Bij je 1e en 2e kind is iedereen altijd heel blij wanneer je zwanger bent, bij de 3e krijg je al commentaar. Toen we zwanger waren van de 4e helemaal, en werd ik door sommigen al helemaal niet meer gefeliciteerd. Onze 4e is tijdens de zwangerschap overleden en ben door mijn schoonzus nog niet eens gecondoleerd, of wat dan ook. Kreeg zelfs van iemand te horen dat "het toch de tijd niet is voor een 4e"..... Wat me daarbij ook nog enorm stoort is dat mijn schoonmoeder bij iedere zwangerschap direct tegen iedereen verteld dat ik weer zwanger ben, terwijl wij duidelijk dat ze haar mond moet dichthouden. Om gewoon binnen een dag door allerlei vage kennissen gefeliciteerd te worden, incl de cassiere in de supermarkt, een teleurgestelde pleegdochter aan de telefoon te krijgen omdat zij het via via heeft gehoord dat ik zwanger was. (ze was op vakantie, dus ik kon haar niet bereiken en wilde ik iets later persoonlijk vertellen). Zijn we op de camping, wederom gezegd dat ze haar mond moet houden: een half uur later worden man en ik door verschillende mensen gefeliciteerd. Met wederom dank aan mijn schoonmoeder :x En hoe boos ik, mijn man of mijn schoonvader ook op haar worden, ze houdt gewoon die stomme klep niet dicht :x En nu ben ik weer pril zwanger, 6 weken. Sowieso wil ik niets vertellen tot de 14 weken, ivm ons verleden. Mijn dochter is nog erg bezig met het verlies van ons kindje. Maar om heel eerlijk te zijn heb ik gewoon totaal geen behoefte meer om ook maar tegen IEMAND te vertellen dat we weer een kindje verwachten. Gewoon door alle k*topmerkingen, non-reacties of het doorkwekken van ons eigen blijde nieuws. Eigenlijk zou ik het liefste gewoon de bevalling willen doen, zonder dat ik iemand ook maar iets verteld heb Niet logisch, mensen zien het vanzelf wel aan je hoor, maar ik ben er gewoon klaar mee. Wat zouden jullie doen in mijn geval?
Oh meissie, wat rot.. Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Wat ik zou doen in jouw geval.. Tja, je kunt het moeilijk geheim houden en ineens met een kinderwagen voorbij komen wandelen, maar als jij de behoefte voorlopig niet voelt om het te vertellen, zou ik het lekker voor mezelf houden. Aan negatieve reacties of reacties die alleen maar voor spanning zorgen, heb je ook helemaal niets natuurlijk. Tegen mensen van wie je van die misplaatste reacties kreeg over je laatste kindje (of tegen mensen die überhaupt niets zeiden, zoals je schoonzus), zou ik het helemaal niet vertellen. Die horen het maar via via, kunnen ze jou ook niet storen met datgene wat ze nu weer aan te merken hebben.
Vervelend zeg! Zulk mooi nieuws hoor je toch van de daken te willen schreeuwen. Jammer dat anderen het zo voor je verpesten. Ik zou iig eens met schoonmoeder rond de tafel gaan!
Dat jullie wachten is heel erg logisch gezien jullie verleden. Maar ik zou dit keer eerst de kinderen op de hoogte brengen en dan pas de kleppende schoonmoeder. Het is ook niet leuk dat zij degene is die iedere keer het maar weer door klept, maar aan de andere kant zou je denken dat je na een aantal keer toch beter zou moeten weten dat ze haar mond niet kan houden. Dus waarom eerst aan haar vertellen? Wij hebben het mijn schoonouders verteld met 10 weken en helaas ging het 3 weken en 1 da later mis, maar mooi niet dat mijn schoonouders hun mond hadden gehouden. Na het verlies van ons kindje werd mijn man nog regelmatig gefeliciteerd, nou ik kan je zeggen dat heeft hem heel veel verdriet gedaan. Hij heeft heel vaak zijn boosheid naar zijn ouders moet weg slikken tegenover de mensen die hem feliciteerde. We hebben zijn ouders ook aan gesproken, maar die hadden zogenaamd niets verteld. Nou wij hadden op een hele harde manier onze les geleerd en bij de laatste zwangerschap waren zij de laatste aan wie wij het hadden verteld. Omdat we niet wilde dat mijn zoon het via iemand anders te horen zou krijgen dat hij grote broer zou worden. En wat betreft die rot opmerkingen over een groot gezin en niet worden gefeliciteerd, daar heb ik vriendinnen ook over gehoord. Die hebben beide 4 kinderen. Maar weet je iedereen heeft altijd wel iets te zeggen of commentaar. Je doet het nooit goed in de ogen van een ander. Ik vind je moet het toch zelf weten of je een groot gezin wilt of niet? Die keuze is aan jullie en niet aan de omgeving.
