hoi allemaal, mijn zoontje is nu bijna 7 maanden en we merken dat hij best wel eenkennig aan het worden is. zelfs van opa en oma is hij in eerste instantie bang, gaat huilen als ik 'm even alleen laat in de kamer en zelfs als ik mijn capuchon opzet verschijnen een dikke pruillip en tranen in de ogen. hebben jullie kindjes dat ook (gehad) en hoe gaan jullie er dan mee om? misschien denk ik er wel te veel over na hoor, maar ik zit een beetje tussen 'laten weten dat het niet nodig is om bang te zijn' en 'laten merken dat ik begrijp dat hij bang is'. ik wil graag dat hij zich zo min mogelijk naar voelt, maar wil het ook niet erger maken als dat kan.
Leg er niet de nadruk op en verontschuldig je niet naar de persoon toe waar hij op dat moment bang voor is. Doe zo "normaal mogelijk" en laat je kindje merken dat die persoon helemaal niet eng is, door die persoon bijv. een hand te geven, even aan te raken, etc. Je kan wel vragen of je gesprekspartner in eerste instantie niet te snel dichtbij wil komen en zich eerst wat gereserveerd opstelt, dat komt wat minder "bedreigend" over. Succes! Gelukkig is het een fase, het duurt niet eeuwig!
Helemaal eens met Boukje34, Zo min mogelijk de aandacht op vestigen en je kindje nu ook zeker niet betuttelen, anders werk je het in de hand. Mijn zoontje heeft dit niet gehad. Het enige wat ie had en nu nog steeds is het besef dat ie bij de dagmoeder moet blijven en ik niet onmiddellijk terug kom. Ik vind trouwens dat dat teken van intelligentie is als je baby begint onderscheid te maken tussen de mensen die ie heel goed kent en minder goed kent. gr
Lisa is op het moment ook verschrikkelijk eenkennig. Zo erg dat ze zelfs niet bij papa wil zitten als ik er ook ben. Als ik er niet ben is er gelukkig helemaal nix aan de hand.
dat is een goede tip, dankjewel. zo gaan we het doen. ik ben benieuwd hoe lang het duurt. echt supererg vind ik het ook niet, maar het is wel sneu voor opa en oma gelukkig is papa ook goed al wilde hij laatst niet drinken met papa en deed hij het pas toen ik een liedje voor hem zong via de telefoon
Inge is ook al een maandje / anderhalf erg eenkenning. Volgens oma is het wel heel erg extreem en erg vroeg. Maar goed het is zo en het zal wel een fase zijn die over gaat, ik hoop alleen dat het niet te lang duurt. Wat wij doen is inderdaad er niet te veel aandacht aan schenken en Inge eerst laten wennen aan de persoon en dan haar even op schoot geven. Bij het KDV leggen we haar in de box i.p.v. geven aan een van de leidsters. En de oppas laten we komen als ze ligt te slapen, als ze dan wakker wordt is er niks aan de hand, alleen als wij er bij zijn. En toch gewoon de kamer uit lopen maar dan blijf ik meestal praten zodat ze toch weet dat ik er ben of ik zet haar voor de tv zodat dat lekker afleid en ik even kan koken zonder huilend kind