Hallo, Ik wilde graag weten hoe jullie het aan je ouders hebben verteld dat je zwanger was en hoe reageerden jullie ouders hierop? Groetjes
Hoiii Zou het ook wel graag willen weten, want k moet het nog zeggen, en k weet zeker dat ik een vreselijk ruzie zal krijgen ! en ze zullen denken dat ik per ongeluk is gebeurd, terwijl het niet zo is !
Toen ik een posi test in m'n handen had, heb ik natuurlijk als eerste m'n vriend gebeld, daarna m'n moeder. M'n ma was er eerst niet zo blij mee, omdat zij en m'n vriend elkaar totaal niet mogen, maar daarna zei ze dat ze er blij mee was als ik dat ook was. Nou, TUURLIJK WAS IK ER BLIJ MEE
ik heb het met 13 weken aan me ouders en me schoonouders vertelt me schoonouders zijn er heel blij mee, maar me ouders volgens mij niet echt zo omdat ze het niet goed vinden dat ik met me man samen ben, maar verder praat ze er ook niet over ofzo dus ja zal wel goed zitten
Ik ging "gewoon" bij me moeder op bezoek.. & toen we met z'n alle op de bank zaten zei ik zo: "mam, ik moet je iets vertellen..." Ze zei daar vanzelf op.. Je bent toch niet zwanger he?! Tjaaa en daar zei ik dus op JAWEL! Ze was er in het begin niet zo blij mee.. (Logisch.. ik was zelf ook geschrokken!) Maar nu is ze zo trots op Jarno! tegen iedereen die ze tegen komt verteld ze dat ze oma is haha
Mijn hond liep met een kneuzing aan haar poot, en mijn moeder moest mee naar de dierenkliniek omdat ik zelf nog geen autotje heb, en dus al snel om het hand zit met vervoer. Toen we weer buiten stonden vertelde ik dat ik toch maar een zwangerschapstest had gedaan, 'Och' zuchtte ze... en vervolgde haar zucht met 'Was toch niets... ' akelig stil bleef het van mijn kant, waarop mijn moeder zei 'Nee, tis toch niet waar he? '. We hebben het er samen een tijdje over gehad, en ook mijn vriend raakte in het gesprek betrokken. Om 5 voor 8 (net voor sluitingstijd van de supermarkt) gilde mijn moeder door de woonkamer tegen mijn vriendlief "Godver, beter ga je nog een tester halen. Maar laat het asjeblieft niet waar zijn" Toen ik nog geen 10minuten later al heel snel wéér 2 overduidelijke streepjes te zien kreeg zei ze "Wat geweldig! Ik word weer oma" M'n bek viel open, haha. Inmiddels is ze super enthousiast en gaat overal mee naartoe en koopt regelmatig spulletjes voor de kleine. Mijn vader heb ik een smsje gestuurd met de volgende boodschap "Papa, ik en corne hadden gisteravond een positieve zwangerschapstest in onze handen. Is het misschien een idee als je heel even langs komt, zodat we het erover kunnen hebben?" nog geen 10 seconde later belde hij me op "GODVER DE GODVER" en de hele bijbel van voren naar achteren, iets wat hij normaal echt nooit zou doen. Hij wist het te presteren om binnen 3minuten de afstand van 5km af te leggen, toen meneer eenmaal zijn portieren opende en uitstapte schoot hij in de lach "Meisje toch... Dat is wat..." wekenlang moest hij er niet zoveel van weten, maar inmiddels krijgen zelfs zijn zakelijke relaties steeds weer het verhaal te horen over zijn trotse opa-schap "Dit is mijn dochter, bijna 19 weken zwanger nu. Gaaf he? " Komt allemaal wel goed dus hier.
