Wij zijn tijdens het twijfelen voor een 2e gestopt met de pil halve wegen een strip van de pil. Toen ik ongesteld moest worden ging de twijfel ineens over in angst en dacht ik nee we wachten toch nog even. Echter kwam er geen menstratie en bleek ik meteen zwanger zonder een menstratie gehad te hebben na het stoppen van de pil. Had dit nooit verwacht want vergat regelmatig de pil en waren dit er meer dan 3 dan wachte ik ook altijd de menstratie af. Verder waren we met dochter Inc miskraam 1,5 jaar bezig. Al met al duurde het even voor ik gewend was aan zwanger zijn en tegen de tijd dat ik gewend was werd de zwangerschap steeds minder leuk. Met 31 wk uiteindelijk opgenomen met gebroken vliezen en bleef liggen tot 37wk. Ondertussen een dochter thuis van 1,5 die ik heel erg heb moeten missen en zij mijn alleen omdat ik zo graag een kindje wilde. Voelde me erg schuldig. Na de bevalling bleek zoontje een huilbaby en een probleem kindje. Na veel Fysio, helm therapie, speciale voeding,audiologisch centrum in en uit, kinderartsen en Logepedie loopt hij nu weer bij. Al met al ik heb mijn portie gehad. Heel graag had ik nog een 3e gehad maar durf gewoon niet meer. Wat als het weer een probleem zwangerschap is of een kindje met problemen. Wat als het er 2 zijn of wat als het geluk een keer niet aan mijn zijde staat ( dochter der navelstreng zat op een haar na dicht met prop bleek na de bevalling en een dag langer in de buik had ze niet overleefd. Ben zo dankbaar dat de bevalling spontaan was begonnen met 38 wk) Nee ik ben blij met mijn 2 gezonde kinderen. Nu de jongste bijna naar school gaat is dat gekriebel voor nr 3 ook als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik kijk uit naar de tijd die gaat komen en moet echt niet meer aan een baby denken.
Ik zeg bij twijfel altijd nee. Vind het zielig voor het kindje als de ouders niet 100% zeker weten dat ze voor hem/haar willen gaan..
Hier ook twijfel, heb 2 kinderen van bijna 5 en 6.5. Ik wil wel, maar ben bang voor de zwangerschap, ik vond dat beide keren echt erg, veel kwalen, moe, misselijk, hormonen, nouja, hormonsters Ik voel me zwanger eigenlijk constant als of ik mijn eerste dag ongesteld ben, die eerste dag waarbij je zo labiel bent als wat. Nouja, zo dus. En mijn andere 2 kids moeten naar school. Dus slepen met baby, daarbij heb ik geen auto overdag tot mijn beschikking en zou ik de eerste tijd moeten lopen (15 minuten minimaal) heen en weer terug en dat een par keer per dag, niet erg, wel wat onhandig. Daarna evt. een babyMee op de fiets ofzo, maar toch...en financieel, opvang, ik moet een flink deel dan zelf betalen voor 1 dag opvang (werk 16 uur, zou om 1 dag gaan, andere dag opa en oma) en dan is mijn eigen bijdragen dus ruim 200 euro en dan de luiers weer. En nee, we hebben een mooi bruto salaris maar houden weinig over vanwege hoge huur, alle andere kosten etc. En we gaan niet of bijna nooit op vakantie. We hebben geen luxe leven ofzo. En dan later, school, studeren...ik vind het zo moeilijk. Waar doe je nou toch goed aan he. En er zit ook al flink verschil dan tussen qua leeftijd...moeilijk. We twijfelen verder
Maar ik denk dat het een heel ander soort twijfel is.. niet om het kind maar om de situatie.. of je het als ouder allemaal aan kan.
