Ik weet het even niet meer. Onze dochter van nu 10 maanden oud wordt helemaal hysterisch als we haar 's avonds in bed leggen. Rond 8 maanden had ze dit ook even maar dat ging gauw weer over. Nu is het weer zo maar nog erger. Zodra ik het avondritueel heb doorlopen, wat we altijd op dezelfde manier en rond dezelfde tijd doen, leg ik haar in bed en dan begint ze direct heel hard te huilen. Dat gaat over in gillen, schreeuwen, krijsen etc. en dat houdt ze rustig 2 uur vol. Ik word er zelf ook verdrietig van en vind het heel vervelend dat ik haar niet goed kan helpen. We hebben van alles geprobeerd: uit bed halen en rondjes met haar wandelen (dat helpt soms als we dat lang genoeg doen en ze in slaap valt, maar dat gaan we echt niet elke avond doen), nog een keer aanleggen (geef nog bv), steeds even bij haar kijken en weer weg gaan, haar een tijdje laten huilen...maar het lijkt allemaal niet te werken. Zodra je haar uit bed tilt is ze stil. En zodra we denken dat ze slaapt en weer terugleggen begint het gewoon weer van voor af aan tot ze na een paar uur zo moe is dat ze van ellende toch in slaap valt.. Wie heeft dit ook gehad en wat hielp? Waar ik sowieso echt geen zin in heb is om avond aan avond een kind in slaap te wiegen
Een sprongetje (als je daar in gelooft) of een fase In elk geval een fase, waarin ik denk dat ze je even hard nodig hebben. 2 van mijn 3 (oudere) kinderen hadden hier ook last van rond die tijd. Ze vielen wel zelf in slaap, maar werden om een uur of 1 wakker en waren niet meer in slaap te krijgen. Het enige wat hielp was ze bij je houden. Dat hebben we ook gedaan. Na 1 a 2 weken was het over en sliepen ze weer als een roosje Ik zou er dus lekker aan toe geven. Het komt wel weer goed, dus doe wat het aangenaamst is voor jullie allemaal.
Misschien is de oplossing nog simpeler: een (klein) flesje water geven voor het naar bed gaan? Was hier iig. dé truc en is het op sommige dagen nogsteeds, zoals vandaag, nadat ie sinds lange tijd weer es een hele dag bij iemand anders was (dus veel nieuwe indrukken op deed).
Hier precies zo met onze zoon! Het was ook van de 1 op andere dag opeens over, zal toch een sprong geweest zijn denk ik. Het is echt bikkelen de avonden zo, heel veel sterkte!
Denk dat dat een sprong Is? Mn dochtertje zit nu in de 8 maanden sprong en heeft het 2 weken geleden ook een paar avonden gehad. Ik zou ze lekker bij je laten slapen en als ze echt diep slaapt in bedje leggen! En hier helpt het ook wel is om laatste beetje fles in haar eigen bedje te geven, dan wordt ze al rustig en huilt ze ook niet gelijk als ze in der bedje ligt!
Stretcher in de kamer en mama slaapt op de kamer. Doe ik altijd al met koorts/flinke verhoging (koortsstuip ging bij mij niet goed, met haar weten we t nog niet dus nemen gewoon geen risico) maar als ze weer zo 'help ik wordt verlaten bui heb' zet ik mn stretcher gewoon weer neer. Tot nu toe hebben we er weinig gehad maar als t ineens weer zover is dan ging ik er deels maar in mee. Zij blijft, ook terwijl ik mn boel nog klaarzet, dan wel gewoon in dr bed. Ik praat wel tegen dr maar zo saai mogelijk en net voldoende om t huilen voor te blijven. Ze heeft nu flinke verhoging/koorts dus ik lig alweer een aantal nachten in haar kamertje. Alleen wordt ze nu soms midden in de nacht wakker, ziet mij liggen in dr kamer en ik wordt begroet met keihard gekraai en uitsloverij. Te schattig voor woorden (en je lachen inhouden kost moeite), ware t niet dat t +- 03:00 was afgelopen nacht...klein draakje...
Ik herken het wel en het komt met vlagen terug. Ik gok een fase/sprong. Het is dan blijven volhouden. Wat bij ons werkte was bij haar blijven, sussen en als ze wat wegdommelde zachtjes weg gaan. Dit herhaalde ik een paar keer tot ze sliep.
Bedankt voor jullie tips! Een flesje heeft mijn dochter nooit gedronken dus dat is helaas geen oplossing. Voor een bekertje is ze te overstuur. Ik leg haar dus wel vaak nog even een keer aan de borst aan maar zodra ik haar dan weg leg begint ze toch weer te huilen. De afgelopen 2 dagen gaat het beter, ze is nog wel ongeveer een uur wakker en wat jengelig maar echt krijsen doet ze niet. Wat ik heb veranderd is dat ik eergister en gister na het in bed zetten (ze gaat meteen staan) nog even met haar heb gesproken: lief maar wel duidelijk en serieus, geknield zodat ik voor haar zat op haar ooghoogte en haar aankijkend. Haar verteld dat het nu echt tijd is om te slapen, dat ze niet hoeft te gaan huilen, we altijd in de buurt zijn etc. Nog 1 dikke kus op haar hoofd en toen weggegaan. Wel een slaapmuziekje aan en een klein lampje. En..het bleef stil, gevolgd door een beetje zeurende geluidjes en soms enig gejengel, maar uiteindelijk toch in slaap gevallen. Of dit nou is wat ze nodig had of dat het toevallig gewoon weer is overgewaaid...geen idee, maar ik hoop dat het zo blijft en weer beter gaat.
Super zeg! Zo doen wij het eigenlijk ook altijd: alles vertellen wat je doet, wat er gaat gebeuren etc. Alleen gaat dat hier zo vanzelf dat je nog wel eens vergeet dat dat bij anderen niet altijd vanzelfsprekend is, en dan vergeet je het als tip te geven Idd. weet je niet of de positieve afgelopen 2 nachten hierdoor komen, maar kan nooit kwaad om je kind gerust te stellen met woorden iig.