Dag Dames, ik moet dit even kwijt en ben opzoek naar mensen die ongeveer in het zelfde schuitje zitten. Eerst even een stukje achtergrond. in 2010 heb ik een spoed keizersnee gehad omdat ik pre-eclamsie bleek te hebben met 28+3. ze hadden mijn dochter nog geen 24 uur gegeven omdat ze ook nog een groei achterstand had van ongveer 4/5 weken. Ze heeft het wel mooi 7 dagen volgehouden en ik ben super trots op haar! Een paar maanden later ontmoette ik mijn man via een blinddate en we zijn nooit meer uit elkaar gegaan. na 8 maanden vroeg hij me ten huwelijk en binnen ruim half jaar kregen we een huis en waren we getrouwd. Hij heeft voor dat hij mij kende wel een kinderwens met zijn ex gehad maar die had andere plannen met andere mannen. Voor we getrouwd waren hadden we het er zo vaak over gehad en wilde hij heel graag kindjes. na 4 rondes was het eindelijk zover maar eindigde die zwangerschap in een miskraam. Nu zijn we 3 maanden verder en het lijkt hem niets meer te intresseren. Hij wilt er niet over praten maar doet dan maar toch (voor mij en om gezeik te voorkomen) Als mijn NOD er aankomt ben ik ongeduldig en wil ik testen en ga ik heel het internet afspeuren naar bekende verhalen en bemoedigingen. Ik heb echt werkelijk geen idee hoe ik met hem moet praten, hoe ik hem dit gevoel het beste kan uitleggen.. Ik zit namelijk al bijna 3 jaar met moedergevoelens die ik echt kwijt moet en ik kan hem dat maar niet duidelijk maken. wie o wie herkent dit...
Ik herken dit niet, maar ik wil je wel even een hart onder de riem steken. Wat moet dit vreselijk voor je zijn... Ik hoop dat jullie er samen uitkomen meid! Kan het niet zo zijn dat hij verdriet heeft van de MK? En er daarom niet over wilt praten? Sterkte!
Hey, dank je wel! Ik denk inderdaad dat het daarmee te maken heeft. Het is een stukje verdriet en ook een stukje ontwetendheid. Hij heeft me gezegt dat hij zich er echt niets bij kan voorstellen. Aan de andere kant ook logisch als je nog nooit echt zelf die vader gevoelens hebt gehad.
Ik herken het ook niet. Maar ook ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat jullie er samen uit komen. Mijn eerste gedachte bij het lezen van je post is dezelfde als FBdB. Misschien heeft je man het erg moeilijk met de miskraam. De meeste mannen zijn vaak een geloten boek. Misschien moet je het even laten rusten en je man even de tijd geven. Misschien komt de aap dan uit de mouw. Succes en sterkte!
Mijn man is ook altijd een beetje zo en ik hoor/lees het van meer vrouwen. Toen we voor mijn dochter gingen was het allemaal ook maar erg moeilijk en hij vond het erg moeilijk 'all the way' te gaan. Ik had me er maar bij neergelegt, hij vond dat denk ik fijn na een tijdje zijn we ervoor gegaan en onze dochter volgde toen al snel. Nu met nr 2 idem, als ik zwanger ben heeft hij er verder ook nietzo heeeeeel veel mee hoor. Hij is wel bezorgt enzo maar het blijft een kerel en voordat ik zwanger raak mag ik er geen eens over praten. Zoek vrouwen op om je heen zoals op ZP of je moeder stort daar je hart en deel je gevoelens, bij mannen gaat dat toch echtniet lukken.
Ja het is vast een mannending dat gesloten boek. Ik wil gewoon zo graag alles met hem delen en ik vind dat hij MOET luisteren naar mij en met me MOET praten omdat ik zijn vrouw ben en met wie moet ik anders praten?? Maar idd dat is iets wat je niet zomaar kan eisen want hij heeft ook gevoelens.. ik ga proberen het te laten rusten en misschien dat ie dan naar me toe komt. Misschien is het ook beter voor mezelf @ chaii hoe zijn jullie (verder)ervoor gegaan.. begon hij er zelf over of toch jij...
