Dag dames Niet veel hierover teruggevonden op het forum, daarom nieuw topic. Ik heb een matig grote hernia op L5 S41 en protrusie tot hernia op L3 L4. Niet zo goed dus. Loop daar al een tijd mee en sinds enkele maanden volg ik een rugrevalidatietraject in het ziekenhuis (natuurlijk korset opbouwen om operatie / injecties te vermijden). Ik voel me enkele weken prima, dan opeens op 1 dag krijg heb ik erge rugpjin bij wandelen, zitten, rechtstaan, slapen,... gepaard met uitstraling in heup en been. Enkele dagen ontstekingsremmer om de scherpste pijnen ervan te halen, maar de zenuwpijn houdt gerust enkele weken aan. Dan 'schiet' er weer iets in mijn rug, dan weer tijdje pijnvrij, enz. Tot nu toe niet veel verbetering door de revalidatie, maar ik heb niet continu last, ben gewoon aan het werk en moet niet veel opgeven door de hernia. Er zitten pijnvrije weken tussen. Daarom wordt er eerst geprobeerd met rugschool. Operatie of dergelijke is zeker niet aan de orde. Bij eerste zwangerschap had ik de tweede helft wel rugpijn, bekkenpijn, steken bovenbenen bij stappen, slapen en draaien in bed was wel eeeerrrg. Maar het hoorde er bij dacht ik toen. Was toen nog geen sprake van hernia. Misschien was die al aanwezig? Misschien niet? Geen idee, niet naar de dokter geweest omdat ik het gewoon als typische kwaaltjes aanzag en op de tanden beet. Zijn hier dames die de situatie een beetje herkennen? Hoe is jullie zwangerschap verlopen met hernia? Viel het mee, of net erg veel pijn? Brrr geen voltaren, ontstekingsremmer, ... mogen nemen 9 maanden. Zijn de pijnvrije momenten gebleven, of werd het net erger? Normale bevalling? Veel pre en post natale kine gevolgd? (had ik vorige keer niet gedaan. Nu weet ik beter!) Mag je nog steeds dezelfde oefeningen blijven doen (rug en buikspieren) of moet je daarmee stoppen vanaf X maanden? Enz. Kriebelt zooooo voor een brusje De hernia zal me niet tegenhouden om ervoor te gaan, maar ik zou graag ervaringen horen.
Ik heb een dubbele nekhernia. Mocht tijdens het zwanger worden en tijdens de zwangerschap geen medicatie gebruiken. Dat was pittig, zeker omdat het zwanger worden voor ons niet vanzelf ging. En iedere maand zonder medicatie weer wat slechter ging. De zwangerschap zelf ging redelijk. Natuurlijk genoeg slechte dagen en ben wekelijks bij de fysio geweest ter ondersteuning. De oefeningen en behandelingen aangepast uiteraard op de zwangerschap. Pijnvrij natuurlijk totaal niet (maar dat ben ik al 10 jaar niet meer helaas) dus ik was na de bevalling ook erg blij dat ik weer aan de medicatie kon zodat de scherpe randjes weer iets minder werden. Ben normaal bevallen, heb geen extra controles gehad oid. Het was met vlagen best pittig maar ik zou het direct overdoen. Ben al 10 jaar veel pijn gewend dus eenmaal zwanger kon ik me wel erop instellen dat het nog maar zoveel maanden was. Voordat ik zwanger werd en zeker met het nieuws dat we de mmm in moesten had ik er iets meer moeite mee omdat je dan totaal niet weet hoe lang het nog duurt. En als ik dan weer zo'n slechte dag had waar ik amper kon lopen en huilend van de pijn door het huis kroop vroeg ik me wel eens af van; hoe lang hou ik dit vol. Maar de dag erna ging het dan weer redelijk dus dan rug recht en weer doorzetten. Je mag me altijd pben als je meer vragen hebt.
Bedankt voor je reactie! Best wel pittig geweest dus. Geen medicatie nemen tijdens het proberen zwanger te raken had ik nog niet bij stilgestaan. Ik zie trouwens net een typfout in de openingspost en kan het niet meer wijzigen helaas. De hernia zit op L5 S1 (die 4 moest er niet bij).
