ik ben er sinds een week achter dat ik zwanger ben en zo lang ben ik nu ook alleen hij wou heel graag kinderen en na lang praten en nadenken en voorbereiding besloten we ervoor te gaan (ik wilde nlk eerst niet) na een tijdje gebeurde er iets stressvols en kregen we ruzie hij vond het niet leuk dat ik in mezelf gekeerd was en ging me intimideren, dingen naar me gooien, uitschelden heb toen de politie gebeld en die zeiden dat het niet normaal was wat hij deed dat hij hulp moest zoeken maar hij zei toen dan ga ik wel weg, dan is het probleem ook opgelost hij wist toen nog niet dat ik zwanger was maar wel dat die kans er was ik wilde niet in mijn eentje een kind krijgen ik deed het omdat hij me had beloofd er voor me te zijn maar ja hij is dus weg gegaan en heeft me gezegd dat hij wil dat ik op papier zet dat hij nooit alimentatie hoef te betalen ik ben nog maar pas zwanger, mss nog maar 2 weken dus ergens heb in mijn hoofd de optie om het weg te laten halen dan ben ik van de problemen af iig de problemen zoals hoe het later met omgangsregeling moet alimentatie enz ik heb nlk al een kind met een andere vader die me ook in de steek gelaten heeft en dat is heel veel ellende geweest en nu nog best wel als ik abortus doe dan hoef ik niet meer na te denken over hoe ik dingen met hem ga overleggen enz. dan ben ik gewoon klaar met hem. en kan ik proberen verder te gaan met mn leven... maar ik heb er echt veel moeite mee om abortus te laten doen. het kindje was echt gewenst.. wil graag weten wat andere mensen van deze situatie vinden..
gefeliciteerd met je zwangerschap. lastige situatie zit je in. je vraagt onze mening dus ik kan je alleen mijn persoonlijke mening geven en dat is: als je een abortus overweegt omdat je anders alleenstaande ouder bent (wat je al was voor je zwangerschap overigens), dan vindt ik dat je abortus als oplossing hiervoor gebruikt en dus geen goede reden of excuus om een abortus te plegen. je bent er destijds bewust voor gegaan en zwanger geraakt, en nu omdat de man weg is, trek je je terug? dan ben je net zo onverantwoordelijk bezig als de man zelf. dat hij wil dat je op papier zet dat je geen alimentatie mag vragen is natuurlijk van de zotte. destijds heeft hij je overtuigt een kind te krijgen, nu je zwanger bent wil hij ineens geen alimentatie betalen? hij is de verwekker en dus wettelijk verplicht kinderalimentatie te betalen, dit kan een dna test heel makkelijk uitwijzen en zo'n test kun je via de rechter afdwingen (ik heb in mijn situatie al een advocaat ingeschakeld en ik weet er inmiddels alles van). ik zou me als ik jou was ff die vent uit je gedachten bannen en aan de kant zetten (makkelijker gezegd dan gedaan maar heb ik ook gedaan) en nadenken wat JIJ wil. Je kan wel om meningen vragen van anderen maar uiteindelijk gaat het om wat JIJ het beste vind en waar jij vredig mee kan leven. Succes en heel veel sterkte, echt je staat er niet alleen voor. het is nu tijd om ff je girlpower naar boven te halen!
Dat is nog vrij kort... maar goed zoiets kan ook na een relatie van jaren gebeuren... maar ja... je hebt dus al een kindje? je twijfelt over abortus, ergens snap ik je denkwijze wel, maar aan de andere kant lees ik dat een kindje erg welkom was.. en nu heb je een kindje... en dan slaan toch de twijfels toe, omdat je het alleen zou moeten doen... ten eerste ben je nooit helemaal alleen...En financieel hoeft het ook geen probleem te zyn, ken nl zat moeders die alleen zyn met 2 en zelfs meerdere kindjes en die het prima redden... ja lastig meis! ik heb geen goede raad of de oplossing voor je.. IK ben alleen bang omdat je nu al een kindje hebt je een abortus laat plegen je jezelf later voor je kop gaat slaan... je weet immers al hoe waardevol een kindje is... maar goed hoop voor je dat je snel tot een beslissing komt met jezelf want dit is idd een moeilijke situatie.. Succes ermee meis!
