Geen tips want ik gaf flesvoeding en ik ga die keuze dit keer weer maken, maar ik wil gewoon even tegen je zeggen dat je je absoluut niet hoeft te verantwoorden waarom je de vorige keer op fles bent overgegaan. ❤️ Het belangrijkst is dat een mama zich lekker in haar vel voelt en dat lukt alleen als jij datgene doet waar jij achter staat!
3 keer borstvoeding gegeven. Nr 3 was een regelrechte flop. Stuwing om u te zeggen, kloven tot bloedens toe, toeschietreflex die voelde alsof er een cactus door mijn melkkanalen moest , slot op de borst, borstontsteking, het voeden zelf die heel veel pijn deed. Gestart met kolven en af en toe terug proberen aanleggen maar twas hopeloos. 14 weken gekolfd en dan was het echt genoeg geweest, mss zelfs te veel tijd in gestoken.
Bij de eerste 4 maanden fulltime gekolfd, hij kon niet live drinken ivm dysmatuur, en later wilde hij natuurlijk niet meer. Helaas was dit wel een reden waardoor ik nooit optimaal van ons eerste babytje heb kunnen genieten, en daar heb ik nog spijt van. Ik had veel eerder moeten stoppen. Nu bij de tweede wilde ik het toch een poging geven. Ik had voor mezelf gezegd: ik wil niet kolven, en het moet geen gedoe geven daar heb ik geen zin in, want dit keer wil ik niet dat het geven van bv het genieten van mn baby in de weg staat. Ik ga niet meer kolven, en ook geen laktatiekundige erbij halen. Dus, conclusie: met 2 dagen gestopt. Wát een opluchting, beste beslissing ooit.
Bij de eerste wel geprobeerd maar ik had geen druppel. Op advies van de kraamhulp masseren, warme kompresse, kolven en ondertussen onze zoon wel de fles maar heel weinig zodat hij hongerig bleef. Mijn man was in de kraamweek werken in de nacht en bij de 5e nacht zat ik helemaal alleen op bed in de avond met een baby die brulde van de honger. Ik voelde me zo beroerd en zo'n slechte moeder dat ik samen mee heb zitten huilen. Ik was het zat en ben volledig op fles gegaan. Ironisch genoeg kreeg ik 2 weken erna opeens druppeltjes melk maar toen zag ik het echt niet meer zitten. Toch wil ik het nu met de 2e weer proberen alleen nu heb ik op voorhand al een lactatiedeskundige ingeschakeld. We zullen zien of zij adviezen hebben om het misschien al een beetje op te wekken maar ik heb me wel voorgenomen dat ik echt geen dagen ga aanklooien of met (extreme) pijn of ongemak van te voren ga zitten want dan gaat er gewoon een fles in.
Hier een succesverhaal? Nou nee.. 1e bv geprobeerd maar hij hapte, zoog en liet los, zo dus constant. Miss had ik niet de juiste begeleiding geen idee. Na een dag dus al kapotte tepels. Elke avond iemand anders erbij die met tips kwamen enz maar er veranderde niets. Maar overgegaan op kolven. Dat ging heel goed en dus een week of 5 bv gegeven. Daarna was ik er klaar mee. Tis dubbel werk. Bij nr2 en nr3 meteen de kunstvoeding gegeven. Geen problemen gehad. Dat was fijn. Bij nr4 wilde ik het toch weer proberen en vantevoren aangegeven dat ik een kraamhulp wilde die goed met de BV kon helpen. Nou t was weer een flop. Zelfde problemen maar nu kwam pas op dag 6 mijn melk op gang. De kraamhulp die mijn handkolf niet goed in elkaar had gezet (waar ik pas later achter kwam) anders had ik miss eerder melk gehad. Ik ben beide gaan geven. Dus FV en gekolvte BV. Nu nr5 op komst en twijfel heel erg. Ga ik voor het zekere en geef ik meteen FV of gaan we het nog een keer proberen. 3x scheepsrecht!
