Tsja, hier in de stad zijn grote huizen niet zo voorhanden. Hier gebeurt het dus zeer regelmatig dat 2 kinderen op 1 kamer slapen. En voor zover ik weet hebben die echt geen identiteitsproblemen Hier komen ze dus ook bij elkaar op de kamer, al hoop ik in de toekomst een grotere woning te kunnen kopen. Verder zou ik het denk ik doen zoals Hanneke het heeft gedaan. De eerste paar maanden bij elkaar en daarna wanneer mogelijk allebei een eigen kamertje.
Ik ben in verwachting van een tweeling en wij hebben ervoor gekozen om ze de eerste tijd (denk aan een aantal jaar) bij elkaar op de kamer te leggen. Ik heb er geen specifieke reden voor maar dit is voor mijn gevoel het meest logische. Mijn broers zijn ook een tweeling en hebben tot hun pubertijd samen op 1 kamer gelegen en hebben hier nooit problemen mee gehad. Toen ze dus in de pubertijd kwamen hebben ze zelf aangegeven een eigen kamer te willen hebben
Onze jongens hebben de eerste tijd samen in 1 couveuse/bedje gelegen, thuis ook een tijd samen in 1 bedje bij ons op de kamer, daarna samen op 1 kamer ieder eigen bedje. Ze zijn nu twee en hebben elkaar nooit wakker gehouden of gemaakt. Als er 1 heel hard huilt slaapt de ander gewoon door. Natuurlijk is het belangrijk om ze als twee individuen te zien, maar door ze op 1 kamer of in een bedje te leggen maak je er echt niet een en dezelfde persoon van. Onze jongens zijn eeneiig maar hebben ieder een eigen persoonlijkheid, ik kleed ze wel hetzelfde en ze slapen samen. Ik ben er ook van overtuigd dat ze vanzelf aangeven als ze dit niet meer willen, we zullen ze ook nergens toe dwingen. Maar als je ze verder behandeld als ieder een eigen persoontje met zijn eigen karakter en eigen wil is dit helemaal geen probleem. En als je ze graag ieder op een ander kamertje wilt leggen moet je dat zeker doen, waarschijnlijk zullen ze hier in het begin aan moeten wennen, maar dat is met alles. Doe dat waar je je zelf het best bij voelt!
Mijn twee jongetjes (twee-eiig) hebben de eerste weken bij elkaar in een ledikantje gelegen. Toen ze iets onrustiger gingen slapen, hebben wij hen in twee ledikantjes gelegd, de ledikantjes staan tegen elkaar geschoven. Ze maken elkaar 's nachts nooit wakker. Overdag kan dat wel gebeuren, maar dan leg ik ze meestal toch bij mij in de buurt te slapen. We laten ze gewoon bij elkaar totdat ze dat niet meer willen of elkaar vaak uit hun slaap houden. Overigens heb ik, toen ik klein was, in een groot huis waar ik al lang mijn eigen kamer had, nog 'lang' bij mijn broer op zijn kamer in ons stapelbed gelegen. Gewoon omdat we beiden beter sliepen als we de adem van de ander konden horen. Geen onrust/nare dromen meer. Mijn moeder had het op gegeven moment een beetje gehad met ons troosten 's nachts en besloot ons bij elkaar te leggen. Maar juist omdat we bij elkaar lagen, hebben we vanaf toen altijd doorgeslapen. Maar toen waren we geen baby meer Ik heb het samen in een kamer kunnen liggen van een tweeling altijd als groot voordeel gezien. En ze slapen bij ons dan ook al maanden gewoon door, op een nachtelijke borstvoeding na, die ik in stand hou om mijn productie te stimuleren. Maar kijk gewoon wat bij jullie past! Wel of niet bij elkaar slapen is voor mij niet tweeling-specifiek maar eigenlijk gewoon een broertjes-zusjes-ding (als ze klein zijn).
Onze tweeling slaapt op 1 kamer. Ik zou je dus ook even aangekeken hebben Maar ieder zijn keuze hoor. Wij hebben ze wel meteen in 2 bedjes gehad. Wordt vanuit het ziekenhuis en cb/kraamzorg afgeraden om ze samen in 1 bedje te leggen, gezien ze dan sneller last van oververhitting kunnen krijgen (warmtestuwing) Ze zijn elkaar al die maanden al gewend, ze zijn al zo op elkaar ingespeeld dat ze elkaar echt niet zomaar wakker maken of zo. Onze tweeling is deze week 1 geworden en ze hebben elkaar nog nooit wakker gemaakt. Daarbij is het ook gewoon praktisch om ze bij elkaar te hebben. Alle spullen op 1 kamer etc. Zolang het gaat zien wij dus geen reden om ze op te splitsen. Las ook aan aantal reacties over het ontwikkelen van een eigen ik... Dat gebeurt toch wel hoor. Ook als je ze hetzelfde kleed, ze in dezelfde klas zitten en op dezelfde kamer liggen. Onze mannetjes hebben echt hun eigen persoonlijkheid al. Ze reageren anders op dingen, ontwikkelen zich niet precies gelijktijdig etc. Naar mijn mening staat dat los van het hebben van een eigen kamer. Een kamer delen en geen plekje voor jezelf hebben, zijn voor mij ook 2 verschillende dingen.
wij hebben zelf geen tweeling maar mijn zus wel. en daar paste ik regelmatig op. haar tweeling sliep dus wel op 1 kamer en ze hadden de grootste lol samen als ze wakker waren. wat een geklets kwam dan uit die kamer zeg. je moet natuurlijk zelf doen wat jou het beste lijkt, ik zou persoonlijk de kleintjes lekker bij elkaar laten slapen.
Ik vond het ook even gek toen ik het las...je moet het natuurlijk helemaal zelf weten...maar ze hebben zo lang bij elkaar gezeten.. Ze worden dan al ineens uit hun vertrouwde baarmoeder gerukt en ook nog eens bij elkaar weggehaald! Als je wil dat ze hun eigen plekje oid hebben kan je ook de kamer in tweeën delen en ze een eigen hoekje ofzo geven. Ik zou een tweeling echt bij elkaar leggen! (mits ze geen last van elkaar hebben natuurlijk)