Ja maar daar had ik me wel op ingesteld en de wens was groot dus ik kon me er de meeste momenten wel redelijk overheen zetten. Ben ook wel van het type; niet zeiken maar doorgaan. Denk dat mijn man het soms zwaarder vond, die zag me lamlendig voelen en hij kon niets voor me doen. Terwijl ik dan nuchter reageerde met, tja het is kut maar het is niet anders, dit komt ook wel goed. Natuurlijk had ik ook echt wel mijn negatieve dagen, maar die horen er ook gewoon bij. Succes! Hoop dat het jullie snel gegund is en met wellicht wat extra hulp van je man/familie komt het vast goed!
Ik heb hetzelfde probleem. Ik heb een hernia 'gekregen' toen mijn zoontje net 1 jaar was. Ik ben er echt wel ruim 3 jaar zoet mee geweest. De eerste twee jaar extreem beperkt door de uitstralende zenuwpijn, daarna een jaar herstel. Het laatste jaar gaat het redelijk goed. Ik heb heel erg hard gewerkt om mijn rug sterker te maken (personal trainer genomen, gewicht verloren) maar het blijft toch een beetje op en af aan. Dus hele goede periodes wisselen af met minder goede periodes. We hebben nog een kinderwens (dat was één van de redenen om zo hard te werken) maar ik blijf het maar uitstellen en uitstellen want ik ben eerlijk gezegd doodsbang. Bang om rug nog verder te verpesten of dat de zenuwpijn weer terugkomt en ik daar mee zal moeten leren leven. En dat terwijl we nu met ons drietjes het hartstikke goed hebben. Ik vind het heel moeilijk om dat allemaal op het spel te zetten. Mijn man denkt er helaas redelijk makkelijk over; 'komt wel goed'. Maar ja dan denk ik...en als het niet goed komt? Het is niet iets wat je nog weer terug kunt draaien he.
Hallo allemaal, Ik ben hier nieuw, en dit onderwerp viel me direct op. Ook ik heb een hernia. Echter is geen medicijnen slikken voor mij geen optie, omdat ik dan door de pijn letterlijk aan bed gekluisterd ben. Ik ben in 2014 zwanger geraakt. Alleen wist ik toen nog niet dat mijn zware pijnklachten van een hernia afkomstig waren. Eerst een advies gesprek met de gynaecoloog gehad of het allemaal wel kon, zeker gezien de medicatie. Ik slikte op dat moment per dag 50 mg morfine en 40 mg oxycodon (snelwerkende morfine voor acute pijn aanvallen) en soms 1 tablet extra, dus 90/100 mg morfine. Om een lang verhaal kort te maken: ik kreeg groen licht voor de zwangerschap. Binnen 1 poging was ik zwanger en ik werd door die gynaecoloog en een speciaal High risk team van 3 zorgvuldig geselecteerde specialisten begeleid tijdens de hele zwangerschap. In het derde trimester moest ik overstappen op andere pijnmedicatie omdat met name de oxycodon niet goed was met betrekking tot de long ontwikkeling van de baby en het 12 uurs en 4 uurse cyclus van de morfine steeds een dip veroorzaakte en dat stabieler moest. Ik werd ingeregeld met methadon en bouwde langzaam de morfine af en ondertussen moest ik bedrust houden en kreeg ik thuismonitoring. Dan krijg je om de dag thuis een ctg (baby's hartfilmpje) alles is goed gegaan. De kleine uk lag echter met zijn kont ingedaald in een volle stuitligging en dat in combinatie met mijn hernia deed de artsen besluiten tot een keizersnede. Mijn zoon kwam ter wereld met een gewicht van 8 pond schoon aan de haak en was 54 cm 😃 De methadon werkte zo goed dat een lage dosis voldoende was en ik zelfs gewoon borstvoeding mocht geven, dit heb ik ook gedaan. Ik ben nog steeds stabiel op de methadon, 20 mg per dag en we zijn nu bezig voor nog een zwangerschap. Morgen gesprek met weer dezelfde gynaecoloog voor toekomstige begeleiding.😃