Bij de eerste bv gegeven en het was een hel. Beetje hetzelfde verhaal als bij jou. Ik weet niet of de bv doorzetten de oorzaak was, maar het hielp in ieder geval echt niet bij de pnd die ik toen ontwikkelde. Toen ik weer aan het werk ging en bv afbouwde, voelde ik me gelijk beter: nooit weer! En toch bij de tweede stond ik er nuchter in: ik begon met bv, maar zodra ik ook maar enige twijfel of sombere gevoelens of wat dan ook zou ontwikkelen, zou ik gelijk stoppen. Het ging toen helemaal goed! Nergens geen last van gehad, fysiek en geestelijk niet. Ik heb er echt van kunnen genieten. Bij de derde nu zelfde idee: nuchter eraan beginnen en stoppen als het niet zou werken. Het ging voor geen meter. Ik heb het tien dagen volgehouden en dat waren er zeker acht teveel. Hij deed het gelijk prima op flesvoeding, maar ik heb het daar toch die eerste weken moeilijk mee gehad. Het was die tweede keer toch goed gegaan, waarom nu dan niet? Ik denk dat je het niet kunt weten van te voren, maar het kan zeker heel anders en helemaal prima gaan nu. Misschien goed als je aangeeft dat ze extra in de gaten houden wat het met jou doet die eerste weken?
Ieder kindje is weer anders, dus best kans dat het dit keer beter gaat. Bij de oudste liep het wel maar ze was zo onrustig, drinken was ook niet een rustmoment, vaak meer een gevecht. Vanaf een maand of 6 ging het beter. De jongste was echt een natuurtalent, vanaf het eerste moment dronk ze super, ging vanzelf. Wel weer wat gevoelige tepels, maar die kosten gewoon even wennen en dan gebruikte ik van die hydrogel compressen tussendoor. (helaas had de jongste hevige reflux en stopte ze met drinken toen ze 10 weken was, dus dat liep even anders dan gehoopt).
Bedankt allemaal! Ik wil in het ziekenhuis bevallen. Hier in FR blijf je daar dan ook 2 a 3 dagen en dan ga je naar huis. In die tijd 'leren' ze ook borstvoeding maar dat ging de vorige keer niet zo goed. Zij deden mijn zoon tegen mijn borst (want mij lukte het niet) , dan kreeg ik wat theoretische tips maar ik begreep er allemaal weinig van. Ik had geen idee dat er zoiets als een lactatiekundige bestond. Mijn verloskundige nu is ook lactatiekundige, zij heeft ook aangeboden om te komen helpen als dat nodig is. In principe is alles geregeld mocht ik het willen proberen, maar ik twijfel dus nog. Gisteren met vriend gepraat en ik neig nu meer naar Nee. Ik heb voor mezelf sowieso grenzen. Ik ga hoe dan ook niet kolven. Dat vond ik verschrikkelijk. Ik voelde me een koe. Mijn lichaam 9 maanden opgegeven, na de bevalling lag het in puin; alles uitgelubberd en kapot, daarna zwellen je borsten op tot giga ballonnen (geen bh die past), tepels kapot en zit je aan een melkmachine(!) Ik was mezelf verloren, ik herkende mijzelf niet meer in de spiegel. Ik denk dat dat ook een trigger is geweest voor depressie. Maar de deur is nog niet dicht, ik blijf erover nadenken
Ik heb met veel plezier 9,5 mnd borstvoeding gegeven. Helaas had ik toen een baby die een erge flesweigeraar was en lang geduurd heeft eer ze de fles aannam. Borstvoeding is iets waar je zelf moet achterstaan én je goed bij voelen (voeden in openbaar enzo). Flesjes geven is net zo goed toch? Happy mum = happy baby
Als jij je goed voelt bij flesvoeding prima toch? Hier bij de eerste wel gekolfd maar nooit live kunnen voeden. Achteraf te verklaring door oa de ass waardoor ze de prikkel niet snapte en dat ze zo klein was hielp ook niet. Bij de 2e begonnen maar gezegd ik ga echt niet meer fulltime kolven maar nu liep het als een trein. Voed nu na een jaar nog Mocht je het willen proberen ze kun je beginnen en als je er niet meer fijn bij voelt stap je gewoon over.
