Hallo allemaal, Mijn man en ik zijn ruim 2,5 jaar samen, waarvan ruim een half jaar getrouwd. Mijn man is 25 jaar en ik ben 24. Ik heb al vanaf dat ik heel jong was een kinderwens, met pieken waarin het heel erg was en periodes dat het naar de achtergrond verdween. Nu ben ik dolgelukkig samen met mijn man, we willen allebei heel graag kinderen en hebben het er ook vaak over. Het punt is alleen dat we nogal verschillen over wanneer we dan een kindje krijgen. Ik was het (wel met enige moeite) met hem eens dat we eerst gewoon lekker moesten genieten van het getrouwd zijn en samen leven e.d. En dat vind ik ook heerlijk. Toch begint het bij mij nu wel weer te kriebelen. Ik wil weten waar ik aan toe ben en het liefste dit jaar beginnen voor een kindje. Je weet immers nooit hoe snel het raak zal zijn. Afgelopen maand dacht ik zwanger te zijn omdat mijn ei later was en we rond die tijd onveilig geklust hadden. Dit was toch niet zo en toen ik het mijn man vertelde zei hij meteen dat hij voortaan echt condooms zou dragen. (Ik ben al een aantal maanden gestopt met de pil om inzicht in mijn cyclus te krijgen en gebruiken condooms). Ik wil dus vragen hoe kan ik hem een soort van overhalen om voor een kindje te gaan? Ik wil het wel samen doen. Hij verzint dan redenen waarom het nog niet kan, maar dan denk ik, over een jaar is er wel weer iets anders waarom het niet kan. Op een gegeven moment moet je er gewoon voor gaan. Ik vind het zo oneerlijk eigenlijk dat doordat hij nee zegt de keuze ook meteen voor mij bepaald word. Natuurlijk moet je het samen eens zijn en het allebei willen. Ik hoop op wat tips of verhalen van mensen die in dezelfde situatie zitten/zaten. Bedankt voor het lezen.
Hoi Charise... Ik heb in hetzelfde schuitje als jij gezeten. Ook ik wist al heel jong dat ik kinderen wou, en dat ik graag een jonge moeder wilde worden.. Mijn vriend was er ook nog niet klaar voor en ik heb hem ook niet gepushed.. Hij moest echt even aan het idee wennen van kinderen. En hij wilde nog even genieten van alles wat we met zijn 2e hadden. Toen er in onze omgeving de ene naar de andere zwanger werd kwam hij ook tot de conclusie dat hij toch wel heel graag een kindje zou willen.. Ik ben blij dat ik niet zo heb aangedrongen en dat hij zelf met de keus kwam zo voelde het ook echt alsof hij er echt klaar voor was. Wij hebben toen een datum afgesproken wanneer ik met de pil zou stoppen, dat hielp mij al enorm omdat ik dan ergens naartoe kon leven. Bij jullie kan dat niet want jij bent al gestopt.. Tis lastig maar echt, het komt wel en je moet er samen echt klaar voor zijn.. Zoo lang verhaal. Succes meis! *Knuffel*
bij ons was het andersom. Mijn man wilde heel graag en ik was er nog niet aan toe. Ik vond het echt heel erg vervelend dat mijn man zo aandrong en wilde toen juist minder graag. Toen hij er over ophield ging het na een tijdje vanzelf kriebelen bij mij. Wat ik je ga zeggen, wil je niet horen maar ik zeg het toch. Je kan je man niet overhalen. Hij moet er zelf aan toe zijn. Jullie zijn nog maar zo kort samen en dan nu al getrouwd en je bent nog hardstikke jong. Als jullie het allebei zouden willen zou je er natuurlijk voor moeten gaan maar je man wilt niet. Geef hem gewoon nog wat meer de tijd. Vertel hem dat je hem de tijd gunt en begin er een half jaar of jaar niet meer over. Door dingen als stoppen met de pil om inzicht te krijgen in je cyclus leg je nog meer druk op je man. Dat is nu toch nog helemaal niet aan de orde? Dan zou ik dat ook niet doen.