Opzich word er bij jullie allemaal wel positief gereageerd! Nou ik denk dat me ouders er ecgt niet blij mee zullen zijn, krijg je weer dat gezeik, van bla bla bla bla bla, heb daar echt geen zin in! Ooit zal ik het moete vertellen, want me buik blijft groeien
Hallo meiden, Me vriend en ik hadden besloten om voor een kindje te gaan, dus toen we dat hadden besloten op 15 juli ben ik op 16 juli gestopt met roken. (dat viel mijn moeder al op). op 9 september ben ik gestopt met de pil. en me moeder haalt die altijd voor me ivm werk en openingstijden apotheek. en die hoefde ze niet mee te halen. rond 6 oktobober moest ik ongesteld worden en op het boodschappen lijstje stond geen maandverband meer. Dus mijn moeder had al zoiets van er is wat aan de hand. De eerste test was negatief en heb dat samen gedeeld met me vriend. # dagen later teste ik weer en ja hoor hij was positief.'Me vriend was thuis en was ongelooflijk blij. Ik belde s'ochtends me moeder en die merkte wat aan mijn stem. en toen raaide ze het en ze moest huilen van geluk. Toen ging ik smiddags het aan mijn pa en broer vertellen, want me ma kon niet langer zwijgen. En de reactie van me vader had ik nooit verwacht. "dan wordt ik toch nog voor me 60ste opa. En me broer pinkte ook een traantje weg. Me vriend wou het zijn ouders pas vertellen als we bij de verloskundige waren geweest. Maar in die periode gingen we verhuizen. en als ze zien dat ik niks doe dan gaan ze ook wat vermoeden. Op zondag hebben wij het hun verteld. Me schoonzus barsste in tranen uit k(kan vanwege haar ziekte geen kindjes krijgen) en me schoonouders zaten met de mond open die dachte dat ik een grapje maakte. Iedereen was dolgelukkig voor osn. Nu komt het mooiste we gingen naar de gynecoloog en daar bleek dat we een tweeling kregen. Dus toen konden we dat ook weer gaan vertellen. Niemand kon het geloven en me schoonzus moest weer huilen. Me moeder zei en: ik zei: zeg mar nee dan krijg je er twee. ze geloofde het niet. iedereen was gelukkig blij. En al waren ze dat niet geweest het is onze beslissing. Daar hebben hun in principe niets mee te maken. xx jessey
Ik heb op een donderdag getest en door ons werk zijn mijn vriend en ik er alleen in het weekend. Wij zouden dat jaar trouwen en mijn moeder zou me helpen met spullen halen voor de uitnodigingen. Toen ze zei; zullen we gaan, zei ik dat we daar maar beter even mee konden wachten, waarom was de vraag? wil je dat je vader mee gaat. Nee mam, ik wil dat hij ook hier beneden is dan zal ik het uitleggen Toen mij pa er ook was heb ik verteld dat ik zwanger ben. en hebben we de bruiloft verschoven naar oktober volgend jaar. Ik heb totaalgeen commentaar gehad, mijn moeder voorspelde zelfs (net als de rest van de familie) dat ik een zoon zou krijgen... Tja het is toch echt een meid. Bij mijn schoonouders was het makkelijk. Mijn schoonzus was ook zwanger van het 9e kleinkindje van mijn schoonouders. Dus toen we daar op visite kwamen, hebben we gewoon gezegt dat we voor een nr 10 gingen zorgen, eerst begrepen ze het niet, maar toen ik op mijn buik wees wisten ze genoeg.
