Hallo dames, Aangezien de datum van de geboorte steeds dichterbij komt heb ik nogal de zenuwen. Zijn er hier dames met ervaring van het vaginaal bevallen van een tweeling? En hebben jullie nog tips? Dingen die ik zeker nog moet overleggen met de gyn, of dingen die ik moet vragen? Ik hoop op een vaginale bevalling, maar mijn grootste angst is nu dat het toch een KS gaat worden, of dat nr 1 er uit is en dat het toch een KS word voor nr 2.... Pffff gewoon zenuwen! Ik kan niet wachten tot we onze mannetjes kunnen bewonderen, knuffelen en kussen! Alvast bedankt!
Ik heb een vaginale bevalling gehad van de tweeling en dat was goed te doen,. Al met al ben ik denk ik zo'n 10/11 uur bezig geweest. J kwam om 23.10 en A zo'n 40 min later, had bij hem geen weeën meer maar je hebt op dat moment zo'n oerkracht in je dat dat gewoon lukt! Vertel je gyn wat je bezig houdt en dat je bang bent dat het uiteindelijk toch een ks wordt. Verder geen tips. Ik was eigenlijk helemaal nog niet met de bevalling bezig, de heren waren me te snel, zijn met 32 weken geboren............
Ik heb juist een KS gehad , en meid dat viel me echt alles mee!! Als je voorste kindje maar goed ligt dan durven ze het altijd vaginaal te proberen en dat lukt meestal ook. Bespreek met je gyn wanneer ze precies overgaan tot een KS en geef je voorkeuren en je angsten aan, dan houden ze er rekening mee. maar houd de optie KS gewoon open voor jezelf. (p.s. Ik ben nu banger voor de gewone bevalling als dat ik bijna 4 jaar geleden was voor de keizersnee!)
Mijn 2ling bevalling was de fijnste bevalling van alle 3 mijn bevallingen..... Met 37.3 ingeleid... om 7 uur melden in het ziekenhuis half 8 infuus en vliezen gebroken, 12.50 zoonlief in hoofdligging geboren en 8 minuten later zijn zusje in stuit, met 1 perswee was ze er... een geweldige ervaring waar ik alleen maar positief op terug kijk! De OK stond standby mocht het niet goed gaan... maar alle vertrouwen was erin de gyn en vk en al het verpleegkundige personeel.. je hebt heel wat meer mensen aan je bed staan maar dat doet er op dat moment echt niet toe. Zelf heb ik eigenlijk al vertrouwen in mijn lijf gehad.... geen moment bij stilgestaan dat het ook anders kon... ik leefde zo op toen ik de datum van de inleiding hoorde, ik had er zo`n zin in!
Ik heb een vaginale tweelingbevalling gehad. Ben ingeleid bij 39+3 weken. En heel eerlijk: ik vond hem makkelijker en relaxter dan m'n eerste (eenling)bevalling. Toen ik eenmaal de 37 weken voorbij was, ze allebei in een hoofdligging lagen en alles zo goed ging dat we het in principe gewoon uit mochten zitten. Was ik er enorm op gebrand om het ook op eigen kracht te doen, m'n dochter kon er gewoon door dus waarom de tweeling niet? 24 uur na het slikken van de eerste capsules waren ze er allebei (het kostte 3 doses voordat het echt doorzette, toen was het rond middernacht, nummer 2 is om 9.44 uur geboren). Niet geknipt, niet gescheurd, geen pomp of tang, alleen 2 schaafplekjes. Wel heb ik op een gegeven moment om een ruggeprik gevraagd omdat ik net als bij de eerste rugweeen kreeg die nauwelijks op te vangen waren. Ze zeiden aan het begin wel heel eerlijk dat, mocht een van de kinderen het te moeilijk krijgen, het toch een keizersnee kon worden en dat het idd voorkwam dat nummer 2 dwars voor de ingang ging liggen als nr 1 geboren was en dat je dan voor de 2e alsnog een keizersnee kreeg. Gelukkig allemaal niet gebeurd, 1 schrikmoment gehad bij 9cm, toen dachten ze even dat de navelstreng uitgezakt was. Heb op beide ongeveer een half uur per stuk geperst (op m'n oudste in totaal 1,5 uur) en ze zijn 3 kwartier na elkaar geboren. Had als supervisor een zeer ervaren professor erbij die bij de 2e met een duwtje aan de buitenkant geholpen heeft om hem in goede positie omlaag te krijgen zodat ze veilig z'n vliezen konden breken. Volgens mij heb ik hem er ook zonder persweeen uitgeperst, ik voelde geen persween meer, zag ook niks meer op de monitor, dus heb maar geperst op momenten dat ik vond dat het moest (en mocht maar daar kreeg ik eigenlijk alle ruimte in) en