Ik kon deze tekst wel getypt hebben. Ik blijf gewoon doorlopen met pijn en zeg er niet veel van, tot het echt zou escaleren. Vriend is dan inderdaad diegene die zegt dat ik moet stoppen met afwassen en even op de bank moet liggen met de voeten in de lucht. Het gaat hier op en af. Ongeveer 2/3 van de dagen ervaar ik rugpijn, uitstraling heup/been of combinatie ervan. 1/3 van de dagen is alles OK. Zo lijkt het toch. Hou het niet echt bij. De meeste van die dagen ben ik niet beperkt. Een klein deel van de dagen loop ik even krom van de pijn als ik wil rechtstaan en wandelen nadat ik een tijdje gezet heb. Dankje! Kan niet wachten om er weer voor te gaan. Nog eventjes geduld om wat andere zaken op orde te krijgen en dan is het zover
Bedankt om je verhaal te delen. Hier is het een beetje omgekeerd. Ik zal er niet te veel over zeiken omdat ik mijn vriend niet wil laten zeggen "laat ons nog even verder uitstellen tot je volledig pijnvrij of herniavrij (is dat wel mogelijk?) bent". Ikzelf ben diegene die makkelijk zegt dat t wel goed komt omdat de wens naar een brusje zo fel aanwezig is. Ik doe nu mijn uiterste best om de rug zo sterk mogelijk te maken (4u per week!) . Op het einde van het revalidatietraject zullen mijn buik- en rugspieren zoveel sterker zijn (dat is de bedoeling ) dan bij de vorige zwangerschap, waar mijn spieren als pudding waren, gebrek aan beweging / sport / niet op gelet vorige keer of niks van kine gevolgd want toen was er niks aan de hand tot het te laat was. Lijkt me het ideale moment om tegen het einde van het traject voor een brusje te gaan En als ik eens een slechtere dag heb, weet ik dat er weer verbetering komt. Even doorbijten dan. Ik lees dat jij de eerste twee jaar echter heel beperkt was door de zenuwpijn. Hier beperkt het me minimaal. (start to run bvb. kan ik niet, moet na 1 les stoppen omdat ik door de rug ga (paar keer geprobeerd), dagje winkelen is wel een marteling maar ik probeer me erover te zetten, onlangs citytrip gedaan en toen door al het wandelen ook geregeld moeten pauzeren en terrasje doen, enz.) De steken en uitstraling zijn aanwezig, maar het is doenbaar om mijn leven gewoon voort zijn gangetje te laten gaan. Ik wens jullie ook veel succes. Hopelijk komen jullie eruit.
Wat een heftig verhaal ook. Zo sta je toch weer stil dat het nu wel behoorlijk is met de rug/hernia (bij mij), maar dat het toch veel erger kan. Kan alleen maar hopen dat het opbouwen van het natuurlijk korset mij verder leed bespaart de komende zwangerschap. Daar doe ik het allemaal voor. Misschien ook thuis even verder oefenen op een matje, het aantal oefeningen per week opbouwen om de rug zoveel mogelijk voor te bereiden. Even overleggen met de fysio hoevaak dat thuis zou mogen. Veel succes bij de gyn vandaag. Post hier gerust een update van hoe het geweest is / of jullie terug hetzelfde traject in gaan, enz.
Rennen kan ik inderdaad ook niet. Heb start to run echt vaak geprobeerd in goede tijden maar mijn rug is toch te schokgevoelig denk ik. Gewoon lopen kan ik wel pijnloos, ook lange afstanden. Ik ben eigenlijk alleen nog beperkt met (zwaar) tillen en rennen. Ik ben in 2014 onverwacht zwanger geweest. Helaas is dat misgelopen maar ik moet wel zeggen dat ik de eerste drie maanden eigenlijk probleemloos door kwam. Dus wat dat betreft denk ik ook wel het misschien echt alleen de laatste periode zwaar wordt. En dan kan ik natuurlijk ook meer rust houden. Ik denk niet dat ik nog veel beter ga worden dan ik nu ben, dus ik neig er wel naar to get it over with. We houden elkaar op de hoogte?
