hoi allemaal, ik weet niet of ik dit op de goede forum zet,maar hoop dat iemand dit leest en mij advies en/of zijn mening kan geven. ik ben 26 jaar en moeder van een zoontje van 5. de relatie met de vader van mijn zoontje is 3 jaar geleden gestrand. heel lang verhaal,ik heb lang gevochten maar geloof me ik kon niet anders! nu heb ik sinds acht maanden weer een relatie en ben super gelukkig. we willen allebei graag een kindje maar nu komt hetgeen waar ik mee zit.... mijn vriend is 20 en op zich is dat geen probleem,hij kan goed met kinderen omgaan en ook met mijn zoontje. waar het om gaat is dat ik erg bang ben om weer alleen te komen te staan met een volgend kindje. we hebben in mijn vorige relatie bewust gekozen voor een kindje,ja ik was jong (kwa leeftijd) maar we hadden alles, een eigen huis,hij had een eigen bedrijf en de financien. het belangrijkste is dat ik dacht dat we altijd bij elkaar zouden blijven,en nee dat komt niet omdat ik jong was ik ben denk ik ouderwets ingesteld.(als ik tegenwoordig zie hoe mensen met hun relatie om gaan,mag ik dat wel zeggen toch?) mijn ouders zijn gescheiden en ik was er zeker van dat ik dat niet wilde. helaas... ik zou zo graag nog een kindje willen,ik ben er heel erg mee bezig,en ook aangezien mijn zoontje al 5 is en ik niet al te lang wil wachten. ik ben jaloers als ik zwangere vrouwen zie,kriebels in mijn buik als ik een baby zie (en dat is best vaak aangezien ik in de kinderopvang/naschoolse opvang zit) soms huilen als ik een moeder achter de kinderwagen zie of babyfolders tussen de weekelijkse folders ik voel me echt heel dom maar heb begrepen dat dat wel vaker voor komt.(herkent iemand dit?) ik wil het! maar tja die angst!!! ik ben er elke dag mee bezig en weet echt niet wat ik moet doen. vandaar dit lange verhaal. ik hoop dat mijn verhaal duidelijk is en (nogmaals) dat er iemand is die tips,advies en/of een mening heeft over mijn verhaal. alvast bedankt! twijfelmama
Wat jij voelt en denkt is heel normaal. De meesten van ons voelen dat. Het risico dat je alleen komt te staan met een 2e is (waarschijnlijk) net zo groot als je nu een 2e neemt als dat je over een paar jaar een 2e neemt. Voor beide valt wat te zeggen. Nu is je vriend nog erg jong, is dat stabiel genoeg denk je? Later is de relatie zo gevorderd dat het misschien niet meer gaat en toch ga je voor een 2e wat ook geen stabiele relatie is voor een kind... En het zou zomaar kunnen dat het of nu of later wel erg goed gaat en je niet meer alleen voor komt te staan. Ik heb laatst een artikel geleze ergens over kinderen krijgen met een 2e partner. Het grootste risico voor een 1e kind is dat hij een 'halfje' dreigt te worden. Half broertje, stiefzoontje enz.. Dat hij niet een 'heeltje' meer is in geen enkel gezin (zowel bij mama als bij papa niet). Dat was daarin erg goed beschreven en is, denk ik, iets waar wij allen voor moeten oppassen. Aan de andere kant, er bestaan zoveel samengestelde gezinnen tegenwoordig... je zou haast zeggen dat kinderen niet beter weten tegenwoordig. Hoe dan ook ga vooral op je gevoel af! De rest van de sitautie ken ik niet om echt advies te geven (financieen, tijd, eventuele hulp gezinsleden enz enz). Het jaloerse op zwangere vrouwen ken ik (en samen met mij een heleboel meiden hier) maar al te goed! En de wens is er ook bij de meesten, alleen bij mij nog niet (helaas) de omstandigheden. Succes ermee en als je zwanger raakt binnenkort geniet ervan!