Hier met dochter was het de eerste 8 weken een rampenplan en vooral kolven en weinig lifevoeden. Tot dat ze het eindelijk met 8 weken snapte. Kloven tot bloedens toe gehad, kolven en kolven heb echt in die 8 weken heel vaak gezegd ik stop. Dus nu met de tweede was ik ook weer op het ergste voorbereid en besloot hij ook nog om al met 36 weken te komen dus dacht echt het word een ramp. Nou natuurtalent, geen kloof gehad etc echt ik sta nog steeds met verbazing te kijken hoe het gaat. maar kies voor jezelf kan altijd proberen lukt het niet gewoon stoppen en pak die fles hoor. Borstvoeding is leuk maar niet ten koste van alles!
Ik heb bij mn zoontje bv gegeven en qua productie was er geen probleem, eerder teveel, omdat hij de eerste tijd elke 2 uur dronk. Melk spoot eruit, hij verslikte zich, krampjes etc. Uiteindelijk lactatuekundige geraadpleegd en haar adviezen opgevolgd (andere houding, klein beetje handmatig afkolven voor ik voeding gaf), maar t werd pas echt beter toen ik fles en borst ging combineren. Ook met zicht op weer werken (kolven en voorraad opbouwen met zo'n schema gaf me stress en gevoel dat ik de hele dag alleen maar aan t voeden was). Zo prodyceerde ik wat minder en dronk hij rustiger. Uiteindelijk toen ik ging werken alleen nog de ochtend en avondvoeding aan borst en snachts als dat nodig was. Fles vond ik persoonlijk veel makkelijker qua timing en voorbereiding. Thermosfles mee en je kon overal een fles geven. Met borst vond ik dat toch minder prettig. Snachts is borst weer makkelijker, al ben je dan zelf altijd de sjaak. Maar ik kijk wel met een goed gevoel terug op de bv en wil het nu zeker weer doen. Maar altijd met het voorbehoud dat ik stop als t om welke reden dan ook niet te doen is. Hou alleen in je achterhoofd dat je dan ook moet afbouwen en je dus niet van de ene op de andere dag kunt stoppen.
Ik zat in dezelfde situatie, zoontje is inmiddels 10 weken, dus ik wil mijn ervaring wel delen. Ik heb voor deze geboorte twee keer geprobeerd borstvoeding te geven. Beide keren kwam de productie niet op gang, ik bleek de ziekte van reynaud (dus extreem pijnlijk) te hebben en het koste mij bij mijn 2e mijn kraamweek door (of dankzij) de intensieve begeleiding van de kraamverzorgster, om vervolgens tot de conclusie te komen dat het niet ging lukken. (Kolven kwam er ook bijna niets uit). Nu een zoontje van bijna 5, schooltijden icm mijn ervaring maakten dat ik overtuigd was van flesvoeding, en toch... als je dan voelt dat je borsten reageren op je kind, als je je kind in je armen ziet zoeken naar de borst knaagt er iets, maar het geeft ontzettend veel rust en ik ben heel ontspannen deze kraamweek door gekomen. Als ik het na mijn 2e zwangerschap niet zo intensief had geprobeerd, had ik het zeker nog willen proberen, ook als ik van te voren had besloten er niet aan te beginnen, maar achteraf heel blij dat ik dat niet heb gedaan.
