hallo allemaal, ik ben lotte en ik zit in geen leuke situatie en wil graag jullie mening weten. ik ging 11 maanden met mijn vriend en eigelijk waren de eerste 3 maanden daarvan alleen leuk daarna veranderde alles ik zat alleen nog maar binnen want anders had ik weer ruzie ik kon niks deed niks goed en voelde me gebruik. Hij is erg jaloers en heeft daarbij nog is PDD-NOS ( weet niet of jullie dit kennen maar is een gedrag stoornis) toenik dacht dat ik zwanger was ging ik maar eens een test halen en ja hoor ik was zwanger me ouders waren der kapot van omdat ik zwanger was van hem tewijl die niet het leuke vriendje was. Hij wou het niet en zei of je laat het weg halen of ik ga bij jou weg ! die zaterdag daar op hoorde ik dat die vreemd ging me wereld stoortte in elkaar we hadden besloten dat ik naar een abortus kliniek ging om te kijken hoe ver ik was en zelf dacht ik 6 weken dus kan nog weg( was beter voor het kindje op dat moment) maar het was dus dat ik 11 weken en 5 maanden was dus al een babytje dus ik kon het niet meer weg laten halen. Ik moest van me ouders goed nadenken hoe ik het verder wilde ik moest van me ouders hem vergeten en ben toen even naar mijn tante gegaan om daar rustig bij te komen. Toen ik daar zat hoorde ik dat die pdd-nos had ik geloofde me oren niet. Nu wilt die wel voor het kindje zorgen en er voor me zijn maar eigelijk kan dat niet want hij mag niet bij mij thuis komen ik word door me ouders voor een keuze gezet hij of wij en ik weet dat die veranderd is maar me ouders willen me niet geloven wat kan ik hier aan doen ? Doeii lotte Zijn der mensen die pdd-nos kennen willen jullie me het dan goed uitleggen wat het inhoud en of je met iemand kan leven die dat heeft?
Hoi Lotte, Pffff wat een rot situatie zeg waar je in zit! Als ik het goed begrijp willen je ouders dat je je vriend niet meer ziet. Wat wil je zelf? Heb je iets aan hem, heeft je kind iets aan hem? Of hebben jij en je kind meer aan je ouders? Wie heeft er in het verleden meer voor je betekend? Lastig hoor, die keuzes! Denk rustig na, laat je door niemand ompraten en denk vooral aan het belang van je kindje. Ga anders eens met de huisarts praten... Sterkte! Groetjes Jessica
Hoi Lotte, Jemig wat een moeilijke situatie zeg! Ik weet wel een beetje van PDD-NOS, het is een fikse stoornis volgens mij. Ben psycholoog, maar wel uit de volwassenenhoek, niet de kinder- en jeugd. Het is volgens mij een soort ontwikkelingsstoornis, aan autisme verwant, maar pin me er niet op vast. Los van 'het plaatje' dat hij heeft is het natuurlijk gewoon de vraag of en op welke manier jij nog verder met hem wil. Je ouders proberen je te beschermen, maar stellen zich denk ik te zwart-wit op, wat natuurlijk heel goed bedoeld is. Ik denk een aantal dingen: - je moet de ruimte krijgen om te bedenken wat jij wil. - of je een liefdesrelatie met hem wil of niet, een goed contact lijkt me zeer wenselijk. - wat voor psychische stoornis je vriend ook moge hebben, hij is de vader van je kind, en ik vind wel dat hij een kans moet hebben op enig contact met jou en straks jullie kind. Als ik jou was zou ik op een drafje een uitgebreid consult met de huisarts inplannen en deze spagaat aan hem/haar vertellen. Het lijkt me dan zinvol om begeleiding vanuit bijvoorbeeld maatschappelijk werk te nemen. Die mensen kunnen ook groepsgesprekken aangaan, eventueel met je ouders bijvoorbeeld erbij en/of jouw vriend. Het lijkt me belangrijk dat iedereen netjes en respectvol met elkaar blijft communiceren en ook dat jij je vrij blijft voelen om je eigen weg te gaan. Ik wens je veel sterkte meid! liefs noppie
