Ik wilde erg graag thuis bevallen. Uiteindelijk mocht dat niet en vond ik een behoorlijke tegenvaller. Inmiddels ben ik bevallen en ben érg blij dat ik daar was. Iedereen was super lief, er wordt echt goed naar je geluisterd en, maar dat is een uitzondering, als ik uiteindelijk thuis was bevallen had ik met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gemoeten.. Maar buiten dat was het ziekenhuis helemaal niet zo 'erg'. Bij twijfel zou ik zeggen ziekenhuis.
Ik ben bij mijn 2 zoontjes thuis bevallen en ik vond het heerlijk om dat in mijn eigen omgeving te doen. Alles bij de hand en nog heerlijk onder de douche gestaan om de weeën op te vangen. Daardoor ging de ontsluiting nog sneller. Mijn bevallingen duurde 6 en 2 uurtjes. Mocht er ooit een derde komen dan wil ik weer thuis bevallen.
In het geval van TO zou ik niet thuis bevallen. Je moet meerdere trapjes af, er is geen lift en de brancard kan niet eens door de gang! In zo'n geval mag je bij ons niet eens thuis bevallen. De brancard moet namelijk in de lift kunnen. Ze gaan namelijk geen mensen door een raam of over een balkon tillen. Heel erg gevaarlijk, het kost onnodig veel tijd en dat is toch ook niet iets dat jij zelf wilt?? Verder heb je bij een poliklinische ziekenhuis bevalling toch je eigen verloskundige bij je? Dan heb je dus niets te maken met te snel medisch ingrijpen etc. Er is niet veel verschil met een thuisbevalling alleen loop je gewoon minder risico omdat alle medische apparatuur en personeel wel aanwezig is! Als ze snel moeten handelen ben jij binnen een paar minuten op de OK voor een spoedkeizersnede. Er is een echo apparaat naast je bed. En in geval van nood kan er direct een gynaecoloog komen voor en vacuüm verlossing. Natuurlijk zou ik alleen naar een ziekenhuis gaan waar 24/7 een Ok team en gynaecoloog aanwezig is. Dat is tegenwoordig in bijna alle grotere ziekenhuizen het geval. Hier sluiten de kleine verlosafdelingen zelfs omdat ze volgens de richtlijnen altijd personeel moeten hebben. Met weeën in de auto is niet prettig. Maar vanwege een spoedsituatie thuis met de ambulance naar het ziekenhuis omdat het thuis niet meer kan lijkt mij een stuk vervelender (en gevaarlijker omdat het veel tijd kan kosten).
Ik zal eerlijk zijn ik ben bevooroordeeld, ik ben sinds mijn laatste bevalling echt tegen thuis bevallen, Maarja dat komt omdat ons zoontje ondanks elke 2 weken ( eerste twee trimesters) en daarna elke week echo's ons zoontje met een levens bedreigende aandoening geboren is, thuis had hij 100% niet overleefd, het is tot op de dag van vandaag nog een wonder dat hij de uren en dagen na de bevalling overleefd heeft. Maar ... Daarvoor heeft het me altijd wel wat geleken, of het me echt wat leek of puur omdat het niet mocht durf ik niet te zeggen ( chronische ziek moet dus sowieso altijd in het ziekenhuis bevallen) Maar bij een eerste zou ik het nooit gedaan hebben, ook omdat je dan niet weet of je smalle bekken hebt of niet, en als je bij de eerste prima bevalt van een3,5 kilo baby dan gaat de tweede en derde van een paar grammetjes extra er vaak ook wel door heen, maar ik ben wat dat betreft weer angstig aan gelegd en ben liever meteen op de juiste plek zodat we niet een extra stap teveel hebben. Het belangrijkste is dat jij je er goed bij voelt, als jij geen innerlijke rust hebt bij in het ziekenhuis bevallen zal de bevalling misschien ook niet vlotjes verlopen terwijl je thuis op je gemak misschien een gemakkelijke ( Nja gemakkelijk ) bevalling kunt hebben omdat je je daar fijn bij voelt. Ik zou het inderdaad eerst eens met je vk bespreken en de mogelijkheden in jullie appartement
Ik had dezelfde leefomstandigheden bij mijn oudste, appartement, tweede verdieping, korte smalle wenteltrappen om beneden te geraken en los van wat ik wilde mocht een thuisbevalling niet wegens geen doorgang voor de brancard. Dilemma opgelost.
