Hoi lieve meiden, Op mn 32ste ben ik moeder geworden van een mooie, gezonde jongen! Na 1,5 jaar wilde ik graag voor een tweede gaan. Mijn man was er toen nog niet klaar voor. Na een jaar gaf hij groen licht. Door verandering van baan hebben we onze wens nog drie maanden uitgesteld, zodat ik me goed in kon werken. Inmiddels is er een jaar voorbij. Ik heb bloedonderzoek gehad, echo' s, kijkoperatie en hsg. Alles ziet er prima uit. Mijn man zal deze maand wat onderzoek krijgen verwachten we. Gek genoeg hoop ik dat er iets kleins uitkomt, zodat we weten waarom ik niet meer zwanger raak. Het verdriet bij mij is groot. Ik verlang erg naar een tweede en zelf meer kinderen. Heb het gevoel dat ik gestraft word. Herkenbaar? De meiden om me heen hebben inmiddels een tweede of zijn zwanger. En dan die twee vreselijk kwetsende opmerkingen: Je hebt toch al een gezond kind? (Wat bedoelen ze daar in veesesnaam mee? Dat ik geen tweede mag verlangen?) En: Je moet er niet zo mee bezig zijn. (O dus daarom ben ik nog niet zwanger! Eigen schuld.) Sorry voor de bitterheid. Ik voel me enorm alleen en wil zo graag weten of ik kan gaan rouwen of dat het in de toekomst toch nog gaat gebeuren. Iedere dag slik ik foliumzuur. Dan denk ik er even aan. Rond m'n eisprong heb ik best wat pijn dus dan denk ik eraan. En als m'n nod dichterbij komt denk ik eraan. Als het zoveelste geboortekaartje op de mat valt denk ik eraan. En als ik weer zo'n onverwacht appje krijg van een blij broertje of zusje met een echo foto in de handjes geklemd dan denk ik eraan. En dan voel ik me daar ook nog schuldig over. Maar al doe ik nog zo m'n best, natuuuuuurlijk denk ik eraan! Ik wil dit zooooo graag! En vandaag, ik heb net negatief getest, ben ik even zo boos en verdrietig!! Geen zin om te analyseren. Het is gewoon even zo. Ik test normaal gesproken niet voor nod. Word liever gewoon ongesteld, maar dacht deze keer echt dat het raak was! Inmiddels ben ik 35, bijna 36. Wie kan mij moed inspreken? Lukte het bij jou ook eerst niet en kwam het toch goed? Bij de eerste waren we trouwens in 1x zwanger. Sowieso al bedankt voor het lezen. Heerlijk om even te klagen zonder direct op de vingers getikt te worden.
Ik heb er geen ervaring mee.. maar snap dat dat heel frustrerend is! Zeker die kwetsende opmerkingen, mensen denken gewoon niet na met wat ze zeggen/vragen! En zeker als het zo lang al niet lukt snap ik dat je daar onzeker van wordt en bang ben dat het nooit meer gaat lukken.. hoop voor jullie dat ze in het ziekenhuis wat kunnen betekenen of dat je als nog spontaan zwanger mag worden.. Ga heel hard voor jullie duimen!
1e gekregen doordat ik de pil niet secuur nam. Nu is ze 8,5. Inmiddels gaan we naar ronde 7 voor een 2e en het gevoel dat dit nog heel lang gaat duren.
Wat ontzettend naar voor jullie. Zelf geen ervaring, zijn pas net bezig voor een tweede, maar mijn ouders hebben 6 jaar over een tweede gedaan, mijn vader had wel iets dat is verholpen toen en nog duurde het lang daarna, toen mij vader zoiets had ik vind nu het leeftijdsverschil te groot worden als het nog langer duurt, was me moeder zwanger, en de dokters zeiden toen nou jullie hoeven niks te gebruiken want zwanger worden gaat bij jullie niet meer lukken, zat ik er ineens en was me broer nog maar 8 maandjes. Heel veel sterkte en hoop dat jullie snel een positieve test hebben.