Hey vlinder sterre, Bij mijn dochter zeurde ik er al jaren over eigenlijk. Na 3jaar uitstellen en doen was ik het zat dus ben ervoor gaan zitten samen met hem en heb hem uitgelegt waarom en dat het zo belangrijk voor mij was. Hij heeft daarna ook zijn angsten met mij besproken rondom het hele vader worden gebeuren en ik heb hem toen gesteund. Aan het einde van het gesprek sloot hij het zelf af met nou binnekort worden we papa en mama dan he! Nu met de tweede ging het iets anders, wel weer onzeker want ja we hadden al zoeen mooi gezond kind en dit dat. Maar ook hij wilde graag een broertje of zusje voor onze dochter. Ik had me er al bij neergelegt dat het niet door ging eigenlijk, ik wou immers geen kindje afdwingen ofzo. Dan gaat de 'fun' er ook af. En hij kwam deze keer uit zichzelf ermee wonder boven wonder. Mijn man is er ook een die de ene dag kan overkomen alsof hij iets niet heel belangrijk vind maar dan even later er toch mee bezig blijkt te zijn en zo zijn meer mannen. Wat betrefd het hele praat gebeuren denk ik dat je dat echt naast je neer moet leggen. Voor mannen is zwanger raken echt een ver van hun bed show. Bij mij is zp altijd een uitkomst geweest en vriendinnen, moeder. Ook als je zwanger bent zal dit soort afstandelijk gedrag vaak doorgaan. Leg het naast je neer, het betekend echt niet dat je man het niet leuk of belangrijk vind. Sterkte ermee want ik weet precies hoe het voelt!
Oh ik herken je verhaal wel hoor! Bij mijn man hoef ik ook niet met zwanger worden praatjes aan te komen en vooral niet met voor nod testen. Hij vindt dat sowieso onzin en dat ik gewoon moet wachten totdat ik een paar dagen overtijd ben, lekker makkelijk gezegd dus Ik weet nog wel de eerste keer dus, toen we ervoor gingen. Wilde ik het liefst de hele dag over praten, hij werd er knettergek van... En hij zei ook, laten we nou eerst maar eens zwanger worden en dan zien we wel verder met babykamers etc. Zo gefrustreerd dat ik was, want ik wilde hem met mij mee op die grote roze wolk en fantaseren over baby's... Niet dus. Toen ik dus eenmaal zwanger was, heeft het ook een tijdje geduurd dat ik hem babywinkels in kreeg.. Hij vond dat we best alles konden kopen als ik 37 weken zou zijn hahaha... dat ging dus niet gebeuren... Al moet ik wel zeggen, op het einde van de zwangerschap had ie er wel steeds meer interesse in hoor en toen de kleine er eenmaal was, is ie echt een super vader! Hij heeft waarschijnlijk gewoon niks met zwanger worden en zwangerschap, zijn misschien gewoon vrouwen dingen. Nu we voor de tweede gaan, is ie er wel meer bij betrokken, misschien omdat ie nu weet wat er uit voort komt Vraagt ie steeds, en ben je al zwanger? Een dag nadat we hebben geklust hahaha, wel een schat hoor! Ik heb het hem dus laatst gevraagd, waarom hij nu wel steeds vraagt hoe het gaat, of ik al iets voel etc en dat hij eerst er totaal niet over wilde praten. Nu heb ik er juist niet zoveel behoefte aan, als de eerste keer natuurlijk Hij gaf aan, dat het voor hem dan ook steeds een teleurstelling was als ik die maand weer niet zwanger was geworden en dat vond hij gewoon niet leuk, dus hij wilde er daarom niks van mee krijgen. En tijdens de zwangerschap, hij zei ook, jij voelt van alles, ik zie alleen dat jouw buik dikker word maar ik voel niks zoals jij dat voelt........ eigenlijk dus hartstikke begrijpelijk dat mannen zo nuchter kunnen blijven En ik bespreek mijn babypraat dus lekker hier op ZP en met vriendinnen en mn moeder En het blijkt dat het echt overal hetzelfde gaat hoor... er zijn maar weinig mannen die zich interesseren in dit proces
ik denk idd dat het een mannending is, mijn man had dat ook allemaal niet zo met de zwangerschappen. hij zei dan ook altijd gewoon eerlijk, ik bergijp jou wel maar je moet mij ook begrijpen ik voel het niet, ik merk niks, een echobeeld is niet tastbaar. maar toen onze meiden geboren waren, ik heb hem eerlijk waar nog nooit zo emotioneel en trots gezien.