Hoi, Ik herken (deels) je verhaal. Mijn man wil geen 2e kindje. Ik ben hier met hem over in gesprek gegaan (was wel enorm lastig) en heb mijn gevoel op tafel gelegd. Mijn man denkt er nu over na wat hij wil. Zoals al eerder genoemd is, je kunt het niet veranderen. Je man moet zelf de keus maken. Ik probeer hem de tijd en de ruimte te geven die hij nodig heeft, hoe moeilijk ook! Succes!
mamsieM mijn man wil geen derde kindje en daar blijft hij bij (heeft zich vorige week laten sterriliseren). Sja, ik kan hem niet dwingen tot iets wat hij niet wilt.
hallo, dit herken ik maar ook als je al met de pil gestopt bent kun je toch wachen met zwanger worden. ik heb in april 2011 mijn spriaal laten verwijderen ivm klachten. ook wij gebruikte eerst een condoom en later voor het zingen de kerk uit. mijn man was toen nog niet klaar om aan kinderen te beginnen en ik was er helemaal klaar voor. wij hebben toen afgesproken dat we een jaar later zouden beginnen. ik heb geprobeerd om hier over te onderhandelen maar dit werkte niet. in dec was ik 11 dagen over tijd. het idee van een baby kwam voor mijn man wat dichter bij. en toen de test negatief bleek te zijn vond hij dit echt jammer. we hebben besloten om nu met kindjes te beginnen. maar alles wat met baby te maken heeft is vreemd voor hem. en probeer hem met kleine stapjes te laten wennen aan het idee. zo heb ik meteen gezegt dat ik niet meer drink en ben pas een week later zwangerschaps vitamine gaan halen. ik wil hem niet overwelmen met baby zaken. dus aan ovulatietesten en themperaturen zal ik nog even niet beginnen. mannen zijn als het om kinderen gaat vaak bangen hertjes. als je ze wil aaien moet je er niet op afstormen. maar rustig naar ze toe gaan en daar heb je geduld voor nodig. hoop dat je er wat aan hebt! jou tijd zal ook komen. ik snap dat het moeilijk is om geduld te hebben voor iets dat je zo graag wil. xxx
hier was andersom het geval mijn man heeft altijd gezegd ik hoef niet perse een kind maar zou t heel leuk vinden,terwijl ik me hele leven heb geroepen nooit een kind te willen,dus dat was duidelijk hij koos voor mij inc mijn niet kinderwens we zijn 5 jaar getrouwd hebben t ook al die jaren niet over kinderen gehad want de zaken waren duidelijk tot ik afgelopen zomer de kriebels kreeg zo ineens uit t niks was erg in de war want dit zat nooit in mijn planning.me man was super blij toen ik t vertelde dat ik toch graag een kindje met hem zou willen. wat ik wil zeggen niet pushen of vraag waarom hij niet wil.zorg niet dat t teveel druk op je relatie legt.hou t leuk hoe t nu is en geniet van de tijd samen die komt nooit meer terug als je eenmaal kinderen heb en je bent nog jong succes
Dank jullie wel voor de reacties. Ik wil nog even benadrukken dat ik hem helemaal niet push en er tegenover hem echt niet continu over bezig ben. Als we het er al over hebben dan komt het vanuit hem. Dan gaat het meer over een leuke naam of wat leuk zou zijn voor de babykamer e.d. In het begin hebben we het er wel over gehad, en voor we trouwden. De reden dat ik gestopt was met de pil was ook omdat ik een laag libido door de pil had. En dus heb ik met mijn man besproken om te stoppen met de pil. En heb toen ook tegen hem gezegd dat ik het wel fijn vond zodat ik ook meteen mijn cyclus kon leren kennen. Niet dat ik het met hem daar over heb natuurlijk. Hij wil echt dolgraag kinderen, dat is het hele probleem niet. Hij heeft een neefje gekregen toen hij nog thuis woonde (z'n zus is jonge moeder), en hij voelt zich voor hem al heel verantwoordelijk. Het lijkt hem echt geweldig. Alleen nu nog niet. En wat hem precies tegenhoud weet ik niet. Hij heeft wel een keer gezegd, als we nu een loterij zouden willen zou ik wel meteen een kind willen. Dus denk dat het financiële gedeelte hem dwars zit. En ik snap het ook echt wel, alleen is het wel moeilijk want ik wacht voor mijn gevoel al jaaaaaren op een kindje. En hij wist vanaf het begin dat ik dolgraag kinderen wou en niet al te lang wou wachten. Ik heb ook vlak voor ik iets met hem kreeg een miskraam gehad. (van m'n ex dus). En dat heeft ook nog extra meegespeeld dat die wens is aangewakkerd. En nu weet ik ook dat het allemaal niet zo vanzelf sprekend is om zwanger te (worden en uiteindelijk een kindje te krijgen. Hij denkt (en zegt ook) dat ie superzaad heeft en het zo gebeurd is. (Dat hoop ik natuurlijk ook, maar is niet realistisch. ).
