Hoi meiden, Ik loop al dagen met dilemma's.. Ik ben er nu 1 maand achter dat ik zwanger ben (gewenst). Vorige week een echo gehad. Nu blijkt het een tweeling te zijn! Ook heel leuk & apart, maar wel heel heavy.. Ik weet niet zo goed hoe ik met alles om moet gaan omdat er nu dubbele drukte en verantwoording op mij afkomt. Ik ben nog samen met mijn vriend maar heb zo mijn twijfels door een gebeurtenis waar ik liever niet openlijk over spreek. Het is niets doorslaggevends maar ik vertrouw hem gewoon niet meer door die streek. Eén kindje uiteindelijk alleen opvoeden oké, maar 2 ???? Ik heb geen contact meer met mijn ouders, we wonen samen in zijn huis.. Daarom weet ik soms gewoon even niet meer wat ik moet doen.. Ik voel me nu niet prettig maar kan ook geen kant op.. Bedankt voor jullie luisterende oor!
Och, dat zijn lastige omstandigheden ja. Ben zelf ook moeder van een tweeling en ik heb het echt samen met mijn partner gedaan, en nog. Kan me niet voorstellen het alleen te willen en kunnen doen want het is ontzettend gaaf maar ook ontzettend intensief zo'n eerste jaar met een tweeling. Kun je niet met je vriend in therapie? Mijn ervaring is dat je elkaar hard nodig hebt.
Hoi Champetter, Bedankt voor je reactie! Ik denk dat ik nooit een oplossing zal vinden, hoogstens wat steun en een hart onder de riem.. Maar ik waardeer altijd de kleinste dingen hihi. Als ik mijn vriend met dingen confronteer wordt hij agressief. Hij manipuleert, heeft narcistische trekjes en krijgt snel 'kortsluiting'.. Het is dus heel lastig om overal samen open en eerlijk uit te komen. Het is zíjn wil óf de volle laag voor mij. Maar ik kan geen kant op.. Geen ouders in beeld, geen vriendinnen met een stabiele omgeving etc. Hij doet nu hartstikke vrolijk vandaag, maar ik kan dat niet opbrengen. Zo radeloos soms pff..
Kan je uitleggen waarom je er meer moeite mee lijkt te hebben omdat het er 2 zijn ipv 1? Als het om een vertrouwenskwestie of verantwoordelijkheden gaat lijkt het me dat 1 of 2 kindjes niet zoveel verschil moet maken. Of heb je vooral de angst als het gaat om het daadwerkelijke werk dat een 2ling méér kost dan eentje? Misschien begrijp ik je verhaal niet goed/lees ik verkeerd?
Je kan áltijd een kant op ook al lijkt het nu niet zo. En verder.ja een 2ling is zeker pittig maar ook alleen zou je dat prima aan kunnen. geen reden om te denken dat je dan maar samen met je vriend moet blijven als je dat eigenlijk niet wil. Dus denk goed na over wat je wil. Wil je op deze voet samen verder? Wil je samen in therapie of denk je dat er toch niks gaat veranderen en dat het beter zou zijn voor jou en je baby's om nu een eigen plekje te gaan zoeken en op je eigen benen te gaan staan zonder je vriend? Heb je misschien iemand die je in vertrouwen kan nemen? Een goede vriendin of je huisarts misschien? Dan kunnen ze je misschien helpen om alles op een rijtje ze zetten.
Het is inderdaad de verantwoordelijkheid, alle kosten, en alle energie inderdaad. Ik zou niet weten hoe ik dat allemaal alleen voor elkaar moet krijgen al zou ik het willen. Ik heb geen rijbewijs etc.. 1 lijkt zoveel makkelijker, dat heb ik al eerder meegemaakt qua zorg met een neefje, wel in betere omstandigheden maar oke.
Therapie zou ik willen maar hij niet. Als hij naar me zou luisteren en begrip zou tonen zou dat al helpen. Maar owee als ik erover begin, dan is het huis te klein. Ik denk dat een gesprek met iemand van buitenaf mij wel zou helpen. Elke dag een ander humeur door de situatie & uitkomen helpt ook niet mee zeg haha
Er is hier een Bam-mam die een tweeling heeft Volgens mij is dat @Hotsiflots (sorry als ik het fout heb) Misschien kan zij je wat tips geven mocht je er alleen voor komen te staan.
@Hotsiflots (sorry als jij het niet bent ) is volgens mij alleenstaand met een tweeling. Wellicht kan zij je wat meer vertellen. Ik ben wel benieuwd... je geeft aan dat je gewenst zwanger bent. Ben je ook gepland zwanger? Want zo ja, waarom? Neem aan dat je vriend voor de zwangerschap niet volledig anders was. Tot slot wil ik je veel succes en wijsheid wensen!
Het is gewenst omdat ik altijd graag kinderen heb gewild. Gepland, tsja dat niet, maar mijn gedachte was: als het komt is het welkom. Hiervoor was het inderdaad niet heel anders maar liefde kan blind maken, en zo erg was het ook niet, er waren/zijn ook leukere momenten. Het moment waarop ik het vertelde was 1 grote roze wolk. Maar nu is er toch weer iets gebeurd waar ik nu heel erg mee zit. Voor die tijd was er geen sprake van twijfel of ik op deze voet verder wilde, maar nu dus wel. En nu is de situatie vast ook wel te overleven, maar wel ingewikkelder. Ben wel blij dat ik eindelijk eens mijn hart kan luchten!
als ik lees manipulatief agressief narcistisch.. waar komen deze kindjes dan terecht? naast dat dit voor jou niet fijn vindt lijkt het me niet een gezellig veilig thuis
Ik snap het. Ik zou wel echt goed nadenken of je bij hem wilt blijven. Het klinkt in mijn oren niet alsof dat het beste zal zijn voor jou en je kindjes... en ja het zal pittig zijn alleen. Maar een kindje (en zeker een tweeling) vraagt ook wat van je relatie en als de basis al niet sterk is dan is het misschien nog wel pittiger als je bij hem blijft.
Ach meid, wat een moeilijke situatie. Ik ben wel van 1 ding overtuigd. Samen blijven voor de kindjes is nooit een goed idee. Je moet als mama en partner ook wel goed voelen. Dus even heel goed nadenken of je dat wel gaat worden als je bij hem blijft. Alleen lijkt me heel pittig, maar niet onhaalbaar. Je bent nog wel even zwanger, dus zaken zoals een rijbewijs kan je nog wel inorde brengen. Veel nadenken en praten meid!
Dit opent mijn ogen.. Pijnlijk maar tegelijkertijd heel goed. Het liet me denken aan hoe het straks dan wel niet moet zijn. Voor de kindjes, een rot start, en dan ben ik straks gewend aan de situatie met hem erbij en dan is het weer een nog grotere stap om weg te gaan.. Bedankt voor je nuttige advies!
Ik zal je een pm sturen dan kan je me vragen wat je wilt. Ik ook een alleenstaande moeder van een tweeling maar wel bewust! het waren huilbaby's dus het was extreem zwaar ook omdat ik zelf doodziek ben geweest (sepsis na ks tweede dochter) maar heb het overleeft en zijn nu 15 maanden en 2 heerlijke kinderen. Ik lees dat je partner moeilijk is en ik zeg eerlijk: dan is een tweeling hebben nog zwaarder want dan heb je niet 2 maar 3 kinderen...tenminste de zorg dan, alleen ga je het zeker reden, wat bij een tweeling essentieel is is: ritme! Ik praat alweer een eind weg, ik stuur je wel even een pm dan kan je daar ook reageren xxx