Tweestrijd: in eigen bedje of bij papa en mama in bed?

Onze dochter is ook altijd een moeilijke slaper geweest. Eerste 9 maanden ook wegens plaatsgebrek bij ons op de kamer en zelfs toen lag ze al 9/10x bij ons in bed.

Ook huilen en krijsen tot ovegeven toe. Bij ons in bed nooit problemen. Dan sliep ze als een roosje.

Afgelopen december zijn we voor een aanhoudende verkoudheid bij een specialist geweest en daar kwam uit dat ze verborgen reflux heeft. en ze is al 3,5. Ik heb me even slecht gevoeld om al die keren dat ik haar heb laten krijsen terwijl ze gewoon pijn had. iedereen in mijn omgeving zei hoe slecht het wel niet was dat ze altijd bij ons lag Maar in ons bed lag ze met haar hoofd op een kussen waardoor ze minder last had van maagzuur.

Sinds december dus een aangepast dieet en medicatie en herken mijn eigen kind niet meer. Ze heeft bijna alle nachten doorgeslapen en nog maar 1x bij ons in bed gelegen na een enge droom.

Ik heb geleerd om dus niet zomaar meer naar anderen te luisteren want ieder kind is anders en je moet doen wat je moeder gevoel je zegt.

Succes

 

Onze oudste heeft nooit een nacht bij ons geslapen, zij sliep en slaapt prima in haar eigen bed en dat hebben we zo gehouden.

De middelste heeft wel een tijdje bij ons geslapen tot ze ook bij ons in bed vaak wakker werd. Na een weekje aangemodderd te hebben bij ons in bed besloot ik het eens te proberen om haar in haar eigen bed te leggen. En ze sliep! Vanaf toen slaapt ze elke nacht door en roept me bijna nooit of er moet echt iets zijn (tandjes b.v). Zonder problemen is die overgang gegaan terwijl ik veel problemen verwacht had. Hiermee wil ik zeggen dat wat je ook besluit te doen; de overgang van bij jullie in bed naar eigen bed hóeft niet moeilijk te verlopen mocht je daar bang voor zijn.

Ik twijfelde ook vaak waar ik het beste aan deed maar uiteindelijk is het belangrijkste dat je kind zich veilig en geborgen voelt, en natuurlijk slaapt. Als dat bij jullie in bed wel lukt zou ik dat doen.

 

Onze jongste ligt ook geregeld 's nachts bij ons. Hij is 4 jaar en ik kan de klok erop gelijk zetten als hij weer een nacht met slechte slaap heeft. Stress van school, last van zijn exceem, last van een controle in het ziekenhuis.

Wij hebben er nu voor gekozen dat hij dan even bij ons in bed mag en daarna weer in zijn eigen bed, maar soms is hij zo onrustig dat hij langer bij ons blijft. Als het elke nacht raak zou zijn, dan zou ik als oplossing een extra bed naast ons bed zetten.

Jouw meiske is een stuk jonger en in jouw geval zou ik haar bij jullie in bed leggen of als je er ruimte voor hebt op je slaapkamer er dus een bedje bij zetten, zodat iedereen genoeg ruimte heeft om te slapen.

Mijn motto is: veiligheid is heel belangrijk voor je kind en als ze 18 zijn liggen ze echt niet meer bij je in bed.

Ps: onze oudste zoon mocht en mag ook altijd in ons bed. Hij heeft midder bij ons gelegen dan zijn broertje. Hij is nu 7 en ligt eigenlijk nooit meer bij ons.

 

Kun je niet het ledikant op jullie kamer zetten?
Als ze dan s nachts uit peuterbedkomt kan ze in het ledikant bij jullie.

 

Onze jongste wilde met anderhalf ook smiddags niet slapen, drama keer op keer. Dag in dag uit een strijd. Toen besloten om hem gewoon zijn gang te laten gaan en als hij toch moe was, dan ging hij zelf op de bank liggen of er naast op de grond en viel binnen 2 minuten in slaap. Vervolgens legde ik hem dan goed op de bank en sliep hij max 2 uurtjes.
Middagslaapjes werden zo geen drama meer.

Het peuterbed vond hij ook interessant, maar ook wel eng.

Ik hoop dat je gauw een oplossing hebt.

 

Onze oudste was ook een hele slechte slaper. Omdat we op een gegeven moment zo moe en op waren sliep hij ook bij ons in bed. Of in het campingbedje naast ons bed. Toen hij te groot werd om bij ons te slapen hebben we een extra bed op zijn kamer gezet. Dan kon een van ons bij hem gaan liggen of een van ons daar en onze zoon bij ons in bed. Hij was ook zo overstuur dat laten huilen ook gewoon niet hielp. En het enige wat wij wilden was slapen, ook voor zijn zusje, maar ook voor onszelf. Ook moesten wij gewoon werken, dus hadden onze nachtrust gewoon nodig. Ik ben het voor onze zoon in de alternatieve geneeswijzen terecht gekomen bij bioresonantie therapie. Er kwam daar uit dat hij bepaalde stoffen nog in zijn lichaam had en ook niet goed tegen kippen-eiwit kan. Toen de therapie was afgerond en zijn lichaam weer schoon was sliep hij een paar weken later weer compleet door. Waar hij voorheen wakker werd als je op de verkeerde traptrede stond was hij nu in hele diepe slaap....En gelukkig 3 jaar later nog steeds. Kan een bom naast hem afvuren. Onze andere 2 kids zijn gelukkig 2 hele goede slapers

 

Het gaat hier ineens juist goed!
Na 2 jaar drama.
Ik heb er het laatste jaar geen drama meer van gemaakt
Ik prijs haar als het goed gegaan is (sticker plakken) en lig bij haar als ze het moeilijk heeft.
Maar het is zo uitputtend voor jou!

Ik lees haar voor, vertel haar dat ze lekker gaat slapen, dat ik haar kan zien door de babyfoon (dat weet ze, ze wijst er dus ook naar: daar mama kijken! ).

Ik hoop dat deze fase snel voorbij is! Sterkte hoor!

 

Dit is zo vreselijk herkenbaar voor me..
hier echt precies hetzelfde verhaal als wat jij vertelt.
Ik lees ook mee voor de gouden tip..