Tweeling (deel 2)

Oh Lindavnr, ik ben zo blij met alle goede berichten! Echt geweldig! En die foto is zoooo lief! Ik vind Daan ook wel zo kijken van 'Hee, ben je er weer! Ik heb je gemist!'. Heel schattig. Goed plan van het kolven/fles geven. Hoop dat je snel genoeg voeding voor allebei hebt. En Daan's voeding gaat echt snel omhoog ja! Die haalt Jesse binnen no time weer in qua groei!

 

Joanna, welkom en gefeliciteerd! Helaas heb ik geen ervaring met groei-achterstand (wel met een twee-eiige tweeling). Maar rust, rust, rust is altijd het allerbeste! En proberen zo gezond en gevarieerd mogelijk te eten. Ook voor jezelf zorgen!

Naomi, wat een prachtige echo-foto's en wat heerlijk dat alles zo goed gaat! Gewoon proberen toe te geven aan de moeheid, als dat lukt/kan.

Jizzy, jij ook toegeven aan de moeheid! Het gaat echt weer beter binnenkort. Je neemt wel extra ijzer? In de vorm van tabletten/Ferro Roosvicee/groene groente? Baat het niet dan schaadt het niet!

 

Helemaal mee eens !

 

lindanvr heeel mooie foto en wat leuk dat het met Daan zo vlot gaat, ben héél blij voor jullie vieren!!

 

Ha meiden, daar ben ik weer na 2 dagen!!

Heel verhaal, maar probeer het kort te houden:
woe 20u opgenomen. Arts-assistent zei dat ik in het zh moest blijven tot de bevalling vanwege zwangerschapsvergiftiging. Domper dus. 24 uur urine gespaard. Gisteren om 17uur pas uitslag gekregen!! En die was gewoon goed. Bloeddruk was ook prima en de CTG's ook. Dus toen mocht ik alsnog naar huis! Echt heel vaag, maar ben natuurlijk superblij!

Ik had geen internet in ons oudbollige ziekenhuis........Lig nu lekker in mijn eigen bed met laptop. Heerlijk hoor, weer de privacy van mijn eigen huis!

Dus al met al een storm in een glas water. Maandag weer naar de gyn en wsl wel op korte termijn inleiden......

Bedankt voor jullie sterktewensen.

 

@Lindavnr: wat fijn om al die goede berichten te lezen En wat een enorme schatjes die kereltjes van jou, zo lief!! Je zult wel heel trots op ze zijn!! Hopelijk mag Daan heel snel naar huis!

@Joanna: welkom hier! Bij ons zit de ene meid op de onderste lijn en de andere boven gemiddeld, maar ze maken zich helemaal nergens zorgen om de hele zwangerschap al niet. En het is idd bekend dat tweelingen vanaf een week of 28 gewoon langzamer gaan groeien. maar goed, neem gewoon je rust, dat is het enige dat je nu kunt doen.

 

Hallo!!! Even kort een teken van leven . Alles gaat hier goed, elke dag een stukje beter, we hebben heerlijk onze handen vol en soms wordt het me (eerlijk is eerlijk) ook wel even te veel hoor. Emotioneel een achtbaan, jeetje zeg, houdt dat huilen ooit op? Ik ben begonnen met m'n bevallingsverhaal maar er komt steeds een kleine muppet tussen . Ik meld me snel weer, op hyves hebben jullie gelukkig wel wat van me gehoord .

 

Linda, wat fijn weer van je te lezen! En ja, op Hyves heb ik al foto's bewonderd! Lieieieiff!! Tuurlijk word het je teveel af en toe. Het is ook loeizwaar natuurlijk. Echt, moeders die als eerste kind meteen twee krijgen.. pff. Geniet er maar lekker van! Is je man/vriend ook nog thuis?

Habibas, jeetje, wat een gedoe zeg. Maar gelukkig uiteindelijk dus goed nieuws en weer lekker thuis! En lang kan het niet meer duren.. je bent al over de 36 weken!! Woei!

 

Dankje voor jullie leuke reacties op de foto!

@ Linda: las je reactie op hyves; dankje!
De kraamtranen heb ik nog niet gehad, ik gok door alle hektiek hier... waarschijnlijk als ons Daan thuis is en we eenmaal een beetje gesetteld zitten, dat ze bij mij ook wel zullen komen.. maar goed..

@ hier: Even een Daan-update: De voedingen lopen goed!
En maandag wordt het weer erg spannend: dan gaan ze voor het eerst de voeding gewoon geven, dus via zijn mondje door de slokdarm. Ik hoop zó dat dit goed zal gaan!!!!!
Erg spannend dus.......dat wordt weer duimen meiden!

