Ik kom zelf uit een gezin met 3 kinderen, ik ben de oudste en heb dan nog een zusje (4 jaar jonger) en een broertje (6 jaar jonger). Mijn man en ik zijn nu voor een eerste kindje bezig, maar het lijkt ons allebei te gek om een gezin met 3 kinderen te hebben. Haha, lekker op de zaken vooruit lopen, maar wel leuk om over na te denken.
Wij gaan ook voor de derde. De jongste gaat in november naar school, dus dan heb ik alle tijd voor een derde hummeltje. Praktisch is het voor ons ook niet, zoon en dochter moeten dan samen op één kamer en de auto is waarschijnlijk ook niet groot genoeg, maar we hebben er vetrouwen in dat het allemaal wel goed komt. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik mijn man had kunnen overtuigen, maar het is toch gelukt. En eigenlijk dacht ik zelf ook na de tweede dat het wel genoeg was, maar ja, op een gegeven moment gingen de eierstokjes, onverwachts, toch weer klapperen!
Hallo allemaal, Ik ben nieuw hier en zo graag meelezen. Ook hier de twijfel voor een derde. We hebben twee prachtige meiden van 3,5 en bijna 2,5. Het is genieten, maar het blijft knagen. Qua ruimte en vervoer lukt het wel (enigszins behelpen, maar het kan). Alleen blijven de financiële twijfels. We hebben het nu goed, hoeven niet meer elk dubbeltje om te draaien. Komt er een derde, dan ga je financieel toch weer een stapje achteruit. Bij mij is het gevoel inmiddels sterker dan de praktische kant. Nu moet manlief nog een beslissing nemen. En dan kijken of we er samen uit kunnen komen.
Hier hebben we besloten te wachten tot de oudste naar school gaat, dat is volgend schooljaar 2010. Dan is de jongste 2,5 en dan gaan we voor een derde, mocht het ons natuurlijk gegeven zijn.......
Dit is mijn topic! Wij schieten ook steeds heen en weer: Is het praktisch-beslis je werkelijk op basis van praktisch? Kunnen we het aan-we genieten vaak zo van onze hummels Is 3 niet heel onevenwichtig in een gezin-de eerste 2 zijn al zo leuk samen, een derde kan heus wel Etc etc etc. Pfff ik word er gek van. ik wilde er altijd 2, en ik wilde jong moeder worden. Dit is gelukkig allemaal zo uitgekomen. Maar nu dus nog kriebels al heb ik met mn hoofd nooit de behoefte aan een derde gehad. Waarom dan dus toch steeds die gevoelens?
Het lastige vind ik het als het lijkt dat ik een beslissing heb gemaakt en het een paar dagen later zo weer anders kan zijn....... In mijn geval komt er nog iets bij aangezien ik vanaf januari ook nog een deeltijd HBO opleiding wil gaan volgen....gaat dat wel lukken met drie kleinjes?? En daarnaast heeft mijn man naast zijn fullime baan ook nog een hobby die aardig wat tijd in beslag neemt.....
Ook hier de twijfel over een 3e kindje. Ik heb 2 zoontjes van bijna 3 en 1 jaar oud. Mijn twijfel zit vooral in mijn leeftijd, ik ben 37 en dus eigenlijk best oud. Verder heb ik momenteel geen vaste baan wat ook een behoorlijk probleem is en dan het praktische gedeelte, we hebben 3 slaapkamers dus de zolder zal verbouwd moeten worden en we moeten een grotere auto. Die auto wordt sowieso vervangen dus dat is niet het grootste dilemma maar ja ik pieker me helemaal suf want voor mijn gevoel is mijn gezin nog niet compleet. Pffff ik wist niet dat ik nog eens voor zo'n keuze komen te staan. Groetjes en succes met het maken van de keuzes. Carola
Praktisch hebben we de meeste dingen wel voor elkaar, hebben een 7zitter auto (tip: dacia logan mcv), hebben een prima kinderkamer over en daarnaast nog een klein kamertje dus daar kan de was/rommel etc, hebben alles in huis (wagen, meerijdplank, wieg, ledikant, juniorbed, positiekleding, jongens en meidenkleding, buikdrager etc etc etc. Dus in principe moet ik me niet laten leiden door praktisch, maar dan nog denk ik praktisch: hoe doe ik dat, de behoeftes van een 6 jarige zijn zo anders dan van een baby, als we gaan kamperen hoe kies je dan een geschikte camping, als we bij vrienden langs gaan hebben en ze hebben ook kinderen valt er al gauw 1 qua leeftijd enorm buiten de boot, op de dagen dat ze niet luisteren denk ik echt het never nooit te trekken met nog zo'n draakje erbij etc etc. Maar toch. Het knaaaaaaagt zo!
Denken jullie eigenlijk dat er een moment komt waarop je het helemaal zeker weet? Ik denk dat dus niet, dus er zijn momenten dat ik tegen mn man zeg: laten we er maar voorzichtig voor gaan (zoals deze maand). Bij de eerste wil je graag een kind, bij de tweede graag een gezin, maar bij de derde ligt het (bij ons) niet zo zwart wit.
succes meiden met jullie beslissing. WIj zijn ervoor gegaan en nu loopt deze 3e zwangerschap al weer bijna op zijn einde. groetjes esmeralda
Oooh wat herkenbaar!Alleen is het hier andersom,Wij waren er overuit.Een 3e kindje zou er komen.Ook al een paar keer over tijd geweest etc....Maar ik zie zoveel practische zaken als een belemmering.....Mijn hart roept heel hard ja en mijn eierstokken klepperen alle kanten op,maar mijn verstand zegt :2 slaapkamers,grotere auto,man heeft net na 6 maand werkeloosheid nieuwe baan,dus onzekerheid kwa contract,oppas....En alles is op te lossen,maar ik ben toch weer aan de pil sinds deze maand...Zolang ik twijfel gebeurt er niets,manlief ziet de beren die ik zie niet.dus wat hem betreft liever vandaag dan morgen....Ik ben er ng niet klaar mee dat is duidelijk,maar het blijft gevoelsmatig een enorme twijfel.