hier ben ik het niet mee eens. er kunnen dingen zijn dat het niet haalbaar is zoals geld of bv ziektes maar het gevoelkan dan wel 100 procent zijn. voorbeeld: ik heb 3 kinderen en in mijn hart is er wel plaats voor 4 of 5 kids. maar ik heb bij mn derde zwangerschapscholestase gehad en bij een volgende zwangerschap heb ik 80 procent kans dit weer te krijgen. dit is heel gevaarlijk voor het kind en het kan er zelfs aan overlijden. ook heb ik altijd heel erg hypermesis en ben dus echt doodziek als ik zwanger ben. kan ik dit mn kindjes weer aandoen? en trek ik zit zelf? mijn verstand is daarbij 100 procent nee. maar zonder deze dingen zou ik echt wel over een vierde denken hoor
Ik denk dat het vooral heel verstandig is om niet als een kip zonder kop de pil uit het raam te gooien en er voor te gaan zonder afwegingen te maken. Ik denk dat praktisch het grootste deel van de vrouwen die zwanger willen worden en voornamelijk de vrouwen die al zwanger zijn twijfelen of ze het allemaal wel redden of aankunnen. En vaders natuurlijk ook, vaak op financieel gebied. Twijfels hoe het zal zijn voor de andere kinderen wanneer het kindje niet gezond mocht zijn enz.. Het lijkt me heel natuurlijk om te twijfelen. edit, ik was trouwens onverwachts zwanger van de derde en heb ook wat afgetwijfeld hoor. Of ik de andere 2 wel genoeg aandacht zou kunnen geven naast de baby, hoe ik het allemaal zou organiseren. Het was niet eens twijfelen aan mezelf maar meer het onverwachte wat er komen gaat, je weet toch ook niet wat voor kindje het zal zijn.
Dit. Twijfel is juist goed dan neem je geen ondoordachte beslissingen. Mensen die wel even aan een kind beginnen komen juist bedrogen uit omdat ze er niet goed over hebben na gedacht.
Hier nu 3 kinderen! En wat is het geweldig en genieten! We hebben een dochter van 5 een dochter van 3,5 en een zoon van net 5 maanden. Ik vind het qua drukte echt erg meevallen. Nr 3 gaat zo mee in het ritme
Ik vind de derde erbij veel pittiger als met twee. Ligt ook wel aan de omstandigheden hoor! Zwangerschap was bijvoorbeeld verreweg het fijnst (geen HG, nauwelijks bi). Maar toen de 2e er net was ging de oudste alleen naar de psz.. Hoefde dus niet zoveel en dat was echt heerlijk. Rustig alle tijd, genieten van de borstvoeding op verzoek, volledig het ritme aan kunnen houden dat het beste bij de tweede paste. Nu met de derde moet er aldoor van en naar school gelopen worden, tussendoor dan ergens de borstvoedingsmomenten en de slaapjes, dwarse peuterpuber die straks ook naar de psz mag en er dus nog twee extra haal en brengmomenten bijkomen. Is af en toe echt even AARGH! Man is hier ook een heel deel van de week s avonds niet thuis dus dan is het mopper-uur van alledrie rond 5'n, het avondeten en naar bed brengen ook mijn klusje alleen en ben dan echt blij dat ik er s avonds nog maar eentje heb die aan de borst ligt te clusteren haha. Is natuurlijk allemaal tijdelijk en verandert weer, maar de derde die zo even mee gaat in het ritme..? Nee, hier niet. Ja, ze moet wel Maar echt lekker voegt het (nog) niet. Hier trouwens ook twijfels gehad hoor.. Omschrijf het even hier Kunnen we dat wel betalen? Ons idee is dat je dat vooraf toch niet precies kunt inschatten. Zijn studies over ruim 10 jaar wel te betalen? Willen onze kinderen wel studeren aan hbo of wo? Dat hebben we dus maar aan de kant gezet, we sparen nu wat en we zien het tegen die tijd wel. Zolang we nu prima kun leven, de kids niets tekort komen wat betreft eten, kleding en andere noodzakelijke dingen is het financieel hier eigenlijk tot nu toe niet zo heel veel duurder geworden een derde. Past het wel in onze huidige