Mijn tweeling van 5 zit in verschillende groepen op school. Heel bewust omdat de anders teveel gefocust is op de ander ipv zichzelf te ontplooien. Hierdoor leren ze ook andere kindertjes kennen en spelen ze met andere kindjes op school. Nu zitten we in de fase dat er steeds vaker vriendjes/vriendinnetjes thuis komen spelen. Ze hebben tot dusver vaker bij een vriendinnetje gespeeld, of als hier iemand kwam ging het om een vriendinnetje waar ze samen op school ook wel mee spelen. Maar vanmiddag komt een vriendinnetje spelen bij J. waar Y. helemaal niet mee omgaat. Toch verwacht Y. wel dat ze mee mag spelen. Ik vind het een beetje moeilijk. Snap best wel dat ze ook mee wil spelen, ze zijn toch van dezelfde leeftijd en als er geen vriendjes thuiskomen spelen ze bijna altijd samen. Maar het lijkt me ook niet goed dat ze altijd hun vriendjes moeten 'delen' als ze hier spelen, ze moeten ook met z'n tweeën kunnen spelen. Hoe denken jullie hierover?
Lekker mee laten spelen, de kinderen regelen het onderling wel. Het is ook sneu als er 1 kindje niet mee mag spelen. Waarschijnlijk vinden J. en dat andere kindje het ook helemaal niet erg, en zo wel dan kun je ook aan J vragen hoe zij het zou vinden als Y. een kindje te spelen heeft en zij niet mee mag doen. Mijn zus heeft drie kids heel dicht op elkaar en die kids spelen ook allemaal met elkaar en elkaars vriendjes.
Ik zou ze gewoon allemaal laten spelen, als je 3 5 jarigen in huis hebt en 1 mag niet mee doen vind ik wel heel erg sneu.
Ja gevoelsmatig denk ik ook zo. Alleen gaat het in de praktijk niet altijd zo makkelijk, helemaal omdat ze allebei heel verschillende kindjes zijn en daarom ook heel andere vriendinnetjes aantrekken. Y. is al vaker buitengesloten omdat ze wat meer moeite heeft met contact maken, dus ik wil haar ook voor een afwijzing beschermen. Maar goed, misschien moet ik het allemaal niet zo vantevoren al gaan analyseren
Best lastig.. Ik had vroeger een beste vriendin die achter ons woonde. Wij speelden bijna dagelijks samen. Maar als zij iemand te spelen had, mocht ik ook vaak niet meedoen, dat was dan bij bepaalde kinderen en zij kwam me dat dan vertellen. Dat heeft me heel veel pijn gedaan als kind. Andersom mocht zij van mij wel altijd meespelen, mits het meegenomen vriendinnetje dat niet wilde, maar dat is iets anders. Kan me niet herinneren dat dat ooit zo was. Ik heb haar iig nooit bewust buitengesloten. Wordt jouw ene dochter afgewezen door haar zusje of door het vriendinnetje? Want van het zusje zou ik het niet zo snel accepteren. Natuurlijk mogen ze best apart spelen als ze daar soms behoefte aan hebben, maar niet wanneer dat (altijd) is als er een vriendinnetje bij is. Dan krijg je het 'je bent leuk als er niemand anders is, maar als er een ander is, dan ben je niet goed genoeg'-gevoel.. Is de afwijzing vanuit het vriendinnetje, dan is het een ander verhaal. Want zij is geen vriendinnetje van je andere dochter. Die afwijzingen horen 'erbij' en zou ik haar dus niet voor gaan beschermen. Hopelijk duidelijk
Helemaal duidelijk In dit geval trekken ze beide heel erg naar elkaar toe. Constant met elkaar bezig en Y. die toe zit te kijken en af en toe pogingen doet om erbij te horen. En dat doet ze dan op een ontzettend lompe manier wat kindertjes vaak juist afschrikt (breekt m'n hart, en ik probeer ook een beetje te sturen zodat ze met z'n drieën kunnen spelen) Dit speelt al langer hoor, J. doet dit ook vaak wanneer ze met de buurjongen spelen, buurjongetje doet dit ook en heb haar daar al vaak op aangesproken. Vind het een extra moeilijk probleem omdat ik veel van Y. herken omdat ik ze heel erg op me lijkt. Ik heb een zware jeugd gehad door onzekerheid, pesten etc. en ben erg bang dat dit voor haar ook zal gelden. Maar juist daarom probeer ik me er niet teveel mee te bemoeien en haar de kans te geven het zelf op te lossen (die kans gaf m'n moeder mij niet, werd overbeschermd)
Zo, heb J. er net even op aangesproken. Wou dat eigenlijk niet doen met haar vriendinnetje erbij, maar ik ben het erg zat dat ze Y. zo buitensluit als er andere kindjes zijn. Y. vroeg om een papiertje. J. antwoordde, dat willen wij niet hé L.? (vriendinnetje) :x Ben benieuwd hoe het nu gaat.
Moeilijk. Want samenspelen kun je niet afdwingen én J heeft ook recht op haar eigen vriendinnen natuurlijk Ik hanteer de 'regel': beneden en in de tuin spelen we met zn allen, maar als M naar haar kamer gaat met een vriendin dan blijft T beneden. Misschien is dat een idee? Overigens zou ik ook direct reageren op plagen en uitsluiten, ook waar het vriendinnetje bij is.
Ik kijk vaak gewoon even aan hoe het loopt, ik heb dan wel geen tweeling, maar haar broertje speelt ook graag mee. Meestal is dat geen probleem, sterker nog, soms gaat mijn dochtertje met de Lego spelen en heeft een ander kindje bijv. meer zin om in de tuin te spelen met mijn zoontje, dat gaat dan wel prima. Meestal houd ik hem bijv. wel een half uurtje even zoet, zodat ze echt even samen met haar speelafspraakje kan spelen, meestal boven op haar kamer. Echt 'verplicht' meespelen laat ik ze niet doen, zoals je dat soms wel eens ziet en wat ik me nog van speelafspraakjes vroeger herinner, kwam je ergens spelen, moest van die ouders persé nog een broertje of zusje, meestal een nakomertje in een totaal andere leeftijdscategorie meedoen waar je helemaal niets mee had.