Ik lag in het ziekenhuis en omdat begin van mijn zwangerschap nogal rommelig verliep hadden we het niet eerder over combinatietest gehad. Ik had nog maar 1,5 dag om het te laten doen en omdat ik zo overrompeld was, hebben we toen ja gezegd en werd er meteen bloed afgenomen + volgende dag echo. Ik had verwacht dat er niks aan de hand zou zijn, ik ben 29 overigens, maar de uitslag was 1:24 op down. Omdat mijn eerder zwangerschap met 26 weken mis ging en ik daar nog steeds veel verdriet van heb, kon ik in eerste instantie helemaal niks met deze informatie. Ik werd er onzeker en ongelukkig van. We hebben er veel over gepraat en uiteindelijk heb ik besloten om geen verder onderzoek te laten doen. Ik zal mijn kindje met alle liefde verwelkomen of het nu gezond of niet gezond is. ben onder strenge controle van gyn en internist omdat ik herstellende ben van kanker en door de chemo's veel orgaanschade heb opgelopen, dus ik zie mijn kindje elke week (soms vaker) op de monitor. Bij de uitgebreide echo's eigenlijk allemaal goede, dus de rust komt er nu in (31 weken zwanger op het moment). Bij de laatste groeiecho wel een kleine achterstand in groei bovenbeentjes, dus dan slaat de stress weer even toe bij mij, maar er is niks om me zorgen over te maken volgens gyn. Ik hoop alleen maar dat ze er straks gezond en wel uit mag komen. Krijg ik weer de keus om die combinatietest te doen bij een mogelijke volgende zwangerschap, doe ik het niet meer... dat bespaart me een hoop mentale ellende, heb nu namelijk weinig plezier aan het zwanger zijn helaas.
Zo denk ik er ook over! je moet goed overwegen wat je gaat doen met een eventuele "slechte" uitkomst waarop je dus meer kans hebt. Wij zelf hebben besloten alsnog niks ermee te doen, vandaar dat wij dit niet laten doen. als er iets goed mis is zoals een open ruggetje, waterhoofdje etc zien ze dit ok op een 20weken echo. daarnaast ken ik iemand met kan 1:25 maar denk maar zo 24:25 kans oo een gezond kindje. Helemaal verzekerd van een gezond kindje ben je helaas nooit.. Succes met je keuze, groetjes.
Wij hebben het niet gedaan. Ik ben 26, dus geen 'risicogroep' qua leeftijd. Als er iets ernstig mis zou zijn, zou dat op de 20 weken-echo wel in beeld komen, was mijn idee. Bij kennissen van ons (hij 41, zij 36) kwam er niets bijzonders uit de combinatietest, geen verhoogde kansen op afwijkingen. Maar met de 20 wekenecho bleek het hartje van hun baby 'niet goed' te zijn. In hoeverre dat 'niet goed' was, zou pas duidelijk worden na de geboorte. Tja. Wat doe je dan? Inmiddels is het kindje geboren, heeft 3 hartoperaties gehad en gaat de 1e verjaardag waarschijnlijk niet redden. Ander veerhaal uit mijn directe omgeving: Vrouw van mijn leeftijd, geen combitest laten doen. Alles zag er prima uit, alleen kreeg ze zwangerschapsdiabetes, dus laatste maand in ziekenhuis doorgebracht. Met 37+3 werd haar zoontje gehaald dmv keizersnee. 2 weken (!!!) later, bleek dat hij Downsyndroom heeft. Ik ben inmiddels 31+3 en ik zie wel wat het wordt. De 20 weken-echo was goed en wat er verder allemaal nog 'mis' kan zijn/gaan, dat zien we wel als het zover is. Je kunt die test doen (nouja, kansberekening dan) om bepaalde dingen uit te sluiten, maar er zijn zoveel dingen die je niet kunt voorspellen of uitsluiten, dat het voor ons geen meerwaarde had om het te doen. Als ik tien jaar ouder was geweest, had ik het misschien wel gedaan.
Even lichtelijk offtopic trouwens, maar wat me bij mezelf opvalt is dat ik voordat ik uberhaupt dacht aan zwanger worden, ik altijd riep: als ik zwanger ben, wil ik alle tests doen die er zijn. En als ik dan een kindje met Down krijg, laat ik het weghalen. Daar was ik van overtuigd! En potverdorie, ik was zwanger, ongepland ook nog, en het was meteen 'anders'. Ineens was de angst om het kindje te verliezen, zo veel groter dan de angst dat er misschien iets niet goed zat... En toen ik ook nog dat verhaal hoorde van die vriendin bij wie pas na 2 weken de diagnose Down werd gesteld, toen was weghalen eigenlijk al niet eens meer een optie. Tenzij zou blijken dat het kindje iets heeft waardoor het niet met het leven verenigbaar zou zijn, of iets anders zeer levensbedreigends. Maar -hoe knullig het ook klinkt- Down vond ik ineens lang niet zo erg meer...
Ja, het leven zit uiteindelijk vol met onzekerheden. Laatst zei een klant nog tegen me (die uiteraard nog niet wist dat ik zwanger ben): "Kinderen, begin er nooit aan. Je hebt de positieve test in je handen en de zorgen gaan vanaf dat moment nooit meer weg." Met een knipoog gezegd natuurlijk. Lichamelijk en geestelijk kan het knoopje nog zo gezond zijn volgens allerlei testen en na de geboorte, maar andere stoornissen komen toch pas later boven. Denk eens aan autisme ed. Onze keuze staat vast. We proberen te genieten van de zwangerschap en ons niet teveel zorgen te maken.
Mijn nicht deed de combinatietest, uitslag 1:10, stress, vlokkentest, maar het kindje was gezond en ook gezond geboren. Mijn collega, uitslag 1:700, kindje met down geboren. Mijn vriendin, uitslag 1:20, vlokkentest met gevolg dat ze weeën kreeg en met 16 weken is bevallen, het kindje bleek gezond te zijn. Ik wil geen discussie op gang brengen, maar wel aangeven dat het puur een kansberekening is en de gevolg onderzoeken ook weer risico's met zich meebrengen. Ook al is de percentage klein, je eet ook geen broodje filet tijdens je zwangerschap. (hihi stomme vergelijking)
Als je niks met de uitslag wil doen (geen vervolgonderzoek) zou ik het zeker niet doen. Dan voegt het inderdaad niet zoveel toe. En wat betreft zekerheid, die heb je idd nooit. Bij onze 2e een goede combinatietest, goede 20 weken echo en goede groeiecho. Toch is ze overleden na 32 weken zwangerschap door een afwijking van de navelstreng. Staat dus los van de onderzoeken, maar wil alleen maar aangeven dat je pas zekerheid hebt als de kleine gezond en wel op je buik ligt. Hier overigens ook dit keer weer een combinatietest laten doen, omdat wij het wel graag wilden weten als de uitslag niet goed zou zijn. Wij hadden een hele goede uitslag en dat gaf me weer iets meer rust voor de 20 weken echo die gelukkig ook goed bleek te zijn.
Vandaag goed nieuws van de vk op de combinatietest. De kans is 1:5000. Verder dan dat gaan ze niet. Gemiddeld op mijn leeftijd (ik ben 33) is 1:300 (en 1:500 en 1:800 op de andere syndromen). Een hele geruststelling dat een punctie niet nodig is. We hadden het wel gedaan bij een hoge kansberekening. Ik ben het met Luvv eens. Als niets doet met de uitslag dan kun je beter niet kiezen voor de combinatietest. Zekerheid heb je natuurlijk niet wat betreft andere aandoeningen. Maar ik vind dit toch wel fijn om te weten.