auto of moeten we een nieuwe? Hier bleek het uiteindelijk gewoon te passen in onze huidige auto dus hoefden geen nieuwe auto alleen een nieuw autostoeltje. Willen we nog wel een zwangerschap met waarschijnlijk weer HG en bi? Tja.. Dat was natuurlijk een twijfel die bleef, maar wat je vooraf toch niet zeker weet. Deze zwangerschap veel drukker geweest als bij de andere twee en er 'moest' ook veel meer (verbouwen, school, zorg voor 2), maar toch was het dus de soepelste zwangerschap. Belangrijkste bleef voor ons uiteindelijk dat het met twee kinderen heel erg fijn was en we erg gelukkig waren, maar het niet compleet voelde. Nu met de derde is dat gevoel er wel. (Al is er in mijn hart nog wel meer ruimte voor kindjes, maar praktisch niet haalbaar..) Blijf er samen over praten.. Is het praktisch mogelijk? Is het financieel mogelijk een probleem of niet? Maar allerbelangrijkste: wat is jullie gevoel? Je kan namelijk nog zoveel scenario's de revue laten passeren, maar je weet vooraf niet hoe het gaat uitpakken. Misschien heb je een droomzwangerschap en bevalling en makkelijk kindje, misschien problemen met zwanger worden of tijdens de zwangerschap. Misschien wel een huilbaby of kindje met andere problemen.. Weet ik wat je allemaal wel niet kunt bedenken hihi. Er zijn zoveel mogelijke scenario's. Belangrijkste blijft willen jullie een derde kindje? Als jullie dat echt willen zul je de meeste val alle mogelijke problemen ook wel overwinnen, omdat dat derde kindje zo gewenst is.
Ik zou dit soort belangrijke beslissingen niet alleen met mijn gevoel nemen maar zeker ook met je verstand. Hoe ziet jullie financiële plaatje eruit, op korte én lange termijn??? Hebben jullie beiden een vaste goede baan of in elk geval één van jullie een baan met een grote kans van werkgelegenheid? Hebben jullie de ruimte om flink te sparen voor de kinderen, vooral ook voor hun eventuele opleidingen of studies later? Als het allemaal wat krap en/of onzeker is zou ik zeker niet aan een derde kind beginnen. Je kunt beter twee kinderen het beste geven dan drie kinderen te weinig. Maar dat is dus mijn persoonlijke mening!
Maar sparen is toch niet voor iedereen weg gelegd? Moeten mensen dan maar geen kinderen krijgen omdat geniet kunnen sparen? 75%van de nederlanders kan niet sparen. Dan zijn hun geen kinderen waard? Omdat ze niet kunnen sparen. Een studie is straks sowieso alleen nog weg gelegd voor mensen uitde hogere klasses. Een vastebaan stelt straks niet meer voor met de versoepeling van het ontslagrecht. Dan kunnen bazen je er zo uit gooien al heb je een vast contract. Je weet niet hoe de toekomst loopt als je arbeidsongeschikt raakt of je baas gaat failliet. Je kan doe toekomst niet plannen. Mijn man heeft nu een hele goede baan en verdient goed. Maar wie zegt dat het over 10 jaar nog bestaat die bedrijfs tak? Ik werk niet ik ben thuis bij de kids.
ik ben 8 mnd geleden bevallen van mn 3e. mijn odste 2 zijn wel al wat ouder, 6 en 8. dus ben ik als ze op school zitten alleen met de kleine. ik vind het niet zo druk. alleen sochtends en savonds. alle 3 eten geven. waaronder de jongste een fles nog. en heen en weer naar school met zo'n kleintje is ook wel behelpen in t begin. savonds met eten en bedtijd is het ook ff druk. dat redt ik niet alleen hoor, ben blij dat mn man dan thuis is. wat geld betreft vind ik het ook wel ff pittig. ik merk het echt dat ik voor 3 kids kleding moet kopen! en dan de flesvoeding en luiers. moet een flink stap achteruit doen! maar heb het er allemaal zeker voor over, want we genieten onwijs van dit kleine meissie! ook zeker de oudste 2, we zijn allemaal zo blij met haar!
