Mijn beste vriendin en haar man proberen al een hele lange tijd om zwanger te worden. Ook zitten ze volop in de MM. Nu moet je weten dat zij echt maar 1 wens in het leven heeft en dat is een groot gezin krijgen.. Al in de puberteit waar wij fantaseerde over verre reizen na onze studie etc dacht zij alleen maar aan settelen. Prima natuurlijk, maar zo ontzettend zuur dat het niet wil lukken. Ik ben de enige vriendin die weet dat ze hier mee bezig zijn. De andere meiden weten dit niet. Vragen wel steeds wanneer 'ze nu eindelijk eens gaan beginnen aan kinderen'. Nou goed, het doet haar zo ontzettend veel zeer dat het niet wil lukken en dat er een zeer grote kans bestaat dat het zelfs nooit gaat lukken. De laatste maanden was ze dan ook behoorlijk depri. Haar huis was echt vies en goor terwijl ze juist zo'n huismus is die altijd aan de poets is! Met vriendinnen avonden ging ze niet meer mee en uiteindelijk wou ze ook niet meer met mij afspreken. Ze had gevraagd of ik deze keuze wou accepteren en daarbij heeft ze de belofte gemaakt om me in elk geval af en toe op de hoogte te houden hoe het gaat en contact met me op te nemen. Nou ja.. ik had weinig keus. Ik wist dat als ik haar lastig bleef vallen dat ik haar kwijt zou raken. Nu heeft ze goddank zojuist gebeld. Alles gooide ze eruit dat ze boos is en verdrietig en noem het maar op. Dat ze me wil zien afleiding wil en dat ze van thuis depressief zit te wezen, ook niet zwanger wordt. Dus met andere woorden, dan kan ze maar beter er op uit. HET punt nu is dat mijn vriend en ik sinds 2 maanden besloten hebben om met de pil te stoppen. Ik zie haar morgen avond en nou ja we zullen het vooral over haar hebben maar ze weet ook van mijn kinderwens. Ze weet alleen niet dat we al gestopt zijn met de pil. Ik vind dit een heel moeilijk onderwerp en hoop dat het gesprek vooral over haar zal gaan. Maar stel dat ze er na vraagt (en we zien elkaar niet dagelijks dus dit onderwerp is eigenlijk altijd aan bod gekomen) WAT moet ik zeggen? Van iemand anders zal ze het nooit horen want niemand weet het. Maar ik kan moeilijk aankomen dadelijk met Hey meid ik ben zwanger. (even cru gezegd, mocht het zo'n vaart lopen) Maar ik ben ZO blij dat ze eindelijk weer contact met me zoekt en ik weet dat ik de enige ben die van hun situatie weet. Ik ben bang dat als ik eerlijk vertel dat ik gestopt ben met de pil dat dit weer direct zo''n klap in haar gezicht is.. Gatver wat haat ik dit Vroeger in groep 7maakte ik me zorgen omdat we ruzie met elkaar hadden omdat we verliefd waren op dezelfde jongen. Pffff
Ik zou open en eerlijk zijn... ook als ze er niet naar vraagt. maar het is verder jou keuze. Ik was mijn vriendin heel dankbaar dat ze vertelde dat ze voor een tweede ging (de eerste waren we samen gestopt met ac) en wanneer ze zou stoppen met de pil weer. Doordat ze open en eerlijk is, is het voor mij makkelijker dealen. Verder denk ik wel, dat de basis van vriendschap open en eerlijkheid is en wederzijds respect. succes! En ook als je zwanger bent, niet wachten tot je 20 weken bent en iemand anders zich verspreekt in haar bij zijn.. ( en ja.. die ervaring heb ik.. kan je vertellen dat het contact dan wel klaar is )
Ik zou het wel vertellen, uiteraard voorzichtig en aankaarten dat je het moeilijk vind om het te vertellen.
Ik zou het liever nu eerlijk horen dat iemand gestopt is met de pil, ipv dat je straks moet vertellen dat je zwanger bent... Dat valt dan namelijk helemaal koud op je dak! Wij zijn 2 jaar bezig geweest voor onze kleine man, in die te vertelde m'n beste vriendin me dat ze voor een 3e wilden gaan... Niet leuk natuurlijk (daarvoor 2x in 1x zwanger) maar ze was dus weer in 1x zwanger en toen was in blij dat ze het me daarvoor had verteld, anders weet ik niet wat ik gedaan zou hebben...
Waarom zou dat een klap in haar gezicht zijn. Beter met haar delen dat je bezig bent (doet zij ook met jou) dan idd straks uit de blue vertellen dat je zwanger bent.
Omdat als zij hoor dat er weer iemand zwanger is dat ze direct in een put valt.. Ik ben bang dat ze gesprekken en contact in de toekomst uit de weg gaat vanwege angst dat ik miss wel zwanger raak en dat haar dus pijn doet
Ik zou het als ik haar was wel willen weten. Alleen waarschuw ik je alvast: ik zou niet verwachten dat ze er blij of enthousiast over is. Niets is zo zuur als iedereen om je heen je 'voorbij zien steken' als je zelf zoveel moeite doet, tevergeefs. Na een tijdje zal ze wel weer bijdraaien, maar het doet gewoon hartstikke pijn. En ik vind het echt heel lief dat je rekening met haar houdt en er zelfs nog advies over komt vragen. Ik hoop dat ze inziet dat ze aan jou een hele goede vriendin heeft, want veel mensen zullen gewoon aan haar gevoel voorbij gaan. Écht ontzettend lief!
