Hoi allemaal, Ik ben moeder van twee kinderen: een zoon van bijna 5 jaar (die inmiddels op school zit) en een dochter van bijna 2. De laatste tijd speelt de wens voor een derde kindje steeds vaker door mijn hoofd. Alleen… ik twijfel enorm over het juiste moment. Aan de ene kant denk ik: misschien is het slim om te wachten tot onze jongste ook naar school gaat. Dan komt er wat meer rust en ritme in huis, en heb ik wat meer tijd en ruimte. Aan de andere kant: als we nu voor een derde gaan, zit je nog “in de kleine kinderen”, zijn de leeftijden dicht bij elkaar en groeien ze mooi samen op. En laten we eerlijk zijn, het idee dat ik straks weer moet ‘beginnen’ als ik er net een beetje uit ben, voelt ook best pittig. Ik ben heel benieuwd hoe andere ouders dit hebben aangepakt. Hebben jullie gewacht tot alle kinderen op school zaten, of juist bewust voor een kortere leeftijdsverschil gekozen? Hoe hebben jullie die periode ervaren, zowel qua drukte als emotioneel? En achteraf: zouden jullie het weer zo doen? Alle ervaringen zijn welkom. Dankjewel alvast voor het meedenken!
Pfoe lastig. Voor beide kanten (groot/klein leeftijdsverschil, wel/niet naar school) is altijd wat voor te zeggen. Tussen 1 en 2 zit bijna 4jr, dat was prima. Ik vond de eerste echt een aardverschuiving. Mentaal, fysiek alles. Overdag tijd met de baby en heb de babytijd van de oudste bewust kunnen meemaken zonder afleidingen qua babies. Tussen 2 en 3 zit 3jr. Ideaal, met 3 zijn ze heel zelfstandig, niet meer tillen, lekker afleiding van zo'n mormel op tijden dat ze eigenlijk al toe zijn aan school.. Tussen 3 en 4 zit een jaar.. ook prima, slaapjes gelijk, ze zijn echt kleffie en beffie. Maar wel dubbele kans op een slechte nacht En fysiek wel zwaar qua tillen. Hoe meer school in zicht komt voor nr 4 hoe meer ik denk, noooo geen nr 5..