Bevalling viel,zo teen..

Ja meis. Het is nu eenmaal niet altijd rozengeur en maneschijn....
Het is toch wel heel fijn dat je je dochter toch vast mocht houden tijdens het hechten , hier beide keren mijn kindjes meegenomen en uren later pas vast mogen houden.

 

Ik had een vrij goedlopende, snelle maar wel heftige bevalling met wat teveel bloed verlies.
Heb het ook wel even moeten verwerken en praat er nogsteeds nietzo heel graag over op een emotioneel niveau.
Ik heb het echt achter mij willen laten.
Ik vind een bevalling niks aan en ook geen mooie gebeurtenis, alles wat erna volgt wel hoor. Gewoon echt alleen een bevalling zelf heb ik echt 0,0 mee.
Maar je bent niet de enige dus en zo nog velen met ons.

 

Hee Bunchy,

Heel herkenbaar! Ik ben een paar weken gelden ook bevallen van de tweede en had er van tevoren ook echt zin in. God wat viel het tegen! Weliswaar om andere redenen dan jij: medische stortbevalling van twee uur waarvan een uur persweeen waar ik niet aan toe mocht geven, veel alleen gelaten door vk met paniek tot gevolg omdat ik de enorme weeenstorm niet aankon, zoon na geboorte gelijk meegenomen naar de neonatologie, direct na de bevalling drie kwartier volledig alleen geweest, rillend in een plas bloed, omdat iedereen inclusief partner met zoon mee was. Kortom, net als jij deze bevalling als heel ingrijpend en heftig ervaren.

Knap dat je het al een plek weet te geven en je er al rustig onder bent. Heb je de bevalling van je zoontje wel als prettig ervaren?

Liefs!

 

Dit stukje geld ook voor mij.
Veel mensen weten ook niet hoe mijn bevalling is gegaan, de kraamtijd ook niet. Want die vond ik ook verschrikkelijk.
Het is gebeurd en het was de moeite waard maar erg prettig is het niet om weer aan terug te denken.

 

Ik heb een soortgelijk gevoel gehad bij mijn oudste. (eigenlijk exact.) alleen was het geen makkelijke bevalling uiteindelijk vacuumpomp. er waren wat foutjes gemaakt in t zh.

Echter dacht ik ook ik had het nooit thuis kunnen doen.
bij de 2de heb ik veel gesprekken gehad bij de vk over de aankomende bevalling en we hadden afspraken gemaakt. ik wilde zo graag thuis. en dacht dat ik het niet kon. hun zeiden van wel.

en toen ik eindelijk beviel (THUIS!) ging het zooo soepel. ik kon me afsluiten ik kon mijn ding doen. de vk liet me ook mijn ding doen. (in t zh zaten ze er overal boven op) toen ik moest persen baalde ik.. (ik lag op mijn zij) ik zeg dan moet ik zeker op mijn rug. en ik zag er zo tegen op.. ook omdat het me bij de eerste niet lukte om mijn benen vast te houden.
maar wat zei de verlos ik mocht zo blijven liggen! en op mijn zij bevallen ging zooooo super goed.

er zijn meer wegen die naar rome leiden. ik had een bevalling waar ik gelijk er na zei dat ik op een wolk zat. het was zo'n kado na de eerste. en het maakte zoveel goed tov van de eerste bevalling. je bent niet de enige die niet goed op de rug kan bevallen.

 

ik dacht al dat ik gek was...
heb t idee dat iedereen er zo makkelijk over praat! ik ben 3 keer bevallen...maar echt ik vind de pijn op het laatst echt ondraaglijk!
ik ben echt niet kleinzerig hoor en heb t er voor over, maar bevallen is echt een hels karwei!
ik ben 8 wkn geleden van de 3e bevallen en het viel me ook enorm tegen!! dacht dat ik t klusje voor de 3e keer even makkelijk zou klaren.....

 

Tot nu toe heb ik er erg veel zin in
Had ook pijn bij zoonlief maar had eerder last van de vermoeidheid want heb de hele dag op weeën moeten wachten.

 

een bevallng IS gewoon niet fijn, er moet een heel kind uit!! natuurlijk mag je er over praten dat je het zo vindt tegenvallen, en zon pijn kun je je haast niet voorstellen!!!
Ik was helemaal niet bang voor deze tweede bevalling, de eerste leek op DAT moment onoverkomelijk, maar zodra de uk in mn armen lag was het vergeten.. ik dacht de tweede bevalling ook wel effe te doen. nou, ik kan je vertellen dat ik er serieus een trauma aan over heb gehouden. de bevalling zelf was al verschrikkelijk (kind erg groot, ze bleek niet helemaal goed te liggen, razendsnelle ontsluiting maar alleen halfslachtige ontsluitingsweeen, baarmoeder deed niks, en ze is er uiteindelijk op de laatste cruciale minuten uitgetrokken/geduwt als een kalf..), maar de drie uur er na waren echt een HEL. baarmoeder trok niet samen. infuus er in met extra samentrekmedicijnen. hielp niet genoeg, dus spuit in been. hielp niet genoeg. nog spuit. hielp ook niet. dus de drie uur er na hebben ze handmatig mijn baarmoeder staan masseren. Echt, een onvoorstelbare pijn die maar niet ophield. en dan regelmatig even mn buik induwen om te zien of ik nog bloedde. heb 2,5 liter verloren, dus kreeg nog een transfusie als toetje. en mn baby werd meegenomen omdat ze meconium heeft ingeademt, naar couveuse. man gaat ook naar couveuse. ik ben zover mogelijk opgelapt, in elkaar genaaid en ze hebben me met gedimde lichten laten bijkomen. ik heb alleen maar met mn ogen nar het plafond gestaard en mn tranen stilletjes laten stromen. komt de kinderarts met man naar beneden; baby gaat niet goed, dus wordt overgeplaats naar gespecialiseerde IC, ze moet met de ambulance. Ik moet ook mee, dus nog ritje in mn eentje in ambulamce naar andere stad gereden. ik slap als een vaatdoek en baby vechtend voor haar leven.