 

Mijn bevallingsverhaal...is alweer even geleden, haha, maar ga het toch maar eens uittypen voor ik dadelijk vanalles vergeet.
Het zal een heel verhaal worden, dus voor wie het wil lezen; Succes!

's ochtends om 7.30 zijn we in het ziekenhuis aangekomen. Naar DE kamer gebracht waar het uiteindelijk allemaal moest gaan gebeuren.
Rond 8.00 uur kwam de verpleegkundige de gel inbrengen bij mij. Van te voren keek ze nog even naar de ontsluiting: 2 centimeter. Onze Daan was wel ingedaald, maar lag nog niet vast in mijn bekken. Rond 11.00 uur zou de verpleegkundige terug komen. Ook rond die tijd, 11.00 uur, begon ik de eerste lichte weeën te voelen. Ze heeft toen mijn vliezen gebroken zodat Daan volledig vast zou komen te liggen in mijn bekken, en ze zou rond 13.00 zou ze weer terug komen. (wat een hoop vruchtwater!! De verpleegkundige stond er van te kijken en had het druk met meer luiers op het bed leggen!)
Vanaf een uur of 12.00 begonnen de weeën toch wel te versterken en moest ik ze behoorlijk weg zuchten. Rond 13.30 kwam de verloskundige terug en merkte ik dat ik de weeën nog wel aan kon, maar dat ze toch wel erg zwaar en vaak begonnen te komen. En van elke 4 weeën ongeveer was er telkens 1 ontzettend heftig. Ze kwamen toen al rond de 2 minuten ongeveer.
Ik heb toen gevraagd om een ruggenprik (13.45) omdat de pijn nog een stuk erger zou gaan worden en ik het nu al behoorlijk vond. De verloskundige zou het gaan regelen, maar ik moest er wel rekening mee houden dat het de ene keer 5 minuten duurt voor je terecht kan, maar de andere keer ook 30 minuten.
Een half uur later, met flinke weeën die nu echt pijn deden en om de 1.5 minuut kwamen gebeld naar de verloskundige.
Ze zou een telefoontje krijgen vanuit anesthesie wanneer ik terecht kon... zucht.
Uiteindelijk 55 minuten later werd ik eindelijk naar de afdeling anesthesie gebracht met flink pijn. Dus al puffend en zuchtend door het ziekenhuis heen op m'n bedje, waarbij ook nog eens de dienstlift wegens werkzaamheden niet gebruikt kon worden en ik dus gewoon via de bezoekersliften moest. Nja, gaf ik niet zo veel om met alle pijn, maar goed, dat was nou niet echt prettig.
Ruggenprik (14.40) deed gelukkig verder niet echt pijn, zeker niet met het verdovend prikje vooraf.
Ik voelde na een minuutje of 5 het grootste deel van de pijn eindelijk afnemen. Wat een opluchting!
Weer terug gebracht naar de kamer, maar ik heb werkelijk geen flauw idee hoe lang het geduurd heeft tot ik voelde dat de weeën ineens weer pijnlijker begonnen te worden. Voor mijn gevoel een uurtje, misschien anderhalf, maar het zou ook heel goed langer kunnen zijn.
De verloskundige stond ook op de kamer, geen idee wat ze aan het doen was, haha, maar goed, bij haar aangegeven dat ik toch wel weer flink pijn begon te krijgen tijdens de weeën.
Ze riep de verpleegkundige erbij en toen ze keek zei ze dat dat wel zou kunnen; ik zat al op 10 centimeter! Conclusie: ruggenprik uitzetten en wachten op de persweeën...
Rond 18.30 uur meende ik dat ik persweeën had, maar de verpleegkundige gaf aan dat ze dat nog niet waren. Helaas, dus weer verder puffen.
Om 19.00 uur gaf ik aan toch wel echt persdrang te voelen, en toen mocht ik aan de gang!
Ondertussen was er nog een verloskundige en een gynaecoloog bijgekomen. Drukte op de kamer dus! Het echo-apparaat werd klaargezet, mutsjes voor de kindjes werden klaargelegd met een stuk tape waarop KINDJE 1 en KINDJE 2 werd geschreven. Ook een polsbandje met 'baby van den Heuvel 1 en 2' werd klaargelegd.
Elke wee moest ik proberen 3 keer te persen maar dat viel me behoorlijk zwaar. Met 2 keer flink persen kon ik bijna niet nog en 3e keer. Door flinke steun van Arno en de verpleegkundige/verloskundige (de gynaecoloog vond ik maar irritant want die deed net alsof ik m'n best niet genoeg deed) kreeg het bij de volgende weeën toch wel meestal voor elkaar om 3 keer te persen. Echter na (volgens mij) ongeveer 10 persweeën zei de gynaecoloog dat ze zag dat ik behoorlijk moe begon te worden en de weeën begonnen ook af te nemen en er zaten behoorlijke pauzes (2 minuten ongeveer) in. Dus werden de weeën opgevoerd. Na (ik denk) ongeveer 5 persweeën zei de verpleegkundige dat het hoofdje er maar niet door heen kwam en dat ze toch een knip moest gaan zetten om ruimte te maken. Ze stelde me gerust dat ik hier niet veel van zou voelen omdat ze het eerst zouden verdoven. Dit voelde een beetje branderig maar niet pijnlijk, vergeleken met de rest .
Vervolgens zetten ze in een perswee de knip, waar ik totaal niets van voelde gelukkig.
En jawel, die knip hielp, want na een keer of 4-5 persen kwam toen eindelijk onze Daan (19.57 en 2505 gram)!!
Hij huilde meteen dus een zucht van opluchting bij mij. Ik kreeg hem ook gelijk op mijn borst gelegd; wat heeeerlijk!! Arno heeft de navelstreng doorgeknipt waarvan de verloskundige een hele charmante foto maakte...(die hebben we héél gauw weggegooid toen we de foto's terug zijn gaan kijken want daar was íetsjes meer op te zien dan alleen de navelstreng van Daan, hahah)
Terwijl ik met m'n eerste mannetje op mijn borst lag voelde ik plotseling na 2 minuten dat er iets ontzettend groots van onderen eruit kwam. Dus ik vroeg nog heel mooi: "huh?? Is de andere nu al geboren??" maar nee...dat was het vruchtwater van Jesse! hahaha, wát een waterval weer!! De verpleegkundigen hadden hier ook niet op gerekend met als resultaat mijn hele benen zeiknat en ook alle schoenen van de verpleegkundigen en Arno. hahah!
Paar minuutjes later gaf ik aan te voelen dat ik moest persen, dus ze hadden niet eens tijd om een liggingsecho te maken!
De gynaecoloog kwam voelen hoe Jesse lag, en gelukkig was dit ook in hoofdligging. Ik was hier nog heel even bang voor geweest. Hij lag dan wel in hoofdligging voor de bevalling, maar hij neigde ook naar dwars.
Het was duidelijk dat Daan de weg al vrij gemaakt had en met 3 keer persen werd Jesse geboren om 20.09 uur. (2765 gram)
Ook hij huilde gelijk toen ie eruit was. Hij had de navelstreng om zijn voetjes zitten, dus die werd gelijk los gemaakt.

