altijd samen naar ziekenhuis?

Dat is helemaal aan jezelf. Mijn vriend ging wel mee, omdat ik dat zelf prettiger vond. De sperma-staaltjes bracht ik zelf weg, bloedonderzoek en ook de controle-foto ben ik alleen gegaan. De gesprekken, samenlevingstest en met de HSG is hij wel altijd meegeweest als ondersteuning.

 

wij hebben tot nu toe ook alles samen gedaan, behalve 1 fm.... toen kon hij echt niet mee. Verder wil hij overal graag bij zijn, maar hij kan ook makkelijk zijn eigen tijd indelen op zijn werk.... anders zou het idd lastig worden.

 

Mijn man ging alleen mee met de IUI's zelf. Voor 5 minuten follikel meting vond ik het een beetje zonde dat hij vrij moest nemen. Want vanuit ijsselstijn naar rotterdam en dan weer terug.. kost je zo een paar uur.
Ik werk zelf vrij dicht bij het ziekenhuis en woon er ook dichtbij. Dus dat vond ik prima.
Maar de IUI, tja, dat is toch het moment waarop je zwanger kon worden dus.. dat doet je toch samen!

 

In ons ziekenhuis wordt verwacht dat je altijd samen naar de gesprekken komt. Later bij de behandelingen is dit niet verplicht. Mijn man is normaal alleen bij de inseminatie zelf aanwezig (heeft wel al 1 keer moeten missen). Hij is verder ook bij de eerste FM meegegaan maar sindsdien ga ik alleen op FM (is idd op 5 minuten gepiept dus hoeft ie niet voor op te draven)...

Check anders eens bij je ziekenhuis wat daar het protocol over is. Als er geen richtlijnen zijn doe je maar gewoon waar je je goed bij voelt.

 

Wij hebben tot nog toe alles samen gedaan en mijn man wil dat ook. Hij is van mening dat je normaal ook een kindje maakt met zijn tweeen, dus nu ook
Ik moet zeggen dat ik het altijd wel erg fijn vindt als hij erbij is.

Succes verders, Daphne

 

Wij hebben het ook altijd samen gedaan. Dat wordt bij ons ook inderdaad in het ziekenhuis verwacht. 1x zat Ap in Belgie en toen kon hij niet mee, toen is een vriendin meegegaan.

Maar normaliter, gaat hij altijd mee.

 

Ik ben altijd zonder mijn man gegaan! Hij is wel meegegaan toen zijn sperma moest worden ingeleverd en voor de uitslag voor dat onderzoek. Hij geeft het dan wel niet toe, maar volgens mij is 'ie gewoon bang voor het ziekenhuis en hij vindt het allemaal maar vrouwengedoe . Hij zal wel in het ziekenhuis zijn als ik moet bevallen, maar tijdens de uitdrijvingsweeën zit 'ie op de gang met de rest van de familie.

Succes met je behandeling!

 

Als mijn man vrij kan krijgen voor de inseminatie, gaat hij mee. Maar als hij een belangrijke vergadering heeft, kan hij niet mee.
voor de follikel metingen ga ik alleen, tenzij het de 1e keer van de 1e maand is en hij toevallig mee kan.
Hij kan vaak zijn (werk)tijd zelf indelen, dus vaak is schuifen mogelijk.

 

Mijn man heeft het op zn werk wel verteld, want het 1e gyn bezoek was ik alleen, en daarna dus redelijk overstuur, toen heeft mijn mama hem op zn werk gebeld en is hij naar huis gegaan. Dus hij moest wel iets zeggen..
Verder is hij bij uitslagen, slt, en 1e fm meegeweest. Omdat ik niet alleen wil zijn als ik nieuws krijg.
Verder hoeft hij niet voor elke scheet mee, want het kost hem toch uren..
Maar goed, gewoon even kijken hoe het te plannen is en waar jullie je fijn bij voelen!

 

Toch kan hij hier vrij voor krijgen hoor. Misschien kan hij iets zeggen over dat hij naar het ziekenhuis moet, maar dat hij prive wil houden waarom. Of dat hij het alleen aan zijn chef verteld. Dat heeft mijn vriend ook gedaan, en dat gaf nooit problemen.

 

In ons geval is mijn man ook steeds meegegaan, behalve voor de FM bij de IUI's. Dat duurt vaak maar 5 minuten ofzo en dan sta je weer buiten. Maar verder gaat ie altijd mee en volgens mij gaan ze er bij ons in het ziekenhuis ook wel een beetje vanuit.

Mijn man heeft zijn chef ingelicht en gelukkig doen ze helemaal niet zo moeilijk. Dat is wel heel fijn hoor! En ja... daarmee moet je een beetje geluk hebben. Maar ik denk persoonlijk wel dat eerlijkheid en openheid altijd gewaardeerd wordt, of in ieder geval zou moeten worden.

Groetjes,
Josien

 

Dat had mijn vriend ook, hoor! Is een normale reactie van de man. Ze zijn toch een beetje in hun mannelijkheid aangetast. Misschien kan hij in het midden laten aan wie het ligt, en zeggen dat er problemen zijn met het zwanger raken.

 

mijn man heeft geen dag in het ziekenhuis gemist..we planden onze afspraak altijd zo dat ie altijd mee kon en dat wou hij ook zelf..
het is een schat.. en zelf toen ik in verwachting was wan onze zoon ging hij elke keer mee..en nu dat we weer bezig zijn voor een tweede gaat er geen afspraak voorbij dat ie er niet bij is

ben blij dat ik zo'n kerel heb..

 

Dat is toch echt iets van de vrouwen: Er teveel mee bezig zijn. Wij voelen ons klokje tikken. Mijn vriend vond dat ook. Hij voelde zich daardoor vaak nog schuldiger, omdat het aan hem lag. Ik was er ook veel mee bezig. Achteraf veel te veel. Probeer er met een vriendin of zo, over te praten. Dan kan je het misschien iets beter loslaten.

De gevoelens die je hebt, zijn volkomen normaal. Daar hoef je je echt niet voor te schamen.