Het blijft inderdaad twijfelen...........maar mijn gevoel is toch echt sterker. Het enige is inderdaad nu nog het leeftijdsverschil. Dat zal 5 jaar met de oudste en 4 jaar met de jongste zijn. Ik wil dus ook niet te lang wachten. Mochten we ervoor gaan, dan toch echt volgend jaar en niet later (eerder kan ook niet want gaan volgend jaar oktober grote reis maken en dat zie ik niet zitten met zo'n kleintje. Maar als ik dan wel zwanger ben vind ik dat helemaal prima). En dan nog hopen dat het lukt natuurlijk. Ik merk wel dat het bij de meesten van ons voornamelijk om praktische zaken gaat..... Het is net zoals pienie zegt, 1 en 2 dat doe je gewoon, maar nummer 3....
Een verre reis maken... spannend! Dat is dus ook zoiets: ik heb afgelopen jaar een reis met mijn gezin gemaakt en dat vond ik zo enorm geweldig, zoveel mooier nog dan ik had verwacht dat ik het liefst volgend jaar weer een reis ga maken. Ik weet dat als we een derde krijgen de kans op 1 of 2 verre reizen de komende 15 jaar errug klein wordt. Wat is dan belangrijker: het geluk van een derde kindje of het geluk dat je kunt delen met je 2 kids. Leeftijd speelt hier ook. De kids zijn nu 2 en 5. Dat scheelt dan straks ook behoorlijk.
Ook hier dus twijfel ,wel of niet Hebben een zoon en een dochter waar we erg happy mee zijn.De wens voor een 3e is al best lang,evenlang als de bijkomende twijfels Soms wordt ik een tikkie gek van mezelf.Waarom weten we het nou niet gewoon voor 100% zeker?????? Lijkt me iig fijn om mee te mogen kletsen hier.Ik heb nog geen zin om het met bekende hierover te hebben Groetjes trotsemams
Lieve meiden, Ik heb 3 kinderen, wij zijn bezig voor een 4de, ik vind het heerlijk mijn 3 schatjes, ik heb 2 zoons en de 3de een meid. Wel moet ik er bij zeggen als ze klein zijn moet je idd alles op een rijtjes zetten/hebben want het kan zwaar zijn nu ze ouder zijn inmiddels 13,11 en 8 is het een stuk makkelijk en gaan ze meer hun eigen weg. Ik zelf heb nooit getwijfeld over een 3de. Ook nu de 4de niet alleen zijn er weinig meiden die voor een 4de bezig zijn ik kan er geen topic over lezen Liefs Vonnie
Trotsemams, dat heb ik precies hetzelfde! We hebben een meid en een ventje, dus qua geslacht geen reden om ervoor te gaan (alsof dat andesr wel zo was maar toch). Waarom blijft die twijfel net zo hard bestaan. Ik verwachtte echt een moment waarop ik zou denken ja of nee, maar voorlopig vind ik het maar eng. Ik twijfel echt of ik ooit vooor de volle 100% voor een derde zal gaan, ik denk dat ik nooit 100% zeker zal zijn.
@Pienie, denk je dat je het dan toch wel zou doen ookal ben je nooit 100% zeker? Ik denk namelijk dat 100% ook wel erg veel is hoor. @vonnie30, grappig dat je nooit over een derde getwijfeld hebt. Jij bent nu natuurlijk wel een ervaringsdeskundige. De leeftijdsverschillen tussen je huidige kinderen is niet erg groot, dus eens heb je drie kleine kinderen gehad. Vond je het toen een grote overgang van 2 naar 3? Ben zo benieuwd of het echt heel erg veel drukker is, of is het net als met twee snel achter elkaar, dat je gewoon goed moet plannen? Heb je wel getwijfeld over de 4e of ook niet?
@indessi, Ja dat klopt ik was 21 toen de 3de kwam!! Maar de overgang van 2 naar 3 valt eigenlijk wel mee echt veel drukker is het niet aangezien 2 ook druk was... het gaat eigenlijk vanzelf. Ik was 17 toen de eerste kwam 19 toen de 2de kwam en ja 21 toen de 3de kwam. Toen mijn 3de kwam waren me andere 2 en 5 die van 5 moest ik wel gewoon iedere dag naar school brengen dat was in het begin wel wennen. Maar verders gaat het eigenlijk allemaal vanzelf. En ja alles goed plannen werk wel in het begin beetje zwaar maar naar mate draaid eigenlijk alles vanzelf. Overigens wou ik geen kinderen meer naar de 3de maar was toen nog zo jong 21...Inmiddels ben ik 30 en nu kriebelt het toch weer 2jr en willen we graag een 4de erbij...maar denk dat deze 4de juist makkelijker is aangezien ik inmiddels 2 pubers heb en eigenlijk alle 3 meerdendeels veel zelf kunnen doen...scheelt dat een hoop in tijd. Groetjes Vonnie