ja precies! ik denk dat je altijd wel een soort van twijfel hebt of je het allemaal gaat redden, of het nu de eerste, de 2e of de 3e of meer is. Maar dat gaat wel weer over zodra je zwanger bent of wanneer je kindje geboren is. Als jullie zeker weten nog die kriebels hebben en graag een kindje erbij willen zou ik het zoals eerder gezegd is zonder druk (verwachtingen) te moeten klussen en het op zijn beloop laten gaan. (Zo is bij ons nummer 2 in de eerste ronde al raakgeschoten ) Mocht het zo zijn dan komt nummer 3, en zoniet dan zul je daar denk ik ook wel op een gegeven moment vrede mee krijgen.
Ik denk dat twijfelen juist gezond is. Dit betekend dat je er over na denk of het wel of niet verstandig is. Beter nadenken en twijfelen dan er volledig voor gaan zonder enig besef hoe en of je het wel voor elkaar gaat krijgen. ( denk aan opvang, financiële gedeelte, ruimte en zorg voor de kinderen). Leg alle voors en tegens tegenover elkaar. Kijk naar nu en de toekomst, is het gezin gelukkiger met nog een kindje, is het daarna wel klaar en wat als de gevoelens weer opleven? Ik denk dat iedere moeder na een tijdje weer kriebels krijgt. Ik had het bij bijde kids toen ze de leeftijd van ongeveer een haar hadden. Daarna is het weer verwaterd en ben blij dat ik het bij 2 heb gehouden
TwIjfelen zal iedereen wel doen maar ik denk dat je verder moet nadenken. Je schrijft dat je twee pittige kindjes hebt, red je het net hen of wordt dat al lastig? Een derde brengt ook extra kosten met zich mee, ik vond dat verschil toch behoorlijk. Hebben jullie een auto en zo ja, passen daar 3 stoeltjes in? Heb je straks de middelen wat geld te sparen? Er werd hier ergens gezegd dat dat voor een hoop mensen niet meer haalbaar is en je daarom een 3e kindje niet hoeft te laten maar dat is natuurlijk onzin. Als je nu niks apart kan zetten, hoe wil je dan een derde kindje bekostigen? Natuurlijk vallen de kosten in het begin mee, maar kleine kinderen worden groot. Onze kids zijn 10,7 en 4 maar ik ga het nu nog meer merken. Kijk dus niet alleen naar nu maar ook naar de toekomst.
Ik kijk er anders tegen aan. Wij sparen ook bewust niet we hebben een spaar waargenomen op staat om minimaal twee jaar te overbruggen. En verder sparen we niet meer. Ik hoef geen kapitaal op de rekening. Wat heb je er aan als ik morgen dood lig. Is het geld er ook voor niets. een kind kun je net zo duur maken als je wil. Deze baby gaat mij 17 euro aan pampers per maand kosten en verder niets. De oudste kost me aan schoolgeld 27 euro per maar inclusief schoolreisjes etc. De jongste de psz is 120 euro voor 2 dag delen. Kleding is gewoon zeeman etc. Schoenen zijn 100 euro per paar. De toekomst valt niet te voorspellen. Als mijn man een auto ongeluk krijgt of van een tank afval tijdens het werk en hij raakt arbeids ongeschikt krijgt hij ook het loon van nu netto niet meer van het uvw. Ja kan niet overal rekening mee houden. Ik vind gewoon. Een kind heeft een warm nest en liefde van zijn ouders nodig. Wat heeft een kind aan dure spullen en merk kleding als het 5 dagen in de week op het kdv gedropt word?