Hoi Lotte, Wat een vervelende situatie zeg! Ik hoop dat je eruit komt. Ik heb zelf alleen ervaring met pdd'ers die ook een hele lichte verstandelijke beperking hebben (dus iets minder slim). Ik heb 2 jongens op de groep met pdd-nos en dat uit zich heel verschillend. Waar het vaak op neer komt is dat deze mensen geen zelfinzicht hebben. Ze leggen de schuld buiten zichzelf en zien dus niet hun aandeel in het verhaal. Ze kunnen zichzelf niet inleven in het gevoel van een ander omdat ze hun eigen emotie al niet snappen. Als deze jongere wat leren kunnen ze dat niet in een breder perspectief plaatsen bv: Hij trekt een hond aan zijn staart en iemand zegt je mag dieren niet plagen heeft hij dat geleerd bij die hond maar zal hij het bij de volgende kat zo weer doen. Dit is een heel simpel voorbeeld. Als deze mensen wat leren is het vaak voor het hele leven en zullen ze vaak dezelfde routine volgen. Zo kunnen ze het beste functioneren. Er zijn natuurlijk verschillende gradaties hiervan en zal niet voor iedereen hetzelfde zijn. Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat je straks een goede keuze zal maken! Heel veel liefs Ylona
allemaal bedankt voor de reacties maar de situatie is in 1 dag gewoon weer veranderd ik moet binnen een week een keuze gemaakt hebben of verder met hem of thuis en ik wil hem gewoon nog een kans geven want hij wilt echt voor het kindje en mij zorgen en verder met me en ik ook met hem en als ik voor hem nou kies dan moet ik echt uit huis want me vader wilt niet dat mijn moeder verdriet heeft en ik ook niet maar als ik thuis zou blijven dan kan ( justin de vader van me kind) helemaal het kindje niet zien tenzij ik met het kindje naar buiten ga want hij mag gewoon niet thuis komen en we gaan morgen naarde huisarts om te praten me moeder en ik en ze wilt dat ik met een pysycoloog ( weet niet hoe je het schrijft ) gaat praten en ik wil dat wel maar eigelijk weet niemand anders hoe hij is dan ik zelf het is in hetbegin niet goed gegaan maar hij laat blijken dat die nu der wat voor wilt doen Doeii lotte
Vergooi de band met je ouders niet zomaar, zeker niet voor een jongen die (als ik het goed heb begrepen) ook nog eens vreemd gaat. Je ouders houden onvoorwaardelijk van jou en je vriend blijkbaar niet (anders ga je niet vreemd). Dit verandert niet omdat hij een stoornis heeft. Jij verdient iemand die 100% voor jou en je kindje gaat! Op dit moment ben jij niet het belangrijkst en je vriend ook niet. Klinkt misschien een beetje hard (niet zo bedoeld), maar het gaat erom of je straks een stabiele thuissituatie kunt creeëren voor je baby! Hij/zij staat nu centraal. Je moet je afvragen of je, als je het huis uit moet, je baby een goed stabiel leven kunt bieden.... Kan je vriend wel voor jou en de baby zorgen? Kan dat bij je ouders wel, maar mag je dan je vriend voorlopig niet zien, dat moet dan maar. Wie weet wat de toekomst gaat brengen. Ook jouw ouders kunnen hun mening veranderen ten opzichte van je vriend... Zeker als hij laat zien dat hij echt alles voor jou en jullie baby over heeft. En als jouw vriend het beste voor heeft met zijn kind dan zal hij er ook voor kiezen dat zijn kind in de beste thuissituatie op zal groeien, ook al betekent dat hij misschien even een stapje terug moet doen. Soms moet je eerst een stapje terug doen om er straks twee vooruit te kunnen zetten. O ja... het is een goed idee van je moeder om met een psycholoog te gaan praten. Heel veel succes, meisje. En alsnog: gefeliciteerd met je zwangerschap! Je krijgt het mooiste cadeau wat er is in het leven. Probeer dat te respecteren. Ga er zorgvuldig mee om...