Gefeliciteerd !! En wat rottig...ik zou het in ieder geval aan niemand vertellen de eerste 14 weken en aan schoonmoeder nog later dan aan anderen zodat je deze keer de kans hebt om het mensen zelf te vertellen zonder dat schoonmoeder dat voor je verprutst! Trouwens, wel herkenbaar van die reacties van mensen die je krijgt of juist helemaal niet krijgt. Hier zwanger van de derde en de andere twee zijn al wat ouder. Ik werd gewoon niet gefeliciteerd door veel mensen. De meeste vragen ook niet hoe het gaat. Maar kijken naar mijn buik doen ze wel! Men kijkt me vaak niet aan in de ogen bij het gedag zeggen maar kijken naar mijn (bescheiden) buikje Fijne en een goede zwangerschap gewenst, probeer te genieten!
Call me evil, maar ik zou het dus echt niet vertellen tegen schoonmama en de mensen die de vorige keer zo naar tegen jullie deden! Ik zou ze er zelf achter laten komen, een buikje krijg je tenslotte vanzelf. Op dat moment kun je ze haarfijn uitleggen waarom je het niet eerder hebt verteld.
Dat heeft totaal geen enkele zin. Dit heeft ze nl bij elke zwangerschap zo gedaan. Ik heb tussendoor een vroege mk gehad, toen wist ze dat ik zwanger was, maar toen het een mk werd heeft ze tegen een vriendin van mij gezegd (terwijl ze toen dus ook haar mond moest houden) dat ik me vast misrekend had en gewoon een weekje later ongesteld werd. Daar heeft ze naderhand wel haar excuses voor aangeboden, aangezien zowel ik als mijn man des duivels op haar waren. Ze houdt gewoon die domme klep niet dicht. En om heel eerlijk te zijn heb ik dus gewoon echt geen enkele zin om haar over deze zwangerschap te vertellen. Maar het vervelende is dat wij het normaal prima met haar kunnen vinden, en we zien haar bijna dagelijks. En ja, schoonzus niets vertellen is een optie van mijn kant, maar denk dat mijn man het zijn broer wel wil vertellen. Die is overigens ook de peetoom van de andere 2 kinderen,maar momenteel heb ik echt zoiets van zak allemaal maar door de stront!!
Ja, daar zou ik ook niet blij mee zijn. Ik zou dit keer dus zelf eerst de mensen op de hoogste stellen waarvan jij wilt dat die het van jullie zelf horen en dan pas je schoonmoeder. Dan zal ze daar best pissig over zijn, maar ja ... acties hebben consequenties en aangezien ze de vorige keer zich niet aan de afspraken kon houden, is dit dus het resultaat.
Maar weet je: ergens heb ik ook zoiets van: je verteld het eerst aan de kinderen, daarna aan de as opa's en oma's, en dan pas aan de rest. Vind het gewoon zo ongelofelijk klote dat zij door haar gedrag constant de boel aan het verstieren is :x
Ja, zo wil ik het ook wel doen, maar mijn man niet, die vind dat zijn en mijn ouders het eerst moeten horen en dan pas de rest, zeg maar. Ook al is hij elke keer net zo boos op zijn moeder.
Maar om heel eerlijk te zijn heb ik echt geen enkele behoefte om ook maar iets tegen iemand te zeggen. Zelfs mijn man heeft nog geen zwangerschapstest te zien gekregen. En het is dat ik de gyn moest bellen, maar anders had ik het die niet eens gezegd.
Ik zou het voorlopig ook niet aan m'n schoonmoeder vertellen als ik jou was Ze gaat duidelijk haar eigen gang en trekt zich niets van jullie wens aan! En ik vind het superleuk voor jullie! Van harte gefeliciteerd en ik wens je een gezond kindje en een fijne zwangerschap!
Mamabri, allereerst: gefeliciteerd meis! Wat fijn dat jullie weer zwanger zijn. Wat zal het spannend zijn de komende weken! Je gevoelens van 'ik vertel gewoon lekker niets aan niemand' komen misschien mede ook wel voort uit het verdriet en de pijn van L.? Door niets te zeggen krijg je en geen 'rare' reacties en niemand kan het doorvertellen etc. Zolang het niet ok voelt dan ook gewoon niet vertellen toch? Misschien voelt het veiliger en fijner dit na die 14 weken te doen en kijk je er met die termijn ook iets anders tegenaan wat betreft het 'ik vertel niets aan niemand'. En schoonmoeder en -zus die zouden wat mij betreft ook als laatste in de rij van aan wie we het vertellen komen te staan. Jeetje
Gefeliciteerd!!! Wat is er nou mooier dan zwanger zijn en een kindje te mogen krijgen? Of het nou de 1e is of je 11de? Dus lekker genieten, meteen nu! En je kan het toch eerst aan intimi vertellen? De mensen die het dichts bij je staan. Je kinderen, vriendinnen, maar gewoon niet aan je schoonmoeder. Dat kan je doen als iedereen op de hoogte is en je de eerste weken door bent gekomen. En als ze boos wordt....tja, jammer dan. Zeg je dat je door schaadt en schande wijzer bent geworden !