Als allereerste, doen wat goed voelt voor jou! Mijn moeder heeft 4 kinderen gekregen en bij de eerste 3 begonnen met borstvoeding, bij alle 3 drama, kindjes die niet voldoende groeide en stress. Vrij snel overgegaan op de fles. Bij mijn broertje heeft ze het niet eens geprobeerd, borsten laten inbinden om stuwing zo min mogelijk te laten zijn. Wij zijn alle 4 gezond groot geworden. Toen mijn zus 2 kinderen kreeg, dmv keizersnee lukte ook bij haar de bv niet! Mijn insteek na mijn eerste bevalling was hierom ook, ik probeer het maar de kans dat ik bv kan geven is klein. Mijn meisje groeide niet voldoende en ik was dag en nacht bezig met voeden, kolven en nog meer voeden. Mijn meisje wilde na aanhappen gelijk voeding en had totaal geen geduld aan de borst. Na 4 weken de handdoek in de ring gegooid! Bij mijn tweede wilde ik het best weer proberen, maar met een erg nuchtere houding, van we zien wel! Deze was een natuurtalent, gelijk aan de borst en idd welke (yoga)houding die ik ook aan nam hij dronk wel! Mijn derde was ook zo een natuurtalent. Nu denk ik weleens had ik bij de eerste niet door moeten zetten, want idd als alles goed verloopt is bv hemels. Maar elk kindje is anders, elke mama is anders. Echt alsjeblieft kies wat er voor jou zelf goed voelt!
Bij de eerste geprobeerd en toen wilde het niet lukken. Productie kwam op gang, hij hapte goed aan, maar wachtte dan, alsof ie dacht dat ik op start zou drukken. De VK heeft zijn tongriempje nog gekliefd, maar ook dat haalde niks uit. Op een bepaald moment werd ie steeds inactiever en zijn we in het ziekenhuis beland (hij bleef maar spugen en hield geen voeding binnen. We gaven hem toen bv via fingerfeeding). In het ziekenhuis bleek dat ie een strengetje bloed in zijn maag had, waardoor ie misselijk bleef. In het ziekenhuis heeft bv gekregen via kolven en flesvoeding (heb ik gevraagd) om aan te sterken en nadat de misselijkheid over was, ging ie goed eten, maar helaas niet via bv, want hij bleef daar wachten totdat ik op start drukte en zo werkt t nou eenmaal niet. Bij de tweede weer enthousiast begonnen en die snapte het stukken beter, maar daar liep mijn productie terug waardoor hij onvoldoende binnenkreeg en bijna 10% afviel. Daarna ging t aanleggen steeds niet goed (hij gebruikte het als fopspeen, tepels vol met blaartjes), kreeg hij nog steeds te weinig binnen, waardoor hij meer geel ging zien, zijn temp niet meer goed kon houden en inactiever werd. Toen heb ik ervoor gekozen hem flesvoeding te geven, zodat hij aan kon sterken. Daarmee kwam er veel rust, zowel voor hem als voor mij. Nog even getwijfeld of ik zou proberen of de bv weer op gang wilde komen dmv clusterkolven, maar ik vond t goed zo. Ik vind borstvoeding een prachtig iets en ik ben blij dat ik het bij allebei geprobeerd heb, maar vind t ook oke, dat ze beide (oudste wordt bijna 7) op flesvoeding groot groeien. Proberen kun je altijd. Zorg voor goede hulp en kijk gewoon hoe het gaat. Het gaf mij rust dat er een prima alternatief is. Succes met je keuze en je zwangerschap!
Maar dat flesvoeding zoveel fijner is, dat is geen gegeven feit toch? Jij kent 1 kant van het verhaal, namelijk een negatieve bv ervaring, waardoor flesvoeding voor jou fijner is. Maar deze ervaring zegt (gelukkig) niets over hoe het de 2e keer kan gaan. Ik heb 3 kinderen gevoed en elk kind deed het anders. Met flesvoeding is dat toch ook zo? Als je het een kans wil geven, en je hebt een vk die lactatiekundige is, ziet het er al goed uit. Lees je in, bedenk dan wat voor jou haalbaar is, waar jouw grens ligt, en bespreek dat met haar. En besluit je dat je het toch niet wil, dan is dat ook prima toch? Ik zou er vooral relaxed in gaan staan. Beide keuzes zijn de juiste keuzes Edit, van hulp in het ziekenhuis moet je inderdaad weinig verwachten. Hier was het vooral de baby in mijn borst duwen en in de nacht “wel een flesje geven zodat jij kan slapen” Dankzij de LK kon de bv slagen. Anders was het heel lastig geworden..
