enkel het nadeel daarvan is weer dat het vaak ook "langer" duurt voor je weer naar huis mag.. mijn 1e gedachte na de bevalling is nu 3x geweest wanneer mag ik naar huis... mag ik al naar huis 1e x bevallen dmv opwekking, andere 2 keer spontaan zelf, en zou het niet anders gewild hebben ondanks dat ik elke keer weer heb gedacht pff ik red het niet...dat hoort er ook bij meid.... succes in ieder geval gr.smoekie
Ik wil als het mogenlijk is thuis bevallen. Maar als de pijn echt te erg wordt wil ik wel naar het ziekenhuis en daar bevallen met ruggenprik. Maar volgens mij geven ze in het ziekenhuis hier in de buurt geen ruggenprikken s'nacht en in het weekend
@smoekie: het hoort erbij.... weet je, ene kant ben ik het wel met je eens, andere kant kan pijn behoorlijk ondraaglijk zijn, en daar word je echt geen mietje van. De pijn heeft verder geen functie, het kan zelfs de voortgang belemmeren. Eigenlijk is het behoorlijk middeleeuws dat we nog zo graag zonder pijnstilling willen bevallen. Ik laat mijn kies ook niet zonder verdoving trekken. En als je van te voren heel bang bent voor de pijn, kun je er donder op zeggen dat je ook gewoon echt veel pijn gaat krijgen. En niet iedere vk deelt jouw mening over pijnstilling hoor.
een "goede" vk ziet het echt wel ben ik van overtuigd die van mij is geen voorstander van "verdoving' maar heeft mij alle keren van te voren gegarandeerd dat mocht het nodig zijn, het ook echt wel gegeven zijn.... elke vrouw schreeuwt eigenlijk altijd wel dat ze het niet trekken, niet redden etc etc, maar zij zijn daar om te zien of je het daadwerkelijk niet red en het nodig is, of dat je het 'standaard" schreeuwtje eruit gooit.. en idd elke vrouw die bevallen is weet wat "pijn" is, als ik terug kijk naar de foto's van Demi en van Zoë dan voel ik nog de pijn, vooral op het moment dat ze er met de kop "tussen hangen" maar nog net niet buiten zijn dan zie je pas echt wat een "vrouw" aankan, en daarom weet je ook weer waarom mannen vaak "mietjes" zijn aan de andere kant moet ik zeggen, dat ik nog liever beval dan dat ik mijn kiezen laat trekken maar he dat is mijn mening