jeetje ten eerste is het dubbel en wil ik je graag feliciteren maar weet ik niet of het op zijn plaats is.... tja ik kan je mijn mening geven maar of je die deelt is aan jou... persoonlijk vind ik dat als je besluit een kindje te nemen dat je er ZELF 100 % achter moet staan en het niet voor je partner doen omdat hij zo graag een baby wil... want het is namelijk niet een pop die je even terug brengt naar de winkel als ie niet bevalt.... persoonlijk vind ik dus dat je als moeder je verantwoordelijkheden moet kennen en abortus is de weg van de minste weerstand wel de makkelijkste maar of je er geen spijt van gaat krijgen dat betwijfel ik het is ook een stukje van jezelf wat je weg laat halen.... daar moet je uiteraard goed over nadenken en niet denken ik doe een abortus want dan ben ik van al dat gezeik af! want daar moet je lekker lak aan hebben en gewoon voor jezelf en je kindjes gaan wat betreft je (ex) vriend dat vind ik een slappe zak na hetgeen wat ik gelezen heb wat je over hem schreef... sterkte en het is en blijft jouw beslissing
dank jullie voor de reacties en dat jullie met me meedenken de reden dat ik voor abortus zou kiezen is omdat ik mijn kindje het leed wil besparen van een vader die r niet voor hem/haar is.. ik zie hoeveel pijn het mn dochter doet als ze naar haar vader gaat wat ze helemaal niet leuk vindt.. ik ben bang dat dat met dit nieuwe kindje ook gaat gebeuren. ook heeft de familie van mijn 1e ex zich heel erg ermee bemoeid en geprobeerd om mn kind af te pakken. dus al met al heeft mn kind een hoop ellende meegemaakt en dat wil ik dit kindje dus besparen.. of moet ik die jongen tot orde roepen en zeggen dat hij zn verplichtingen moet nakomen.... niet dat ik weet hoe ik dat zou kunnen aanpakken en of het effect gaat hebben.. mn gedachten gaan echt alle kanten op, op dit moment...
meisje het eerste vind ik geen excuus het tweede komt meer in d erichting van een meid met pit die zich niet het kaas van der brood laat eten kom op laat je niet kennen en zorg dat die jan doedel zijn verantwoordelijkheden kent en win info in net als eerder door iemand eerder werd gezegd GA ERVOOR
ja ben ook benieuwd of ik geld kan eisen voor de zwangerschap.. ik ga toch geld kwijt zijn aan zwangerschapskleding, inrichting van baby kamer enz.. zou je alimentatie nu al aan kunnen vragen? en zou ik hem ook voor de rechter kunnen slepen vanwege het psychische leed dat hij me aan heeft gedaan..?
die aangifte gaat er komen.. hoop dat ik dit financieel zo snel mogelijk duidelijk krijg, dan heb ik meer hoop voor de toekomst...
nee nog niet definitief.. ik ga een gesprek aanvragen bij het fiom.. mss dat ik nu niet goed kan nadenken oid....
op dit moment (je eerste trimester) gieren de hormonen door je lijf. Ik had het in mijn eerste trimester ook heel moeilijk mee en was er veel stress met mij en mn ex. Ik heb besloten het te houden en te vechten voor mijn keuze, in mijn tweede trimester werd het qua hormonen en emoties wat rustiger en nu ik in mijn derde trimester zit heb ik een grote roze wolk boven mn kop, ondanks het feit dat die slappe zak (aka ex vriend) van mij nog steeds weerstand biedt, ik heb er nu echt schijt aan en heb ook gemerkt dat er zoveel mensen zijn die mij wél steunen! dat is dus het nadeel van t eerste trimester, door emoties en hormonen kon ik niet helder denken en in je eerste trimester MOET je beslissen of je t wilt houden of niet. Ik denk als een deel van jou zegt 'hou het' dat je daar ook heel goed naar moet luisteren. En kan jou het schelen of die ex wel of niet meedoet? Je kon het al alleen, dat heb je jezelf al bewezen. Ik heb ook oneindig veel gesprekken gehad met mijn ex, maar einde van de dag blijft het een zak ellende... je kan afspraken maken, tegemoetkomen, praten praten en nog eens praten... die mannen kennen hun verantwoordelijkheid niet en dat zal echt niet veranderen, helaas voor hun... want niks kan mij van mijn stuk brengen... ik denk dat je je gerustgestelder voelt als je een advocaat telefonisch spreekt. Dan hoor je zelf hoeveel rechten jij als mama wel niet hebt. Misschien helpt dat met je keuze. En ieder kind is anders heh. Ik ben opgegroeid zonder papa en ik heb me nooit verdrietig daarover gevoeld met dank aan mijn fantastische moeder die ik vroeger voor de grap 'mapa' noemde ipv alleen mama.