Hier ook verschillende ervaringen met de borstvoeding. Eerste prematuur en kon daardoor niet goed aanhappen. Soms wel een half uur bezig voor hij goed aanhapte en dan lag hij aan, kwam er een tsr en liet hij weer los . Ik heb me suf gekolfd die eerste week op advies van het zkh, gevolg enorme overproductie. Ik kon met gemak een drieling voeden. Weken daarna bleef het drama met aanhappen, drinken en zoontje was een verschrikkelijke huilbaby. Dag en nacht krijsen, niet willen drinken, niets willen. Na zes weken begon hij af te vallen en met tien weken heb ik het opgegeven hem aan de borst te laten drinken en ben toen alles gaan kolven. Ik bleek toen veel te weinig te hebben en ben kunstvoeding erbij gaan geven, zoon bleek extreem allergisch voor koemelk. Dus ik koemelkvrij gaan eten, productie met kolven opgeschroefd en heb hem nooit weer bij mij laten drinken. Alles via de fles. Uiteindelijk een jaar lang alles gekolfd. Toen ook gezegd ik ga nooit nooit weer alles kolven. Baby twee, niet prematuur. Hapte aan als een piranha en zoog als een malle. Helaas kwam dit keer de melk niet goed op gang waardoor ik in de kraamweek toch weer met die ***kolf aan de gang moest. Enfin, productie was goed op gang en paar weken daarna ging het redelijk. Ze begon alleen steeds meer te klieren aan de borst. Steeds vaker niet willen drinken en uiteindelijk borstweigeren. Toen met 9 weken nog tongriem en lipband laten laseren, maar dat hielp niet. Met 14 weken toen helemaal gestopt met borstvoeding, want ik was niet van plan alles te gaan kolven en baby wilde niet meer aan de borst. (Achteraf blijkt het borstweigeren een medische oorzaak te hebben) Nu kind 3 en dat is een droom baby aan de borst . Vanaf dag 1 gaat het super. Helaas wel flinke reflux waardoor hij een tijd nauwelijks wilde drinken, maar met de medicatie gaat het helemaal top. Nu al 4 maanden heel tevreden aan het voeden. Kolf alleen op mijn werk en verder niet. Ik geniet
Hier twee positieve verhalen, maar de eerste had net zo goed fout kunnen gaan. Bij eerste aanhappen hoofdje naar borst gedrukt. Aanhappen wilde niet lukken, dus direct tepelhoedje geadviseerd. Eerste 10 uur daardoor geen voeding gehad. (Midden in de nacht geboren en verloskundige had geen tepelhoedje mee) Ruim 8% afgevallen dus ze adviseerde kv. Toen ik dat niet wilde zeiden ze dat ik moest kolven. Dat zag ik niet zitten, ik had het idee dat het wel goed ging. Dus kolf neergezet, maar niet gebruikt. Volgende dag was hij aangekomen. Als ik deze adviezen had geloofd was de kans op slaging al verkleind. 4,5 maand tepelhoedje gevoed, daarna kon het zonder. Achteraf bleek z’n tongriempje en lipbandje te strak, en was dat waarschijnlijk de reden dat hij niet kon aanhappen. Maar is nooit gecontroleerd. (Zelf achtergekomen en laten laseren met 9,5 maand) Hij heeft uiteindelijk 2 jaar en 9 maand gedronken, waarvan 10 maand samen met z’n zusje. Bij de tweede bevalling dochter heerlijk rustig op de borst gelegd, kreeg de kans zelf aan te happen. Voordat ze aangekleed was heeft ze al twee keer gedronken. Verloskundige direct laten kijken naar mondanatomie (die zag niks), dagen daarna zelf gekeken en ik zag dat klieven wel nodig was, andere verloskundige heeft toen gekliefd. Maar het ging direct goed met drinken, en ondertussen is ze 23 maand en drinkt nog steeds.