wij hebben altijd een mega wens gehad voor een groter gezin en een 3e is altijd een wens geweest. Al voordat wij kids hadden. Onze zoon is in 2018 en onze dochter is in 2021 geboren en sinds de geboorte van onze dochter zitten wij in tweestrijd en hebben wij maanden dat we er 100 procent achter staan maar ook periodes opeens waarbij wij denken het is goed zo 2 kids ( druk genoeg) de wens voor de 1e was vanzelfsprekend en ook een broertje/zusje voor onze oudste is nooit een vraag geweest maar waarom is nu opeens de twijfel bij een 3e zo anders? Maar elke keer wanneer we denken het is goed zo kunnen wij het beide niet loslaten en blijft de 3e aan ons knagen en komen we erop terug. Gezien onze leeftijden willen we nu de keuze maken. Wij denken er spijt van te krijgen wanneer we niet voor een 3e kindje zullen gaan want wij voelen ons ergens nog niet compleet.en hoe kun je nou spijt krijgen als we dadelijk weer zo een heerlijk klein frummeltje in onze handen hebben? En gaan we er niet voor dan zal ik misschien altijd denken wat als…. Ik heb dus gisteren de verloskundige gesproken en afspraak gemaakt om volgende week mijn spiraal te verwijderen en nu begin ik weer te twijfelen, willen we dit echt, kan ik dit aan? Wil ik weer opnieuw in de luiers? Hoe verloopt de zwangerschap ?wat als we geen gezond kindje krijgen? Is het wel “praktisch “ met een 3e kindje erbij?kan ik de aandacht goed verdelen met bijv de oudste die tegen die tijd al 8 jaar zal zijn en in een andere fase zit? gelukkig hebben wij het financieel goed en zijn er verder geen zorgen om geld/ruimte/auto enz ik hoor graag of iemand mijn twijfel herkent? En hoe jullie met deze situatie om zouden gaan? Zouden jullie wachten tot de twijfel er niet meer is? Of zeggen jullie die twijfel is pas weg zodra je die kleintje in je armen hebt? zijn er mama’s van 3 of meer kindjes die voor dezelfde keuze stonden en hoe is dit gegaan?
Hoi, wat lastig die twijfel zeg! Gelukkig was er bij ons geen twijfel voor een 3e. Het voelde gewoon niet compleet op de een of andere manier. Mijn andere kinderen waren 8 en 5 toen hun zusje geboren werd. Qua leeftijdsverschil vind ik het ideaal. De oudste 2 zijn al aardig zelfstandig waardoor ik me goed op de jongste kan richten. Verder zijn ze heel betrokken bij hun zusje en lijkt het soms of de jongste 3 moeders heeft i.p.v. 1 Al ligt dat natuurlijk ook aan je andere kinderen. Voor mij is de 3e echt als de kers op de taart. Het is onwijs genieten en de tijd vliegt helaas (volgende maand wordt ze alweer 2). Vanaf het moment dat ze er was voelde mijn gezin wel compleet, ben ik heel makkelijk geworden met spullen wegdoen en ben ik ook niet meer 'jaloers' op zwangere buiken. Maar ook dat schijnt voor iedereen weer anders te zijn... Succes met het getwijfel.
Wat mooi om te horen! Dat lijkt mij dus ook ideaal dat ook onze 2 oudste al beide op de basisschool zitten en ik dus weer alle tijd heb voor onze jongste. Tegen strijdig denk ik wel weer van ga ik opnieuw beginnen? De babyfase? Net nu dat we het “makkelijker “ hebben. dat niet compleet voelen hebben dus nu ook…
Wat vervelend zoveel twijfels! Hier niet helemaal hetzelfde maar dacht reageer toch. Na onze tweede (was een huilbaby 1,5 jaar lang) wilde wij absoluut geen 3e en waren compleet. Toch raakte ik vorig jaar door de anticonceptie heen zwanger en zit ik nu met onze dochter in mijn armen. Waarom ik toch wilde reageren? Omdat ondanks dat wij het absoluut niet wilde, onze oudste samen 6 is (de oudste van mijn vriend is zelfs 12) het toch allemaal goed gekomen is. We zijn dolgelukkig met ons meisje, het weer in de luiers zitten is geen moeite en tot nu toe gaat logistiek ook alles prima. Qua uitjes leveren soms de oudste wat in en soms de jongste en ook dat verloopt heel natuurlijk. Hopelijk toch iets meer geruststelling!
Ik reageer toch ook maar. Ik heb ook getwijfeld om een derde. Nadat de 2e 2 jaar was er toch maar voor gegaan. De 2e is nu dik 4 jaar en de derde is er niet meer gekomen. Ik heb echt spijt dat ik niet eerder heb geprobeerd en baal echt dat het maar niet lukt. Dus ik zou zeggen, ga er voor! De wens is er duidelijk. Volg je gevoel en kijk niet teveel naar de beren op de weg. Natuurlijk is het goed een weloverwogen besluit te maken en realistisch te zijn. Maar praktisch hebben jullie het op orde, de wens is. De rest heb je toch geen invloed op. Het gaat zoals gaat. Veel succes!
Wat ontzettend mooi dat het zo gelopen is en het allemaal goed is gekomen! ik denk ook dat ik snel teveel beren op de weg zie, zo ben in gewoon in alles. wat ook speelt is de dat soms de mensen om mij heen ( bijv ouders, vriendinnen, schoonouders) laten doorschemeren dat ze niet begrijpen dat mensen meer dan 2 kinderen willen. En dat wij bijv al “alles” hebben omdat we een jongen en meisje hebben.wij zien dit totaal niet zo. Het gaat ons om een baby niet een geslacht. Al onze kennissen/vrienden/familie hebben 2 kids en moeten niet denken aan een 3e . Ik zou het ontzettend jammer vinden als mensen niet blij voor ons kunnen zijn
bedankt voor je reactie en die komt eigenlijk wel even binnen. Eigenlijk benoem je precies hoe wij er ook in staan. Dat we bang zijn dat we niet doen of het niet lukt en we dan spijt hebben… hopelijk komt er voor jullie ook binnenkort een 3e wondertje
Mijn ouders snapten de wens voor een 3e ook niet. Nou ja, dat is hun probleem. Het in de buurt juist veel gezinnen met 3 kinderen. Wat betreft weer in de luiers gaan... het is maar tijdelijk he?
Hier ook een derde met meer leeftijdsverschil ertussen. Voor dezelfde keuze gestaan. En daarna nog gewacht op mijn man totdat hij ook zeker wilde. Zo blij met onze derde!!! Echt ons cadeautje!! Heerlijk!! De minst makkelijke van de drie (qua eten en slapen) dat dan weer wel. Dus wel pittig, maar intens gelukkig met mijn 3 kids!!