Nou, alles leek dus in eerste instantie helemaal goed dus wij waren dolgelukkig. Alleen had Daan een laag glucosegehalte en kreeg hiervoor een cupje melk.
Arno zijn ouders zaten al in het ziekenhuis te wachten blijkbaar (wisten wij helemaal niet haha). Ook ons pap meteen gebeld zodat hij ook kon komen.
Uiteindelijk rond 21.30 mochten ze bij ons naar binnen komen; toen was ik weer een beetje gefatsoeneerd (met andere woorden: bedekt en een beetje gewassen) en iedereen helemaal gelukkig en blij.
Om 23.00u ging de verloskundige die onze kindjes gewogen en getempt had naar huis en kwam de volgende verloskundige. Ook onze familie ging naar huis.
Toen de andere verloskundige ook de temp van Daan op wilde nemen, zei ze dat de thermometer helemaal niet in zijn anus kon; ze zag wel de aanleg van de anus, maar geen gaatje.
Ze heeft toen een verpleegkundige erbij gehaald. Die heeft gekeken en kon ook geen gaatje vinden. Vervolgens werd besloten dan een kinderarts ernaar te laten kijken. Arno ging mee naar de afdeling waar de kinderarts was en ik bleef in de kamer bij Jesse, nog van geen kwaad bewust..
De verloskundige zei na een kwartiertje dat wij ook best naar de afdeling waar Daan was konden gaan. Dit vond ik inderdaad wel erg fijn, dus zij bracht me erheen.
Toen ik Arno zag, en zijn gezicht zag, wist ik dat er iets niet goed was. En vanaf toen begon het hele gedoe...
De kinderarts stelde vast dat er geen poepgaatje was. Ook zijn glucosegehalte was nog steeds laag.
Daan had daarnaast heel veel last van slijm wat in zijn mondje kwam. (dit kwam uiteindelijk doordat zijn maag al die tijd gevuld was met lucht in plaats van vruchtwater.)
Vervolgens wilde ze een sonde inbrengen, maar dit lukte niet. (arm mannetje; ze hebben het 3 of 4 keer geprobeerd..)
Vervolgens werd er een foto gemaakt om te kijken waarom het niet lukte en toen werd duidelijk dat de sonde er helemaal niet in kon omdat de slokdarm een onderbreking had. Vervolgens is er direct gebeld naar het Rabout ziekenhuis en werd er een ambulance gestuurd om Daan op te halen. Duurde ongeveer 45 minuten voor deze er was en ondertussen kreeg Daan een infuus en allerlei andere kabeltjes en draadjes aan z'n lijfje .
Uiteindelijk is Daan rond 2.30 uur meegegaan met de ambulance. Wij bleven totaal verbijsterd en verdrietig achter, met een kinderarts die ons totaal niets kon vertellen over wat Daan nu had. Ze bedoelde het goed, maar ze heeft ons ontzettend schrik aangejaagd door te zeggen dat het goed kon zijn dat Daan maanden in het ziekenhuis zou moeten blijven, dat het goed kon zijn dat hij meerdere aandoeningen zou hebben aan bijvoorbeeld hart, longen, nieren, ruggewervel en dat het ook goed een syndroom kon zijn. Hierbij noemde ze als voorbeeld het syndroom van Down, waarbij Arno en ik helemaal overstuur raakte. "Nee, dat heeft jullie Daan niet, maar dat is ook een syndroom bijvoorbeeld..."
Pfff...je kan je wel voorstellen dat wij hiervan dus écht ontzettend schrokken en wij dus ook echt ontzettend slecht ingelicht zijn door haar. Ze gaf aan niet te weten wat het was, nou, prima, maar dan had ze het daarbij moeten laten in plaats van zelf gaan gokken wat het dan kon zijn. Want achteraf in het Radbout, waar we de volgende ochtend heen zijn gegaan (kon niet eerder omdat ze geen plaats hadden Arno, mij en Jesse), werden we juist ontzettend gerustgesteld.

