Herkenbaar!! Ik was 32 toen ik op natuurlijk wijze zwanger werd van onze kadootje (ik pcos, man 1% vruchtbaar), we wilden het toen bij 1 houden, voelden ons de koning te rijk. Na anderhalf jaar begon het toch te kriebelen en werd ik zwanger (na ronde twee....pcos bleek niet meer aanwezig en mijn man plots een stuk vruchtbaarder, medici staan voor een raadsel) van de tweede en een paar weken na de geboorte van de tweede wisten we eigenlijk zeker: we willen nog een derde.....maar ik was toen 35. Het duurde uiteindelijk meer dan een jaar voordat ik weer ongesteld werd en toen sloeg de twijfel een beetje toe...ben ik niet te oud. Help. Besloten te proberen tot mijn eind december....er viel niet veel te proberen, want ik was de maand erna alweer zwanger van nr3!! Ben nu 13 weken zwanger. De oudste is 4,5 als de baby geboren wordt en ben nu uitgerekend 3 dagen voor de 2de verjaardag van de jongste. Wij moeten ook een grotere auto, zullen binnen een paar jaar moeten verhuizen (de kinderen slapen nu samen op 1 kamer, de baby komt bij ons te liggen), maar dat valt allemaal in het niet bij de rijkdom die we voelen en dankbaarheid dat we straks een gezin met drie kinderen hebben. En dat terwijl ik 5 jaar geleden zeker wist de rest van mijn leven alleen met mijn man samen te zijn. Het universum doet mooie dingen met de mens <3
Ik heb altijd gezegd dat ik 2 kinderen wilde, maar een derde vanwege onze leeftijden niet uit wilde sluiten. Na Ediz dacht ik echt dat het goed was zo, mijn man zei gelijk dat ie echt nog een derde wilde en het voor hem niet compleet was nog. Een jaar lang heb ik hem voor gek verklaard, we hadden toch een gezonde zoon en dochter. Dan moesten we inderdaad ook een grotere auto, 2 kinderen op 1 kamer etc etc.. Ik zag dus ook allemaal beren op de weg . Maar zie banner.... Hij heeft me toch over kunnen halen. Waar we allebei wel over eens waren was dat we liever geen grote leeftijdsverschil wilden. Dus het was nu weer met 2 jaar verschil (voor zover we dit kunnen beslissen) of bij twee kinderen laten. Op het moment dat we er echt voor gingen heb ik er nachtmerries van gehad, wilde ik dit wel, kon ik dit wel?? Maar dat heeft echt een maandje geduurd haha! Achteraf was ik dus ook blij dat het niet gelijk raak was. Ik had die paar maanden echt nodig om te wennen aan het idee en het allemaal te laten bezinken. Ik zou het nu niet anders meer willen, heb er enorm veel zin in en denk dat alles wel op te lossen valt. Ik ben trouwens 25, man 26. Als je nog iets wilt weten moet je het maar vragen hoor
Hier ook een enorme twijfel. Wij zijn al sinds januari 2013 bezig voor een derde. Ik vind het steeds moeilijker worden. Iedere maand de teleurstelling. Het leeftijdsverschil wordt groter en voor mijn gevoel beginnen we weer opnieuw. Maar toch, de wens blijft!
Wat een bizar verhaal meid, maar wat leuk zeg!! Gek he met die pcos, tegen mij werd gezegd dat ik het altijd gehad moet hebben en altijd zal houden.... Vond dat heel vreemd toen want toen ik voor de eerste keer zwanger wilde worden had ik een vrij regelmatige cyclus en in ronde 3 was ik zwanger.... Voor de tweede heb ik dus in het zkh gelopen met conclusie pcos... Toen dacht ik; ik kan toch niet uit mezelf meer zwanger worden.... Dus niks meer gebruikt en precies een jaar en een paar dagen nadat mijn dochtertje 1 was geworden werd ik weer ongesteld (da's nu bijna 2 jaar geleden en netjes elke maand stipt ongesteld) ga er dus ook maar gewoon vanuit dat ik weer vruchtbaar ben.... Vind jou verhaal wel heel mooi, geweldig toch dat het allemaal toch nog gewoon is gelukt!
Super joh! Thanks voor je positieve verhaal! Ik voeg je ff toe aan mijn vriendenlijst als je dat goed vind! Altijd makkelijk als ik nog eens wat wil weten! Grappig dat jou man zo graag wilde! Volgens mij is het juist vaak andersom! Vind het super dat je eigenlijk dezelfde problemen zag als ik en nu toch zo positief zwanger bent!
Wij hebben ook wel iets twijfel gehad. Want twee gezonde dochters en alles liep ok, wät wil je dan nog meer? Maar toch voelde het niet compleet. Hier geen issues van nieuwe auto en verhuizen (pasten drie stoeltjes op de achterbank en hadden voor iedereen een eigen kamertje), maar toch enige twijfel.. Uiteindelijk won de behoefte aan het 'complete' gevoel het van de twijfels en was ik meteen zwanger.
Hoi hoi, heb ik toch ook aan jou nog een vraagje toen jou kindje geboren werd (de derde) voelde dat toen wel gelijk als, nu is het compleet?? Dus zeg maar van, fijn nu hebben we 3 gezonde kids, het is helemaal goed zo???