Ook ik ben bevooroordeeld en tegen thuis bevallen. Kijk mijn banner. Ik ben in het zkh bevallen en daar was het zelfs telaat. Maar als ik thuis was geweest dan was ik er ook niet meer geweest. Ik weet dat dit een situatie is wat natuurlijk bijna nooit voorkomt maar bij een eerste kindje zou ik het risico niet lopen. Misschien niet te vergelijken want meestal gaat het gewoon goed maar ik moest gewoon even reageren
Ik wilde in eerste instantie thuis bevallen. Heerlijk in me eigen bedje, eigen douche, eigen alles. Dit was tot 26 weken nog steeds de bedoeling. Ik heb toen eens een gesprek aangeknoopt met mijn vriend om te vragen wat hij daar eigenlijk van vond aangezien die er niks over zei. Hij liet toen weten dat ie behoorlijk nerveus werd van het idee en dat die bang was dat we toch onverwachts naar het ziekenhuis toe zouden moeten. Ik heb toen besloten om in het zh te gaan bevallen, ik zag het namelijk al gebeuren dat hij op zo een moment totaal in de stress zou schieten en hij is degene die mij als het nodig was naar het zh moest brengen. En in principe vond ik het zh ook wel prima hoor. Uiteindelijk had ik geen keus, ik werd ingeleid en dan moet je in het zh bevallen. C zat ook nog eens vast dus binnen no time stond er een heel team in de kamer. Nu wil ik sowieso in het zh bevallen maar dan wel in bad.
Ik twijfelde eerst ook bij de zwangerschap&bevalling van mijn dochtertje. Uiteindelijk besloten vanwege de afstand tot het ziekenhuis, goede 25min, én vanwege dat het thuis onhandig is met alle katten en deuren die open staan (katten mogen niet los naar buiten). Uiteindelijk ben ik dol gelukkig dat wij voor poliklinisch hebben gekozen. Ik vond het deel dat ik nog poliklinisch was erg 'prettig', ik kon mijn genoeg afsluiten, kon gewoon onder de douche als ik dat fijn vond etc. Maar het werd klinisch doordat de bevalling staakte en ik wel aan de hartmonitor moest plus ruggenprik én weënopwekkers. Echt een súper verloskundige van het ziekenhuis gehad die mij er echt doorheen gesleept heeft, want ondanks ruggenprik had ik nog veel pijn omdat het niet goed werkte. Voor de komende keer weet ik 100% zeker dat ik weer voor poliklinisch kies ik vond het best een prettige omgeving en je bent gewoon verzekerd van een snelle oplossing mocht de bevalling staken of mis gaan, zonder dat je kindje risico loopt.
Ondanks dat ik voor thuis bevallingen ben ben ik wederom ingeleid ivm gebroken vliezen en ruggenprik.... durfde t toch niet aan om zonder ruggenprik te bevallen. T was na 55 min helemaal gepiept.... helaas duurde t daarna allemaal heel lang en hadden ze geen tijd en was de begeleiding voor borstvoeding helaas niks dus omdat de boel compleet stuk was toch aan de kv...
In jou geval zou ik lekker in het ziekenhuis bevallen. De combinatie van trappetjes, half uur van het ziekenhuis af & dat je het ook wel een lekker gevoel lijkt om in het ziekenhuis te bevallen zou voor mij niet zo'n moeilijke keuze zijn. Overigens vraag ik me af of het überhaupt een keuze is. Bij ons hangt het nl af van bereikbaarheid in huis en afstand van het ziekenhuis. Omdat wij in een drive-in woning wonen en onze slaapkamer op de derde etage is, mag ik alleen thuis bevallen als ik een bed in de woonkamer neerzet. (En dan wonen wij ongeveer in de achtertuin van het ziekenhuis ) Omdat ik dat niet zie zitten wordt het een ziekenhuisbevalling. Eerste bevalling was medisch in het ziekenhuis, de andere twee waren heerlijk thuis (ander huis). Thuis heeft absoluut mijn voorkeur, maar niet kostte wat het kost. En het ziekenhuis was de eerste keer ook prima! Succes met je beslissing!