 

De verloskundige die dus om 23.00u naar huis gegaan is, blijkt ondanks de mutsjes én polsbandjes achteraf alsnog onze kindjes omgewisseld te hebben. Ze had de temperatuur van Jesse op Daan zijn kaart gezet en de temperatuur van Jesse had ze niet eens opgenomen. Ook had ze op zijn kaart gezet dat Daan aan de borst gedronken had terwijl dit Jesse was.
Arno vond dit achteraf gezien ook al erg raar, want hij heeft Daan de hele tijd vast gehad en hij stond erbij toen ze Daan gingen wegen en schoonmaken en hij wist eigenlijk zeker dat ze hem niet had getemperatuurd.
De kinderarts heeft ons gezegd dat ze hier zeker nog iets van zou horen aangezien dit dus echt niet kan.

Maar goed, na een erg beroerde nacht zijn we de volgende ochtend naar Nijmegen gegaan. Jesse en ik met de ambulance en Arno met de auto.
De rest van het verhaal is bekend..

Ik moet zeggen dat de bevalling zelf mij op zich is meegevallen. Het pijnlijkste vond ik de 55 minuten weeën tot ik de ruggenprik kreeg. Als die soepel verlopen was en ik dit eerder mijn prik had kunnen hebben, dan denk ik dat ik had kunnen zeggen dat ik een goede bevalling gehad heb. Wel fijn dus .

(ps: pff was ik allerlei aanpassingen aan het doen in mijn verhaal, klik op een een verkeerde knop en ga ik zomaar een pagina terug met als gevolg; helft van mijn verhaal weg. Heb ik dus opnieuw moeten typen en hoop dat ik dus niet de helft nu weer vergeten ben of dat het verhaal nu vaag is of door elkaar staat..)

(edit: whahaha..past niet eens in 1 post )

 

amai wat een verhaal!

je hebt dat goed gedaan!

 

Jeetje Lindavnr, wat een achterlijke kinderarts, en die verpleegkundige!! Dat zulke fouten nog gemaakt worden..!! Ongelooflijk. Gelukkig zijn jullie in het Radboud goed op jullie plek, en gaat het met Daan steeds een stukje beter nu.

 

Lindavnr: ik lees net ook je hele verhaal! Wat lijkt me dat toch erg als je kindje ineens met een ambulance weg moet en dan ook nog een ka die je de stuipen op het lijf jaagt!!
Dat stukje over het verlies van het vruchtwater na nr1 vond ik zo leuk! Ik had dat precies zo namelijk. De gyn zat helemaal onder, maar ik dacht dat Sofia al geboren was en was bang dat ze ze had laten vallen haha...

