Hallo allemaal, Wij zijn ondertussen ruim een jaar aan het proberen voor een tweede kindje. Helaas tot op heden zonder succes. Net als bij onze eerste zijn we in behandeling bij de fertiliteitskliniek vanwege mijn korte lf (5-7 dagen). Ik krijg utrogestan voorgeschreven. We mochten het dit keer 6 mnd proberen en dan terug komen. Vorige week heb ik een afspraak gehad. Ze had het plan al klaar, menopur en pregnyl gaan spuiten. Natuurlijk fijn dat ze door wil pakken maar het voelt voor mij (nog) niet goed. Ik had van alles te vertellen over vreemde cycli, vreemde menstruaties, het vermoeden dat ik soms geen eisprong heb etc. Ze leek nauwelijks te luisteren. Ik vroeg welke onderzoeken er in het verleden al waren gedaan, omdat ik dus steeds met een concreet probeem kom en utro bij nummer 1 ook de oplossing was. Ik heb geen idee wat er verder onderzocht is en wat eventueel nog onderzocht kan worden. Ze had het over uitgebreid bloedonderzoek. Geen idee wat. Na enig doordringen wilde ze toch nog onderzoek doen, dus ik mag deze week bloed laten prikken voor schildklier en overgangshormoon. Gelukkig. Ik weet niet wat ik wel verwacht had, maar ik denk toch zeker wat meer onderzoek. Als ik dan hormonen 'moet' gaan spuiten, dan zou ik ook graag zeker willen weten dat het nodig is, snappen jullie hem nog? Ik ben als de dood voor naalden (sta al wankel op m'n benen als ik bloed moet laten prikken) en ik heb al best last van de utro (stemmingswisselingen, had ik bij onze eerste geloof ik helemaal niet), ik ben bang dat als ik daar ook in het eerste deel van mijn cyclus nog meer hormonen tegenaan knal, je me echt kunt oprapen... Ik vind het dus best lastig. Ik begrijp niet waarom er niet eerst verder gekeken wordt. Natuurlijk kan het best zijn dat we tot nu toe gewoon pech hebben gehad en er niks aan de hand is maar toch. Ik voelde me overrompeld en niet gehoord (als alles wat ik aangeef niet verontrustend is, mag je dat ook best tegen mij zeggen maar reageer er tenminste op), helemaal toen ze zei: is het echt al een jaar? Ja :x! Of is dit op zich wel een normale gang van zaken, zo starten met hormonen zonder verder te kijken? Iemand ervaring? Hoor het graag .
Een ding valt me op. Je schrijft: het vermoeden dat ik soms geen eisprong heb. Uttogestan zorgt er niet voor dat je wel een eisprong hebt. Utrogestan heeft alleen nut na een goede eisprong! Ik denk dat dat de hoofdreden is dat ze met hormonen willen starten. Om ervoor te zorgen dat je een goede eisprong krijgt. Maar dan nog... Je schrijft een vermoeden. Is er daadwerkelijk al wel onderzocht of je wel een goede eisprong hebt? Hier kom je oa door bloedonderzoek op een bepaald moment in je cyclus achter.Die waarde in je bloed geeft dan weer of je een goede eisprong hebt gehad. Wel jammer en niet patientvriendelijk dat ze niet naar jou leek te luisteren...
De utro zorgt er voor dat ik niet binnen een week ongesteld word inderdaad. Progesteronwaarde was bij de laatste cyclusmonitoring 6 geloof ik. Maar dat heb ik niet meer geheel paraat. Er is al vaker geprikt een week na eisprong, ik dacht voor de progesteron. De reden waarom ik denk dat het soms niet goed zit is omdat de druk die ik voel die voor mij kenmerkend is als de laatste groeispurt, soms nog dagenlang aanhoudt nadat ik in principe een eisprong zou moeten hebben gehad (op basis van knaller op ovulatietest, temperaturen doe ik niet, dus 100% zeker ben ik niet). Dat is overigens ook niet elke ronde zo, maar in het afgelopen half jaar heb ik zeker 2x flinke twijfels gehad. Volgende week heb ik een belafspraak, niet echt het moment om dit gevoel te bespreken maar dat ben ik wel van plan, misschien had ze haar dag niet .