Ik zou voorlopig ook mijn mond houden. Spreek dat ook zo samen af met je man. Misschien komt er over een tijdje een moment dat je het wel wil vertellen of heb je iets anders bedacht. Ik zou het je schoonmoeder in ieder geval NIETS vertellen. Na de eerste keer had de boodschap duidelijk moeten zijn. Is ze boos of teleurgesteld? Ja jammer dan, dat waren jullie ook toen ze elke keer haar mond niet kon houden. Je schoonzus is een lastig verhaal, kan me voorstellen dat je man het wel graag met zijn broer wil delen (al zou ik sowieso wachten tot die 14 weken). Misschien alleen hem vertellen en als schoonzus vraagt waarom zij het ook niet persoonlijk hoorde het verhaal uitleggen. Wie weet ziet ze dan zelf ook wel in dat ze niet erg tactisch was destijds. Trek je niks aan van reacties van buitenstaanders. Sommige mensen lullen nou eenmaal dom. (Zo kreeg ik eens de opmerking dat we maar beter niet konden trouwen want het was crisis. Wij moesten dat geld niet uitgeven.... Ondertussen zijn we lekker puh 2 jaar getrouwd). Heb trouwens nog wel een mooie opmerking voor je wanneer iemand een vervelende opmerking maakt: Wat vervelend voor je dat JIJ er last van hebt dat WIJ er nog een kindje bij krijgen. Zal wel heel zwaar voor je zijn. Of: Als je niks leuks weet te zeggen en me niet eens kan feliciteren met een zwangerschap waar wij heel erg blij mee zijn zeg dan niks! En dan je omdraaien en weglopen. Enne, gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoop dat je, ondanks alles, er toch van kan genieten en dat alles helemaal goed mag gaan. Gezellig hoor, straks een groot gezin
Heel herkenbaar! Bij mij wist mijn man het dan weer wel, maar verder wilde ik het niemand vertellen... De opmerkingen waren er namelijk al tijdens de zwangerschap van de derde. (Is dit je laatste?? Nou, ehm nee?) 1 is te weinig, twee precies goed, drie al wat veel en vier schijnbaar absurd ofzo.... Niks van aan trekken! Hou je nieuws maar lekker voor jezelf!!
Gefeliciteerd! ik zou het alleen aan de kinderen vertellen en pas later (wanneer jullie eraan toe zijn) tegen de rest van de wereld... Over stomme opmerkingen bij meerdere kindjes binnen het gezin kan ik meepraten, belde zelfs iemand op na de bevalling van de derde "Ach, ik hoef toch niet op kraamvisiste te komen he? Het is de derde, dus zo bijzonder is het niet meer"
Heej Gefeliciteerd om te beginnen inderdaad!! Ik vind het juist super leuk dat jullie een groot gezin hebben Mijn man en ik zouden zelf graag vijf kindjes willen. Is toch super mooi? Alsof een vierde kindje minder bijzonder is dan een tweede kindje.. Het zijn precies even unieke, mooie en lieve wezentjes met een totaal eigen persoonlijkheid Vind dat altijd zo'n onzin als mensen bijvoorbeeld na een jongetje en een meisje aannemen dat je klaar bent omdat je 'allebei de soorten' toch al hebt Kan me absoluut voorstellen dat de zin het te delen je vergaan is. Ik zou het ook gewoon zo lang mogelijk stil houden. Met wijde kleren en een zogenaamde antibiotica kuur is er meestal veel te verhullen. En als het echt niet meer gaat, of als je het toch wilt gaan vertellen zou ik het eerst aan anderen vertellen. Ik zou zeggen: laat haar er via via achterkomen. Misschien leert ze daar iets van? Vast niet. Maar dan kan ze het in elk geval niet weer voor jullie verpesten. Neem gewoon lekker eerst de tijd voor jezelf en je kindjes. Geniet er lekker in stilte van en weet dat er ook genoeg mensen heel blij voor je zijn hier op het forum vier kindjes is een enorme rijkdom! Ik hoop dat je een hele goeie zwangerschap en bevalling mag hebben en sterkte met uitvinden hoe je dit aan gaat pakken. Liefs