Super dat het zo goed gaat he met Daan! En Jesse natuurlijk ook

 

Linda jeetje wat een verhaal! Ik heb trouwens ook een ruggenprik gehad, had echt helse rugweeen. Zal echt proberen snel mijn verhaal af te maken.

Hier is het ritme totaal in de war!!! aaarrrccchhhh hele nacht bijna zitten voeden (flesvoeding geef ik) straks komt het consultatiebureau voor het eerst langs, kan wel wat advies gebruiken!

 

Wat een verhaal Lindavnr! Ongelooflijk zulke fouten.....En wat hebben jullie moeilijke en onzekere uren moeten doorstaan toen Daan in Nijmegen was en jullie in het andere ziekenhuis. Gelukkig konden jullie daarna een beetje gerustgesteld worden.

@ Linda, ben ook benieuwd naar jouw verhaal....

 

@ linda: pfoe, vervelend dat het rimte in de war is!
Ik begrijp dat je borstvoeding niet op gang wilde komen of niet goed ging? Aangezien ik wel weet dat je het wilde proberen maar zonder teveel gedoe (net als hoe ik er in stond..)

@ hier: Woehoooeee Daan heeft zijn eerste flesjes gehad vandaag! Arno heeft er eentje gegeven, hihi, met maar liefst 10 cc
De rest kreeg ie nog via de sonde omdat ie rustig aan moet opbouwen dat er voeding via zijn slokdarm loopt.
Morgen krijgt hij 20 cc, overmorgen 30, enzovoorts tot de 60.
Als hij deze voedingen zo goed blijft doen, dan is de kans heel groot dat hij volgende week naar huis mag!!!!
We houden er rekening mee dat het langer kan duren, maar dit was toch wel heel fijn om te horen! Ons mannetje komt nu vast en zeker gauw thuis!!

Vandaag ook de wijk-vk op bezoek gehad. Jesse gewogen en hij weegt nu 3050 gram! kanjer!
We mogen hem nu 's nachts laten slapen tot hij zelf komt. We maakte hem nu elke keer om de 4 uur wakker als hij zelf niet kwam. Hij heeft al een paar keer 5 uur gehaald, dus ben benieuwd de komende dagen/nachten
Hij zit nu in ieder geval op 6 voedingen van 100 cc en per week mogen we nu met 5 cc ophogen.

Jesse weegt nu 2605 gram dus ook hij groeit goed
Hij is wel flink kleiner als zn broer, mgoed, dat gaat ie wel inhalen!

 

ha meiden, ben ik weer.

Vandaag zonder Arno bij daan geweest want die had cursus van zijn werk. Dus samen met Jesse en mijn vader geweest.
Heb onze jongen zijn flesje gegeven met 20 cc. Wat super; hij dronk het achter elkaar leeg!
En morgen wordt weer spannend; dan gaan we hem voor het eerst aan de borst leggen!! ben heel benieuwd of hem dit zal lukken aangezien hij dat nog nooit heeft gedaan..

Verder mocht ie vandaag lekker in bed want zijn infuus is er ook uit (sinds eergisteren al trouwens)
heb toegekeken en morgen gaan we het zelf doen met begeleiding.
Ook uitleg gekregen over zijn stoma; hoe je deze maakt, erop plakt, verschoont en leegt en hoe je zijn wondje behandeld.
Zij deed het allemaal heel handig maar dat wordt nog wel fftjes frotten, want jeetje, tis allemaal zo klein en ben bang dat ik hem pijn doe.. dat is niet want het is voor hem niet pijnlijk maar hij vindt het gewoon erg vervelend, dat gefrot... en logisch natuuurlijk.

Verder weer erg leuk nieuws gehad vandaag: grote kans dat als Daan goed blijft drinken en wij alles onder de knie hebben met het stoma, dat hij dit weekend al naar huis mag in plaats van daarna!!
Echt gaaf!! Ik wil er nog niet teveel op rekenen, maar de verpleegster klonk in ieder geval heel positief.
Zij moet maandag weer werken en ze zei dat ze niet verwacht mij dan nog te zien!

 

Jee zeg wat een goed nieuws!!Hoop zo dat hij dit weekend lekker bij julie thuis is! Heerlijk!
Die stoma, gaat die op den duur weg? Of is dat blijvend?? Ach en die handelingen krijg je ook onder de knie... Net zoals voor het eerst een luier omdoen hahaha (tenminste ik had daar wel wat oefening voor nodig