Hallo dames, Vandaag dacht ik, laat ik eens lezen onder het kopje prematuur. En wat een pittige verhalen lees ik.. Ik herken zoveel. Mijn zoontje is geboren met 32+6 weken, relatief oke met wat ik vandaag allemaal heb gelezen maar ik vond het ook behoorlijk heftig. Mijn zoontje is vorige jaar april geboren. Wij hebben 5.5 jaar over hem gedaan via de MMM. Dit keer dachten wij, laten we snel het traject weer ingaan want als het weer zolang duurt zijn we iig al begonnen... Eerste behandeling en eerste terugplaatsing RAAK!! We zijn ontzettend dankbaar dat het zo snel heeft mogen lukken, maar ergens heb ik toch angst. Angst dat het weer zo vroeg (of eerder zelfs) geboren gaat worden. Mijn vraag is eigenlijk aan meiden bij wie de tweede ook weer te vroeg is geboren of jullie proluton oid hebben gebruikt? Vanaf volgende week ga ik hiermee beginnen en ben benieuwd of het bij jullie wel of niet geholpen heeft? En of jullie nog eerder of toch wat later zijn bevallen? Ik weet dat ieders lichaam anders is hoor, maar zo graag toch ervaringen willen lezen. Groetjes!
Hier drie keer te vroeg bevallen en nu voor het eerst injecties. Weet dus nog niet of het gaat helpen, maar hoop van wel Tot nu toe is alles nog rustig!
Wel rand prematuurtjes, allemaal tussen de 34-36 weken. Maar leuk was anders natuurlijk. Ga je de spuiten zelf zetten of elke week op en neer rijden?
Ik heb morgen extra echo en ga dan vragen of ik het toch niet zelf mag zetten. Om nu elke week naar huisarts te gaan en mijn zoontje mee te moeten slepen (lees weer tillen ed) zet ik hem gewoon liever zelf. Mag jij hem zelf zetten?
Helaas wel eerste bij 35.3 dus had goed gekunt dat ik nu wel tot 40'weken had doorgelopen. Maar helaas deze keer bij 33 weken, ook is er al gezegd dat ik waarschijnlijk geen zwangerschappen ga voldragen. Moet bij een eventuele nieuwe zwangerschap wens eerst naar de gynaecoloog om onderzoek te laten doen.
Nee na een zwangerschapsduur van 35.3 mag je zelfs gewoon naar de verloskundige. Ik heb geen idee, rare is dat beide bevallingen ook heel anders begonnen zijn, een met een schuur in de vliezen en nu met weeen. Maar de lengte van mijn baarmoederhals was zefs tijdens de weeen bleef alles heel lang heel netjes gesloten. Dus niks wees op dat het echt door zou zetten. Ik heb over een paar weken een gesprek met de genacoloog, daarin zullen we mijn bevalling nogmaals bespreken maar ook wat de eventuele risico's zouden zijn bij nog een zwangerschap. Moet wel eerlijk zeggen dat ik ook niet weet of ik het nog een keer zou aandurven, wilde wel graag een derde kindje, maar dit heeft zoveel impact op me gehad. Maar goed het is nog vers en de toekomt zal het leren.
Vorige keer bij 28 weken bevallen van tweeling. Geheel spontaan. Had ook ernstige cholestase vanaf 23 weken. Nu al veel verder, bijna 32 weken. Nu wel weer cholestase maar net een week. Gebruik geen medicijn behalve voor de cholestase. Wel eerder rust ivm harde buiken. Maar ook dat valt nu reuze mee. Ze doen niks. Hele andere zwangerschap gelukkig. Tot nu ook bij de verloskundige gelopen, met duidelijke afspraken. En nu toch naar de gyn vanaf nu. Ligt denk ik ook aan een eventuele oorzaak wat de adviezen zijn bij een volgende zwangerschap. Maar ja je hebt verhoogde kans om weer te vroeg te bevallen. Hierna is het voor ons ook klaar. En ik leef nu week voor week tot de 37 weken.