hier ooke en hernia op l4/l5 met uitstraling naar de benen . En dan de 2de wervel erboven begon ook al een hernia uit te puilen. Ik ben nu voor 80 tot 100% afgekeurd en krijg nu een wia uitkering. Ik mag van de fysio totaal mijn rug niet belasten. Geen buikspieroefeningen doen. Geen gewocht meer dan 5 kilo tillen. En moet zitten liggen en staan zoveel mogelijk afwisselen. Heb vorig jaar juni de gastric sleeve operatie gekregen daarmee ben ik nu 51 kilo afgevallen. We zijn weer een ivf poging gaan doen en de 1ste keer was het raak ben nu 9.1 week zwanger. In de ochtend moet ik echt opwarmen heb echt last van mijn rug. Het voelt alsof wanneer ik sta ik zo als een harmonica in elkaar zak. Verder weet ik nog niet hoe ik wordt begeleid morgen heb ik de eerste afspraak met de vk. En de verwijsbrief van de gyn is onderweg Dus ik ben benieuwd.
Hier was de 2e helft van de zs zwaar. Begin geen last van de rug maar de andere typische kwalen Is goed we houden mekaar op de hoogte !
Gefeliciteerd met de zwangerschap! Hoe verliep de afspraak met de vk? HIer ook 1 hernia en twee schakels erboven 1 bijna hernia. Beetje zelfde verhaal alleen kan ik nog gewoon verderwerken gelukkig. 's morgens voelt het inderdaad hier ook soms erger aan als in de loop van de dag.
Heb geen hernia maar heb posttraumatische dystrofie aan mijn linkerknie. Daarvoor heb ik vorig jaar mei een neurostimulatie gekregen. Maar door plaatsing van de neurostimulatie heb ik zenuwpijn in mijn hele onderlichaam van mijn voeten tot billen, zowel links als rechts. Op dit moment is er geen passende medicatie meer en medicatie die ik gebruikte, lyrica moest ik mee stoppen. Eind maart hadden we goedkeuring gekregen van mijn pijnarts. En afgelopen dinsdag heb ik al positief getest. Zijn zwanger in ronde 1. Ik verwacht dat het een zeer zware periode gaat worden. Aangezien ik zelf niet redelijk mobiel en fit ben. Maar we slaan ons er wel doorheen. En hoop straks met behulp van mijn ergotherapeut te kunnen kijken naar de praktische dingen en eventueel hulpmiddelen.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Jij hebt dezelfde instelling als ik, en het gaat gewoon goed komen. Ik had me op het ergste voorbereid bij mijn laatste zwangerschap en ik kan je vertellen, dan kan het alleen maar meevallen. Achteraf vond ik deze zwangerschap makkelijker dan mijn eerste zwangerschap, 12 jaar geleden, en toen was ik nog kerngezond. Sterkte en ook: geniet van de mooie dingen ervan😉
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hopelijk kan de ergotherapeut wat voor jouw betekenen en je zwangerschap zo 'klachtvrij mogelijk' laten verlopen.
Heyy dank je voor het vragen. De afspraak verliep eigenlijk best goed. Krijg nu om de 3 a 4 weken een echo om de groei in de gaten te houden van de baby. Dit ook door de maagverkleining natuurlijk. Voor de herbia heeft ze niks speciaals opgenoemd. Alleen dat het deze keer niet langer wordt dan 42 weken. Ben bij onze dochter ingeleid met 42 weken en 72 uur later pas bevallen. Dat zou nu niet zo goed zijn dus voor de hernia
Hier ondertussen kleine terugval gehad van rugpijn met uitstraling in been. Sessie met de manuele therapeut gehad en ik voelde echt instant verlichting aan de rug (uitstraling wel zelfde gebleven). Ook wat zitten porren in / verschuiven van een buik spier aan de kant waar ik uitstraling heb. Raar gevoel Ken niet veel van anatomie maar die spier weer goed positioneren zou ook voordelig kunnen zijn voor de rug/uitstraling. Hij vroeg discreet of ik niet zwanger was doordat hij nogal tekeer aan het gaan was met dat porren, duwen en verschuiven. Helaas, nog niet meteen aan de orde. Toch fijn dat ik zo snel verlichting voelde. Geeft hoop voor zwangerschap. Bij rugpijn hulp inschakelen van manuele therapeut dus en niet zozeer focussen of het feit dat er niet veel soorten medicatie mogen genomen worden. Al is het maar voor de deugddoende massage die deel uitmaakte van de sessie, zou zo teruggaan Benieuwd hoe de rug morgen is.