Dat gaat het sowieso, maar hoe eerlijker jij bent, hoe makkelijker het is om die pijn te verwerken. Geef naar haar aan, dat je het moeilijk vind. En als ze er open voor staat, spreek wat af over als het wel raak is bij jullie? Ik had met mijn vriendinnetje afgesproken (en het voorstel kwam vanuit haar, om me meteen in te lichten) dat ze het me meteen, en via whatsapp zou inlichten. Zodat ik even kon huilen/boos zijn, en dan is gefeliciteerd typen makkelijker dan niet in huilen uitbarsten. Daardoor kon ik even op mijn tempo wennen, en de volgende keer dat we elkaar zagen, kon ik ook zonder tranen heel blij zijn! En zo zag ik niet op tegen elke afspraak.. met de vraag zou ze zwanger zijn of niet. En ik ben het eens met tempus, het is ontzettend lief dat je hier over nadenkt!! Geef je zelf die credits ook!
Ah dat is lief.. Thanks meiden! Ik ben gewoon bang om haar juist verder van me af te duwen.. Maar ik weet dat ik dit gewoon moet vertellen dus dat ga ik ook doen.
Ik zou het ook gewoon zeggen en eerlijk zijn. Je kan er ook bij zeggen dat je het zelf heel lastig vond om tegen haar te zeggen, omdat je weet hoeveel moeite zij er mee hebben om zwanger te worden. Komt goed!
Ik zou het haar ook gewoon vertellen. Zij lag je in principe ook niets kwalijk nemen want uiteindelijk weet je ook niet hoe vlot het bij jullie zal gaan...
Ik zou het ook vertellen - MAAR - niet gelijk nu bij de eerste afspraak (tenzij het ten sprake komt). Ze komt net een beetje uit een grot gekropen (en dat bedoel ik niet zo rot als dat het klinkt) om even fijn afleiding te hebben en weer het ware leven in te stappen. Ik ben bang dat ze het inderdaad kan ervaren als een klap in haar gezicht en zich weer een paar maanden opsluit... Ik zou het dus wel zeggen (en ook redelijk snel) maar niet nu al gelijk de eerste keer. Ik zou volgende week ofzo nog een drankje doen, meenemen om te gaan shoppen en het dan rustig aan vertellen. Laat haar eerst maar weer even onder de mensen zijn; dat is al genoeg, denk ik. Als ze er zelf over begint zou ik het wel zeggen, maar anders kun je het ook uitstellen naar de tweede keer dat je haar spreekt.
Ik kan je maar één advies geven: eerlijk zijn. Ik ben een vriendin kwijt geraakt doordat ze heeft lopen liegen over haar zwangerschap toen we heel veel contact hadden en ik volop in de mmm zat. Ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hoe het bij hen was (ik wist dat ze ook zwanger wilde worden) en ze zei elke keer dat er nog niets was. Tot ze vertelde dat ze 12 weken zwanger was. De week ervoor was ik nog met haar uit eten en ontkende ze haar zwangerschap! Dat heeft mij zo veel pijn gedaan dat ik uiteindelijk het contact na veel wikken en wegen heb verbroken. Ik kon haar gewoon niet meer vertrouwen. Ik zou de afspraak met je vriendin afwachten en kijken hoe het gesprek zich ontwikkeld. Als zij interesse toont en ernaar vraagt zou ik het gewoon zeggen. En als het niet ter sprake komt is dat ook goed, maar liegen zou ik absoluut niet doen. Ik vind het heel knap en een blijk van vertrouwen van je vriendin, dat ze haar gevoelens met je wil delen en ik vind het heel lief dat jij ermee bezig bent hoe je dit met haar moet bespreken.
Eerlijk zijn als ter sprake komt. Vriendinnen delen mooie EN moeilijke momenten Bij ons lukt t zwanger worden ook niet mijn beste vriendin was gelijk zwanger na stoppen ze had me nog niet kunnen vertellen dat ze gestopt was want toen dat in de planning stond was ze al zwanger We hebben samen gehuild en daarna gelachen en onze wens om samen zwanger te zijn overboord gegooid. Ik ben op kraam bezoek geweest en zien elkaar regelmatig Ik ben zo blij geweest dat ze toen verteld heeft en dat we samen hebben kunnen huilen
Ik kies ook voor vertellen en vind het heel lief dat je hier over nadenkt om het haar te gaan vertellen.
Ik zou gewoon eerlijk zijn. Ze kan beter 'boos' worden, omdat je eerlijk bent, dan dat ze boos is omdat je het voor haar hebt verzwegen. En al zou ze dan geen contact meer willen (wat me sterk lijkt) dan is dat maar zo, maar ze moet jou ook begrijpen. Je kan moeilijk niet aan kinderen beginnen, omdat het een vriendin niet lukt. Misschien beetje stom gezegd, maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Wie weet is ze wel gewoon blij voor jullie, dat kan natuurlijk ook!