Komt vast vanzelf! Mijn man wilde het supergraag, maar wilde eerste een bepaald bedrag gespaard hebben... Nu hebben wij al best veel spaargeld dus het bedrag dat hij in gedachten had was ook echt absurd! Volgens mij zijn ze gewoon erg onzeker en proberen ze dingen te zoeken die nog geregeld moeten worden voordat er een baby is
hahah ja en waar ze dan allemaal mee op de proppen komen, tuin moet af, hond moet een jaar zijn, wil nog op vakantie, moet een nieuwe auto. ja als ik daar op had moeten wachten, was ik pas op mijn 40ste moeder
Ja maar dat soort dingen zegt hij ook vaak. Hij wil een opleiding gaan doen (al 2 jaar wil hij dat) en hij wil verhuizen, auto, en nog zoveel van dat soort dingen. Als ik daar allemaal op moet wachten dan zijn we ook zo 5 jaar verder. Dat gaat me iets te lang duren.
Mijn man wilt ook nog niet beginnen, terwijl ik niks liever wil en met niks anders meer bezig ben. Ik heb anderhalf jaar geleden een miskraam gehad en dat was echt de trigger, sindsdien is me kinderwens heel groot geworden. Mijn man heeft na de miskraam gezegd dat we na 2 jaar zouden beginnen met proberen, dus nu ben ik geduldig aan het afwachten. Ik zou als ik jou was gewoon vragen om een datum, want die onzekerheid is ook niks. Je wilt natuurlijk wel ongeveer weten waar je aan toe bent.
Voor we aan onze zoon begonnen heb ik ook zo'n 2 jaar moeten wachten op mijn man. Mss nog wel iets langer. Nu wilde ik graag een tweede maar hier wacht ik ook al weer 2,5 jaar op. Gister weer gevraagd, maar hij weet het niet. Dat antwoord komt echt mijn neus uit. Ben er eerlijk gezegd ook behoorlijk pissig over. Het is waar je moet er met z'n tweeën achter staan, maar in zo'n situatie wordt er nooit rekening gehouden met degene die graag wil. We worden dit jaar 32 jaar. En dit speelt voor mij een grote rol. De eerste kregen we toen we 28 jaar waren, dat vond ik al oud. Ik heb dus absoluut geen tips voor je, maar begrijp je heel goed. En probeer goed uit te leggen waarom jouw wens zo sterk is.
Hier was het andersom. Mijn man wilde altijd liever gister dan vandaag aan kinderen beginnen. Ik maakte hem vanaf het begin af aan duidelijk dat een leven met mij een kinderloos leven zou zijn. Hij accepteerde heten koos voor mij, heeft hij nooit spijt van gehad. Nu ik wel wil is hij natuurlijk door het dolle heen. We hebben nog een half jaar gewacht, want de timing was niet goed. Nog vanalles te doen eerst...maar toen beseften we: wat is eigenlijk het goede moment? En misschien lukt het wel helemaal niet om kinderen te krijgen. Dus zijn we gewoon begonnen in december en we zijn er blij mee. Enkele wijsheden van Dr Phil : - als je iets wilt moet je plannen en afspraken maken om naar je doelen toe te groeien. Dus concreet: we sparen nu voor een nieuwe auto, deze lente wordt het hek van de tuin gemaakt en dan kunnen we in augustus beginnen aan...(vul in) - Als je beide iets anders wilt... wat is dan de belangrijkheid van de keuze? Voorbeeld: als de belangrijkheid van een 2e kind voor de vrouw 10 is en voor de man om geen 2e kind te willen 2 is... ga er dan voor. Okee...meestal is het niet zo simpel, maar een kern van waarheid zit er wel in. Als je iets wilt in het leven, of het nou kinderen is of een opleiding, ga er dan voor. Veel mensen laten het leven teveel zijn gang gaan en zijn zo een paar jaar verder. Het leven is er te kort voor. Groetjes
Die tips zijn goed. Maar zou ik daar me aan komen bij mijn man, blijft hij erbij je moet er voor 100% achter staan. Ik ben nu zover dat ik over een sterilisatie nadenken ben. Ik wil niet op mijn 34 nog weer moeder worden. En na 3 jaar steeds horen "ik weet het niet" ben nu meer als zat van. En praten kan hij niet. Op dit moment zit ik er enorm doorheen. TO sorry voor het vervuilen van je topic.