lieve meid ik hoop dat je de juiste beslising kan nemen. ik hoop dat je natuurlijk voor het kind gaat, veel liefs maris
ik heb nog veel nagedacht en de plus en minpunten op een rij gezet en er kwamen meer minpunten bij dan pluspunten. er is eigenlijk maar 1 reden waarom ik het kindje zou willen houden en dat is omdat mijn dochter het leuk zou vinden. ik ben bang dat dat niet genoeg is en dat ik niet gemotiveerd genoeg ben om ervoor te gaan gister beetje vaag bel/sms contact gehad met mn 'vriend' hij zou het nog wel willen proberen... ik zou het ook nog willen proberen maar niet terwijl ik zwanger ben dan heb ik het gevoel dat het meer daarvoor is, dan voor mij zou gewoon eerst een stabiele relatie willen opbouwen, vertrouwen weer opbouwen en dan pas denken over een kindje word nlk best makkelijk gedaan op dit forum vind ik. zo van in je eentje red je je prima enz.. maar ik heb dat gevoel zeker niet dat ik het in mn eentje prima red.. ik vind het zwaarder als verwacht en voel me voortdurend tekort schieten. nu heb ik er nog maar eentje, maar 2 kids tegelijk.... ik denk dat ik dat niet aan ga kunnen....
lieverd, je bent baas in eigen buik. maar overhaast niks, want als je eenmaal abortus laat plegen kun je nooit meer terug. ik zou het zó erg vinden als je je leven lang spijt zou hebben. ik vind het knap dat je al veel hebt nagedacht. want het is niet niks!
Ben het ook wel met 7girl eens, op het forum wordt over het algemeen idd gedaan als of iedereen het alleen makkelijk red...Maar dat is maar net van je persoonlike situatie afhakelijk... en wat je onder 'het redden'verstaat...soms lijkt het een beetje een utopia hier...geen berg te hoog alles is te overwinnen...denk dat het in de real world helaas niet altijd zo werk... Meis ik zou heel goed nadenken en dan een keuze maken gebasseerd op je gevoel en niet alleen je verstand...met andere woorden wat wil jezelf... er zijn ook veel vrouwen die zich na een abortus 'goed' voelen en geen spijt hebben, zoiets is juist heel persoonlijk...op het forum lees ik ook vaak negatieve reacties over abortus. Maargoed..het is een zwangerschapsforum...en de meeste die hier komen willen juist heel graag zwanger worden, dus dan is het sowieso moeilijk in te leven dat een ander iets wat jij heel graag wilt...weg wil laten halen om welke reden dan ook. Het lijkt net of een vrouw die een abortus heeft onder gaan per definitie spijt zal hebben...op een later tijdstip....maar dat is geen feit, dus laat je keuze daar niet vanaf hangen! verder veel sterkte met je beslissing
Nou ben ik het niet helemaal met je eens Jeslin79, ik vind heel het hele verhaal nl een beetje krom! omdat alles heel dubbel is.. ze wilden ervoor gaan, dan 2 regels later schrijft ze dat ze niet alleen kinderen wilt, hy beloofde haar bij haar te blijven (dan ben je vrij naief na zo'n korte relatie als je je daaraan vast houdt want je hebt NOOIT zekerheid in een relatie) Dan begint hy te schelden, te gooien en weet ik veel wat.. Hy wilt haar dus verlaten... zij heeft daar blijkbaar veel verdriet van, en doet in MYN ogen alles om hem terug te krijgen, want eigenlijk schrijft ze dat letterlijk... dan vraag ik me sowieso al af waarom je zo iemand bij jou en je dochtertje wilt hebben, die zo uit zn slof kan schieten en zo idioot kan gaan doen.. dan lees je verder en dan staat er dit dit kan ik dan niet begrijpen, want je hebt van te voren besproken met je vriend dat je samen voor een kindje wilde gaan... maar na het lezen van deze zin bekeek ik het eerste bericht nog eens en daar staat in: beetje raar toch? kijk ik ben het er wel mee eens dat er soms makkelijk gedaan word over bepaalde dingen.. maar in een situatie als dit, is het gewoon vragen om.. en zij verkiest dus duidelijk een vent die niet te vertrouwen is, en die tot meerdere dingen toe in staat is, boven zichzelf, en haar kinderen... en ze hebben het samen besloten, hy knijpt er tussen uit en nu wilt zij ook ineens niet meer ,(dus was het alles behalve gewenst) en zij weet, als ik hem terug wil, moet ik van me zwangerschap af.. want hy wilt het niet.. dus denk dat dit de grootste reden is dat zij over abortus nadenkt.. en een abortus om je relatie te redden leidt gegarandeerd tot spijt! maar goed... ze moet het natuurlijk zelf weten ik reageer alleen op de situatie die ik gewoon erg vreemd en heel krom vind.... Hoop dat ze uiteindelijk de goede beslissing neemt!