Dag dames ik ben vrouw van 26 jaar, onze kleine meid is al bijna 3,5, Nu wil ik al een tijd (kleine meid was 2) een tweede kindje, maar mijn man wil dat niet. Ik baal daar gigantisch van:x want ik kan hem natuurlijk niet dwingen. Zijn er meer moeders met hetzelfde probleem??
Ik ken het probleem niet, maar ik vind het wel heel naar voor je! Ik snap dat het heel lastig is, maar het is denk ik wel belangrijk om er beide achter te staan om nog een kind te krijgen! Heeft hij ook gezegd waarom hij geen tweede kind wil? Ik zou het er nog eens goed met hem over hebben en vertel hem wat het voor jou betekent... Sterkte ermee!
dank je, hij is bang dat we fanancieel het niet gaan redden en hij is bang voor weer een jaar ellende ons meissie heeft een spreidbroekje gehad en een redressiehelmpje tevens heb ik zwangerschapsvergiftiging gehad in zo'n verre mate dat ze haar moesten halen dus ik snap het aan de ene kant wel maar aan de andere kant niet ik zal het nog wel een keer gaan proberen er over te hebben...
Als je man er voor open staat: Misschien kun je die dingen een bespreken bij een verloskundige? Hier hebben ze een spreekuur voor zwangerschapswensen, en daar kun je dit soort dingen ook bespreken. Ze hebben mij destijds ook uitgenodigd voor het geval ik nog vragen over de 1e bevalling had, die ik beantwoord wilde hebben voordat ik aan een 2e begon. Dingen als kans op herhaling...
Mannen pakken dit soort beslissingen vaak wat rationeler aan dan vrouwen, die niet meer te houden zijn als hun gevoel zegt dat ze (nog) een kind willen. Help je man dus om de feiten op een rijtje te krijgen. Een gesprek met de vk over de kans dat het medisch weer zo zal gaan kan helpen. En zoek uit hoe het financieel in elkaar zit. Reken niet te veel op toeslagen en dat soort dingen, daar wordt momenteel zo veel in gesneden. En help hem te begrijpen waarom jij het zo graag nog een keer zou willen. en dan hoop ik dat jullie er samen uit komen... Succes!
Mijn man wilde ook eigenlijk geen kinderen meer (zie mijn topic bij even voorstelen nakomertje). Maar hij is toch overstag gegaan ik heb hem er niet meer mee lastig gevallen en hij kwam uitzichzelf naar mij toe om dit te bespreken. hij wilde niet vanwege zijn leefijd wij schelen 18 jaar ik wordt 31. En door een traumatische bevalling bij de 1e. Wat helpt is heel veel praten en niet elke bevaling hoeft hetzelfde te zijn. Mijn 2e bevalling ging echt uitstekend en mijn dochter is zo gezond als een vis. Succes hoor!
dank jullie voor jullie reacties ik denk dat ik het onderwerp weer even laat rusten en dat ik er op een geschikt moment wel weer eens over begin...wie weet horen jullie nog van me.