Mijn dochter van 7 zwom laatst in een binnenzwembad, wij waren koffie aan het drinken aan de andere kant. Komt ze ineens huilend naar me toe; is ze door een meisje onder water geduwd, in haar rug geduwd en tegen haar gezicht. (mijn dochters losse tand bloedde...) Ik heb eerst mijn dochter getroost en het verhaal nogmaals gevraagd. Toen haar verteld dat het binnenbad erg druk is (als sardientjes in een blik). Maar volgens haar was het opzettelijk gebeurd. Ze heeft me twee meisjes aangewezen die het gedaan hebben, ze wist niet welke; beide blond haar, roze bikini. Ik heb een tijdje staan kijken, maar zag verder geen "wan" gedrag en heb het daarbij gelaten. Maar na het lezen van een andere topic ga ik twijfelen.......had ik de meisjes moeten aanspreken of niet?
Je kunt er niks meer aan doen nu. Denk dat je veel antwoorden gaat krijgen die er alleen maar voor zorgen dat je achteraf met een schuldgevoel zit. Zou ik niet doen . Volgende keer schat je het misschien anders in.
Ik zou het denk ik niet veel anders gedaan hebben dan jij hoor. Maar ik kan me voorstellen dat je je nu onzeker voelt. Als je niet precies weet welk kind het gedaan heeft en je weet ook de context niet (sprong het kind per ongeluk op je dochter ofzo) en je ziet verder ook niks geks meer gebeuren... tja dan kun je eigenlijk weinig denk ik? Hooguit kun je bedenken dat je een volgende keer als het heel druk is, je meer in de buurt blijft van je kind zodat je haar meteen kunt helpen als er iets is.
Je hebt zelf niets gezien en je dochter weet zelf niet meer welke van de twee. Dan kun je daar niets mee. Als het anders was geweest dan had ik de meisjes wel even gevraagd wat er nu precies gebeurd is (hun kant van het verhaal). Als je maar niet gaat duwen en zo
dit zijn altijd moeilijke situaties. Ook voor het zwembadpersoneel. Ik zou denk ik ook niets meer doen. Tegen je kind zeggen, dat ze bij die kinderen even uit de buurt moet blijven en dat je extra goed gaat opletten. Eventueel het ook aan geven - ter informatie- bij de toezichthouders, zodat het niet bij meer kinderen gebeurd. Er zitten echt gemene kinderen soms tussen- maar vaak hoor ik situaties die ik zie -met eigen kinderen, maar ook met anderen - dat ze heeeeeeel stellig zijn dat het expres was en dat ik zag dat ze gewoon geen ogen in de rug hebben en heel erg opgingen in hun eigen spel. Maar zoals gezegd, het is altijd erg moeilijk dit als je het zelf niet hebt zien gebeuren.
Aanspreken, niet aanspreken, ligt aan de situatie je humeur en de dag zelf. Daar kan je nu niet echt veel meer mee doen. Ik zou mijn dochter van zeven niet alleen laten zwemmen. Ik vind ze echt veel te jong en ook al kunnen ze 'goed' zwemmen... iemand hoeft er maar bovenop te springen oid...
Ik denk dat ik in die situatie nadat ik mijn dochter zou hebben getroost, haar weer zou laten zwemmen om het vervolgens goed in de gaten te houden, zou ik 1 van die meiden dan iets raars zien doen zou ik ze aanspreken. Maar in deze situatie is het een beetje lastig om iemand aan te spreken als je niets hebt gezien en ook niet precies weet wie het heeft gedaan.
Ik reageer hierbij op Puzzelstukje (quoten lukt helaas niet kennelijk) Hier sluit ik me bij aan, niet verwijtend bedoeld overigens, maar ik zou mijn 7- jarig kind ook niet alleen het zwembad in laten, ook al zit ik aan de kant. Helemaal niet als het druk is, ook al zijn mijn beide kinderen echte waterratjes. Een ongelukje zit vaak in een klein hoekje en ongelukjes in het water kunnen soms ernstige gevolgen hebben. Maar goed, ik ben misschien ook wel vaak overbeschermend.