Hahah klinkt allemaal heel herkenbaar! Mijn ouders gingen in eerste instantie ook bijna van hun stokje hahaha! Maar toen ze eraan gewend waren (uurtje later?) vonden ze het heel erg leuk, mn moeder is nu alleen nog maar babykleertjes aan het kopen! Voor mijzelf was de schok trouwens niet minder groot, haha. Ik vond het wel meteen heel erg leuk, maar ik had gewoon totaal niet verwacht dat ik zwanger zou zijn omdat ik gewoon de pil slikte. Dus ik ging zelf ook bijna van mn stokje toen de test positief was Groetjes Cossy
hoe werd er gereageerd ja niet echt leuk.. mn vader was even in shock bij de eerste.. ik beld em op vanwege de afstand ( zon 11 vlieguren ) en hij belde wle even terug.. 10 min lateer belde hij terug wat minder een shock hij was dr op zich wel blij mee maakte zich meer financieel zorgen marda doet ie altijd mn schoonouders waren beid keren nouja incl mijn miskraam met 16 weken alle 3 de keren niet ect blij om eerlijk t ezijn heb ik nog nooit iemand uit mijn familie gehad ie blij zijn met mijn zwangerschappen dit is best moeilijk vind ik gelukkig heb ik goeie vrienden die wel blij zijn.... mn vader vind t wel allemaal leuk maar goed ik heb m nooit gesproken face to face oen ik zwanger was du smisschien is t anders voor hem maar verder mn schoonfamilie zeurt eerst 4 maanden en dan gaan ze zich overal me ebemoeien kijk dat vin dik du sniks
Mijn ouders schrokken ook, maar vingen het positief op, en de klein is inmidels anderhalf bijna en ze zijn gek met haar je kan het besten zo snel mogenlijk zeggen dan ben je van dat gestres af
wij hebben het vertelt toen ik net 5 weekjes zwanger was, bijna alle reacties waren positief maar ze schrokken natuurlijk wel. maar het scheelde denk ik ook dat wij al meer dan 1 jaar samen woonde en een relatie (toen) hadden van 5 jaar. ik denk wel dat de reactie anders was geweest als ik nog thuis had gewoond.
Het is inmiddels al weer heel wat jaartjes geleden. Maar toen ik op mijn zestiende mijn ouders vertelde dat ik zwanger was, waren ze alles behalve blij. Ook de volgende dag niet, en de week daarna ook niet. Ik heb het verteld toen mijn moeder alleen thuis was, want ik was meer bang voor mijn vaders reactie. Mijn moeder heeft hem direct gebeld en hij kwam ook naar huis. Heb een hele preek gehad. Ben zelden zo zenuwachtig geweest, zweet handen, trillen, echt vreselijk. hoe zuur het ook is, ze waren blij dat ik een miskraam kreeg. Destijds vond ik dat heel gemeen, nu kan ik me het ergens wel voorstellen. Niet alle ouders reageren dus positief.. X mara
Mara -> Wat super lullig zeg! Dat je niet blij bent dat je dochter zwanger is, tot daar aan toe... Maar dat je blij bent dat je dochter haar kindje verliest?! Sorry hoor maar dat vind ik toch wel erg ver gaan... Je hebt het toch over een kindje! Over hun kleinkindje! Wat erg trouwens van die miskramen! Heb je eigenlijk al eens onderzoek laten doen? Want 6 miskramen op een rij is toch weel heel erg veel Sterkte ermee meid! *knuf*
Ik heb het pas afgelopen donderdag aan mijn moeder verteld omdat ik niet goed wist hoe ze zou reageren... Maar ik ben zo blij dat ik het eindelijk kon vertellen, en ze was hardstikke blij! En ja, ooit zul je het moeten zeggen... want een groeiend buikje valt op den duur echt op...!
Ik heb het me ouders ook meteen verteld, we woonden al samen dus het is immers ons leven en ze reageerde positief ( wel in shock ) maar nu zijn ze er helemaal aan gewend
Ow hihi schrok ze zich niet rot omdat je al op de helft zit? Alle meiden zijn van tevoren altijd bang, maar in bijna alle gevallen valt het achteraf mee! Gelukkig maar (al zijn er natuurlijk altijd uitzonderingen...)! Starry -> Wij woonden ook al samen toen ik het vertelde, dat is toch anders he. Dan ben je toch al meer een gezinnetje met je vriend dan dat je het kind van je ouders bent. Wonen jullie eigenlijk in een appartement of een gezinswoning? Want wij zitten echt in een kippenhok, das dan weer minder....