het allerlaatste stukje heeft hij helemaal zelf gedaan. Al die tijd lag zijn broertje vlak bij lekker in papa's armen om zich heen te kijken. Daarna mochten ze gewoon lekker bij me blijven ondanks dat nummer 2 in het vruchtwater gepoept had en wat aan de lichte kant bleek. Ik wilde ze graag zelf aankleden en dat kon ook allemaal. En de volgende dag waren we lekker thuis (gyn was zelfs al aan het lobbyen om ons dezelfde dag nog te laten gaan maar nr. 2 bleek net te licht en moest 24 blijven voor glucosecontroles) M'n eerste bevalling zou ik nooit meer willen doen, wat een toestand was dat, maar dit doe ik zo nog een keer! Merkte wel dat het toch voor het ziekenhuispersoneel ook wel heel bijzonder was, iedereen zat maar te hopen dat ze in hun dienst geboren zouden worden en uiteindelijk heeft de arts die me de eerste capsules voor de inleiding had gegeven het de volgende ochtend ook af kunnen maken. Zo'n voorspoedige tweelingbevalling met deze termijn en deze gewichten (3175 en 2755) zagen zij toch ook niet vaak vertelden ze tijdens de nacontrole (die zelfs telefonisch was, hoefde niet eens terug te komen). Zorg wel dat je goed in je kop (of op papier) hebt wat voor jou belangrijk is (voor mij was het dat alles overlegd werd met mij voordat er ingrepen oid gedaan zouden worden en ik wilde perse borstvoeding geven) achteraf ben ik blij dat mijn eerste bevalling klinisch was, zo wist ik wat me te wachten stond in de verloskamer en waar ik alert op moest zijn. Maar deze keer was het zoveel relaxter dat het eigenlijk 'vanzelf' al ging zoals ik het wilde (zelfde ziekenhuis als de eerste keer, alleen 3 jaar later)
Pffff. Jullie willen niet weten hoe blij ik ben dat er ook genoeg positieve ervaringen zijn! Mijn 1e was een sterrenkijker, meer als 50 hechtingen waren nodig om de binnenkant weer een beetje op orde te brengen... Maar ik weet nu in ieder geval dat het goed kan gaan. Duidelijk nog even vragen aan de gyn over inleiden, hoe wat waar qua pijnstilling, en dat zelf aankleden heb ik nooit aan gedacht dat dat zou mogen of kunnen! Lijkt me heel bijzonder! De jongens liggen nu nog beiden in hoofdligging na maanden gewoon overdwars te hebben gelegen, dus ik hoop dat dit zo nog blijft! Dankjewel dames voor de verhalen, ik hoop stiekem dat er nog, meer ervaren dames wat laten horen, mag ook natuurlijk de minder leuke verhalen!
Als je meer toekomstige of ervaren tweelingmama wilt "spreken" moet je eens op twinsite kijken. ben ik zelf ook vaak te vinden en daar zul je met al je vragen over het hoe en wat terecht kunnen.
Zelf aankleden had ik bij m'n dochter ook gewild maar ook zij had in het vruchtwater gepoept en toen was het beleid nog dat ze dan standaard de couveuse in gingen (heeft ze ook een half uur in gelegen) en naar de babykamer moesten. Die zag ik anderhalf uur later pas aangekleed en wel terug nadat ik haar vlak na de bevalling even had vastgehouden Ik heb er bij de tweeling trouwens ook erg op aangedrongen dat de kinderen bij elkaar bleven (en het liefst bij mij ivm borstvoeding) de kleinste moest eigenlijk naar de medium care ivm de suikercontroles maar uiteindelijk is hij bij mij en zijn broertje gebleven (wel in de kamer het dichts bij de MC) en kwamen ze hem af en toe ff halen om na te kijken. Beetje eigenwijs zijn en niet onzeker overkomen en dan kan er een hoop hoor als het medisch verantwoord is. Ik runde de boel op die kraamkamer, verpleging vond het er zo lekker relaxed daar ondanks dat er een tweeling lag die bv kreeg, ze hoefden niet zo veel te doen. Nou had ik ook niks geleden van de bevalling natuurlijk en had een dijk van een conditie, dan is het makkelijker om zelf de regie te houden. Oh ik heb trouwens ook de navelstreng van de tweede doorgeknipt, dat had ik niet vantevoren verzonnen want daar had ik op zich niet zoveel mee. Maar toen hij er uit was en op m'n buik lag, had m'n man natuurlijk zijn handen al vol met nummer 1. Dus vroegen ze of ik het wilde doen, dat wilde ik wel, liever ikzelf dan een arts die we nooit meer zouden zien. Achteraf vond ik het toch wel wat hebben.