Spannend hè! En zo rot om na alle hoop ongesteld te worden. Maar alles binnen een jaar is normaal. En je bent pas 30 toch? Dus qua leeftijd ben je nog in je meest vruchtbare periode. Houd moed! Ik hoop met je mee dat je netjes binnen het jaar twee streepjes hebt. En anders maken we een clubje aan om elkaar iedere maand te bemoedigen en zonodig te troosten
Uiteindelijk is het goed gekomen maar dat is niet vanzelf gegaan. Ook bij ons was de eerste spontaan en de 1x keer al raak. En voor de tweede bracht ivf uiteindelijk de oplossing. Al die opmerkingen zijn ontzettend pijnlijk. Ik ben enorm dankbaar en gezegend met onze dochter maar de wens voor een tweede gaat ook heel diep. Bij elke zwangerschaps- aankondiging en uiteindelijk de bevalling was ik stik jaloers. Ik geloof niet dat iemand dat gemerkt heeft maar als ik alleen was stortte ik op zo'n moment weer in. Die gevoelens mag je ook gewoon hebben. En dat je er niet aan mag denken is gewoon klinkklare onzin. Zeker als het lang duurt kun je ook niet anders meer. Ik hoop dat je snel zwanger mag worden, met of zonder hulp van het ziekenhuis.
Wat een weg heb jij afgelegd zeg! Gefeliciteerd met je zwangerschap! O die stomme opmerkingen...zucht
Kan dat nog van de pil zijn? Als je eenmaal zover bent dat je zwanger wilt worden wil je t tliefste meteen. Logisch dat je je onzeker voelt! Hopelijk is het snel raak!
Geen idee, ze zeggen wel een jaar ontpillen maar geloof daar niet helemaal in want waarom word je anders zwanger als je af en toe een pil vergeet. Heb ook gewoon een eisprong maar alleen erg korte cyclussen. Ik hoop het ook maar vrees het ergste... Zie ons op de een of andere manier al in de MMM belanden, echt zo"n voorgevoel.
Wat ontzettend rot zeg! Hier was ik zwanger van dochter* na 1x een gescheurd condoom. Bij zoon en dit kindje duurde het langer, maar niet zo lang als bij jou (9 maanden en een jaar) en met duidelijk aanwijsbare reden. Ik hoop dat er óf iets gevonden wordt waar jullie dan mee verder kunnen als je man onderzocht wordt, óf liever natuurlijk nog dat je nu heel snel toch zwanger bent!
Helaas geen opbeurend verhaal hier. Van mijn zoon was ik in 1x onverwacht zwanger. Inmiddels zit ik in ronde 32 en heb ik 2 x een vmk gehad en 2 x een MA... En hier begint mijn leeftijd enorm te spelen, want ik ben inmiddels de 40 jaar gepasseerd. Ook hier enorm veel frustratie en boosheid. Waarom lukt het nu niet! En iedereen die nog eens tegen mij zegt dat ik dankbaar moet zijn voor wat ik heb of er niet zo veel mee bezig moet zijn die doe ik wat! De enige die dit relativerend mag zeggen ben ik zelf. Dus ik herken het apie1! Houd moed, meis!! Je bent nog jong genoeg, bent al eens eerder zwanger geweest en alles is in orde bij jou! En hoe frustrerend en gekmakend het wachten ook is. 90% van alle stellen zijn binnen een 2 jaar zwanger. Houd moed!! Rouwen kan altijd nog, maar voor nu is er voor jou geen enkele reden om aan te nemen dat dit zal moeten. Het vergt alleen nog eens heel heel veel meer gekmakend geduld. Pff. Hopelijk ben je snel zwanger van een plakkerd!!