Ik wilde ook al erg jong kinderen. Toen was mijn relatie niet stabiel en zat ik nog op school. Inmiddels ben ik 27 en bijna 8 jaar samen met mijn vriend waarvan we er 3 samenwonen. Hij wilde eigenlijk liever kinderen adopteren dan zelf krijgen. Na verloop van tijd heb ik toch aangegeven dat ik graag een zwangerschap zou willen ervaren. Toen mijn vriend zijn broer vader zou worden, kwam mijn vriend er zelf mee om te beginnen. Maar hij vond die stap volgens mij wel eng. Het goede moment komt nooit en daar komt bij dat ik al 4 jaar chronische vermoeidheid heb en we niet weten wat voor invloed een zwangerschap daarop heeft. Toen we een jaar bezig waren raakte ik ook nog mijn baan kwijt en sindsdien zit ik in de ziektewet van het uwv en nu ineens ben ik 6 weken zwanger. Het moment is erg rot en heb ook getwijfeld om mijn droom in de kast te zetten voor een bepaalde periode, maar van die gedachte werd ik zo verdrietig. We zien wel hoe het loopt. Gelukkig verdient mijn vriend genoeg en liefde hebben we in overvloed, dus heb er alle vertrouwen in dat het goed komt. Wat ik dus zeg is dat je echt moet wachten tot je vriend er klaar voor is, maar ook dat het goede moment er nooit is. Er zijn altijd nog dingen die je wilt, dat houdt nooit op. Hoop dat jullie eruit komen! En sorry voor het lange verhaal.
Lieve meiden, Geef de mannen de tijd die ze nodig hebben. Ook ik moest helaas die periode doorstaan, maar er komt ( meestal ) een moment waarop ze er opeens voor willen gaan! Niet onderhandelen.. dat doe je met geld en met goederen, maar niet om een kind. Dat is mijn mening. Heb wederzijds begrip voor elkaar. Misschien dat je partner het je dan vanzelf zal "gunnen". Daarnaast: als een man al akkoord gaat dat je stopt met de pil, dan zie ik dat als al een hele grote stap in de goede richting. Heb geduld tot de volgende stap! Klinkt makkelijk... ik weet het, maar dit was bij mij uiteindelijk de manier. mannen... *zucht*
Hallo Ts, Wat sommige mensen hier schrijven over het feit dat jeje man niet zou kunnen overhalen kan aan de ene kant kloppen maar het hoeft helemaal niet het geval te zijn. Sommige mannen willen wel degelijk een kindje maar durven gewoon weg die stap niet te nemen. Ze zijn bang voor de gekste gekkigheid! Daarom heb ik een tip voor je, ontdek of hij echt geen kind wil of dat zijn keuzes hierin alleen bepaald worden door angsten. Als hij echt niet wil en niks met het idee heeft van kinderen dan kan je nadenken of jullie wel bij elkaar horen, want inderdaad je kan niemand dwingen tot het krijgen van kinderen. Als het de angst is die hem weerhoud heb je veel meer opties. Probeer met hem te praten, vraag hem wat precies zijn angsten zijn en kom met positieve elementen daartegenover. Mijn vriend had ook angsten, zo gek niet te bedenken en het werd maar uitgesteld en uitgesteld. Vertel ook vooral waarom het voor jou zo belangrijk is. Raak vooral je gedult niet kwijt en maak er geen obsessie van door er constand over te beginnen dat werkt averechts. Ik zat een beetje in dezelfde situatie en heb gewoon gepraat als brugman, voor ik het wist waren we zwanger en het kwam van twee kanten zoals het hoort.
Dit is een mooie ervaring als aansluiting op mijn post. Ik had hetzelfde! Daarom: praten en wederzijds begrip.... dan komt het echt! ( mits hij uberhaupt wil.. )
Sorry maar krijg hier kriebels van. Je zegt t samen te willen doen maar je stopt met anticonceptie (vanwege laag libido, en daarvoor niet?) en wil cyclus weten, waarom als jullie er nog niet voor gaan? Laat al pendelen, en wil je man "overhalen". Sorry maar krijg hier erg sterk het gevoel dat je evengoed gewoon probeerd zwanger te raken ondanks dat je man het niet wil.