Ach jeetje een schuur in de vliezen, g=hoe kwam je daar achter destijds? Dit moet je ook even laten bezinken, zodra het goed gaat zal dat sneller een plekje krijgen dan dat het toch nog moeizamer gaat. Hoe gaat het nou met je en met je zoontje (was het toch?) Ik was bij mijn zoontje op een gegeven moment heel boos, boos op waarom ik heb niet heb kunnen bieden om hem veilig in mijn buik te houden. Boos op mijzelf, veel te ver over mijn grenzen gegaan. Had al vroeg harde buiken, maar negeerde het. Dacht ben na 5.5 jaar zwanger ga nu niet lopen klagen. Kon niet meer slapen van de pijn in mijn lichaam (heupen en schouders). Was echt zwaar uitgeput maar zei niks, ook niet tegen de gynaecoloog. Na de bevalling heb k alles eerlijk opgebiecht en ze zei dat ik dat nooit meer mag doen. Nu ben ik risico zwangere omdat ik te vroeg bevallen ben. Nu al harde buiken, vannacht slecht geslapen, weer pijn aan mijn lichaam. Gister heeft gyn gezegd dat ik gesprek moet aanvragen met Arboarts. Dat gaat vandaag gebeuren. Je hebt een zoontje (toch) thuis rondlopen en nu deze kleine man in het ziekenhuis. Dit gaat even heel pittig worden als die kleine nog een paar weken moet blijven. Misschien is het handig even met een maatschappelijk werker te praten, even alles van je af praten. Denk heel goed om jezelf meid, jij staat ook nog eens stijf van de hormonen! Je mag mij altijd pb'en als je dat wilt!
Jeetje meid!! Die kinders van jou hebben het denk ook even zwaar gehad? Moesten ze lang blijven in het ziekenhuis? Ik heb mij even ingelezen in cholestase maar dat is niet mis zeg. Ik heb doordat ik ICSI gedaan heb nog 8 cryo's in de vriezer, twee daarvan zijn zodanig ver ontwikkelt dat ik iig daar tzt van wil proberen zwanger te raken, daarna gaan we kijken welke van de 6 het gaan halen tot een dag 5 embryo. K ga iig geen behandeling meer doen, dat boek is echt dicht. Hierna nog 1 kindje mag het ons gegund zijn en anders ben ik heel gelukkig met mijn zoontje en het kindje dat eraan gaat komen. Ik hoop dat dit kleintje nog een aantal weken bij je binnen blijft zitten! Krijg je metingen bij de gyn van je baarmoedermond? Ik hoop eerst de 24 weken te halen. Ben ergens toch bang, ondanks medicatie dat ik ga gebruiken, dat het alsnog eerder komt. Vanaf dan zal ik van week naar week leven. Vanaf 32 weken zal het nog erger zijn ben ik bang..
Ja spannend he. Ik was ook echt even uit m'n doen rond dat termijn. Nu veel rustiger. Kids hebben 13 weken in zhiekenhuis gelegen. Nu doen ze het super. Nu af en toe cervixmeting omdat artsen dat fijn vinden. Na 24 weken heeft heet geen toegevoegde waarde blijkt uit onderzoek. Omdat insufficiëntie tussen 20 en 24 weken vooral voorkomt. En dat is bij mij probleem niet geweest. Maar vraag er vooral om als je het wil. Kleine moeite zeg maar. Snap dat je het ook spannend vind. En dat is het ook. Maar probeer ook intuïtief te voelen bij je zelf hoe het deze keer zou zijn. Voelt het goed of niet. Ik voel zelf dat het goed zit dit keer. Wist dat 40 weken een ilusie zou zijn. Maar 36/37 weken moet lukken. En inmiddels ben ik aardig in de buurt. Wens je een fijne zwangerschap.
Jeetje 13 weken! Je hebt het er uiteraard voor over maar was denk ook ontzettend vermoeiend op den duur? Ze gaan mijn cervix meten tot week 36 dan stop ik ook met de proluton. Ik heb gister te horen gekregen minder te moeten werken van de arbo arts. mag nog maar halve dagen werken van 10-14u. Ergens geeft het mij rust, maar de gedachte hoe mensen dan over mij denken vind ik wel lastig, terwijl ze wisten hoe ver ik over mijn grens ben gegaan tijdens mijn eerste zwangerschap.