Hoi @Apie1. Wat vreselijk frustrerend hè dat wachten. Hier nu ook al 20 maanden bezig voor nummer 2 en in de MMM. Die opmerkingen zijn ook vreselijk. "Je moet er niet zo mee bezig zijn," wordt er dan gezegd door dames die zelf in een poep en een scheet zwanger raken. Ja lekker makkelijk praten! En inderdaad ook dat er gezegd wordt van je hebt er in ieder geval een! Ja, ik begrijp dat dames die nog helemaal geen kinderen hebben, dat soms denken. Maar na 80 keer aanhoren weet je het wel. Verdriet kan je gewoon niet op de weegschaal leggen en het is vervelend dat soort dingen te horen. De wens voor een tweede zit ook gewoon heel diep! Sterkte, en hopelijk heeft iedereen hier snel een mooie test met 2 streepjes!
Die miskramen lijkt me ook vreselijk heftig zeg! Ik hoop zo voor je dat er snel een babytje blijft zitten. Kan me voorstellen dat je je klok hoort tikken. Heb ik ook al last van. Dank je wel voor je lieve woorden. Het maakt me wel vreselijk onzeker dat ik in dertien rondes niet 1 keer zwanger ben geweest. Het lijkt wel of eicel en zaadje elkaar niet meer tegen komen.
Ja, miskramen zijn ook ontzettend heftig en verdrietig! Dank je wel ik hoop het voor jou ook! En nog even iets : je zegt dat voor je gevoel eicel en zaadcel elkaar niet meer tegen komen. Gebruik je ovulatietesten of temperatuur je om te zien wanneer je vruchtbare periode is? Of heb je een zo een regelmatige cyclus dat dit niet nodig is?
Wat vervelend meis. Bij ons heeft voor nr 2 ook het langste geduurd voordat ik zwanger was.... Goed dat je je verhaal van je afschrijft op deze site. Het zal vast goedkomen, immers je hebt er al 1!! De vraag is alleen wanneer. Ik hoop voor jullie heel gauw. Gewoon om de dag een poging wagen Veel sterkte en succes, hopelijk gauw een positieve test. xxx
Wat een nare situatie meid en de wens voor een tweede is net zo sterk als voor een eerste kindje. Ook al ben je moeder, dan weet je juist hoe mooi het is om zwanger te zijn en een kindje op de wereld te zetten. Ik herken mij wel in jouw verhaal; wij hebben een zoon van 3 en dik 1,5 jaar bezig voor nr 2. De meeste vriendinnen om mij heen zijn zwanger of net bevallen en mijn zoontje vraagt geregeld, wanneer krijg ik een broertje of zusje? Ook waar andere bij zijn.. of soms, mama zullen we deze baby meenemen? Zo ontzettend pijnlijk. Ik merk dat ik ook verbitterd begin te raken maar dat dit het laatste is wat ik moet doen. We hebben een gelukkig leven, maar ook ik voel mij schuldig tegenover onze zoon en ons gezin. Bij mijn man is alles goed, dus heb het gevoel dat de ogen op mij gericht zijn. Maar ja we gaan door en we laten ons niet uit het veld slaan! De wens blijft en ik hoop dat deze ooit vervuld wordt. Wat vriendinnen nu hebben, ligt wellicht voor ons in het verschiet! Veel sterkte en liefs.
Moeilijk he! Ik herken het een beetje, we zijn nog niet zo lang bezig als jullie (zit nu in ronde 5) maar de wens is er zo duidelijk en wat voelde ik me kut toen afgelopen week mn zwager en schoonzusje vertelde dat nr 2 onderweg is... hun zoontje is net 1 geworden. Dat igewoon confronterend... Iemand zei laatst ook, joh je dochter is gezond gelukkig heb je haar. Ja natuurlijk ben ik blij met haar, ik hou ontzettend veel van haar, maar de wens voor een tweede is misschien nog wel sterker dan die voor de eerste omdat je nu weet hoe leuk het is om moeder te zijn... Ik probeer er niet teveel aan te denken, gaat soms, soms ook niet. En ik geniet echt driedubbel van mijn dochter! Ik hoop dat het je heel snel gegund is!