Beste allemaal, Na wekenlang ervaringen te hebben gelezen, heb ik besloten nu ook mijn langslepende verhaal met jullie te delen. In de hoop dat er andere meiden zijn die wellicht hun vergelijkbare ervaringen met mij willen delen en een steun te zijn voor meiden die de keus nog moeten maken... Wij hopen al jaren op een gezond kindje en toen ik erachter kwamen dat ik zwanger was, waren we 1 maand lang euforisch! Ook omdat dokters tegen ons hadden gezegd dat het wel moeilijk zou worden...en dat is het geworden... Omdat het zo'n lang verhaal is zal ik hieronder een opsomming doen van de gebeurtenissen. * 6 aug: 6 weken zwanger en hartactie op de 1e echo! *23 aug: echo met hartactie, ontwikkeling formaat kindje klopt. *28 aug: 9,5 week zwanger en helaas...het kindje was nog iets gegroeid maar geen hartactie meer...onze wereld stort in. Besloten even te verwerken en een natuurlijke miskraam af te wachten. *12 sept: nog steeds geen natuurlijke miskraam of bloed, dus 1e kuur 3x cytotec inbrengen. Helse pijnen (4000 mg paracetamol en 800 mg ibuprofen helpen slecht) en alleen wat bloed en een paar kleine stolseltjes. *13 sept: met aanvulling van dyclophenac en een maagbeschermer, de 2e kuur van 3x cytotec inbrengen. Alleen wat rood slijm. *17 sept: na overleg met vk de gyn gebeld en besloten tot een 3e kuur cytotec, maar dan 4 stuks. De gyn vertelde mij dat hij heeft gewerkt met de vrouw die cytotec als medicijn voor abortus heeft geintroduceerd in NL en dat er altijd met 4 stuks wordt gewerkt en dit altijd resultaat geeft. Inderdaad, die nacht 'beval' ik van ons piepkleine kindje, helemaal compleet in het vruchtzakje. We zijn blij dat we het zo hebben kunnen doen. * Van 18 tot en met 29 september volgen dagen van meer en minder pijn, het bloeden blijft, soms een paar dagen minder, dan weer een paar dagen bruinverlies en dan ineens weer helder bloed. Er is geen logica te ontdekken en als ik op 28 september merk dat de pijn verandert, ik heb iets verhoging en het zijn echt steken, vrees ik een baarmoederontsteking. De 29e september zijn we daarom naar het ziekenhuis gegaan. Ik heb uren op de kraamafdeling moeten zitten.....een echo, bloedonderzoek en urine onderzoek gehad. Op de echo was nog wat restweefsel te zien met stolsels, maar dit zou er bij de volgende menstruatie uit kunnen komen. De ontstekingswaarden zaten er net 0,2 onder, dus op het nippertje aan ontsnapt. Op maandag 1 oktober ben ik nog langs de gyn geweest en die gaf ook aan het nog een dag of 10 af te willen wachten. * 10 oktober. De echo bij de gyn. Ik hoopte zo dat ik schoon zou zijn! Maar nee...dezelfde plek met stolsels zat er nog steeds (ongeveer 2 bij 2 cm) en de gyn vond het nu echt te lang daar zitten. Het zou ook kunnen dat er weefsel onder zit en dat kan gaan ontsteken of verkalken of wat dan ook. Omdat ik al die tijd mijn best had gedaan een curretage te voorkomen en de risico's zo laag mogelijk te houden, bood hij aan een hysteroscopie te regelen. Hierbij werd met water en een klein buisje in de baarmoeder gekeken en kon gericht het weefsel worden weggehaald. OK...nog even volhouden dan maar weer. 16 oktober: de dag van de hysteroscopie. Eerst zonder pijnstilling, maar al snel hield ik het niet meer en werd er een roesje in mijn infuus gespoten. Ik keek mee op het scherm en ik zag allerlei witte draadjes zweven (aan 1 kant vast), dat was het weefsel. Het grijpertje probeerde het te pakken, maar het zat te vast. De gyn kwam ook niet in heel de baarmoeder omdat het water de baarmoeder niet helemaal uit elkaar kreeg. Wederom een teleurstelling. Het weefsel zat echt te vast inmiddels en er moest een hysteroscopie met een grotere buis met daarna waarschijnlijk een zuigcurretage met echo plaatsvinden om het weg te krijgen. Mijn kans op verklevingen was wel erg groot gezien de huidige situatie....Nu las ik dat het risico op verklevingen verkleind kan worden door een ballonnetje of vloeistof, heeft iemand dit gehad? Teneergeslagen werd ik teruggereden naar de zaal. Volgende week afspraak voor het vervolg op de OK.... Het is ook door de gynaecologen bevestigd dat het zelden zo moeizaam gaat als bij mij, dus laat je niet afschrikken. Maar ik wil jullie dit alleen meegeven. Krijg je ooit de keus te maken, kies dan maar direct voor curretage. Ik ben volgende week 9 weken met de miskraam bezig, evenlang als mijn zwangerschap...en de gevolgen zijn op dit moment nog niet te overzien. De gynaecoloog zei mij dat sommige mensen met verklevingen wel een half jaar tot een jaar hiermee bezig blijven.......duimen jullie alsjeblieft voor me dat me dat bespaard blijft?! Alvast bedankt voor jullie reacties en vragen zijn ook welkom hoor! Het is al zo'n lang verhaal geworden... Liefs, Butterfly
Ik duim in elk geval voor jou meid! En ik weet nu ook wel zeker dat ik vrijdag voor de curretage kies!
Mijn eerste mk is spontaan gekomen na een week bloeden. Ze lieten me ook lang wachten toen we erachter kwamen. Terwijl ik meteen voor curettage had gekozen. 2e mk hebben ze er 'gelukkig' spoed achter gezet en ben ik 3 dagen later gecuretteerd. En ik ben echt 'blij' dat dat zo gegaan is. Vind het echt heel erg voor je dat je dit allemaal ook nog eens moet meemaken. En zoveel tijd dat er tussen zit. Hoop voor je dat het volgende week allemaal voorbij is. Ik ga voor je duimen!!