Lotte, wat een rot situatie.. Eerst je vriend die jou voor het blok zet.. En nu je ouders.. Hoeveel kans denk je dat je een fatsoenlijke relatie met je vriend op kan bouwen? Hij gaat vreemd, jullie/ hij maakt heibel om gewone dingen. PDD-NOS is een fikse aandoening. Voor zover ik weet is PDD-NOS iets autistisch achtig.. Het is een soort restverzameling. Ik ken iemand die het heeft, en die heeft heel veel moeite met de sociale omgang. Wij weten (bijna instinctief) dat dingen wel of niet mogen uit sociaal oogpunt, maar hij moet bij elke situatie nadenken om sociaal over te komen (en dat zijn er nogal wat). Nou heeft hij een bovengemiddelde intelligentie en lijkt dat goed te gaan. Maar er zijn genoeg gevallen waar bij ze dus sociaal veel problemen krijgen... Jouw vriend lijkt daar 1 van.. Ik denk dat de belangrijkste vraag is: is er een toekomst voor jou en je vriend. EN als ik jou verhaal lees lijkt het niet echt een gezonde relatie. Bij een miniscule twijfel moet je de band met je ouders niet opgeven.. Misschien kun je met iemand gaan praten die samen met jou de situatie inschat? psycholoog, iemand via GGD/Riagg? Of een ander vertrouwenspersoon..
Ik denk dat ze 11 weken en 5 maand bedoelt. Terwijl ze dacht dat het 6 weken was.. Dus bijna 6 weken verder dan verwacht..
Pdd-nos is een stoornis die inderdaad verwant is aan autisme.. Alle informatie die perzoon te verwerken krijgt word anders verwerkt. Deze mensen hebben baat bij een heel gestructuureerd leven... als er iets gebeurt kunnen ze er niet goed mee overweg.. Lees anders eens de website van balans... daar staat alles heel goed beschreven wat dit inhoud... Sterkte met alles, weet dat het haast onmogelijk is om met zo iemand samen te leven, ik ben uiteindelijk naar 7 jaar gescheiden.. kon het niet meer aan al die woede uitbarstingen....
haha jah het is 11 weken en 5 dagen hm me moeder zei gisteren weer dat ik maar gewoon bij hem moest gaan wonen en dat ik wel altijd terug kan komen wanneer het niet goed gaat en vandaag gaan we naar de huisarst samen om te gaan praten ik doe wel verslag vanavond als ik geweest ben misschien is me moeder dan veranderd van mening maar iig hij laat wel merken dat die der voor me wilt zijn en dat ik bij hem kan wonen en dat die ook graag samen wilt wonen maar we zien wel als ik bij hem in huis moet kijken hoe die dan doe want dan ben ik wel elke dag bij hem
woont je vriend ook nog bij zijn ouders? Ik zou er goed over nadenken. Je krijgt indd het mooiste geschenk wat er is. Hoe ging het bij de huisarts?
Hoi Lotte, Ik wilde nog even reageren op iets wat je in het begin zei. Je zei dat je weet dat hij is veranderd. Maar iemand met ppd-nos verandert echt niet zomaar! Het is nou eenmaal een ziekte. Het is wel belangrijk dat hij hier therapie voor volgt. En als jij verder met hem gaat, zou ik je aanraden om jezelf goed in te lichten over deze ziekte. Dan weet je beter hoe je met hem om moet gaan. Veel succes met je beslissing!
hallo allemaal, ik woon nou sinds een week ongeveer bij hem thuis alles gaat wel goed heb ook nog steeds 2 tot 3 keer per week contact met me ouders en hij heeft nog geen terug val gehad ( gelukkig ) hm hij wordt binnenkort een beetje begeleid om dadelijk met het kindje om te gaan omdat het een hele verandering zou zijn moet die wel worden voorbereid morgen weer naar de verloskundige en dan zwangerschapsgym aan vragen en hopen dat alles zo blijft gaan xxxx lotte
Hoi, Ik heb net je verhaal gelezen. Je zit wel in een ingewikkelde situatie zeg! Hoe gaat het nu met je zwangerschap? Je schrijft dat je vriend PDD-NOS heeft. Ik kan je vertellen dat er HEEL moeilijk te leven valt met iemand met die aandoening! Het is idd zoals iemand hier al schreef een 'restspecificatie' van aandoeningen in het autistisch spectrum. Dit kan van alles betekenen, maar concreet houdt het onder andere in dat jouw vriend niet op de standaard-manier kan reageren op jou en op de rest van de wereld. Hij ervaart de dingen anders. Dat is niet beter of slechter, maar wel heel moeilijk te begrijpen. Het is voor hem moeilijk, zo niet onmogelijk, om zich in te leven in jou en dan krijgen jullie nu ook nog een baby! Ik kan je verder niet helpen, wil je alleen succes wensen. En hou je ons op de hoogte?