Oké ik heb even een hart onder de riem nodig! Ik heb vroeger altijd paardgereden en vond/vind dit geweldig.. Nu kan ik vanavond een lesje meerijden en ja! Dit wil ik graag. Maaaaar Nu het euvel. Ik durf niet. Waarom niet? Nou ik ben goed op weg wbt mijn paniekstoornis maar dit is weer een stap op zich. Vooral nadat ik een verhaal las van een meid die een hartstilstand te paard kreeg jak. Ik wil dus graag maar de angst daarvoor en de angst voor de angst houd mij tegen. Help!
Ga!!!! Wat ik zo van je gelezen heb is dat je al heel veel stappen hebt gezet, probeer deze stap ook te zetten.
Oké Oké Oké. Ik ga haha. Man gaat mee. Just in case en even doorbijten. Daarna voel ik mij vast heerlijk.
Ik heb dit van de zomer gedaan, weer na veel jaar. Ik was ook bang, paniek, angst, twijfel.. weer na zo lang. Moest dan nog op een groot paard ook pfff! Had een goede instructeur gelukkig. Hij liet me de angst uitademen. Toen ik erop zat, zag ik de hoogte, en meteen bang om te vallen, en hij hielp me dat corrigeren, door uit te ademen, weg met de angst en contact te voelen met het paard. Je moet gewoon weer wennen, het vertrouwen en gevoel terugkrijgen met het paard. Het duurde een paar minuutjes, en dat oude gevoel kwam weer terug. Dat is HEERLIJK. Echt.. je gaat het heel goed doen!! Als je angst voelt zucht je het eruit en hou contact met waar je bent.. met het paard, op het paard, daar in de bak, en nergens anders Je gaat heeeel trots en blij zijn straks, als je dat gevoel van vroeger weer terug voelt. Je kunt het!
Jouw hart wordt straks zo blij als je op dat paard zit, dat je dat soort dingen wel even vergeet Maar ik ken de paniekstoornis wel. Ik zat een paar weekjes nog op de spoed ervan overtuigd dat het mis was met mn hart. Niks aant handje.. stress stress stress. Gewoon genieten en geen zorgen.
Oh dat komt helemaal goed! Paarden zijn super met dit soort dingen. Gewoon gaan en genieten en dan heb je weer een stukje angst overwonnen
Ik heb al -tig hartaanvallen overleefd () dus ik zeg veel plezier, het feit dat je man meegaat werkt al wat rustgevend denk ik en na de les voel je je vast blij en trots...en misschien wat stijf door de spierpijn en spanningen maargoed
Geniet ervan, paardrijden is zo heerlijk! En wat knap dat je deze stap(pen) gewoon zet terwijl je daar angst voor hebt. Stoer mens!
Veel plezier! Ik ontspan altijd heel erg bij mijn paard dus niet zenuwachtig zijn maar lekker genieten!
Hoe was het partyrocker ?? Was vast heerlijk Ps. moest aan je denken vanmiddag mijn stiefdochter kreeg een furby en hoe heet die Partyrocker hahaha.
En hoe was het? Heb je alleen gekeken of heb je al kleine stap ondernomen van je angst en ben je op het paard gaan zitten? Meid, straks zit je zo weer oo die paard hoor, ik vind het al een stap voor jou dat je er al heen bent gegaan Je bent sterk
Ja was lekker hoor! Echt heerlijk en het ging echt buiten verwachting echt heel goed! Alleen soms mijn balans weer vinden. Maar dat is niet gek. Daarna wel een beetje ontlading (had ik verwacht) maar geen paniek gelukkig. Vooraf ook geen paniek, alleen gezonde zenuwen. Vind het zooo cool van mijzelf dat ik ben gegaan, dat het het volle uur heb volgehouden . Hier kan ik weer even op teren. Oja en de spierpijn gaat hels worden!
Ben jaloers op je, mis het paardrijden verschrikkelijk. Top dat je zo genoten hebt, ga je nu nog weer vaker rijden? of was het eenmalig. De spierpijn wordt hel morgen, maar hee je weet hoe het komt, en het gaat weer over, lekker na genieten van het uurtje.
Ja ik miste het ook echt onwijs erg! Heeft ook onwijs lang geduurd voordat ik het weer aandurfde. Eigenlijk zeker 2 jaar heel weinig gedaan. Ik kan nu weer zeggen dat ik dingen ga proberen. Nu nog volhouden. Toevallig van de week nog in paniek geraakt, maar kan wel iets beter relativeren waardoor de aanval kort duurt. Maar paardrijden was één van die dingen op mijn lijstje. Net zoals buiten de deur sporten. Nouja 2 vliegen in 1 klap toch? Maar misschien ook wel extra stimulans omdat ik het zo erg miste. Daarom was juist deze stap zo belangrijk voor mij. Nouja al met al was het genieten dus. Nu nog naar de bioscoop, op de snelweg rijden en het openbaar vervoer eens pakken. Allemaal geen serieuze stappen. Maar dan kan ik zeggen dat ik weer doe wat ik normaal deed. *ben best een beetje trots op mijzelf*