Ja het was erg vermoeiend inderdaad. Maar dat merkte ik pas na een paar maandjes thuis. Toen hadden we ritme en meer rust haha. Gewoon minder van werken! Echt belangrijk je rust te nemen. Zeker omdat het ook niet je eerste is. Je oudste en het huishouden ed vragen ook energie van je. Hier ben ik met 22 weken helemaal thuis ivm harde buiken. Dat scheelde een hoop. Mama oo de bank peuters om me heen met spelletjes. Liggend kunnen we ook taartjes bakken enz. Fijn dat je medicatie hebt en goed in de gaten word gehouden. Ga je er niet rot om voelen thuis te zijn hoor! Werken kun je nog lang genoeg zwanger zijn is van korte duur in verhouding. Lekker afleiding zoeken thuis dan vliegen de weken ineeens voor bij.
Hier ging het de eerste keer goed mis, bij onze 2de is het met heparine spuiten helemaal goed gekomen gelukkig. Ik was zo blij dat ik ook eens met een bolle buik kon rondlopen Iedere 2 weken een echo gehad voor controle en dat gaf wel iets van rust, al vond ik het heel spannend worden toen de 25 weken gepasseerd waren.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben bij de oudste bevallen met 30+5 weken, zonder een echte oorzaak. De tweede zwangerschap onder strenge controle gestaan bij de gyn. Vanaf week 16 begonnen met het spuiten van Proluton (meestal door de vpk van de poli, maar ook de gyn en collega's hebben gespoten en 2x zelf gedaan ivm vakantie). Iedere twee weken kwam ik bij de gyn op controle voor een echo en ook een inwendige echo voor de bmh. Helaas toch met 28+4 bloed verlies en contracties, uitslagen van de testen wezen op een bevalling en dus naar het wkz met de ambu en aan de remmers gegaan. Toen die eenmaal eraf waren in een paar uur bevallen met 28+6 weken.
Heeft je dochtertje het wel gered? Wat is heparine? Dat ken ik helemaal niet, maar op een of andere manier heb ik de naam weleens gehoord.. Bij hoeveel weken ben je bij de tweede bevallen? Dank je wel Loontje!! Jeetje wat moet dat schrikken zijn zeg! Denk je er wat voor te gebruiken komt het nog eerder zelfs.. Heb je nog medicatie gekregen voor longrijping? Ik krijg in het begin (vanaf as woensdag 16w) proluton en meten bmh. Dat gaat bij 20w weer gebeuren. Weet niet vanaf wanneer ze het om de twee weken gaan doen.. Bij mij was er destijds ook geen aantoonbare reden. En bij jou de tweede keer, weer geen aantoonbare reden? Hoe gaat het nu met je kindjes? Waar kan dat nou aan liggen he? Ik lees toch vaak dat met proluton het gemiddeld een week of 5 langer blijft zitten.. Zagen ze bij jou je bmh korter worden (buiten hetgeen dat die sowieso wat korter wordt naarmate je verder in de zw komt)? Ik heb zelf het idee bij mij dat het toch van een op andere moment gebeurde zeg maar.. Maar dat is een gevoel, op basis van niks gebaseerd..
Ja het was zeker schrikken. Ik heb echt tot de 24 weken gedacht dat het niet mis kon gaan nu ik zo vaak op controle moest komen. de bmh werd aanvankelijk iets korten, niet zorgwekkend en toen hij later door een andere gyn gemeten werd was hij ineens super lang, die meting heb ik eigenlijk nooit echt vertrouwd, maar goed. Rond de 26 weken voor het eerst bloed verloren dus controle op de verloskamer, maar alles zag er goed uit. Hierna met 28 weken weer bloed verloren, weer geen bijzonderheden te zien (irritatie noemde ze het) en de dinsdagavond voor ik bevallen ben pijnlijke harde buiken en weer bloedverlies. In het zkh hebben ze getest of de placenta aan het loslaten was en of ik vruchtwater verloor, beide testen waren positief. Meteen longrijping gehad en aan de weeenremmers. Ook deze keer geen echte oorzaak, al was de placenta wel aan het loslaten en was hij ook ontstoken..
Ze heeft het zeker gered, na ruim 23 weken in het ziekenhuis mochten we haar met zuurstof mee naar huis nemen. Tot 9 maanden heeft ze extra zuurstof nodig gehad. De 2de heb ik tot bijna 39 weken mogen dragen, toen werd mijn bloeddruk te hoog en werdt ze gehaald. Heparine is bloedverdunner.
Ik heb geen spuiten gehad, maar bolletjes die ik moest inbrengen. Daardoor gehaald tot ruim 38 weken.