Gelukkig komt het beetje bij beetje weer goed met ons, al zijn we er nog niet.

wat ik wil zeggen; deze bevalling en bijbehorende pijn vergeet ik niet zomaar meer..

 

Brrrr, waarom ben ik zo eigenwijs om hier te lezen..

 

@zara Haha, ook dat is heel herkenbaar! Maar laat je niet afschrikken hoor door horrorverhalen. Ondanks een hellige bevalling de laatste keer zou ik het zo weer doen, het eindresultaat is namelijk altijd fantastisch: jouw baby

Nog gefeliciteerd met je zwangerschap!!

 

wij vrouwen kunnen dat gewoon hoor! geen zorgen maken dames die nog moeten haha
ondanks de pijn zou ik het zo weer doen! er is gewoon niks mooiers om na de bevalling je kindje op je buik te hebben liggen! dat gevoel is onbeschrijflijk!

 

Bevallen is super heftig en echt pijnlijk maar wij vrouwen kunnen het. Net zoals Tresje zegt. Natuurlijk heeft de een een heel andere bevalling dan de ander maar ik ben drie keer bevallen en alle drie de keren was het anders. Bij de derde zei ik: het wordt steeds makkelijker Al is die pijn giga maar als je die goed kunt opvangen, scheelt het een stuk.
Heb echt een trauma overgehouden na de bevalling van zowel de eerste als de tweede maar dat was echt het moment nadat het kind eruit was. De bevalling zelf ging goed. Daarna kwamen er helaas problemen en die heb ik als schokkend ervaren maar inmiddels heb ik ze een plaats gegeven en heb ik dat ook heel duidelijk aangegeven bij de bevalling van de derde. Ze hebben me goed opgevangen. Zou de derde bevalling zo over willen doen... gek he

 

Zo herkenbaar. Ik lees dat velen het zo weer zouden doen. Nou ik niet, moet er niet aan denken. 14 weken geleden werden mijn vliezen gebroken en de weeen kwamen meteen als een dolle. Ik wist niet wat me overkwam. Zwangerschapscursus gedaan maar het is toch wel ff anders. Ik vroeg aan de vk word dit nog erger???? Ja zei ze, wacht maar tot je 7 cm hebt. Op dat moment ging ze kijken en had ik die al. Ik kreeg een prik in mijn been waar ik wel een beetje wazig van werd en viel tussen de weeen door in slaap. Maar opeens was er paniek. De baby moest er uit en ik moest persen want haar hartslag daalde. En twee uur na het vliezen breken was ze er. Ze werdt meteen weggehaald was blauw, slap en huilde niet. Daar lag ik dan... Gelukkig is het goed gekomen. Maar het 1e moment van je baby op je borst enz heb ik niet gehad en dat vind ik moeilijker dan ik dacht.

 

Bevallen is ook helemaal niet leuk!
Ik ben tijdens mijn bevalling totaal niet serieus genomen, omdat mijn weeen onregelmatig waren bleven ze zeggen dat ik nog lang niet zou bevallen, terwijl ik uiteindelijk in 5 uurtjes ben bevallen en tot vlak voor mijn daadwerkelijke 'bevallen' hebben ze gedaan als of ik de weeen overdreef. Daardoor raakte ik echt in paniek, had een weeenstorm en had geen idee meer wat ik er mee aan moest. Mijn man is pas vlak voor het bevallen in het ziekenhuis bij mij gekomen (omdat zij dus steeds zeiden dat ik echt nog niet ging bevallen) Toen het persen begon was ik er helemaal niet op voorbereid, ik wist niet wat ik er mee aanmoest doordat ze de hele tijd zeiden: nee je gaat nog lang niet bevallen. Toen kwamen de persweeen aan 1 stuk door zonder een minuut adempauze tussen door. Gelukkig wel na 20 minuuten mijn zoontje er uit gekregen, maar na de bevalling was ik helemaal in shock toen ik mijn zoontje vast had. En helemaal versleten door de weeen. Ik baal achteraf zo dat ik bijna alle weeen alleen op heb moeten vangen omdat ze me niet serieus namen.
Ik heb een aantal weken geroepen, ik ga noooooooit meer bevallen maar inmiddels toch bezig voor een tweede Maar zie er bij voorbaat al tegen op!

 

Ik ben 2 keer bevallen en zou het weer zo doen. Het lujkt alsof ik verslaafd ben aan zwanger zijn en bevallen , ik vind het helemaal gewekdig. Ik denk nog steeds dagelijks aan mijn beide bevallingen en gevoel dat erbij hoort. En stiekem vind ik het toch een beetje jammer dat we het bij 2 kinderen willen houden.

Zo kan het dus ook. Gewoon over je laten komen, je kunt het

 

Ik herken het hoor! Dit was mijn 3e kindje maar ik vond de bevalling echt een hel.. Ik had zoveel pijn! Ik raakte in paniek kon de weeen niet meer opvangen, heel naar daar had ik de eerste 2 keer geen last van.

Bij mij ging ik van 5 uur om de minuut weeen en 2 cm onsluiting van 2 naar 10 cm in 1 uur!

Maar het is maar goed dat dit de laatste is want ik wil het echt niet meer. Het heeft inmiddels een plekje maar ik kan het zo weer oproepen en herbeleven...

 

Helemaal niet om tegendraads te zijn maar wel om te nuanceren. Ik was namelijk erg bang voor een bevalling door dingen die ik allemaal las en de verhalen die mensen om me heen vertelden. Elke bevalling is anders. Het kan volgens het boekje gaan maar dat hoeft natuurlijk niet. Een ding is zeker bevallen kan niet zonder pijn. Die ik overigens draaglijk vond. Ik vind het erg goed dat dit topic er is maar het moet nog steeds in perspectief gezien blijven worden. Internet vertekent. Meestal gaat het gewoon goed. Ik wilde er zelf niet veel over horen voordat ik ging bevallen en toch vertelde iedereen de naarste dingen. Het allerergste verhaal hoorde ik van mijn buurvrouw die tijdens haar keizersnede niet goed verdoofd was en het heeft uigekraamd. Ik heb er nog een nachtmerrie van gehad. Dit gebeurd bij nog geen 0.001 procent van de vrouwen!!!! Mijn bevalling is een hele bijzondere ervaring geweest. Er is niks mis gegaan. Op het moment dat ik dacht ik houd het echt niet meer werd m'n kleine meid geboren en oh wat was dat bijzonder. Het moment dat een nog natte baby op je buik wordt gelegd is met geen pen te beschrijven zo speciaal. Ik ben een paar dagen na de bevalling de pijn alweer praktisch vergeten. Ik wil echt niet afdoen aan gevoelens van mensen maar ook geen vrouwen die nog moeten bevallen laten afschrikken. Ook over m'n zwangerschap heb ik de ergste dingen gelezen en gehoord en het is net zoals m'n bevalling allemaal niet gebeurd!!!

 

Niet bang worden hoor! Misschien helpt het je wel om nu alvast te weten dat niet iedereen helemaal rozig in haar kraambed als ze haar baby eindelijk in de armen krijgt. Iets als het managen van verwachtingen, dan valt het niet zo tegen als je zelf merkt dat je er niet van begin tot eind van kunt genieten.

bunchy, ik herken je gevoel ook wel. Mijn eerste bevalling verliep supergoed, en toch heb ik er nog wekenlang heel gedetailleerd over nagedacht, gedroomd en gepraat. Ik moest het echt verwerken, zo heftig vond ik het.
De tweede bevalling verliep zo op het oog nog beter, maar ik heb dat niet zo ervaren. Die enorme snelheid trok ik niet, ik was de controle helemaal kwijt. De verwerking hiervan heeft nog heel wat langer geduurd, en na deze heb ik heel lang gedacht: wat ben ik blij dat ik dit NOOOOOIT meer hoef te doen. Dat gevoel is gelukkig over.
Er is je iets onvoorstelbaars gebeurd: je hebt een kind op de wereld gezet. Dat is prachtig, maar dat wil niet zeggen dat je daar van de eerste tot de laatste seconde alleen maar van geniet. Veel vrouwen moeten dat echt verwerken, en er van herstellen. Dat gaat soms met veel emoties en pijn gepaard. En dat heeft soms heel veel tijd nodig.
Doe je verhaal, nog eens en nog eens, herbeleef het zo vaak als nodig is, en dan vind je er wel een plekje voor. En wees enorm trots op jezelf!

 

@mikky82 Jouw eerste bevalling lijkt heel erg op mijn tweede. Die enorme hectiek en paniek van een gigantische weeenstorm gevolgd door zo'n overdonderende leegte. Heb er ook nog moeite mee om het een plek te geven. Had de eerste keer maar heel erg kort baby op m'n buik i.v.m. vroeggeboorte, maar dat was wel een vreugdevolle geboorte en daar kijk ik heel goed op terug. Mijn voordeel is dus dat ik al weet dat het ook mooier en fijner kan en dat iedere bevalling ook echt anders is. Daarom, zie er niet teveel tegenop als je ooit weer gaat bevallen. Wens je dan een hele mooie herkansing toe!